اینکه کره ای ای در کار نبود هم حس عجیبی* بود! از یه جایی به بعد حس میکردم کمیک غربیه ولی در عین حال، حال و هوا و فضا و مکان و همچی همخوانی صد در صد با کره داشت مغزم توقع داشت کره‌ای بشنوه یا متن کره‌ای ببینه بخاطر همین گفتم عجیب*

وای خیلی مغزمو دوست دارم

اینجا هم عملکرد ناخودآگاه مغزم خیلی ملموس بود (مشابه چیزایی که اشاره شد)

و همچنین اولین اسکای روم مدرسه ایم به قول کیم آوف جه گوم نگرانش بودم ^^

حسرت، فانتزی، خواسته: دوستی اونجور نزدیک و پایه طور مثل اون چند نفر

دلم میخواد آهنگامو گوش کنم و هیچ کار دیگه ای نکنم ولی نمیشه

بعضی وقتا یسری درست کاری ها به نظرم مشکل دار میان مثلا امشب یه بنده خدایی یه خاطره یه شهیدی ( شهید صیاد) میگفت میگفت 3 تا قطار پر دانشجو میبردن سفر زیارتی بعد وقت نماز نزدیک میشه بعد شهید این بنده خدا رو بیش از 3، 4 بار میفرسته پیش لوکوموتیو ران که برای نماز اول وقت نگه داره هر سری هم لوکوموتیورانه میگفته بابا اتوبوس نیست که همینجوری نگه دارم! نمیشه و اینا

خب 3 تا قطار قطار این همه اصرار؟ نمیدونم

ولی هر چه که هست از تعصب هیچ وقت خوشم نمیاد

فرهنگیان زبان / برنامه نویسی رشت دیگه از خدا چی میخام؟