امروز قراره درباره کسی صحبت کنیم که با قطع شدن درختان گریه می‌کرد

بابا بسکی ، پدر طبیعت ایران

این مرد نجیب ، در بهمن ماه سال ۱۳۱۰ در سبزوار به دنیا اومد پس از گذروندن دبیرستان در رشته طب دانشگاه علوم پزشکی تهران، ادامه تحصیل میده و به درجه تخصص جراحی زنان می‌رسه

اون عاشق بود، عاشق طبیعت

«جوان بودم که او را بر صفحۀ تلویزیون دیدم. با ریشی انبوه و سپید؛ تولستوی‌وار. مهربان می‌نمود و شوریده‌وش و بی‌تکلف و عاشق. عاشق صادق. در صدایش حدّت و هیجان بود. سوز بود. درد بود. بغض و اشک بود. گرما و التماس بود.»

التماس چه؟ التماس اینکه مردم با طبیعت مهربان باشید. مردم با درخت مهربان باشید. با جنگل مهربان باشید. با حیوانات مهربان باشید.

مردم اگر با درخت و جنگل و چشمه و پرنده نامهربان باشید، خدا فلک طبیعت قهرش می‌گیرد. همه چوبش را می‌خوریم.

وقتی سخت به هیجان می‌آمد از مثنوی شعر می‌خواند... این درختانند همچون خاکیان...