@galaxyspace این دو سرباز از ۴۵ سال پیش در دورترین نقاط در حال خدمت هستند/ عکس ۴۵ سال از پرتاب فضاپیمای وویجر۱، یکی از دوقلوهای نمادین بشر است که به کیهان فرستاده شد می‌گذرد. (یکی دیگر از این دوقلوها، وویجر ۲ است) این دو فضاپیما اکنون در فضایی تاریک، و در دوردست‌ها و فضایی بین‌ستاره‌ها- با فاصله‌ای بیش از ۱۷ میلیارد کیلومتر دورتر از خانه، جایی که خورشید ما همانند هر ستاره درخشان دیگری به نظر می‌رسد، هنوز در حال انجام کاوشهای علمی هستند. این دو کاوشگر که هر یک به اندازه یک ماشین هستند و بالای هر کدام یک آنتن ۳.۷۰ متری نصب شده است یک وظیفه اصلی داشتند: بازدید از غول‌های گازی(سیاره‌های گازی) در منظومه شمسی خودمان. پس از پرتاب، مسیر وویجرها از هم جدا شد، اما هر دو از یک خط سیر ستاره‌ای نادر استفاده کردند، و در حین پرواز در کنار مشتری، زحل، اورانوس و نپتون، عکس‌های پیشگامانه‌ای را ثبت کردند و جزئیات وسوسه‌انگیزی را در مورد قمرهای این سیارات فاش کردند. در پایان سال ۱۹۸۹ ماموریت آنها پایان یافت. در سال ۱۹۹۰، وویجر ۱ کار را تمام کرد و تصویری تکان‌دهنده از دنیای خودمان گرفت، که کارل سیگان، اخترشناس و ارتباط‌ دهنده علمی(بین مردم و دانشمندان)، زمین را نقطه آبی کمرنگ نامید

@galaxyspace سیاهچاله چیست؟ سیاهچاله‌ها یکی از عجیب‌ترین و شوم‌ترین اجرام جهان هستند. آنها چنان گرانش شدیدی دارند که نه ماده و نه نور نمی‌توانند از چنگال آنها فرار کنند. آستانه سیاهچاله توسط افق رویداد آنکه نقطه بدون بازگشت است، ردیابی می‌شود. هر چیزی که از این مرز عبور کند برای همیشه از بین رفته است. مطالعه آنها چالش برانگیز است زیرا اساسا قابل مشاهده نیستند. هنگام نزدیک شدن به یک سیاهچاله، گرادیان گرانشی می‌تواند آنقدر شدید باشد که اجسام در فرآیندی به نام اثر اسپاگتی کش بیایند. در افق رویداد، گرانش به قدری شدید است که نور در یک حلقه کامل به دور سیاهچاله خم می‌شود، به این معنی که اگر آنجا بایستید می‌توانید پشت سر خود را نیز ببینید @galaxyspace

@galaxyspace سیاهچاله چیست؟ سیاهچاله‌ها یکی از عجیب‌ترین و شوم‌ترین اجرام جهان هستند. آنها چنان گرانش شدیدی دارند که نه ماده و نه نور نمی‌توانند از چنگال آنها فرار کنند. آستانه سیاهچاله توسط افق رویداد آنکه نقطه بدون بازگشت است، ردیابی می‌شود. هر چیزی که از این مرز عبور کند برای همیشه از بین رفته است. مطالعه آنها چالش برانگیز است زیرا اساسا قابل مشاهده نیستند. هنگام نزدیک شدن به یک سیاهچاله، گرادیان گرانشی می‌تواند آنقدر شدید باشد که اجسام در فرآیندی به نام اثر اسپاگتی کش بیایند. در افق رویداد، گرانش به قدری شدید است که نور در یک حلقه کامل به دور سیاهچاله خم می‌شود، به این معنی که اگر آنجا بایستید می‌توانید پشت سر خود را نیز ببینید @galaxyspace

کیهان و فیزیک نظری ناسا می‌گوید وویجر ۱ شروع به ارسال داده‌های نامفهوم کرده است فضاپیمای وویجر ۱ ناسا که ۴۶ سال قبل راهی فضا شد شروع به ارسال داده‌های نامفهوم به زمین کرده است؛ موضوعی که باعث نگرانی در مورد مرگ احتمالی فضاپیما شده است. مسئولان اتاق فرمان در زمین سعی کرده‌اند با ارسال دستوراتی این مشکل را برطرف کنند که تاکنون بی‌نتیجه مانده است. این کاوشگر که در سال ۱۹۷۷ به همراه وویجر ۲ راهی فضا شد، به دگرگونی درک ما از مشتری و کیوان کمک کرد. فضاپیما بعد از آن به مسیر خود ادامه، از مدار پلوتون فراتر رفت و حتی از جایی که باد‌های خورشیدی به پایان می‌رسند - هلیوپاز - گذشت و شروع به ارسال داده‌هایی از فضای میان ستارگان کرد. بیل کرت، اخترفیزیکدان، که از پیش از پرتاب این کاوشگر بخشی از این پروژه بوده امیدوار است که حادثه تازه به معنی پایان کار وویجر ۱ نباشد. @galaxyspace

@galaxyspace دستاوردهای NIF در احتراق همجوشی هسته‌ای در NIF از 192 پرتو لیزر برای شلیک به قرص یخ‌زده‌ای از دوتریوم و تریتیوم استفاده می‌شود که دو ایزوتوپ هیدروژن هستند. این تأسیسات در آزمایشی در تاریخ 5 دسامبر 2022، در واکنش همجوشی توانست تقریباً 54 درصد بیشتر از انرژی پرتوهای لیزر ورودی، انرژی تولید کند. مقدار این انرژی 2.05 مگاژول بود. در ادامه، در 30 ژوئیه 2023، این تأسیسات با تولید 3.88 مگاژول رکورد قبلی خود را شکست. این آزمایش از افزایش 89 درصدی انرژی خروجی نسبت به انرژی ورودی خبر می‌داد. دانشمندان سپس در دو آزمایش دیگر در اکتبر 2023، بازهم به احتراق دست پیدا کردند. همچنین محاسبات این آزمایشگاه نشان می‌دهد که دو اقدام دیگر در ماه ژوئن و سپتامبر 2023 نیز منجر به دستیابی به خالص انرژی مثبت شد، اما این انرژی خروجی آن‌قدر زیاد نبود که تحت عنوان احتراق تأیید شود. اگرچه دستاورد دانشمندان در این زمینه هنوز نقایصی دارد، اما آن‌ها حالا به آینده امیدوارترند. بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند که با دستاوردهای دو سال اخیر، حوزه تولید انرژی از طریق رآکتورهای همجوشی وارد عصر جدیدی شده است. @galaxyspace

@galaxyspace نقطه عطف اکتشافات فضایی؛ کاوشگر پارکر ناسا سال آینده، خورشید را «لمس» می‌کند ناسا اعلام کرد که در تاریخ 24 دسامبر 2024 (4 دی‌ماه 1403)، کاوشگر خورشیدی پارکر با سرعت خیره‌کننده 195 کیلومتر بر ثانیه از کنار خورشید خواهد گذشت. تاکنون هیچ‌کدام از ساخته‌های بشر به این سرعت حرکت نکرده و تا به این حد نزدیک به خورشید نبوده است. این کاوشگر فقط 6.1 میلیون کیلومتر از سطح خورشید فاصله خواهد داشت و به تعبیری، آن را «لمس» خواهد کرد؛ هرچند که واقعاً برخوردی با خورشید صورت نخواهد گرفت کیهان و فیزیک نظری@

سلام دستان با عرض پوزش و تشکر از صبرتون''مدیر کانال هستم''عذر خواهی منو برا فعالیت کم کانال بپذیرید''واقعا سرم شلوغه'و امکانش نبود'بتونم هر روز مطلب بذارم''دعا کنید برای تمام مریضا''خدا بهشون سلامتی بده'ان شالله مجدد بتونم مطلب میزارم

@galaxyspace دانشمندان آزمایشگاه ملی بروکهاون(BNL) نوع کاملا جدیدی از در هم تنیدگی کوانتومی را کشف کرده‌اند، پدیده‌ای شبح‌وار که ذرات را در هر فاصله‌ای با هم متصل نگاه می‌دارد. درهم‌تنیدگی کوانتومی(Quantum Entanglement) یک خاصیت کوانتومی است که دو ذره مختلف را به هم مرتبط می‌کند، به طوری که اگر یکی را اندازه‌گیری کنید، به ‌طور خودکار و فوری از وضعیت دیگری هم مطلع می‌شوید و این در حالی است که مهم نیست این دو ذره چقدر از هم فاصله داشته باشند. درهم‌تنیدگی هنگامی رخ می‌دهد که گروهی از ذرات تولید شده، برهمکنش می‌کنند یا در مجاورت فضایی(مکانی) قرار می‌گیرند، به گونه‌ای که حالت کوانتومی هیچ ذره درون گروه را نتوان به‌طور مستقل از حالت سایر ذرات توصیف نمود. این حالت وقتی که ذرات در فاصله زیاد از یکدیگر قرار داشته باشند نیز رخ می‌دهد. موضوع درهم‌تنیدگی کوانتومی در قلب ناهمخوانی بین فیزیک کلاسیک و فیزیک کوانتومی قرار دارد و درهم‌تنیدگی یکی از ویژگی‌های اصلی مکانیک کوانتومی است که مکانیک کلاسیک فاقد آن است ⚡️کانال کیهان و فیزیک نظری @galaxyspace

@galaxyspace کشف یک منظومه شمسی جدید با ۴ میلیارد سال قدمت که ۶ سیاره دارد اخترشناسان یک منظومه شمسی نادر با شش سیاره را کشف کرده‌اند که سیاره‌های آن «در هماهنگی کامل با یکدیگر» در حال گردش هستند. کارشناسان می‌گویند این کشفی قابل توجه است زیرا نشان می‌دهد که این منظومه شمسی که HD 110067 نام دارد و شیوه حرکت سیارات آن، از زمان شکل‌گیری آن که بیش از چهار میلیارد سال پیش بوده، تحت تاثیر هیچ نیروی خارجی قرار نگرفته است. این اکتشاف تازه می‌تواند بینشی عمیق در مورد چگونگی شکل‌گیری و تکامل سیاره‌ها به دانشمندان ارائه دهد. به گفته اخترشناسان، این منظومه سیاره فراخورشیدی دارای یک «رزونانس» کامل یا مدارهای ریاضی کامل دارد کانال کیهان و فیزیک نظری⚡️