سید حسن میرخانی
ملقب به سراج الکتاب ( تولد ۱۲۹۱ ش. / وفات ۵ آذر ۱۳۶۹ ش. )
خوشنویسی را در ابتدا از پدرش سید مرتضی حسینی برغانی آموخت که شیوه محمدرضا کلهر را پیروی میکرد. ایشان فردی عارف و شاعری توانا بود و کتب بسیاری از شاهکارهای ادبیات فارسی را کتابت نموده است.
بنده توفیق داشتم که در دوران کودکی و نوجوانی چندین بار ایشان را زیارت نمایم و حقیقتا تقدس و معنویت از سیمای وی هويدا و رفتار بسیار متواضعانه ایشان درس عملی اخلاق اسلامی بود.
ایشان مثنوی مولانا را بدون غلط منتشر کردند و جایزه خوبی برای کسی که بتواند حتی یک غلط در آن پیدا کند ، قراردادند. تخلص ایشان " بنده " بود و دیوان اشعارشان را به قلم کتابت خود به نام " دیوان بنده " چاپ کردند. و شعر معروف:
" هر کس به کسی نازد ما هم به علی نازیم "
از او است.
قدمت هریک از این دو اثر ارزشمند حدودا شصت سال است.
استاد کاوه
علی اکبر کاوه حقیقی ( تولد ۱۲۷۳ ش. در شیراز / وفات ۵ شهریور ۱۳۶۹ ش. در تهران )
فرزند میرزا علی محمد خان شیرازی او یکی از بهترین شاگردان عمادالکتاب بود. محمد تقی بهار ملک الشعرا در نامه ای وی را " میرعماد عصر " لقب داده است. او در سال ۱۲۹۸ ش.به سمت منشی مخصوص وزارت دارایی مشغول و بعدا به وزارت فرهنگ منتقل گشت.
استاد کاوه شاگرد اساتید بزرگی چون سید حسین تفرشی و محمد حسین عماد الکتاب بود و بسیاری از اساتید معاصر مانند مرحوم استاد عباس منظوری فرزند استاد علی منظوری شاگرد ایشان هستند.
آثار عرضه شده زیر بسیار زیبا و نفیس هستند که متاسفانه اساتید خوشنویس آنها شناسایی نشده است :
دیوان اشعار اویس وفسی به اهتمام فرزند ایشان حامد وفسی در سال ۱۴۰۰ ه.ش. جمع آوری و به تعداد محدودی به زیور طبع آراسته گشت.