@galaxyspace
این دو سرباز از ۴۵ سال پیش در دورترین نقاط در حال خدمت هستند/ عکس
۴۵ سال از پرتاب فضاپیمای وویجر۱، یکی از دوقلوهای نمادین بشر است که به کیهان فرستاده شد میگذرد. (یکی دیگر از این دوقلوها، وویجر ۲ است) این دو فضاپیما اکنون در فضایی تاریک، و در دوردستها و فضایی بینستارهها- با فاصلهای بیش از ۱۷ میلیارد کیلومتر دورتر از خانه، جایی که خورشید ما همانند هر ستاره درخشان دیگری به نظر میرسد، هنوز در حال انجام کاوشهای علمی هستند.
این دو کاوشگر که هر یک به اندازه یک ماشین هستند و بالای هر کدام یک آنتن ۳.۷۰ متری نصب شده است یک وظیفه اصلی داشتند: بازدید از غولهای گازی(سیارههای گازی) در منظومه شمسی خودمان. پس از پرتاب، مسیر وویجرها از هم جدا شد، اما هر دو از یک خط سیر ستارهای نادر استفاده کردند، و در حین پرواز در کنار مشتری، زحل، اورانوس و نپتون، عکسهای پیشگامانهای را ثبت کردند و جزئیات وسوسهانگیزی را در مورد قمرهای این سیارات فاش کردند. در پایان سال ۱۹۸۹ ماموریت آنها پایان یافت. در سال ۱۹۹۰، وویجر ۱ کار را تمام کرد و تصویری تکاندهنده از دنیای خودمان گرفت، که کارل سیگان، اخترشناس و ارتباط دهنده علمی(بین مردم و دانشمندان)، زمین را نقطه آبی کمرنگ نامید
@galaxyspace
سیاهچاله چیست؟
سیاهچالهها یکی از عجیبترین و شومترین اجرام جهان هستند. آنها چنان گرانش شدیدی دارند که نه ماده و نه نور نمیتوانند از چنگال آنها فرار کنند. آستانه سیاهچاله توسط افق رویداد آنکه نقطه بدون بازگشت است، ردیابی میشود. هر چیزی که از این مرز عبور کند برای همیشه از بین رفته است.
مطالعه آنها چالش برانگیز است زیرا اساسا قابل مشاهده نیستند. هنگام نزدیک شدن به یک سیاهچاله، گرادیان گرانشی میتواند آنقدر شدید باشد که اجسام در فرآیندی به نام اثر اسپاگتی کش بیایند. در افق رویداد، گرانش به قدری شدید است که نور در یک حلقه کامل به دور سیاهچاله خم میشود، به این معنی که اگر آنجا بایستید میتوانید پشت سر خود را نیز ببینید
@galaxyspace
@galaxyspace
سیاهچاله چیست؟
سیاهچالهها یکی از عجیبترین و شومترین اجرام جهان هستند. آنها چنان گرانش شدیدی دارند که نه ماده و نه نور نمیتوانند از چنگال آنها فرار کنند. آستانه سیاهچاله توسط افق رویداد آنکه نقطه بدون بازگشت است، ردیابی میشود. هر چیزی که از این مرز عبور کند برای همیشه از بین رفته است.
مطالعه آنها چالش برانگیز است زیرا اساسا قابل مشاهده نیستند. هنگام نزدیک شدن به یک سیاهچاله، گرادیان گرانشی میتواند آنقدر شدید باشد که اجسام در فرآیندی به نام اثر اسپاگتی کش بیایند. در افق رویداد، گرانش به قدری شدید است که نور در یک حلقه کامل به دور سیاهچاله خم میشود، به این معنی که اگر آنجا بایستید میتوانید پشت سر خود را نیز ببینید
@galaxyspace
کیهان و فیزیک نظری
ناسا میگوید وویجر ۱ شروع به ارسال دادههای نامفهوم کرده است
فضاپیمای وویجر ۱ ناسا که ۴۶ سال قبل راهی فضا شد شروع به ارسال دادههای نامفهوم به زمین کرده است؛ موضوعی که باعث نگرانی در مورد مرگ احتمالی فضاپیما شده است. مسئولان اتاق فرمان در زمین سعی کردهاند با ارسال دستوراتی این مشکل را برطرف کنند که تاکنون بینتیجه مانده است. این کاوشگر که در سال ۱۹۷۷ به همراه وویجر ۲ راهی فضا شد، به دگرگونی درک ما از مشتری و کیوان کمک کرد. فضاپیما بعد از آن به مسیر خود ادامه، از مدار پلوتون فراتر رفت و حتی از جایی که بادهای خورشیدی به پایان میرسند - هلیوپاز - گذشت و شروع به ارسال دادههایی از فضای میان ستارگان کرد. بیل کرت، اخترفیزیکدان، که از پیش از پرتاب این کاوشگر بخشی از این پروژه بوده امیدوار است که حادثه تازه به معنی پایان کار وویجر ۱ نباشد.
@galaxyspace
@galaxyspace
دستاوردهای NIF در احتراق همجوشی هستهای
در NIF از 192 پرتو لیزر برای شلیک به قرص یخزدهای از دوتریوم و تریتیوم استفاده میشود که دو ایزوتوپ هیدروژن هستند. این تأسیسات در آزمایشی در تاریخ 5 دسامبر 2022، در واکنش همجوشی توانست تقریباً 54 درصد بیشتر از انرژی پرتوهای لیزر ورودی، انرژی تولید کند. مقدار این انرژی 2.05 مگاژول بود.
در ادامه، در 30 ژوئیه 2023، این تأسیسات با تولید 3.88 مگاژول رکورد قبلی خود را شکست. این آزمایش از افزایش 89 درصدی انرژی خروجی نسبت به انرژی ورودی خبر میداد. دانشمندان سپس در دو آزمایش دیگر در اکتبر 2023، بازهم به احتراق دست پیدا کردند. همچنین محاسبات این آزمایشگاه نشان میدهد که دو اقدام دیگر در ماه ژوئن و سپتامبر 2023 نیز منجر به دستیابی به خالص انرژی مثبت شد، اما این انرژی خروجی آنقدر زیاد نبود که تحت عنوان احتراق تأیید شود.
اگرچه دستاورد دانشمندان در این زمینه هنوز نقایصی دارد، اما آنها حالا به آینده امیدوارترند. بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند که با دستاوردهای دو سال اخیر، حوزه تولید انرژی از طریق رآکتورهای همجوشی وارد عصر جدیدی شده است.
@galaxyspace
@galaxyspace
نقطه عطف اکتشافات فضایی؛ کاوشگر پارکر ناسا سال آینده، خورشید را «لمس» میکند
ناسا اعلام کرد که در تاریخ 24 دسامبر 2024 (4 دیماه 1403)، کاوشگر خورشیدی پارکر با سرعت خیرهکننده 195 کیلومتر بر ثانیه از کنار خورشید خواهد گذشت. تاکنون هیچکدام از ساختههای بشر به این سرعت حرکت نکرده و تا به این حد نزدیک به خورشید نبوده است. این کاوشگر فقط 6.1 میلیون کیلومتر از سطح خورشید فاصله خواهد داشت و به تعبیری، آن را «لمس» خواهد کرد؛ هرچند که واقعاً برخوردی با خورشید صورت نخواهد گرفت
کیهان و فیزیک نظری@
سلام دستان
با عرض پوزش و تشکر از صبرتون''مدیر کانال هستم''عذر خواهی منو برا فعالیت کم کانال بپذیرید''واقعا سرم شلوغه'و امکانش نبود'بتونم هر روز مطلب بذارم''دعا کنید برای تمام مریضا''خدا بهشون سلامتی بده'ان شالله مجدد بتونم مطلب میزارم
@galaxyspace
دانشمندان آزمایشگاه ملی بروکهاون(BNL) نوع کاملا جدیدی از در هم تنیدگی کوانتومی را کشف کردهاند، پدیدهای شبحوار که ذرات را در هر فاصلهای با هم متصل نگاه میدارد.
درهمتنیدگی کوانتومی(Quantum Entanglement) یک خاصیت کوانتومی است که دو ذره مختلف را به هم مرتبط میکند، به طوری که اگر یکی را اندازهگیری کنید، به طور خودکار و فوری از وضعیت دیگری هم مطلع میشوید و این در حالی است که مهم نیست این دو ذره چقدر از هم فاصله داشته باشند.
درهمتنیدگی هنگامی رخ میدهد که گروهی از ذرات تولید شده، برهمکنش میکنند یا در مجاورت فضایی(مکانی) قرار میگیرند، به گونهای که حالت کوانتومی هیچ ذره درون گروه را نتوان بهطور مستقل از حالت سایر ذرات توصیف نمود. این حالت وقتی که ذرات در فاصله زیاد از یکدیگر قرار داشته باشند نیز رخ میدهد. موضوع درهمتنیدگی کوانتومی در قلب ناهمخوانی بین فیزیک کلاسیک و فیزیک کوانتومی قرار دارد و درهمتنیدگی یکی از ویژگیهای اصلی مکانیک کوانتومی است که مکانیک کلاسیک فاقد آن است
⚡️کانال کیهان و فیزیک نظری
@galaxyspace
@galaxyspace
کشف یک منظومه شمسی جدید با ۴ میلیارد سال قدمت که ۶ سیاره دارد
اخترشناسان یک منظومه شمسی نادر با شش سیاره را کشف کردهاند که سیارههای آن «در هماهنگی کامل با یکدیگر» در حال گردش هستند.
کارشناسان میگویند این کشفی قابل توجه است زیرا نشان میدهد که این منظومه شمسی که HD 110067 نام دارد و شیوه حرکت سیارات آن، از زمان شکلگیری آن که بیش از چهار میلیارد سال پیش بوده، تحت تاثیر هیچ نیروی خارجی قرار نگرفته است.
این اکتشاف تازه میتواند بینشی عمیق در مورد چگونگی شکلگیری و تکامل سیارهها به دانشمندان ارائه دهد.
به گفته اخترشناسان، این منظومه سیاره فراخورشیدی دارای یک «رزونانس» کامل یا مدارهای ریاضی کامل دارد
کانال کیهان و فیزیک نظری⚡️
دانشمندان ناسا در جدیدترین بررسی خود، سیگنالی را در دادههای «وویجر ۱» یافتهاند که نشان میدهد فضاپیما ممکن است هنوز زنده باشد.
به گزارش ایسنا، به نظر میرسد که فضاپیمای «وویجر ۱»(Voyager 1) ناسا هنوز از ما خداحافظی نکرده است.
به نقل از یاهو نیوز، فضاپیمای وویجر ۱ ناسا که از زمان پرتاب خود در تقریبا ۵۰ سال پیش به سفر در فضا مشغول بوده است، اواخر سال گذشته شروع به فرستادن پیامهای بیمعنی به زمین کرد.
«لیندا اسپیلکر»(Linda Spilker)، دانشمند پروژه ویجر گفت: مکالمه ما با وویجر از گفتوگوی حاوی دادههای علمی، به یک صدای شمارهگیری تبدیل شده بود.
گروه مأموریت وویجر در جدیدترین تلاش خود، نشانهای را از حیات به شکل سیگنالی مشاهده کردهاند که معلوم شد از حافظه «زیرسیستم دادههای پرواز»(FDS) این فضاپیمای قدیمی بازخوانی میشود. این زیرسیستم، یک رایانه آنبرد است که دادههای پرواز را برای انتقال به زمین آماده میکند.
دادهها در قالب مناسب نبودند، اما حداقل توانستند اطلاعاتی را ارائه دهند. بنابراین اگرچه هیچ تضمینی وجود ندارد، اما این میتواند یک نشانه امیدبخش از زندگی باشد که نشان میدهد ماموریت چندین دههای وویجر ۱ ممکن است ادامه یابد. «جو وستلیک»(Joe Westlake)، مدیر بخش هلیوفیزیک ناسا گفت: این یک پیشرفت عالی برای وویجر است.
به گفته ناسا، حافظه وویجر حاوی دادههای زیادی درباره وضعیت آن و دادههای علمی یا مهندسی است. مهندسان اکنون دادهها را با بازخوانی قبلی مقایسه میکنند تا بفهمند آیا اختلافاتی میان آنها وجود دارد که بتواند توضیح دهد چرا فضاپیما تا این اندازه عجیب عمل کرده است، اما احتمالا مدتی زمان میبرد تا به نتیجه برسند.
در بیانیه ناسا آمده است: گروه در حال تحلیل بازخوانی دادههاست. استفاده کردن از این اطلاعات برای ابداع یک راه حل بالقوه و تلاش برای عملی کردن آن زمان میبرد.
فضاپیمای وویجر در حال حاضر دوران چالشبرانگیزی را پشت سر گذاشته است؛ از منابع تغذیه رو به کاهش گرفته تا مشکلات نرمافزاری تقریبا کشنده.
به رغم موانع بسیار، دانشمندان همچنان در تلاش هستند تا حتی نشانه ناچیزی از حیات را که ممکن است باقی مانده باشد، پیدا کنند
@galaxyspace
با آرزوی قبولی طاعات و عبادات
دوستان ضمن تشکر و همراهی شما در این مدت طولانی''امیدواریم با کمک شما عزیزان 'اعضای کانال رو افزایش دهیم''شما عزیزان با ارسال لینک و ایدی کانال به دوستان و گروهای خودتون'ضمن کمک به افزایش اعضا'دوستان خود رو به کسب اطلاعات فیزیک و کیهانی'دعوت کردین'با تشکر
نجوم و فضا
برنده جایزه نوبل میگوید ما ممکن است جهان را اشتباه درک کرده باشیم!
برای مدت طولانی، دانشمندان معتقد بودند که درک میکنند که جهان با چه سرعتی درحال رشد است. اما هر چه بیشتر یاد میگیرند، بهنظر میرسد که این نظریهها به سرعت خود جهان درحال گسترش هستند!
اساساً «ثابت هابل» سرعت انبساط جهان را اندازه میگیرد. پس مشکل کجاست؟ ابزارهای مختلف مقادیر متفاوتی را برای آن ارائه میکنند و چیزی که به عنوان «تنش ثابت هابل» شناخته میشود، ایجاد میشود.
این تناقض یک احتمال جالب را ایجاد میکند. همانطور که «آدام ریس» فیزیکدان برنده جایزه نوبل در وبلاگ ناسا توضیح میدهد، بسیاری ازچیزهایی که ما فکر میکردیم درمورد جهان میدانیم ممکن است
آدام ریس👆👆
فیزیکدان دانشگاه جانز هاپکینز گفت: «ما اکنون طیف وسیعی از آنچه هابل مشاهده کرده است را در بر گرفتهایم و میتوانیم با اطمینان بسیار بالا این خطای اندازهگیری را بهعنوان علت تنش هابل رد کنیم.»
دانشمندان در سال 2023 با تلسکوپ وب به اعماق کیهان نگاه کردند تا اعداد پیچیده هابل را تأیید کنند. اما وقتی تلسکوپ جدیدتر یافتههای اسبق خود را تأیید کرد و این اختلاف را عمیقتر کرد، متحیر شدند.
یکی از احتمالات برای این تناقض شگفتانگیز میتواند ازدحام ستارگان باشد. این خطای دید زمانی رخ میدهد که تلسکوپهای فضایی ستارگان بیشتری را نسبت به توانایی خود میبینند. بنابراین ممکن است بر اندازهگیریهای انبساط تأثیر بگذارد زیرا نور ستارگان اساساً دید آنها را منحرف میکند
غبار ستارهای این اثر را حتی قویتر میکند، اما همانطور که ناسا توضیح میدهد، وب باید بتواند نویز را قطع کند و با تصویربرداری دقیقتر، فاصله را اندازهگیری کند.
همانطور که ریس حدس میزند، ممکن است چیزی بزرگتر از جمع نشدن اعداد در جریان باشد. او به ناسا گفت: «با نادیده گرفتن خطاهای اندازهگیری، آنچه باقی میماند این است که احتمال واقعی و هیجانانگیزی وجود دارد. آن هم این است که ما جهان را به اشتباه درک کرده باشیم
@galaxyspace
دانشمندان سیارهای بهتر از زمین پیدا کردهاند ' اکتشافات شگفتانگیز تلسکوپ کپلر!
وجود انسان در کره زمین بزرگترین دلیلیست که میتواند برای اثبات وجود موجودات دیگر باشد تنها بعد مسافت است که ما را از دستیابی به این حقیقت دور کرده است.در این مطلب با ما همراه باشید تا با کشفیات تلسکوپ کپلر آشنا شوید
تلسکوپ کپلر برای یک هدف توسط سازمان فضایی آمریکا (ناسا) ساخته شد، جستجوی سیارههای فراخورشیدی در یک قسمت مشخص از کهکشان راه شیری! این شکارچی سیارههای فراخورشیدی در طول زندگیش بیشتر از صدها هزار ستاره دید و هزارها سیاره فراخورشیدی رو کشف کرد کِپلِر در سال ۲۰۰۹ به عنوان بخشی از پروژه دیسکاوری ناسا به فضا پرتاب شد تا با بررسی مداوم قسمت ثابتی از آسمان داخل کهکشان راه شیری، سیستمهای سیارهای رو پیدا کنه! فضانوردان میخواستن بدونن که چندتا ستاره و سیاره دور اونها میچرخن و چندتا از این سیارههای فرا خورشیدی شرایطی دارن که برای حیات مناسبه
آیینه اصلی کپلر بزرگترین آیینهی بود که تا به اون زمان به فضا فرستاده شده بود کپلر همچنین یک دوربین ۹۶ مگاپیکسلی داشت تا به وسیله اون نور رو پردازش کنه! طی ۹ سال در فضا، کپلر ۵۳۰۵۳۶ ستاره مشاهده کرد و وجود ۲۶۶۲ سیاره فراخورشیدی رو در بخشی از کهکشان راه شیری تایید کرد این سیارههای فراخورشیدی شبیه هیچ چیزی که ما تا به حال در منظومه شمسی دیدیم نیستند! در این ویدیو با ما همراه باشید تا با شگفتانگیزترین سیارههای جهان آشنا شوید
@galaxyspace⚡️
۲۴ سیاره سکونتپذیر، بهتر، گرمتر و آرامتر از زمین کشف شد
راز بقا؛ یک بررسی جدید میگوید زمین لزوما بهترین سیاره کیهان برای حیات نیست. پژوهشگران حدود ۲۴ سیاره سکونتپذیر دیگر پیدا کردهاند که شرایط آنها برای زندگی بشر به مراتب مناسبتر از شرایط زمین است.
به گزارش راز بقا؛ محققان میگویند برخی از این سیارات، حتی ستارههایی بهتر از خورشید ما دارند. این تحقیق جدید در پی یافتن مکانهایی در کیهان است که برای شکلگیری حیات، مناسبتر از سیاره ما هستند - شامل آنهایی که قدیمیتر، بزرگتر، گرمتر و مرطوبتر از زمیناند - با این هدف که این اطلاعات به دست آمده را بتوان در دسترس آن گروه از دانشمندان آینده قرار داد که در کیهان به جستوجوی زندگی میگردند.
این بررسی، ۲۴ سیاره سکونتپذیر را شناسایی کرده است. تمامی این سیارات در فاصله یکصد سال نوری از زمین قرار دارند، مسالهای که دیدن آنها را نه غیرممکن، اما دشوار میکند. اما محققان با کمک تلسکوپهای آینده قادر خواهند بود اطلاعاتی به مراتب بیشتر از آن سیارات دراختیار ما بگذارند.
با پیشرفت فناوری، تلسکوپهایی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا، تلسکوپ LUVOIR (نقشهبردار بزرگ فرابنفش نوری و فروسرخ) و همچنین تلسکوپ فضایی پلاتو در راهند و محققان امیدوارند با کمک آنها بتوانند ردپای زیست را در سیارات دوردست بیابند
@galaxyspace