eitaa logo
فقه و اصول
284 دنبال‌کننده
240 عکس
45 ویدیو
47 فایل
ادمین @MasoudDorosti
مشاهده در ایتا
دانلود
اهتمام السيد البروجردي بآراء شيخ الطائفة 📔من كتاب: من سيرة العلماء على لسان السيد موسى الزنجاني دام بقاؤه 📍ملاحظة: طبعت رسالة المهور منذ سنوات @feghh_osoul
🌐معتکف آمریکایی!! __________________ 🔻اخبار اعتکاف کشور را از کانال رسمی ستاد اعتکاف در ایتا دنبال کنید @itikaf_ir
💥وصیت فاضل هندی (م ۱۱۳۷ه‍ ق)‌ صاحب کتب متعدد فقهی و فلسفی و کلامی (از جمله کشف اللثام) در اهمیت ادبیات عرب: و وصيّتي إلى علماء الدين و إخواني المجتهدين أن لا ينطقوا في الفقه و مسائله و لا يتعرّضوا لدقائقه و جلائله إلّا بعد إتقان العربيّة بأقسامها و استقراء فنون ما تنطق به العرب أو تكتبه بأقلامها ... 📚كشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحكام، ج۱۱، ص: ۵۴۱ @feghh_osoul
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
ان‌شاءالله همگان اعم از مسئولان و مردم در حفظ ارزش های انقلاب، پاسداری از خون پاک شهدا و انجام مسئولیت ها کوتاهی نکنند و مردم نیز با حفظ وحدت و همدلی در راهپیمایی حضور پیدا کرده تا این امانت الهی به دست صاحب اصلی اش برسد. آیت الله العظمی جوادی آملی ۱۴۰۱/۱۱/۲۱ @feghh_osoul
التراث الفقهي للسيد الخوئي.pdf
532.7K
🔴 التراث الفقهي للسيد الخوئي قدس سره استعراضٌ لما كتبه و درّسه السيد الخوئي من الأبواب الفقهية مع تنبيهات وفوائد. @feghh_osoul
🔴 ابراهیم بن هاشم قمی 🔴 🔹 برای غنای مطالب کانال و در قالب هدیه، بر خود وظیفه دیدیم تحقیقی حول شخصیت جناب قمی نزد عزیزان ارائه دهیم. باشد که این مطالب ناقص از این ناقص ترین، به وجه کامل مورد استفاده عزیزان قرار گیرد. @feghh_osoul
قسمت اول ✅ ابواسحاق ابراهیم بن هاشم کوفی قمی، فقیه و محدث قمی (از اصحاب امام جواد علیه السلام ) اصالتاً کوفی بود که در قم ساکن شد. او نخستین کسی بود که احادیث کوفیان را در قم منتشر کرد. وی پدر علی بن ابراهیم (نویسنده تفسیر قمی و از مشایخ جناب کلینی) است. 📚 تفسیر القمی، مقدمة المصحح، ص۱۰؛ به نقل از الفهرست @feghh_osoul
قسمت دوم ✅ وی فقیه، از مشایخ اجازه، راوی حدیث و از بزرگان شیعه بوده است.[۱]  کَشّی وی را از یاران امام رضا(ع) و شاگرد یونس بن عبدالرحمان دانسته است اما نجاشی در این امر تردید دارد. آیت الله خوئی با استناد به اینکه ابراهیم بن هاشم هیچ روایتی از امام رضا(ع) و یونس نقل نکرده است، تردید نجاشی را بجا می‌داند، و می‌گوید که این امر منافاتی ندارد که وی امام رضا(ع) را دیده باشد. خوئی در ادامه می‌گوید که وی از امام جواد(ع) روایاتی را نقل کرده است.[۲] به گزارش آیت الله خوئی نام وی در سند ۶،۴۱۴ روایت آمده و در میان راویان کسی به این اندازه روایت نقل نکرده است خویی همچنین او را ثقه می‌داند.[۳] کتاب‌هایی از جمله النوادر، القضاء لامیرالمؤمنین علیه‌السلام به او منسوب است.[۴] 📚 ۱ :  مقدمة المصحح، تفسیر القمی، ص۱۰؛ به نقل از التنقیح ۲ : الخوئی، معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۹۰ ۳ : الخوئی، معجم رجال الحدیث، ج۱، ص ۲۹۱ ۴ : تفسیر القمی، مقدمة المصحح، ص۱۰؛ به نقل از الفهرست @feghh_osoul
🔻 ☑️ جشن باستانی ۲۲ بهمن! می‌دونستید ایرانیان باستان، جشنی به نام باذوَرَه داشتند که در روز ۲۲ بهمن برگزار می‌شد؟ مردم به انتظار نسیم برکت، اون روز رُ جشن می‌گرفتند @feghh_osoul
☑️ جشن باستانی ۲۲ بهمن وقتی ایرانیان، از دوران باستان، چشم انتظار آن بودند که در ۲۲ بهمن، نسیم اهورایی، تاریکی‌ها را از ایران دور کند. ☑️ متن کامل مقاله: همیشه برای من جالب بوده که هموطنان زرتشتی، نوزرتشتی و باستانگرا چرا این قدر به دنبال جشن و بساط سور و سات هستند. حتی جشن‌ها و مناسبت‌هایی جعل میکنند. مثل ۷ آبان که ریشه تاریخی ندارد و چند سالی است که عَلَم شده. پیش خود می‌گفتم لابد جوان هستند، شور و شوق دارند و از طرفی در معنویت ضعیف هستند و لذا می‌خواهند با این جشن‌ها آن خلأ آرامش را جبران کنند. اما بعداً فهمیدم که قضیه آن قدر هم ساده نیست. بلکه پشت پرده این جشن‌ها، نوعی رفتار سیاسی قرار دارد. وقتی که در اسناد تاریخی به یک سند عجیب رسیدم: ایرانیان باستان، روز ۲۲ بهمن هر سال را جشن می‌گرفتند! به عنوان روزی که خداوند، نسیم رحمت و برکت بر این سرزمین می‌فرستد. اصطلاحاً جشن بادبَرَه (یا باذوَرَه). باستانگرایان افراطی وابسته به صهیونیسم، اگر در پی زنده نگه داشتن هویت باستانی باشند، باید این روز را جشن بگیرند. اما می‌بینیم که این جشن را تا حد امکان، سانسور و بایکوت می‌کنند! ☑️ سند مربوط به جشن بادبره: 🔴 ابوریحان بیرونی، آثار الباقیه، ترجمه اکبر داناسرشت، تهران: نشر امیرکبیر، ص 353. ابوريحان بيرونى، الآثار الباقية عن القرون الخالية، تهران، مركز نشر ميراث مكتوب، ص 283. مشاهده اسکن: https://www.adyannet.com/fa/news/25964 🔴 رضا مرادی غیاث آبادی، فرهنگنامه ایران، تهران: نشر پژوهش‌های ایرانی، ص 260. @feghh_osoul