امیرالمؤمنین: از ميان بندگان، ديگرى است كه خود را دانشمند نامد و از دانش در او نشانى نيست. مشتى افكار جاهلانه از جاهلان و گمراهيهايى از گمراهان فرا گرفته، بر سر راه مردم دامهاى فريب گسترده و سخنان باطل گويد و كتاب خدا را به رأى خود تفسير كند و حقيقت را به مقتضاى هواى خويش به اين سو و آن سو متمايل سازد. مردم را از خوف و خطر قيامت ايمن گرداند و گناهان بزرگ را خوار مايه جلوه دهد. مى گويد: چون امر شبهه ناكى پيش آيد، توقف كنم، ولى، خود در آن مى افتد. مى گويد: از بدعتها كناره مى جويم و، خود همواره با بدعتها دمساز است. صورتش صورت انسان است و دلش دل حيوان. درگاه هدايت را نمى شناسد، كه بدان روى نهد، آستان كورى و جهالت را نمى داند، كه از آن رخ برتابد. مرده اى است در ميان زندگان. وَ آخَرُ قَدْ تَسَمَّى عَالِماً وَ لَيْسَ بِهِ، فَاقْتَبَسَ جَهَائِلَ مِنْ جُهَّالٍ وَ أَضَالِيلَ مِنْ ضُلَّالٍ وَ نَصَبَ لِلنَّاسِ أَشْرَاكاً مِنْ حَبَائِلِ غُرُورٍ وَ قَوْلِ زُورٍ، قَدْ حَمَلَ الْكِتَابَ عَلَى آرَائِهِ وَ عَطَفَ الْحَقَّ عَلَى أَهْوَائِهِ، يُؤْمِنُ النَّاسَ مِنَ الْعَظَائِمِ وَ يُهَوِّنُ كَبِيرَ الْجَرَائِمِ، يَقُولُ أَقِفُ عِنْدَ الشُّبُهَاتِ وَ فِيهَا وَقَعَ وَ يَقُولُ أَعْتَزِلُ الْبِدَعَ وَ بَيْنَهَا اضْطَجَعَ؛ فَالصُّورَةُ صُورَةُ إِنْسَانٍ وَ الْقَلْبُ قَلْبُ حَيَوَانٍ، لَا يَعْرِفُ بَابَ الْهُدَى فَيَتَّبِعَهُ وَ لَا بَابَ الْعَمَى فَيَصُدَّ عَنْهُ وَ ذَلِكَ مَيِّتُ الْأَحْيَاءِ. ------------------- خطبه 87 نهج البلاغه

یکی از یاران بعد از پیروزی درجنگ بصره؛ به امیرالمومنین گفت: دوست‌داشتم برادرم نیز با ما بود و مي‌ديد كه چگونه خدا تو را بر دشمنانت پيروز كرد. امام(علیه‌السلام) پرسيد: آيا فكر و دل برادرت با ما بود؟ گفت: آري امیرالمومنین فرمود: پس او هم در اين جنگ با ما بود، حتی آنهايي كه حضور ندارند و در صلب پدران و رحم مادران مي باشند، ولي با ما هم عقيده و آرمانند به زودي متولد مي شوند، و دين و ايمان به وسيله آنان تقويت مي‌گردد. 💌 نهج‌البلاغه،خطبه۱۲

حکمت ۱۰۵ نهج‌البلاغه: 💚✅ امام علی فرمود: همانا خدا واجباتى را بر شما لازم شمرده، آنها را تباه نكنيد، و حدودى براى شما معيّن فرموده، امّا از آنها تجاوز نكنيد، و از چيزهايى نهى فرمود، حرمت آنها را نگاه داريد، و نسبت به چيزهايى سكوت فرمود نه از روى فراموشى، پس خود را در باره آنها به رنج و زحمت دچار نسازيد. وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ اللَّهَ [تَعَالَى] افْتَرَضَ عَلَيْكُمْ فَرَائِضَ فَلَا تُضَيِّعُوهَا، وَ حَدَّ لَكُمْ حُدُوداً فَلَا تَعْتَدُوهَا، وَ نَهَاكُمْ عَنْ أَشْيَاءَ فَلَا تَنْتَهِكُوهَا، وَ سَكَتَ لَكُمْ عَنْ أَشْيَاءَ وَ لَمْ يَدَعْهَا نِسْيَاناً فَلَا تَتَكَلَّفُوهَا. #نهج_البلاغه #حکمت_۱۰۵

✳️ 💥امیرمؤمنان علی علیه السلام فرمود: «اَیُّها النَّاسُ! سَیَأتِی عَلَیْکُم زَمانٌ یُکْفَأُ فِیهِ الاِسْلامُ کَما یُکْفَأُ الاِناءُ بِمَا فِیهِ» (ای مردم! به زودی زمانی بر شما خواهد رسید که اسلام چونان ظرف واژگون شده، آنچه در آن است ریخته می‌شود.» 📚نهج‌البلاغه، خطبه 103

امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند: هرگز مال و ثروت دنیا را دلیل خشم یا خشنودی خدا ندانید که این نشانهٔ ناآگاهی به موارد آزمایش خداوند است. 📚 نهج‌البلاغه، خطبه۱۹۲ ┅═✧❁••🌺••❁✧═┅

امام على عليه السلام: سزاوار است كه خردمند با نادان، مانند طبيب با بيمار، برخورد نمايد. يَنبَغي لِلعاقِلِ أن يُخاطِبَ الجاهِلَ مُخاطَبَةَ الطَّبيبِ المَريضَ. غررالحكم حدیث 10944

امام علی علیه السلام: اگر براى اين حادثه تلخ ( حمله سربازان معاویه به شهر الانبار و جنایاتی که انجام داد)، مسلمانى از روى تأسّف بميرد، ملامت نخواهد شد، و از نظر من سزاوار است! (نهج البلاغه، ص69)

#نهج_البلاغه امام امیرالمؤمنین علي(عليه السلام) «لَا يَكُونُ الصَّدِيقُ صَدِيقاً حَتَّى يَحْفَظَ أَخَاهُ فِي ثَلَاثٍ: فِي نَكْبَتِهِ، وَ غَيْبَتِهِ، وَ وَفَاتِهِ». (دوست انسان، دوست نخواهد بود مگر اين كه برادر خود را در سه حالت فراموش نكند: به هنگامى كه دنيا به او پشت مى كند و در زمانى كه غايب است و پس از مرگش)؛🌴 امام(عليه السلام) در اين كلام پربارش اشاره به اين گروه مى كند كه دوستان حقيقى و واقعى اند؛ آنها در سه زمان دوست خود را فراموش نمى كنند؛ به هنگام «نكبت» آنها در چنين زمانى در كنار دوست خود مى ايستند، به او كمك مى كنند، تسلى خاطر مى دهند، غمگسار و وفادارند. «نكبت» در اصل به معناى انحراف از مسير است 🌸حکمت 134 «نهج البلاغه🌸 ┄┅═✧❁🌸🍁🌸❁✧═┅┄ ▫️وَامْحَضْ أَخَاکَ النَّصِيحَةَ، حَسَنَةً کَانَتْ أَوْ قَبِيحَةً 📿نصيحت خالصانه خود را براى برادرت مهيا ساز خواه اين نصيحت زيبا و خوشايند باشد يا زشت و ناراحت کننده ✍اشاره به اينکه بسيار مى شود که دوستان انسان از نصايحى که ممکن است سبب آزردگى خاطر ما شود پرهيز مى کنند و حقايق را کتمان مى نمايند. آنها در واقع نصيحت کننده با اخلاص نيستند، زيرا اگر مشکل کسى را به او بگويند و موقتاً ناراحت شود; ولى او را از خطر و ضرر يا از گناهى رهايى بخشند بسيار بهتر از آن است که لب فرو بندند و او را در دام مشکلات و خطرات رها سازند.متأسّفانه بسيارند کسانى که روى همين گونه ملاحظات از اندرزهاى به موقع صرف نظر مى کنند و خدا را از خود ناراضى و به خلق خدا خيانت مى نمايند. 📘#نامه_31 نهج البلاغه

امیرالمؤمنین علیه السلام: اُحْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَيْرِكَ، بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِكَ. بدى را از سينه ديگران، با كندن آن از سينه خود، ريشه كن نما حکمت 178 نهج البلاغه

*‍ #قرآن #اشک #روزه 🔻لطافت، نقطه شروع حركت است؛ در مقابل لطافت، ثِقل نفسانی است. ثقل و سنگینی، نفس را منجمد می کند؛ یخ زدگی و افسردگی به نفس می دهد. 🔸نفس یخ زده دست و پایش بسته است و نمی تواند سفر کند. لطافت، نفس را آزاد می کند. لطافت نفس، از راه های متعددی به دست می آید؛ از جمله گریه خیلی تاثیر عجیبی در لطافت نفس دارد. 🔹هیچ چیزی مانند گریه نفس را لطیف نمی کند و از ثقل و انجماد در نمی آورد. اگر انسان دید گریه اش نمی گیرد بداند مشکلی دارد. گریه خیلی موثر است. 🔸همچنین قرآنِ نیمه شب، در لطیف شدن نفس خیلی موثر است . همچنین روزه خیلی موثر است؛ روزه ممکن است خُلق انسان را تنگ و سخت کند ولی عجیب ثقل و غلظت نفس را می شکند و به نفس لطافت می دهد. 🔹این سه قضیه داروی تام و تمامی برای لطافت هستند. قرآنِ نیمه شب، گریه و روزه. امکان ندارد کسی این ها را داشته باشد و نفسش منجمد بماند. 🔸نفسی که لطیف شد امکان جدا شدن و تجردش حاصل می شود و آن سفری که هدیه تجرد است نصیبش می شود... ‌ ‌‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 حاج شیخ جعفر ناصری

#شیعیان_بخوانند #ناسزا_به_امام_حسن 💢روزي امام مجتبي عليه السلام سواره از راهي مي گذشت. مردي شامي بر سر راه آن حضرت آمد و #ناسزا گفت. ✅وقتي كه فحش هايش تمام شد، امام عليه السلام رو به او كرده و سلامش كرد! آنگاه خنديد و گفت: اي مرد! فكر مي كنم در اين جا غريب هستي... اگر از ما چيزي بخواهي، به تو #عطا خواهيم كرد. اگر گرسنه اي سيرت مي كنيم، اگر برهنه اي مي پوشانيمت، اگر نيازي داري، بي نيازت مي كنيم، اگر از جايي رانده شده اي پناهت مي دهيم، اگر حاجتي خواسته باشي برآورده مي كنيم، هم اينك بيا و مهمان ما باش. تا وقتي كه اين جا هستي مهمان مايي... مرد #شامي كه اين همه دل جويي و محبت را از امام مشاهده كرد به گريه افتاد و گفت: «شهادت مي دهم كه تو خليفه ي خدا روي زمين هستي و خداوند بهتر مي داند كه مقام خلافت و رسالت را در كجا قرار دهد. من پيش از اين، #دشمني تو و پدرت را به سختي در دل داشتم. اما اكنون تو را محبوب ترين خلق خدا مي دانم. آن مرد، از آن پس، از #دوستان و پيروان امام عليه السلام به شمار آمد و تا هنگامي كه در مدينه بود، همچنان مهمان آن بزرگوار بود 📚ستارگان درخشان، ص 42، محمد جواد نجفي.