«نام این گل در زبان پارسی پهلوی نیلوپر به معنای گلی با پرهای نیلی رنگ بودهاست.
با آمدن اعراب به ایران و تأثیر زبان عربی به پارسی، این نام معرب شده و به شکل کنونی نیلوفر درآمده است.»
گروهی بر این باورند که دستها و پاهای خدا مانند نیلوفر آبی است
و چشمان او همانند گلبرگهای آن است
و نگاه و نوازش خداوند به نرمی غنچههای نیلوفر آبی است