(مسأله ٣٠): اگر نجاستى به آب جارى برسد، مقدارى از آن كه بو يا رنگ يا مزه‌اش بواسطه نجاست تغيير كرده نجس است و طرفى كه متصل به چشمه است اگر چه كمتر از كر باشد پاك است. و آبهاى طرف ديگر نهر اگر به اندازه كر باشد يا بواسطه آبى كه تغيير نكرده به آب طرف چشمه متصل باشد، پاك و گرنه نجس است.
(مسأله ٣١): آب چشمه‌اى كه جارى نيست ولى طوريست كه اگر از آب بردارند باز مىجوشد، حكم آب جارى را ندارد، يعنى اگر نجاست به آن برسد و كمتر از كر باشد نجس مىشود.
(مسأله ٣٤): آب حوضچه حمام اگر كمتر از كر باشد، چنانچه به خزينه‌اى كه آبش بضميمه آب حوض به اندازه كر است متصل باشد و بملاقات نجس بو يا رنگ يا مزه آن تغيير نكند نجس نمىشود.
(مسأله ٣٦): آبى كه روى زمين جريان دارد ولى از زمين نمىجوشد، چنانچه كمتر از كر باشد و نجاست به آن برسد نجس مىشود؛ اما اگر با فشار جارى باشد و نجاست به پائين آن برسد طرف بالاى آن نجس نمىشود.
(مسأله ٣٧): چيزى كه نجس است و عين نجاست در آن نيست به هر جاى آن يك مرتبه باران برسد پاك مىشود مگر بدن و لباسى كه به بول نجس شده باشد كه در اين دو بنابر احتياط دو مرتبه لازم است و در فرش و لباس و مانند اينها فشار لازم نيست، البته باريدن دو سه قطره فائده ندارد بلكه بايد طورى باشد كه بگويند باران مىآيد.
(مسأله ٣٨): اگر باران بر عين نجس ببارد و بجاى ديگر ترشح كند، چنانچه عين نجاست همراه آن نباشد و بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد پاك است، پس اگر باران بر خون ببارد و ترشح كند، چنانچه ذره‌اى خون در آن باشد، يا آن كه بو يا رنگ يا مزه خون گرفته باشد نجس مىباشد.
(مسأله ٣٩): اگر بر سقف عمارت يا روى بام آن عين نجاست باشد، تا وقتى باران به بام مىبارد، آبى كه به چيز نجس رسيده و از سقف يا ناودان مىريزد پاك است، ولى بعد از قطع شدن باران اگر معلوم باشد آبى كه مىريزد، به چيز نجس رسيده است، نجس مىباشد.
