«این منطقه (هیرکانی) همچنین به حفظ یک اصل و نسب منحصر به فرد از حشره‌خوار دورنگ معروف است که حدود یک میلیون سال پیش و در اواسط پلیستوسن از اجداد دیگر جدا شد.»

حشره خوار دورنگ بی پناه بود، هیرکانی بهش پناه داد.

سمندر کوهستانی ایران. یکی دیگه از ساکنان جنگل، که در مناطق پر باران میشه پیداش کرد. البته هیچ‌کس درباره این بچه تحقیق نکرده و تعداد کمی از اونا اصلا دیده شدن.

با همین چندتا کلمه، میتونم بمیرم. یعنی، می‌میرم.

«در آخرین روزهای بهمن ماه ۱۴۰۲ حدود یک و نیم هکتار از عرصه‌های جنگلی منطقه الیمالات شهرستان نور به بهانه ایجاد پارکینگ برای طرح گردشگری قطع و به گفته برخی منابع آگاه، در این عملیات حدود چهار هزار اصله درخت و نهال جنگلی از بین رفته‌است. به گفته شماری از بومیان منطقه این تعداد درختان جنگل هیرکانی واقع در غرب مازندران با هدف ایجاد جاده دسترسی و توقفگاه خودروی طرح گردشگری سد الیمالات قطع شده‌است.»

بهمن همین امسال، همچین جنایتی اتفاق افتاده و هیچ‌کدوم از ما خبری نداشتیم ازش. حتی اگر میدونستیم هم، نمیشد جلوشونو گرفت.

آدمی به قتل برسه، میشه رفت دادگاه میشه انتقام گرفت. خاک ما، درختای ما، روح سبز ایران به قطع رسیده. کجا بریم شکایت کنیم؟

فقط دارم سعی میکنم آروم باشم و به قلبی که به سختی داره خودشو سبز نگه می‌داره گوش بدم.

دارن چه بلایی سرت میارن؟

این عکس ها مال یک ماه پیشه. (توی نقشه گوگل بارگذاری کردن)