امام صادق (ع) فرمودند : چقدر خوب است هديه دادن پيش از احتياج (پيش از آنكه طرف محتاج شود به او هديه بدهى) و فرمود: هديه بدهيد تا همديگر را دوست داشته باشيد، همانا هديه كينه‏ ها را از ميان مى ‏برد. نِعْمَ الشَّيْ‏ءُ الْهَدِيَّةُ أَمَامَ الْحَاجَةِ وَ قَالَ تَهَادَوْا تَحَابُّوا فَإِنَّ الْهَدِيَّةَ تَذْهَبُ بِالضَّغَائِنِ. 📚 الخصال ؛ ج‏1 ؛ ص27.

‌ بعضی تصاویر در عین سادگی؛ مفهوم بزرگی دارند! رجب و شعبان مقدمه ماه رمضان

🎥 ماجرای خواب جالب آیت الله اراکی در مورد امیرکبیر 👇👇👇 ┄┅┅┅❀🌴💠🥀💠🌴❀┅┅┅┄ ⁉️حضرت آیت الله اراکی شبی خواب امیرکبیر را می بیند که در عالم برزخ به جایگاه رفیعی دست یافته، از او سوال می کند: چون مظلوم کشته شدید و شهیدتان کردند به این مقام رسیدید؟ 🔺با لبخند گفت: خیر، مجدداً سؤال کرد: چون چندین فرقه ضاله را نابود کردید به مقام بالا و رفیع دست یافتید؟ گفت: نه! با تعجب پرسید پس راز این مقام چیست؟ ❤️ جواب داد: هدیه مولایم حسین است! گفت چگونه؟ در حالی که اشک از چشمانش سرازیر بود گفت: آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند؛ چون خون از بدنم می رفت تشنگی بر من غلبه کرد، لذا سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید؛ ناگهان یاد لب تشنه حسین (علیه السلام) افتادم. 💔به خود گفتم میرزا! دو تا رگ بریدند این همه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه زهرا (س) در دشت کربلا؟ حسین بن علی (علیه السلام) که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود! آبش ندادند! حال میرزا می خواهی آب طلب کنی؟ ❤️‍🩹 از عطش حسین(علیه السلام) حیا کردم، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد. 🔆 آن لحظه که صورتم را بر خاک گذاشتند امام حسین (علیه السلام) آمد و فرمود: ای امیرکبیر حالا که به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی این هدیه ما در عالم برزخ، باشد تا در قیامت جبران کنیم.» ♻️ انتشار به مناسبت ۲۰ دی ماه، سالروز شهادت میرزا تقی خان امیرکبیر

پيامبر خدا: زمانى بر مردم مى آيد كه در آن زمان مردم گرگ هستند. بنا بر اين، اگر كسى گرگ نباشد، گرگها او را مى خورند.  يأتي علَى الناسِ زَمانٌ يكونُ الناسُ فيه ذِئابا ، فَمَن لم يكن ذِئبا أكَلَتهُ الذِّئابُ .[تحف العقول : 54.]  

* اینگونه از من پرسید آیا شیعه‌ای؟ از کشورم برو بیرون.. - اکنون کجا می‌روید؟ * می‌خواهیم وارد لبنان شویم و از آنجا به عراق برویم - می‌خواهید کجای عراق بروید؟ * مثلا "کربلا" .. زمین خدا وسیع است

👆آداب‌ روز جمعه؛غسل جمعه 👆

میلاد پر خیر و برکت امام جواد علیه السلام بر همه شیعیان مبارک باد. ابو يحياى صنعانى» مى گويد: روزى در محضر امام رضا(علیه السلام)، فرزندش ابو جعفر را كه خردسال بود، آوردند. امام فرمود: «اين مولودى است كه براى شيعيان ما، با بركت تر از او زاده نشده است» مناقب آل ابی طالب، ج،۴،ص ۳۸۷ 🌸❣🌸❣🌸❣🌸

اسماعيل بن سهل گويد: خدمت امام جواد عليه السلام نوشتم، چيزى به من تعليم فرما كه اگر آن را بگويم (بخوانم) در دنيا و آخرت با شما باشم. حضرت به خط خود نوشت: سـوره «إنّا أنزَلْناه» را زيـاد بخـوان و لبهايت به گفتن استغـفار « تـر » باشـد (يعنى آنقدر استغفار كُنى كه هيچگاه لبت خشك نشود) أَكْثِرْ مِنْ تِلاَوَةِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ وَ رَطِّبْ شَفَتَيْكَ بِالاِسْتِغْفَارِ. 🔺ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ج 1، ص 165

🔴گوهر نایاب سکوت 🌹امام جواد علیه السلام می‌فرماید: لَوْ سَكَتَ الْجَاهِلُ مَا اخْتَلَفَ النَّاسُ؛ اگر جاهلان ساکت می‌شدند، مردم اختلاف نمی‌کردند.» (کشف الغمه،‌ج۲، ص۳۴۹) این جمله را نیز از کتاب خیلی خوب «فیلسوفان بدکردار» نوشته نایجل راجرز و مل تامپسون، به خاطر دارم: «کسی که چیزی ندارد حداقل کاری که می‌تواند بکند این است که حرف نزند.» اما متأسفانه بیشترین حرفها در عالم توسط کسانی زده می‌شود که چیزی ندارند! احمدحسین شریفی #سكوت

حدیث زیبا از امام جواد علیه السلام

📌آثار #اخلاق_نیکو بكربن صالح نقل می کند: به امام #جواد(ع) نامه ای نوشتم: ✍پدرم #ناصبى_ و دشمن امیرمؤمنان #علی(ع)_ و #خبيث است. من از او بسيار سختى ديده ام. فدايت شوم! براى من دعا كن و بفرما چه كنم، آيا #رسوايش كنم يا با او #مدارا کنم؟ 🌻امام جواد(ع) در جواب نوشت: ان شاء الله پیوسته براى شما #دعا می كنم_ و بدان که_ مدارا کردن، بهتر از #افشاگرى است. بدان که پس ار هر سختى، آسانى است. #صبر كن. خدا تو را در #ولايت كسى كه در ولايتش هستى ثابت قدم فرمايد. من و شما در #امانت خداوند هستيم خدايى كه امانتهاى خويش را ضايع نمی كند. بكربن صالح گويد: با پدرم #مدارا کردم و پس از مدتی، پدرم #اصلاح شد. 📚شیخ مفید، امالی، ص۱۹۱

📌خطر ازدواج دیر هنگام امام #جواد(ع) می فرماید: هر که به #خواستگاری دختر شما آید و به #تقوا، #دین_داری و #امانت_داری او مطمئن هستید، با او موافقت کنید؛ وگرنه سبب #فتنه و #فساد بزرگی بر روی زمین خواهید شد. 📚کلینی، الکافی، ج5 ص347