خلاصه‌ی توصیه‌های مرحوم آیت الله کشمیری درمورد ماه مبارک رمضان: ۱. بخشی از روز را تفکر کنید. ۲. در روز یک سجده‌ی طولانی داشته باشید. ۳. اول ماه نیت کنید که برای خدا روزه بگیرید. ۴. تا جایی که نشاط دارید آداب روزه را انجام دهید. ۵. قشری نگر و کمیت جو نباشید، کیفیت جو باشید.( به جای اینکه صرفا به دنبال ختم کردن قرآن و ادعیه باشید به فکر عمق بخشی و تدبر باشید.) ۶. در خانه‌ی خود افطار کنید. ۷. هنگام افطار برای خدا ناز کنید. ۹. با خانواده و دیگران حسن خلق داشته باشید. ۱۰. از خدا اشک و گریه بخواهید‌. ۱۱. از ابتدای ماه برای لیله القدر هدف گذاری کنید. ۱۲. روزی یک آیه انتخاب کنید و تا افطار آن را تلاوت و تدبر کنید. ۱۳. توجهتان از امام عصر علیه السلام قطع نشود.

"سوختن و ساخته شدن" ذغالِ روسیاه وقتی می‌سوزد، رو سفید می‌شود. هم رو سفید می‌شود هم تو قرمز. درون قلب سیاهش خون جریان پیدا می‌کند. زنده می‌شود و به دیگر سیاه‌دلان زندگی می‌بخشد. نور می‌دهد، گرم می‌کند، انرژی می‌بخشد و رونق می‌آفریند. همه‌ی اینها اثرِ سوختن است. ذغالی که نخواهد بسوزد رو سیاه می‌ماند. حتما قاطی دارد که نمی‌سوزد. چون اگر خالص باشد، سوختن را در آغوش می‌گیرد. امتحانات خدا قوی ترین جرقه‌ برای سوختن و تجربه کردن هستند. خوش بُوَد گر مَحَکِ تجربه آید به میان تا سِیَه روی شود هر که در او غَش باشد.. اسماعیل دشمیر ۱۴۰۱/۵/۳ در‌خدمت‌باشیم!

این آقا یا امر به معروف و نهی از منکر را نمی‌شناسد، یا حکومت و اداره را نمی‌فهمد یا نتیجه گیری های خودش عکس است.

قال الإمام الحسین علیه السلام لأخيه العباس عليه السلام عشيّة العاشر من محرم الحرام: يا عباّس اركب بنفسي أنت يا أخي.

خطرناک‌تر از جاهل مرکب! آقای حامد کاشانی دو سال پیش در یادداشتی اظهار تعجب و انتقاد می‌کند از اینکه چرا مطالبی که یک سخنران (حجت الاسلام رفیعی) در مراسم فاطمیه در بیت رهبری مطرح کردند نه تنها مورد انتقاد و هجمه قرار نگرفت که از صدا و سیما و دیگر رسانه‌های وابسته به رهبری نیز پخش شد در حالی‌که اگر شخص دیگری (مثلا آقای کاشانی!) در جای دیگری(مثلا در بدترین شرایط!) اینها را مطرح می‌کرد ضد انقلاب معرفی می‌شد. آقای کاشانی! می‌دانی فرق شما با دکتر رفیعی چیست؟! از قدیم گفته اند بد ترین قسم جاهل، جاهل مرکب است؛ آن‌کس که نداند و نداند که نداند در جهل مرکب ابدالدهر بماند. اما یقینا مصادیق خطر‌ناک تری وجود دارند که علاوه بر نابود شدن، نابود هم می‌کنند. کسانی که اندکی از علم را کج فهمیده اند و بر کجی خود اصرار دارند. اینان لحظه به لحظه حق را باطلانه می‌فهمند و باطلانه عمل می‌کنند و باطلانه ترویج می‌دهند. برای اینکه از حافظه‌ی تاریخی ما پاک نشود این را یادآوری و ثبت می‌کنم، کنار تمامی کج فهمی ها و کج عملی های آقای کاشانی از جمله در قضایای انتقادات کج به حجت الاسلام پناهیان و انتقادات کج به گرگیج و...، اظهارات کج جدیدی از ایشان در رابطه با فتنه‌ی جاری مطرح شده است که بر اهل علم و عقل، نابجایی و نادرستی آن پر واضح است. آن‌جایی که شخصی با لباس دین، با گزاره‌ی دینی و استناد کج به تاریخ در شمائل مدافع انقلاب، تیشه به ریشه‌ی انقلاب و اسلام می‌زند درد را به کجا باید برد؟ آقای کاشانی! به قول حضرت آقا: "تاریخ را این‌جور می فهمید؟؟! زندگی ائمّه را این‌جور تحلیل می کنید؟؟! خب اینها نشان‌دهنده‌ی سهل‌اندیشی است، نشان‌دهنده‌ی نرسیدن به عمق مسئله است. این‌جور نمی شود مسائل کشور را تحلیل کرد؛ با این نگاه عامیانه و ساده‌اندیشانه نمی شود به مصالح کشور رسید..." به امید روزی که ایشان هم "یک غلط کردم درست و حسابی" برای تمام کجی‌هایشان بگویند. اسماعیل دشمیر ۱۴۰۱/۶/۲۹ #مهسا_امینی #حامد_کاشانی #خواص_بی_بصیرت

فرمایشات حجت الاسلام ناصری: طلاب از فضای حوزه دور نشوند و وارد مشاغلی که امور مالی را تامین میکند نشوند؛ فقط حوزه‌ی سنتیِ امام زمان پسندِ درس و بحث و کار طلبگی و تبلیغ. عده‌ای از طلاب وارد مشاغل مختلف شده اند، اینها دیگر به کار حوزه نمی‌آیند. عاقبت به خیری در التزام به سبک سنتی حوزه، امام زمان، اشتغال به تحصیل، گرایش تهذیبی و خدمات اجتماعی است. مشکلات را باید با صبوری مدیریت کرد دنیا اینقدر نمی ارزد. بنده فقط میگویم: یا صاحب الزمان ما شکایتمان را به شما می‌بریم...

از خون جوانان حرم لاله دمیده‍ 💔 #شیراز_تسلیت🖤 #شاهچراغ🥀

آنجا که در دور دست‌هاست؛ آنکه قلم دارد محتوایی ندارد، آنکه محتوا دارد بیانِ بدیعی ندارد، آنکه بیان دارد حرفی از خود ندارد، آنکه حرف دارد مبنای صحیح ندارد، آنکه مبنای صحیح دارد کنش ندارد، آنکه کنش دارد تجربه ندارد، آنکه تجربه دارد کژی دارد و آنکه هیچ کژی ندارد غائب است... نمی‌دانم هر چه می‌کشیم از آن غیبت است یا از این کژی ها..؟ اما شاید همه‌اش مؤثر است؛ آنجایی که به ما یاد دادند بگوییم: خدایا ما به حضرت‌عالی بابت موارد ذیل شکایت داریم: ۱. چرا پیامبرمان را از دست دادیم؟! ۲. چرا اماممان نیست؟! ۳. چرا دشمنانمان زیادند؟! ۴. چرا تعداد خودمان کم است؟! ۵. چرا انقدر امتحان می‌گیری؟! ۶. چرا زمین و زمان بر علیه ماست؟! در نهایت با صلوات بر محمد و آل محمد از شما تقاضا داریم ما را یاری بفرمایید! اسماعیل دشمیر ۱۴۰۱/۸/۲۵

حمد و توحید هدیه به روح پر فتوح سردار دلها.

الفضل ما شهدت به الاعداء

حدیث دوست "از سپاه انتظار می‌رود به جذب و پرورش و آموزش جوانان مستعد در تراز انقلاب اسلامی[بپردازد] و [در] رساندن سپاه به توانایی‌های کامل برای حراست از انقلاب[بکوشد] و [در] تقویت بنیه‌های معنوی، انقلابی و نظامی سپاه، اهتمام خود را مضاعف کند." این، پیام چند روز پیش رهبر انقلاب به فرماندهان و مسئولان سپاه بود‌. با خودم می‌گویم چرا آقا شبیه این انتظار را از حوزه‌ی علمیه ندارند‌؟ مگر حوزه‌ی علمیه طی این ۴۴ سال چه عملکردی داشته‌ که رهبر انقلاب، به نهادی که در ابتدا مهم‌ترین پشتیبان و پاسبان انقلاب بود، چنین خطابی ندارند؟ وقتی سرخط اخبار را مرور می‌کنم، می‌بینم رهبر عزیزمان، سالانه‌ با افراد و اصناف و اقشار مختلفی دیدار دارند؛ از دیدار با دانشجویان تا دیدار با کارگران، از دیدار با مداحان و شاعران تا دیدار با معلمان و اساتید دانشگاه، از دیدار با فرماندهان و بسیجیان تا دیدار با دانش آموزان و کارآفرینان؛ و وقتی می‌بینم که اکثر این دیدارها منظم و پیوسته برگزار می‌شود ولی ایشان دیدار ثابتی با طلاب ندارند؛ دلم به درد می‌آید. مگر یک دیدار رسمی سالانه با طلاب سراسر کشور توقع زیادیست؟ شاید جواب این سوال و سوال اولی که مطرح کردم یکی باشد. اما آیا رهبری وقت ندارند یا مسئولین حوزه توانایی هماهنگی ندارند؟ حضرت آقا تمایلی به این دیدار ندارند یا عده‌ای مانع می‌شوند؟ طلاب خطاکارند یا مسئولین طلاب؟ چه دلیلی وجود دارد که ما از این نعمت محرومیم؟ سختی‌های مسیر طلبگی همیشه بوده و خواهد بود، ولی اگر احساس کنیم که دست لطف رهبر و زعیممان بر سر ما کمتر از دیگران است و از رهنمودهایش کم نصیبیم، تحمل سختی‌ها غیر ممکن می‌شود. باشد که روزی طلاب بتوانند در حوزه‌ی علمیه قدرت عمل پیدا کنند. باشد که روزی حوزه‌ی علمیه بتواند به "به جذب و پرورش و آموزش جوانان مستعد در تراز انقلاب اسلامی" بپردازد. باشد که حوزه‌ی علمیه با عمل به وظایف واقعی خود، لبخند رضایت را بر لبان رهبرمان بنشاند. حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست که آشنا سخن آشنا نگه دارد گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان نگاه دار سر رشته تا نگه دارد صبا! بر آن سر زلف ار دل مرا بینی ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد اسماعیل دشمیر ۱۴۰۱/۱۲/۸ در خدمتیم!