(مسأله ٢١): اگر چيز نجس را زير شيرى 🚰 كه متصل بكر است بشويند آبى كه از آن چيز مىريزد اگر متصل به كر باشد و بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد و عين نجاست هم در آن نباشد پاك است.
(مسأله ٢٣): آبى كه به اندازه كر بوده، اگر انسان شك🤔 كند از كر كمتر شده يا نه، مثل آب كر است، يعنى نجاست را پاك مىكند، و اگر نجاستى هم به آن برسد نجس نمىشود، و آبى كه كمتر از كر بوده و انسان شك دارد به مقدار كر شده يا نه حكم آب كمتر از كر را دارد.
(مسأله ٢٦): اگر آب قليل روى چيز نجس بريزد، يا چيزى نجس به آن برسد نجس مىشود. ولى اگر با فشار روى چيز نجس بريزد، مقدارى كه به آن چيز مىرسد نجس است و مقدارى كه به آن چيز نرسيده پاك است.
(مسأله ٢٧): آب قليلى كه براى بر طرف كردن عين نجاست روى چيز نجس ريخته شود و از آن جدا گردد نجس است، و همچنين آب قليلى كه بعد از بر طرف شدن عين نجاست براى آب كشيدن چيز نجس روى آن مىريزند و از آن جدا مىشود مطلقا - بنابر احتياط لازم - نجس است.
(مسأله ٢٨): آب قليلى كه با آن مخرج بول و غائط را مىشويند با پنج شرط، چيزى را كه با آن ملاقات كند نجس نمىكند.
(اول) آن كه بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد
(دوم) نجاستى از خارج به آن نرسيده باشد
(سوم) نجاست ديگرى مثل خون با بول يا غائط بيرون نيامده باشد.
(چهارم) ذره‌هاى غائط در آب پيدا نباشد.
(پنجم) بيشتر از مقدار معمول نجاست به اطراف مخرج نرسيده باشد.
(مسأله ٣٠): اگر نجاستى به آب جارى برسد، مقدارى از آن كه بو يا رنگ يا مزه‌اش بواسطه نجاست تغيير كرده نجس است و طرفى كه متصل به چشمه است اگر چه كمتر از كر باشد پاك است. و آبهاى طرف ديگر نهر اگر به اندازه كر باشد يا بواسطه آبى كه تغيير نكرده به آب طرف چشمه متصل باشد، پاك و گرنه نجس است.
