سه نصیحت امام باقر علیه السلام به خلیفه زمانش عمربن عبد العزیز #امام_باقر 🎙 #استاد_رفیعی ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈

#صلوات_خاصه #امام_باقر علیه السلام ✨ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ بَاقِرِ الْعِلْمِ وَ إِمَامِ الْهُدَى وَ قَائِدِ أَهْلِ التَّقْوَى وَ الْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبَادِکَ اللَّهُمَّ وَ کَمَا جَعَلْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ وَ مَنَاراً لِبِلَادِکَ وَ مُسْتَوْدَعاً لِحِکْمَتِکَ وَ مُتَرْجِماً لِوَحْیِکَ وَ أَمَرْتَ بِطَاعَتِهِ وَ حَذَّرْتَ عَنْ مَعْصِیَتِهِ فَصَلِّ عَلَیْهِ یَا رَبِّ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ ذُرِّیَّهِ أَنْبِیَائِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أُمَنَائِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ.

1- پیشگویی تولد، 50 سال قبل از تولد ؛ نخستین ویژگی امام باقرعلیه السلام (پیشگویی ولادتش) توسط رسول الله صلی الله علیه و آله پنجاه سال قبل ازتولد است، چراکه در روایت آمده است:پیامبر به جابربن عبدالله انصاری فرمود : ( اِنّكَ سَتَدْرِكُ يا جابِرُ رَجُلاً مِنْ اَهْلِ بيتي اِسْمُهُ اِسْمِي وَ شمائِلُهُ شَمائِلي، يَبْقَرُ الْعِلْمَ بَقراً فَاِذا لَقِيتَهُ فَأقْرأهُ عَنِي السّلام : بدرستی كه تو بزودی مردی از اهل بيت مرا درك می كنی كه او، هم نام من هم سيماي من و شكافنده علم است. هر وقت او را ملاقات كردي سلام مرا به او برسان) ازهمین روست که امام باقر علیه السلام می فرماید: روزی جابر بن عبدالله انصاری رحمة الله علیه را دیدم و به او سلام دادم. او سلامم را پاسخ گفت و سپس به من گفت: تو کیستی؟ (در این هنگام، جابر بینایی خود را از دست داده بود) گفتم: محمد بن علی بن حسین. گفت: پسرم به من نزدیک شو. وقتی نزدیک شدم، دستم را بوسید و سپس خم شد که پایم را ببوسد ولی مانع این کارش شدم؛ سپس جابر گفت: همانا رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به تو سلام می‌رساند. پس گفتم: و بر رسول خدا باد سلام و رحمت و برکات خدا. ولی چگونه‌ ای جابر؟ گفت: روزی با او [یعنی با پیامبر] بودم که به من گفت:‌ ای جابر! امید است که تو باقی بمانی تا اینکه مردی از فرزندان مرا ببینی که به او محمد بن علی بن حسین گفته می‌شود و خدا به او نور و حکمت می‌بخشد. پس، از سوی من به او سلام برسان. 📚 الإرشاد / شیخ مفید ره / صفحه ۳۸۲

2- ملقب شدن به باقر(رمز گشای علوم) پنجاه سال قبل از تولد دومین ویژگی، تعیین لقب خاص [باقر:رمز گشای علوم] توسط رسول اللّه پنجاه سال پیش از تولد برای امام باقر علیه السلام است، چراکه در ملاقات جابر با رسول الله صلی الله علیه علیه و آله اینچنین به جابر فرمودند (اِسْمُهُ اِسْمِي وَ شمائِلُهُ شَمائِلي، يَبْقَرُ الْعِلْمَ بَقرا[بحار، ج46، ص294] شیخ صدوق در وجه ملقب شدن امام باقر علیه السلام به باقر این چنین روایت می کند:((عمر بن شمر گفت : سؤال كردم از جابر بن يزيد جعفى كه براى چه امام محمدباقر (علیه السلام) را باقر ناميدند؟ گفت : به علت آنكه بَقَرَ الْعِلْمَ بَقْرَا اى شَقَّهُ وَ اَظْهَرَهُ اَظْهارا؛ شكافت علم را شكافتنى و آشكار و ظاهر ساخت آن را ظاهر كردنى ، به تحقيق حديث كرد مرا جابر بن عبداللّه انصارى كه شنيد از رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم كه فرمود: اى جابر! تو زنده مى مانى تا ملاقات مى نمايى پسرم محمّد بن على بن الحسين بن على بن ابى طـالب عليهم السلام را كه معروف است در تورات به باقر، پس هرگاه ملاقات كردى او را از جانب من او را سلام برسان ، پس جابر بن عبداللّه رحمه اللّه آن حضرت را در يكى از كوچه هاى مدينه بديد و گفت : اى پسر! تو كيستى ؟ فرمود: محمّد بن على بن الحسين بن على بن ابى طالب(علیهم السلام) هستم . جابر گفت : به من روى كن ، آن حضرت به او روى كرده گفت روى وا پس كن چنان كرد، عرض كرد: سوگند به پروردگار كعبه كه اين شمايل و خصال رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم است ، اى فرزند! رسول خدايت سلام رسانيد. فرمود: مادام كه آسمان و زمين بر جاى باشد سلام بر رسول خدا باد و بر تو باد اى جابر كه تبليغ سلام آن حضرت نمودى ، آنگاه جابر به آن حضرت عرض كرد: (يا باقِرُ اَنْتَ الْباقِرَ حَقَّا اَنْتَ الَّذى تَبْقَرُ الْعِلْم بَقْرا)

3- علوی من علویین و هاشمی من هاشمیین سومین ویژگی #امام_باقر (علیه السلام) که وی را متمایز از سایر ائمه می کند این است که آن حضرت علوی من علویین و هاشمی من هاشمیین است؛ چرا که ابوجعفر، محمد بن علی الباقر، مشهور به امام محمدِ باقر متولد(ا رجب سال۵۷) و شهادت ( ۷ ذی الحجه سال ۱۱۴) پنجمین امام شیعیان، پدرشان #امام_سجاد فرزند حسین بن علی علیهم السلام و مادرش فاطمه دختر حسن بن علی علیهم السلام است؛ بنابراین او اولین امام شیعه، از نسل هر دو نوه پیامبر امام حسن و حسین علیهماالسلام است که خالص علوی است.

4-شاهد واقعه کربلا درچهار سالگی چهارمین ویژگی #امام_باقر(علیه السلام) اینکه حضرت، شاهد واقعه عاشورا از(کربلا تا شام) و نجات دهنده اسرای واقعه از(مرگ حتمی) است، چرا که امام باقر (علیه السلام) خود در مورد حضورش در کربلا فرمود:«جدم #امام_حسین (علیه السلام) کشته شدند، در حالی که من چهار ساله بودم و کشته شدن او را به یاد می آورم [تاریخ یعقوبی، ج2، ص32۰] بلکه امام باقر(علیه السلام) درهمان سن کودکی، با یزید مقابله کرد و او را رسوا ساخت. ماجرا از این قرار بود که یزید(علیه اللعنة و العذاب) با اطرافیانش در مورد اسراء مشورت می‌کند. اطرافیان، به او مشورت و پیشنهاد دادند که همه را به قتل برسان. اینجا امام باقر(علیه السلام) در سن کودکی، شروع به سخن می‌کند: بعد از حمد و ثناء الهی به یزید خطاب می‌کند: سفارش اطرافیانت بر خلاف سفارش اطرافیان فرعون در امر موسی و هارون (علی نبینا و آله و علیهماالسلام)است، زیرا آنان در مشورت به فرعون، گفتند: به آن دو (موسی و هارون) #مهلت بده، ولی اینان (اطرافیان تو)، کشتن ما خاندان اهل بیت پیامبر را به تو سفارش کردند. این امر، علتی دارد! یزید گفت: علتش چیست؟ امام باقر(علیه السلام) فرمود: آنان (اطرافیان فرعون) حلال‌زاده بودند و اینان (اطرافیان یزید) حرام زاده؛ و همانا، پیامبران و فرزندانشان را جز حرام‌زادگان نمی‌کشند! یزید در مقابل این استدلال امام باقر(علیه السلام)، درمانده می‌شود و جوابی ندارد جز اینکه مدتی در فکر فرو می‌رود و بعد هم دستور می‌دهد با بردن آنان از مجلس، رسوایی اش، بیش از این نشود. 📚 اثبات الوصیه مسعودی/ صفحه 181

5- 57سال معاصر با ده خلیفه اموی و مروانی (علیهم اللعنة و العذاب) پنجمین خصوصیت ویژه #امام_باقر (علیه السلام)، معاصر بودن دوره زندگی و امامت حضرت، با ده خلیفه اموی و مروانی است که چنین امری درحیات سیاسی هیچ امامی اتفاق نیفتاده است؛ چرا که ازسال 57 تا سال 95، معاصر با خلفای اموی معاویه، یزید بن معاویه، معاویه بن یزید، مروان و محمد بن مروان (علیهم الهاویة) بوده است و در مدت19سال ازدوره امامت از سال 95 تا سال114، با پنج خلیفه ولید بن عبدالملک (9۶-8۶ق)،سلیمان بن عبدالملک (۹۶-۹۹ق)،عمر بن عبدالعزیز (۹۹-۱۰۱ق) یزید بن عبدالملک (۱۰۱-۱۰۵ق)،هشام بن عبدالملک(۱۰۵-۱۲۵ق) بود و سرانجام در هفتم ذی الحجه سال ۱۱۴ هجری قمری به دست هشام بن عبدالملک و به روایتی ابراهیم بن ولید به شهادت رسیدند. دراین 19 سال جهت گیری امام علیه السلام دربرابر پنج خلیفه آنچنان سنجیده بود که توانست ازیک طرف موجودیت اقليت شیعه را حفظ نماید و از دست زدن به شورش کور که زید و پیروانش به دنبال آن بودند و جانشان را بدون هیچ دست آوردی، هزینه می کردند دور نگه داشته باشند و ازطرف دیگر، برای این که راه گم نشود و شیعیان هضم در تفکر خلیفه گری نشوند و سکوت معنادار امام را به معنای به رسمیت و مشروع دانستن خلفای عباسی ندانند با بیانیه های کوتاه چون [«بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلَايَةِ وَ لَمْ يُنَادَ بِشَيْ‌ءٍ كَمَا نُودِيَ بِالْوَلَايَةِ» / الکافی/ مجلد2 / صفحه 18] تفکر ولایی را در اقلیت شیعه خالص در شرایط سخت امنیتی خلافت مروانیان نهادینه کنند .