دو زانو نشسته بودیم توی اتاق. من و محمد و‌ حسین و زینب. کتاب عصر ظهور جلوی پای محمد باز بود. بابا رفت سراغ کمدش. هر وقت درش باز می‌شد بوی عطر جوپ و آجیل تازه و زنجفیل کل اتاق را برمی‌داشت. صندوق مخصوصش را آورد بیرون. با احتیاط گذاشت جلوی ضبط. درش را باز کرد. سیم و میکروفون را که دیدم قند توی دلم آب شد. از شب قبل کلی تمرین کرده بودم بدون غلط بخوانم و این‌سری به جای محمد قرعه به نام خودم بیفتد. کابل ها را وصل کرد به جای فیش ضبط. آب دهانم را قورت دادم. صدای تلق تولوق قابلمه و کفگیر و‌ ملاقه از تو آشپزخانه می‌آمد. بوی فسنجان و برنج دم کرده خانه را برداشته بود. مامان صدا زد که فاطمه بیا از تو یخچال چندتا خیار گوجه بیار می‌خوام سالاد درست کنم. بابا گردن کشید توی هال:«با فاطمه کاری نداشته باش. امروز قراره اون برام کتاب بخونه» مامان چیزی نگفت. بابا اشاره کرد به محمد که برو‌ کار مادرت را راه بینداز‌. محمد رو ترش کرد و رفت. نمی‌توانستنم جلوی لبخند ذوق‌‌مرگ‌شده‌ام را بگیرم. شک نداشتم چشم‌هام هم دارد می‌خندد. کتاب را کشیدم طرف خودم. بابا درجا گفت:«این نه! برو از کتابخونه کتاب مسأله‌‌ی حجاب رو بیار» مثل یخ وا رفتم. ترسیدم بگویم آخر من عصر ظهور را آماده کرده‌ام؛ بدهد محمد یا حسین بخواند! جستی زدم و لای کتاب‌‌ها مسأله‌ی حجاب را پیدا کردم؛ نشستم جلوی ضبط. بابا میکروفون را داد دستم:«آروم و شمرده شمرده! هول نشو.. الکی هم نخون. تا خودت نفهمی چی داری می‌خونی اونی هم که گوش می‌ده نمی‌فهمه» بی‌حواس گفتم:«چشم.. چشم» برای من فقط مهم این بود که بخوانم. نه فقط من؛ بقیه هم همینطور بودند. آرزو داشتیم با آن میکروفون صدای‌مان ضبط شود و بابا هر شب موقع خواب بگذارد کنار گوش خودش و صدای خوانش‌مان پخش شود توی اتاق. می‌گفت اینهمه کتاب گرفته‌ام که یکی برایم بخواند و کیف کنم. از همان‌جا من عاشق کتاب خواندن شدم. صدایم را دوست داشت. می‌گفت:«کم‌غلط‌تر از بقیه می‌خوانی» و من هربار با این تعریف دلم مالش می‌رفت و قدم بلند می‌شد. چند روز پیش محمدمهدی برایم کتاب حضرت حجت می‌خواند. غلط غلوط، با تپق فراوان.. یک‌هو درآمد که«مامان چرا خودتان نمی‌خوانید؟ من خیلی برام سخته!» بهش گفتم:«صدات بهم آرامش می‌ده. خیلی هم خوب می‌خونی!» بعد هم راهنمایی‌اش کردم که اگر خودت نفهمی چه داری می‌خوانی، طرف مقابلت هم نمی‌فهمد! همان جا یاد بابا افتادم. احتمالا خوانش من هم پر از اشکال بود. ولی بابا الکی تعریف می‌کرد. آن‌موقع‌ها حالی‌ام نبود ولی الان که خودم دارم از همان حربه‌ها استفاده می‌کنم می‌فهمم که بابا می‌خواست ما آن کتاب‌ها را برای خودمان بخوانیم! او هیچ‌وقت به ما نگفت چادر سر کنید.. ما خودمان در ده سالگی مسأله‌ی حجاب خوانده‌بودیم! عشقِ به امام عصر از زمانی توی دلمان ریشه دواند که عصر ظهور خوانده شد. بابا سواد درست و حسابی نداشت ولی یک دانشمند روانشناس بود... #شادی_روح_پدرهای_مظلو‌م‌مان_صلوات #خاطره_ها_جان_دارند #کتاب‌خوانی #آقای_مطهری #مسأله_حجاب https://eitaa.com/ghalamdaraan

اولا گفتم شاید دوما جهنم و ضرر فردا می‌فرستم براتون 😁 ولی خدایی یجوری بهم انرژی بدید جوگیر شم تمومش کنم. باشه؟

بابا قرار بود این داستان ملت رو از اعتیاد دور کنه. پس چرا اینجوری شد؟

سلام چقدر این متن شما به دلم نشست و چقدر یاد بابای خوبم افتادم که الان دوساله ندارمشون😭 چقدر دغدغه مند بودند برای تربیت فرهنگی و مذهبی ما. این جمله تون که: پدر یک دانشمندروانشناس بودن کاملا برام ملموسه .بارها من همین عبارت رو در مورد پدرم به کار بردم. پدر من که هرشب با خستگی به منزل می آمدند.وقتی می رسیدند شاید یک ساعتی از وقت نماز مغرب گذشته بود. بعداز مخفی شدن هر شب من وخواهرم (من زیر چرخ خیاطی بزرگ پدالی وخواهرم داخل کمد) و پیدا شدنمون توسط پدر با کلی خنده وقلقلک و... پدر جانم با صدای بلند وآهنگین می گفتن : نماااااز نماااااز بعد آستین ها رو بالا می زدند و وضو می گرفتن من خواهر و برادرم با سرعت می رفتیم آماده نماز می شدیم به خاطر اتفاقات دوست داشتی بعدش پدرم بعد از نماز برامون داستان تعریف می کردن .بسیار شیرین و جذاب .داستان پیامبران اولوالعزم و.... هرشب هم داستان رو در جای حساس تمام می کردن ومی گفتن بقیه اش برای فردا شب ☺️ وما هرشب برای شنیدن ادامه داستان مشتاقانه به نماز می ایستادیم واقعا برای داشتن چنین پدر مسئولیت پذیر و دغدغه مندی چگونه باید شکر کرد😢 #پیام_شما

برید ماجرای کانال قلمداران بله رو ببینید. براتون یک خبر دارم ble.ir/join/8FajgkT2cg

دیدی ماجرا رو؟

این پارت آخره. بخون تا پارت جدید بیاد

🦋💔🦋💔🦋💔 🤝🎭🤝🎭🤝 🦋💔🦋💔 🤝🎭 💔 #به_جان_او #جان_93 #ف_مقیمی #فصل_چهارم #محسن برگشته به من می‌گوید من از خودم برایت خرج کرده‌ام.. می‌گوید بی‌لیاقت! بی‌لیاقت نبودم که این‌همه لیچار نمی‌شنیدم! یادت رفته نان نداشتید بخورید؟ من و حاجی جمع‌تان کردیم. حالا نه اینکه منتی باشد.. چشممان کور دنده‌امان نرم. مسلمان باید به داد مسلمان برسد ولی قرار نیست که حیا را قی کنی و معرفت و مروت را تف! جلد سوسیس‌ها را در می‌آورم و حلقه‌حلقه می‌کنم توی ماهیتابه! بله! قبول دارم. بد کردم به خودم ولی از دیوار مردم که بالا نرفتم! گناه کبیره کردم؟ خودم می‌دانم و خدا. مگر من را توی گور تو می‌اندازند؟ زیر اجاق را روشن می‌کنم. چشمم می‌خورد به شبح خودم توی شیشه‌ی لک‌گرفته! پای اجاق شامی درست می‌کرد. من هم پشت سرش بودم. عکس هر دومان افتاده بود توی شیشه. از سرم گذشت عین فیلم‌ها لبم را بچسبانم پشت گردنش. دامنش را بزنم بالا و شامی‌‌ها جزغاله شوند توی تابه. تا دستم خورد به کمرش خالی شدم از همه‌چیز.. هینی که گفت پر از التماس بود. به خیالش ادامه دارد ولی همان‌طور که گفتم برای من همه چیز تمام شد! بدون علت! به کسری از ثانیه! سرش را عقب داد. خر که نبودم! می‌فهمیدم نیاز دارد! در گوشش گفتم شب به خدمتت می‌رسم و حواله‌اش دادم به بعد! پدر بدبخت درآمد توی این چند سال.. آرزوی یک لذت درست حسابی به دلش ماند. چه کار کنم؟ مگر من می‌خواستم اینطوری شود؟ کاری از دستم بر‌می‌آمد؟ خواستم نشد! نمی‌توانم ترک کنم! اصلا بی‌اراده‌ام! بدبخت و ذلیلم. دستم را می‌گذارم دو طرف گاز. باز زل می‌زنم به خودم! اصلا می‌دانی چی‌است؟ تا خدا نخواهد هیچ احدی هدایت نمی‌شود! سوسیس‌های حلقه‌شده را می‌ریزم توی تابه. روغن شتک می‌زند و صاف می‌چسبد پشت دستم. محکم می‌سابمش به کون شلوارم. پویا از آن طرف هال یک بند نق می‌زند و بونه می‌گیرد. بهش مسکن هم دادم‌ها ولی نمی‌خوابد. هی ونگ ونگ که سرم چنین، دلم چنان.. ننه‌ام کجاست؟ دایی‌ام کجاست؟ ناز و‌ نوازش و زبان‌بازی هم فایده ندارد! _ مامان کی میاد؟ توله‌هویج ول کن نیست! دِ اگر مادرت مادر بود که به خاطرت برمی‌گشت سر خانه‌زندگی! خانم کس و کار پیدا کرده هار شده! « سَلَم اوفتی شده.. مامانی کو پس؟ چلا منو دوس نداله؟» آمده زیر دست و پام. اینقدر تو این یکی دو ساعت گریه کرده صدایش زنگ دارد. اعصابم را خط‌خطی کرده ولی مجبورم باهاش کنار بیایم: _ برو اون‌ور بابا.. برو روغن می‌پاشه بت شلوارم را می‌کشد: _ زنگ بیزن مامانی.. _زنگ زدم گف الان میام. تو برو اون‌جا بشین تا من یه غذای مشتی واست بپزم انگشتاتم بخولی تقصیر خود خرم است. رفتم توی بیمارستان نازش را کشیدم یابو برش داشت. هر کس دیگری جایم بود دماغ و دهن برای طرف نمی‌گذاشت ولی من عین منگول‌ها جوری تا کردم که انگار خودم سر بچه را شکسته‌ام! «قیمت من ساعتی صد و پنجاه تومنه! کارمم عالیه» تصویر زن.. صدای پر از شهوت و تمنایش.. بالا و پایین رفتن زیپ پالتویش حتی یک لحظه از جلو چشمم کنار نمی‌رود! آره من سر این طفل معصوم را شکستم. همان‌وقت که پری خبر داد گوشم صدا کرد. شک نداشتم دوباره خدا چوبش را بالا می‌آورد که آورد! کافی است پا کج بگذارم تا زار و زندگیم را به باد بدهد. یک طرف سوسیس‌ها زیادی سرخ شده.. گوشی‌ام زنگ می‌خورد. خدا کند پری باشد. رو می‌کنم به پویا: _ بدو.. بدو برو گوشیم‌و وردار بیار. فک کنم مامانته با هول و ولا می‌دود تا هال. ردش را با سر می‌گیرم. گوشی را جواب می‌دهد. صدای الو گفتن بهرامی توی خانه می‌پیچد. پویا تلفن را پرت می‌کند و بلند بلند می‌زند زیر گریه. می‌دوم سمت گوشی. گو گیجه گرفته‌ام. از یک طرف ونگ ونگ این، از یک طرف الو الو گفتن او. دستپاچه جواب می‌دهم: _ جانم؟ الو؟ سلام می‌روم دوباره پای اجاق. «الو؟ چه خبره اونجا؟» _ هیچی.. بعد بهت زنگ می‌زنم اگه کاری نداری؟ «کار دارم لابد که زنگ زدم! باز بی‌خبر بنگاه‌و بستی رفتی؟گوشی‌تو چرا جواب نمی‌دی؟» سر جنگ دارد. حق هم دارد. یادم رفت خبرش کنم. _شرمنده بچم ناخوش شده بود. نفهمیدم چی‌شد.. می‌آید تو حرفم: «هر سری هم یه بهونه داری دیگه! مرد حسابی تلفن هم نداشتی؟ جنابعالی انگار هنوز توجیه نشدی که کار مشارکتیه!» تکیه می‌دهم به اجاق. پشت کله‌ام گز گز می‌کند. _ بهت می‌گم بچم بیمارستان بود می‌فهمی؟ «منم بت می‌گم خرجش یه تلفن بود. مغازه رو بستی به امون خدا خبر هم نمی‌دی؟ بخاطر جنابعالی بنگاه دیگه پاخور نداره» مردک عوضی چندمین بار است که اینجوری حرف زده. _ ببین هی من هیچی نمی‌گم مثل اینکه فکر کردی خبریه! من مشتری پرونی کردم یا لاس زدن‌های تو؟ اونجا رو کردی خونه‌ی قرار بعد دوقورت‌ونیمت هم باقیه ؟

«چی زر زدی تو؟ نذار دهنم وا شه پته‌مته‌تو بریزم رو آب‌ها.. خوبه حالا قیافه‌‌ت از صدکیلومتری داد می‌زنه چی‌کاره‌ای» دیده! احتمالا یک‌بار که پشت میز مشغول خودم بودم دیده‌تم! دست و پاهام دارد می‌لرزد. بحث بالا می‌گیرد. گریه‌های پویا از ترس قطع می شود. گوشی را خاموش می‌کنم و با حرص روغن سوخته را از کنار ماهیتابه جمع می‌کنم. «زنگ بیزن ماااامانیییی» تخم مرغ را از روی اجاق برمی‌دارم و می‌کوبم لب گاز. پوسته‌اش خرد می‌شود و زرده و سفیده ول می‌شود روی دست و بالم. کفرم بالا می‌آید: _ د برو گمشو اون‌ور پدرسگ. ای لعنت به اون ننه‌ت جوری گریه می‌کند که دلم می‌خواهد خرخره‌اش را بجوم. تخم مرغ را با تمام مخلفات پرت می‌کنم توی سینک. ماهی‌تابه را داغ داغ برمی‌دارم می‌اندازم توی سطل..‌ با همان دست لیز و لزج از پشت یقه بلندش می‌کنم و پرتش می‌کنم روی مبل:«لال شو وگرنه جوری می‌زنمت صدا سگ بدی» از زور گریه و ترس کبود شده. دستت بشکند محسن.. زورت به گنده‌اش نمی‌رسد مظلوم‌کشی می‌کنی؟ دستم را محکم می‌گذارم روی دهانش:«گفتم لال شوو! صدات در نیااد! صدات در نیااااد.» نکن محسن! نکن حرمله! نگاه! طفل معصوم زهره‌ترک شد. دستم را از دهانش برمی‌دارم.. برمی‌گردم توی آشپرخانه. دست‌هام را زیر شیر آب می‌گیرم. اسکاچ را می‌کشم روی پوستم. محکم!جوری که یک لایه از پوستم را بردارد. _هه.. ماااامان..هه..ماااامان! نگاهش می‌کنم. مامان مامان گفتن منقطع.. سکسکه‌های پی در پی... دو دوی چشم‌های ترسیده و خون‌گرفته‌، زانوهایم را شل می‌کند. همین‌جا می‌نشینم و سرم را می‌کوبم به در کابینت. دلم می‌خواهد داد بزنم. دلم می‌خواهد یک چاقو بردارم و فرو کنم توی گلوی خودم. تا حالا دست روی این بچه بلند نکرده بودم! چه بلایی سرم آمده؟ چرا دیگر دست و زبانم از عقل فرمان نمی‌گیرد؟ از دست رفتی مرد.. از دست رفتی! از حالا به بعد به چه امیدی ادامه می‌دهی؟ دلت به همین نیم‌وجبی خوش بود که او هم تو زرد از آب درآمد! «وقتی پیش مامانت بودی هم اینجوری می‌کردی؟ سراغ بابای پفیوزتو می‌گرفتی؟ هاااان؟» نباید داد بزنم ولی انگار بغض صدای آدم را بالا می‌برد. با این‌همه بعید می‌دانم او اصلا بشنود. همین‌طوری زل زده به سقف و عین نوار ضبط شده مامان مامان می‌کند. « یه شب آوردمت پیش خودم تحمل نداری! اینقدر من برات بد بودم؟ کم باهات بازی کردم؟ کم هوات‌و داشتم؟ چی خوندن زیر گوشت که ازم بیزاری؟» یکی نیست بهم بگوید آخر این بچه را چه به این حرف‌ها! مگر می‌فهمد؟ بلند می‌شوم می‌روم طرفش. نگاه نمی‌کند. انگار که مادرش روی سقف چسبیده باشد، چشم برنمی‌دارد از آن نقطه. « می‌برمت پیش ننه‌ت ولی به خداوندی خدا دیگه نگات نمی‌کنم. برو ور دل مامانت. برو تو هم منو تنها بذار» اشک امان نمی‌دهد! شده‌ام عین این زنیکه‌های سریالی! بازویش را می‌کشم و می‌برمش توی اتاق. لباس‌هاش را پرت می‌کنم طرفش. از گریه ریسه می‌رود. من هم دست کمی از خودش ندارم:«بپوش.. بپوش و برای همیشه برو.. دیگه بابا نداری فهمیدی؟» خم می‌شوم سمتش و چانه‌اش را فشار می‌دهم:«فهمیدی؟» میان گریه تکرار می‌کند:«ای خدااا... چلا باباییم اینجولی می‌کنه؟» زانو می‌زنم مقابلش :«بابات چرا اینجوری می‌کنه؟باید از اون خدا بپرسی با بابات چلا اینجور می‌کنه؟ ازش بپرس چلاااا باباتو دوست نداره؟ ازش بپرس! بپررررس» دارم نعره می‌کشم... همین الان فهمیدم. حتی همین الان فهمیدم که دارم خودم را می‌زنم.. همین الان که پویا آمد طرفم. همین الان که دست‌‌هام را چسبیده. همین الان که می‌گوید:«من می‌تلسم بابایی. تو لو خدا خودت لو نزن» محکم می‌چسبم بهش. سرم را فرو می‌کنم توی موهاش. «ببخشید قربونت برم.. ببخشید ترسوندمت. ولم نکن.. پویا ولم نکن. تو رو خدا تو یکی بابات ‌رو ول نکن» ادامه دارد.. 🚫کپی حرام است!🚫 💔 🤝🎭 🦋💔🦋💔 🤝🎭🤝🎭🤝 🦋💔🦋💔🦋

ببخشید اگر زیادی تلخ و خشنه.. کاش می‌شد مثل فیلم هندی‌ها تهش خوب پیش بره ولی خب ... بگذریم.. https://eitaa.com/joinchat/773914688Cebfbca7170 لینک تالار برای اعمال نظرهاتون این هم اینک پیام ناشناس👇 https://daigo.ir/secret/12539884

#تمرین_دیالوگ _ خیلی درد داره مامانی؟ - نه قربونت برم. فقط یادت باشه چی گفتما. _ می دونم به بابا هیچی نمی گم. - ناراحت نمی شی یه چیزی بپرسم؟ - بپرس. - خیلی بد شد قدم نرسید جلوش وایستم؟ _ نه عزیزکم، نه فدات بشم، نه دورت بگردم. حالا دیگه بغضت رو جمع کن. مرد شدی دیگه ماشالله. - می‌گما. برم بگردم ببینم می‌تونم گوشواره‌تو پیدا کنم یا نه؟ _ نمی خواد. فدای سرت. بگیر دستم‌و. - پس یه کم صبر کن برم زود برگردم. - کجا؟ - شاید بتونم رو پنجه ی پا بلندشم یکی بخوابونم زیر گوشش نامردو. #زهرا_صفایی #هنرجوی_قلمدار #غریب_کوچه #شهادت_امام‌حسن #مظلوم_بقیع

😔😔

📪 پیام جدید سلام ما هم از بچگی از پدرمون هراس داشتیم؛ هیچوقت نمی زد ولی خیلی بداخلاق بود و زهره ترک میشدیم؛ الانم وقتی خونه میاد انگار روی سینه مون سنگین میشه و یک انرژی منفی از وجودش تو خونه منعکس میشه؛ اذیتی نبود که سر مادرم درنیاره ولی خدا مادرم رو که تجسم همه ی مهربانی ها، گذشت ها و سخاوت های دنیا بود برامون، از ما گرفت. بعد رفتنش که خودم تو خونه موندم و بابام، میفهمم که رنج ما در برابر رنج مادرم خیلی ناچیز بوده سرکردن با یک فرد بداخلاق، خسیس، کینه ای، بی گذشت ؛ سوختن و ساختن چون نگران بچه هاتی، با سیلی صورت رو سرخ نگه داشتن چون شوهرت حاجی هست و پولدار ولی آب از دستش نمیچکه و نگران آسیب بچه هات از این قضیه ای... آخ که هر وقت یادم میاد میسوزم ولی میگم مادرجان خوش به حالت که عزیز رفتی و راحت شدی #دایگو

امشب رو مود اینم پیام‌ها و درددل‌ های شما رو بگذارم کانال.. با اینکه زیاد حالم خوش نیست ، سردرد دارم ولی دلم می‌خواد بشینیم با هم حرف بزنیم. درددل کنیم. بیا از دردات بگو

📪 پیام جدید دیشب که پیامتون درباره پدرتون رو خوندم دلم گرفت. یاد اون ناشناسی افتادم که هفته پیش درباره ترسش از پدرش گفته بود. دلم برای دخترایی مثل خودم که پدرهاشون معتادند و کارشون به جایی می‌رسه که جلو بچه‌ها بساط می‌کنند سوخت. من و خواهرام خیلی مسجدی بودیم ولی مسجدی‌ها ما رو دوست نداشتند چون بداخلاقی و اعتیاد بابامون سر زبون بود. تو مدرسه شاگرد اول بودیم ولی پیش همکلاسی‌ها عزیز نبودیم چون حرف زندگیمون زودتر از خودمون به مدرسه رسیده بود‌. البته خوب که فکر می‌کنم خیلی‌های دیگه هم بابای پایه نداشتند نمونه‌اش شوهر خودم. پدرش معتاد نبود. کشاورز بود و بی‌سواد و همیشه خسته... الان دلم برا بچه‌هام می‌سوزه منم معتادم البته به فضای مجازی. منم حوصله بچه‌هام رو ندارم براشون وقت نمی‌ذارم. منم مامان خوبی نیستم. #دایگو

نه.. تو مامان بدی نیستی .. تو‌ فقط خسته‌ای! تو فقط هنوز جایی رو پیدا نکردی تا درونیاتت رو خالی کنی. امشب بیا و‌حرف‌هات رو بنویس برای امام‌زمان..

‏«‌جَرح کلِمة من تحبه، لَن یشفی أبدا!» زخم حرف کسی که دوستش داری، هرگز خوب نمی‌شود!

گاهی وقت‌ها چقدر راحت می‌شه مرحم شد روی زخم دل بقیه.. فقط با یک دعا.. با یک توسل عمیق

یک وقتایی از خدا می‌پرسم:چرا انقدر باید منتظر بمونم؟ و اون در جواب می‌گه: یا به دردت نمی‌خوره، یا دارم قشنگ‌ترش می‌کنم، یا دارم بهترش رو برات آماده می‌کنم! به زمان بندی من اعتماد کن! صبر داشته باش🌱

📪 پیام جدید عزیزی که در مورد پدرتون ناراحتید ‌پدر شما وصبرو سکوت شما ودعا براشون به نظرم امتحان خداست. راستش پدر برای من واژه ی مقدسی هست .پدر من مرد خیلی خوبی بود.....گرچه من پدرم رو از دست دادم.گاهی دعا میکنم.فقط ازین دنیا برم پیش بابام.خیلی دلتنگشم...هنوزم فقط عاشق پدرم هستم. #دایگو

📪 پیام جدید سلام منم چند ساله که مثل ...... توی گل گیر کردم هم میفهمم مشکلم چیه هم نمیتونم درمونش کنم.خیلی دارم به خاطرش ضرر میکنم ولی جسارت ندارم احساس میکنم از چشم خدا و امام زمان افتادم........ #دایگو

آخ هیچی به اندازه‌ی پیام‌هایی که از جنس مشکل محسنه قلبم رو به درد نمیاره.. بچه‌ها خیلی دعا کنید برا این جوون‌ها.. به خدا تو حرف ساده‌است.. در عمل خیلی سخته! اونم تو این دوره زمونه‌ای که همه‌ی اسباب گناه تو یک وجب گوشی جا میشه.. توبه کردن با شرایط فعلی کار بسیار سختیه. دعا کنید خدا به این جوون‌ها قدرت اراده و تقوا بده

📪 پیام جدید سلام نمیدونم آخر قصه محسن آدم میشه یا نه ولی تجربه زندگی با مردی مثل محسن به من میگه این مرد آدم بشو نیست روز به روز هم بدتر میشه الان خوبه کم کم غیرتش روی زنش رو از دست میده و تلاش میکنه اونم مثل خودش کنه غول توجیه گری کم کم بزرگ میشه خدا به فریاد امثال پروانه برسه من که هلاک شدم واسه حفظ خودم #دایگو

می‌بینید؟ این پیام یکی از زن‌هاییه که همسرش مبتلا به این اعتیاده.. ببین رفیق من.. عزیز دلم تویی که چند ساله به هر دلیل مبتلا شدی به این کار و همین حالا که داری پیامم رو می‌خونی توی گوشیت کلی فیلم و عکس ناهنجار ذخیره داری.. ته ماجرای تو فقط به خودت ختم نمی‌شه. تو علاوه بر زندگیت، امید و امنیت خانواده و بچه‌هات هم می‌گیری.. می‌دونم.. می‌فهمم.. خبر دارم هزار بار توبه کردی ولی هی با یک جرقه‌ی ساده از نو شروعی کردی. عیب نداره. از اول بلند شو. برو همین حالا هر چی فیلم و عکس خاک‌بر سری داری پاک کن.. بعد یک طهارت بگیر و بشین پای سجاده. دوباره با خدا و‌ امام زمان عهد ببند. خدا رو چه دیدی؟ شاید این‌سری دیگه آخرین بار باشه..