عین-صاد در اوایل کتاب حرکت می‌گوید:
"باشد که هر کدام از ما مولد باشیم، نه محتکر!"
.
.
.
وقتی همین نیم‌خط، حتی کمتر، را خواندم، کتاب‌هایی که خوانده‌ام، دانشی که به‌دست آورده‌ام و... در ذهن‌ام رژه می‌رفتند!
با خود واگویه می‌کنم:
آیا این دانش‌ها، این اطلاعات، این...
این‌ها، همه مطالبی که یاد گرفته‌ای چه تاثیری در زندگی‌ات گذاشته‌اند؟
مولد چه حرکت و جریانی بوده‌ای؟
آیا به همان میزان که میدانی، عمل هم کرده‌ای؟
همان‌قدر که دانش کسب‌کرده‌ای به بینش هم رسیده‌ای؟
یا صرفاً مصرف کننده‌ای شده‌ای که در مجالس مختلف اظهار نظرهایی می‌کنی که عامل آن‌ها نیستی و دیگران بخاطر سخنان‌ات تحسینت می‌کنند؟!
اصلا...
اصلا برای چه به دنبال فهمیدن میروی؟
که چه کنی؟
احتکار دانش؟ احتکار فهمی که عمل و عمق درآن نیست؟
.
.
.
به یاد حکایت آن مرد روستایی در کتاب آقای مطهری می‌افتم!
آن‌جا که مرد خارجی وقتی با جواب‌های پخته‌ی او مواجه می‌شود، می‌پرسد این‌ها را از کجا میدانی؟
پیر روستایی می‌گوید:
"ما چون سواد نداریم، فکر می‌کنیم!!"
خیلی حرف پر معنایی است!
آن‌که سواد دارد، معلوماتش را می‌گوید ولی من فکر می‌کنم!
و این فکر خیلی از سواد بهتر است.
چون نشخوار کننده نیست!
مولد است، محرک است.
@gah_nevesht_57