تو بعداً مرا پیدا خواهی کرد؟ مگر نه؟ پیدایم خواهی کرد.

چیزی که می‌دانم این‌ است، من برای تو می‌نویسم و تو دور خواهی ماند.

وانیای عزیزِمن، خوشحالم از زمانی که بیشترین تعدادِ دوستت‌ دارم‌ها ده‌ تا بود و همه‌ی حجمِ محبت توی " قولِ انگشتی‌دادن " جای می‌گرفت، با تو آشِنا شدم. ممنونم که من رو برای خودِ من پذیرفتی و پنج‌ هزار و صد و ده روز بهم لب‌خند بخشیدی. امیدوارم که باهم خاطره‌های بوسیدنی رقم بزنیم، آهنگ‌ بخونیم، برقصیم و از همه مهم‌تر، آلبالویی بمونیم. و به رسمِ محبت: " سیبِ آخر برا تو، خندۀ آخر برا تو، بندری ویژش برا تو، آخرین تیکه‌ی پیتزا واسه تو، موهیتو و نعناش واسه تو، این همه ای‌کاش برا من" تولدت مبارك✨

وای مرسی عزیزم 🎀😭

☆☆

بیاید هرچقدر که رنجیده‌ایم، آنچه‌را که رفته است، بپذیریم.

واهی ✨