در این آرمان شهر عدالت سخن اول را می‌زند.یعنی جایی که هرچیز در جای خود قرار دارد. از اینرو حجاب بهترین وسیله برای نظم جنسیتی قلمداد می‌شود. نظمی که با خطکش خود، نگاه‌ها، احساسات، عواطف و محبت‌ها را مدیریت می‌کند و هر یک را درست در جای خود یعنی خانواده می‌نشاند. حجاب زن تنها برای حضور اجتماعی اوست. جایی که افراد باید به یکدیگر ورای مسائل جنسی بنگرند.  افراد در اجتماع نه به مثابه‌ی زن و مرد بلکه به عنوان یک انسان باید با هم تعامل داشته باشند و اگر چنین نباشد و فضا جنسیتی شود قطعا حرکت جامعه رو به تمدن نخواهد رفت زیرا اندیشه در قالب انسانیت رشد نخواهد کرد بلکه اندیشه در چنگال هوس‌ها به محاق خواهد رفت در این شرايط نه فقط زنان بلکه مردان نیز قربانی این نگاه جنسیتی خواهند شد. بنابراین حرکت تمدن‌ساز یک زن تنها در حجاب کامل او محقق خواهد شد و این بزرگترین قطعه‌ی پازل هویتی یک زن است. این افق درخشان در طول تاریخ همیشه مورد هجمه قرار گرفته و البته دشمن در این راستا به موفقیت‌هایی دست یافته است. امروز نیز با غفلت از این بعد  هویت‌ساز و تمدن‌ساز، حجاب توسط تهاجمات غربی مورد دشمنی قرار گرفته و تلفات خود را داده است اما اگر در یک سیر اصلاحی بار دیگر مورد توجه و تبیین تمدنی قرار گیرد قطع به یقین مورد حمایت همه بانوان حتی آسیب دیدگان این جنگ قرار خواهد گرفت. ✍زينب نجیب @ghalamenajib

انتشار یادداشت "حجاب، عنصری هویت‌ساز" در خبرگزاری مهر mehrnews.com/x33qzY @ghalamenajib

داستانی تلخ اما واقعی... @ghalamenajib

حجاب بر مدار هویت مستقل زن ایرانی از دیرباز پوششی به نام حجاب در سرزمین ایران رایج بوده است. البته نه‌تنها در ایران بلکه در تمام فرهنگ‌های جوامع مختلفِ قبل از اسلام نیز در اشکال گوناگون سابقه داشته است. این بدان معناست که انتخاب حجاب تنها یک نوع گرایش دینی نیست بلکه می‌توان از آن به عنوان یک ارزش انسانی یاد نمود.  حجاب در طول زمان گاهی بر اساس قوانین بشری و گاهی بر اساس دین دستخوش تغییراتی شده است اما با تمام این تفاسیر، زنان همیشه در طول تاریخ بشر علاقمند به پوشش بودند حتی حضور زنان در سطوح بالای اجتماعی ارزان در دسترس نبود. شاید بتوان به‌طور خلاصه پاک و طاهر بودن، اعتقادات مذهبی و تأمین امنیت را از اهم دلایل آنها برای پوشیده‌تر بودن مطرح کرد.  نقش مجسمه‌ها و برجسته‌ها در دوران باستان نیز نشان از آن دارد که حتی پوشش سر و موها پیشینه‌ای تاریخی داشته است و این نوع پوشش، در میان زنانی بیشتر رواج داشت که از درجه‌ی بالای اجتماعی برخوردار بودند. در مقابل، کنیزان، روسپیان و رقصندگان از پوشش کمتری استفاده می‌کردند. در جلد ۱ تاریخ تمدن ویل دورانت نیز آمده است که با پیشرفت تمدن لباس زنان بلندتر شد. این بدان معنی‌ست که مردم سرزمینی به نام ایران که از اولین سرزمین‌های متمدن روزگاران گذشته بوده از لباس‌های پوشیده‌تر و بلندتر استفاده می‌کرده است. در ایران نیز چنان پوششی برای زنان مرسوم بوده که باعث شده برخی تاریخ نگاران از جمله ویل دورانت، ایرانیان را مبدع حجاب در جهان معرفی کنند.  در زمان داریوش احترام به زنان تا جایی بود که بدون حفاظت از آنها در تخت روانِ روپوش‌دار از خانه خارج نمی‌شدند یا در زمان ساسانیان که دین مردم ایران زرتشت بود بنابر متن کتاب اوستا معتقد بودند که حتی یک تار موی زن نیز نباید آشکار گردد. اما همیشه عوامل و دستانی برای انحراف زن از کنش ارزشمندی چون حجاب وجود داشته است. این عوامل در جوامع گوناگون در دوره‌های زمانی مختلف بر پوشش زنان تأثیر خود را گذاشته اما در سرزمین ایران به گواه تاریخ و آثار باستانی از همان ابتدا علاقه ویژه‌ای به حجاب و پوشش مناسب دیده شده و با وجود آن دسیسه‌ها هر روز نیز کامل‌تر گشته است. از آنجا که این علاقمندی در طول قرن‌ها با وجود تمام تلاش‌های ضدفرهنگی باقی مانده است به طور قطع می‌توان دلیل آن را ریشه در هویت ملی ایرانیان دانست.  البته گاهی این هویت برای مدت زمانی دچار استحاله شده است. مانند آن زمان که به واسطه‌ی گماشتن رضاخان پهلوی و تقویت او تلاش کردند تا فرهنگ غربی را بر ما تحمیل کنند. به‌طوری که بعضی از مسئولین و خبرگان سیاسی حکومت، عاملان آنها برای این دگرگونی فرهنگی بودند و در این راستا تا کشف حجاب اجباری و محدود و منزوی کردن روحانیت پیش رفتند و جامعه ایران را به‌شدت دچار آسیب کردند. مانند حادثه‌ی گوهرشاد که وقتی زنان هویت خود را در خطر دیدند برای حفظ آن از جان خود گذشتند در واقع آنان کشته شدن را به یک زندگی بی‌هویت ترجیح دادند و عاقبتشان شد شهادت. این جانبازی واقعیتی نیست که بتوان به‌‌راحتی از آن عبور کرد و به چند تحلیل فرهنگی_سیاسی بسنده نمود. این واقعیت بر مدار حقیقتی شکل گرفت که تنها می‌توان آن را در هویت مستقل زن ایرانی تفسیر نمود. این مبارزات به اشکال گوناگون ادامه داشت تا زمانی که با وقوع انقلاب اسلامی و بریده شدن دست ایادی کفر حرکتی برای عبور از غرب زدگی آغاز شد. این انقلاب اگر مورد علاقه و تأیید مردم واقع شد برای این بود که باز ریشه در مکتب اسلام و فرهنگ دینی مردمان این سرزمین داشت یعنی ریشه در هویت ملی آنها. بارزترین معنی لغوی هویت، هستی و وجود آن چیزهایی است که سبب شناسایی شخص ویا در یک نگاه کلان سبب تشخص یک جامعه می‌شود. هویت ملی عناصر سازنده‌ی فکر و عمل انسان و یکی از اساسی‌ترین عناصر ضروری دستیابی به وحدت و همبستگی بین افراد جامعه است. هویت ملی ما نیز عبارتند از عمق تاریخی، اسلام و انقلاب اسلامی. بسیاری از تحلیلگران مسائل فرهنگی این هویت ملی را دست کم می‌گیرند. بنابراین در تحلیل‌هایشان نمی‌توانند نه تفسیر درستی از کنشگری‌ها در طول تاریخ داشته باشند و نه نگاه درستی نسبت به آینده. دقیقاً به همین دلیل است که در باور آنها نمی‌گنجد که آمارها در پژوهش سازمان صدا و سیما اشاره به علاقه ۷۰ درصدی زنان به حجاب دارد و این فقط منوط به جمعیت بانوان است و اگر جمعیت آقایان در این آمار لحاظ شود قطع به یقین نتیجه‌ای بیش از این خواهد داشت این در حالی است که ما در برهه خاصی از فضای اجتماعیِ به شدت پرتنش قرار داریم. فضایی که از یک سو به دلایل اقتصادی تحت فشار قرار گرفته و دچار نارضایتی شده و از سوی دیگر از فضای مجازی یله و رها دچار مسمومیت گشته است. ادامه در پیام بعدی... @ghalamenajib

 بدین‌ترتیب با دیدن چند پیام و تصویر ساختگی و مشاهده حضور تعدادی از بانوان مکشوفه‌ای که علاقمند هستند زمان خود را بیشتر در فضای بیرون از خانه سپری کنند، این آمار را غیر قابل باور می‌پندارند. در حالی که اگر قرار باشد واقعیت زن ایران اسلامی را مشاهده کرد حتی نیازی به این آمارها نیست که هر روز بر سر ابعاد آن بحث و جدل صورت گیرد بلکه نگاهی عمیق به اغلب زنان فعال در گوشه‌گوشه این سرزمین گواه ادعای ماست. ضمن اینکه باید یادآور شد، تمام مخالفین حجاب نیز مخالف دین و انقلاب نیستند و حتی ضعیف‌الحجاب‌ها نیز با تن ندادن به کشف حجاب در خط مقدمه مبارزه با این حرام شرعی و سیاسی قرار گرفتند. مانند آنچه در قضایای اخیر دیده شد. دشمن علیه حجاب خیلی کار کرد اما در مقابل آن تلاش‌ها و فراخوانها این زن‌ها بودند که ایستادگی کردند. دشمن امیدش به زنانی بود که بدحجاب بودند. او می‌خواست آنها کاملا کشف حجاب کنند اما همین بانوان به دهان آن تبلیغ‌کننده و فراخوان فرستنده زدند.( ۱۴ دی ۱۴۰۱، دیدار اقشار مختلف بانوان با رهبر انقلاب) بنابراین علاقه به حجاب نه اینکه فقط سلیقه و انتخاب زنان جامعه‌ی امروز ایران باشد بلکه ریشه در هویت ایرانی_ اسلامی دارد. هویتی که پرچم استقلال زنان این مرز و بوم را برافراشته است. از این روست که رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند: امروز پرچمِ استقلالِ هویّتی و فرهنگیِ زنان در دست زنان ایرانی است؛ امروز بانوان ایرانی با حفظ حجاب، استقلال هویّتی ‌خودشان و استقلال فرهنگی خودشان را اعلام می‌کنند و به دنیا صادر می‌کنند؛ یعنی دنیا سخن جدیدی دارد می‌شنود.(17 اسفند ۱۳۹۶،بیانات در دیدار مداحان اهل‌بیت علیهم‌السلام)  ✍زينب نجیب @ghalamenajib

انتشار یادداشت "حجاب بر مدار هویت مستقل زن ایرانی" در روزنامه جوان http://www.Javann.ir/0051Bp @ghalamenajib

انتشار یادداشت "حجاب بر مدار هویت مستقل زن ایرانی" در روزنامه راه مردم @ghalamenajib

جمهوریت و حجاب [۱]. یکی از چالشهایی که ما با آن روبرو هستیم تلقیِ "تقابل بین جمهوریت و اسلامیت" در الزام به حجاب در حکومت اسلامی‌ست. به این‌ترتیب که برخی معتقدند؛ اگر حاکمیت بخواهد با آمریت و ابزار پلیسی، پوشش رسمی را بر زنان تحمیل کند آن وقت خواهیم دید که «جمهوریت» نظام به شدت خدشه دار خواهد شد زیرا جمهوریت و اسلامیت در کنار هم معنا دارد و نمی‌توان یکی را به نفع دیگری تعدیل و یا نادیده انگاشت. حال بر عکس اگر مولفه‌های حجاب را به زور حذف کنیم، اسلامیت نظام دچار بحران خواهد شد لذا تنها گزینه‌ای که می‌توان جمهوری اسلامی را بدون هرگونه تفسیرهای پارادوکسیکال پابرجا نگه داشت، آزادي انتخاب است، در این چارچوب نظری کسی با اجبار و اکراه محجبه نمی‌شود و از سوی دیگر کسی حق ندارد حرمت حجاب را زیر سؤال ببرد، لذا همه در انتخاب نمادها و مناسک مذهبی آزادند. در واقع آنها می‌خواهند با نگاهی بینابینی که حقوق و آزادی‌های دو طرف محترم شناخته می‌شود بین جمهوریت و اسلامیت را آشتی دهند.  [۲]. ابتدا باید بدانیم درباره‌ی چه چیزی سخن می‌رانیم. تا مادامی که جمهوری را دموکراسی و اسلامیت نظام را اجرای یک‌سری احکام فردی می‌پنداریم هرگز به معنای دقیقِ جمهوری اسلامی نخواهیم رسید. بلکه در پندار ما این نظام چیزی شبیه به حاکمیت اسلامِ سکولار با چاشنی دموکراسی غربی‌ خواهد بود. یعنی، حکومتی که نه دموکراسی به معنی حقیقی آن تحقق یافته و نه اسلام آن اسلام واقعی‌ست. از این‌رو شبهات زیادی در اذهان شکل می‌گیرد و اینچنین می‌پندارند اگر رأی مردم اهمیت دارد پس نمی‌توان ادعای اجرای اسلام را داشت زیرا در خیلی مواقع خواست مردم و اسلام همپوشانی ندارد. از سوی دیگر اگر قرار باشد اسلام محقق شود، پس رأی و نظر مردم اعتباری ندارد. [۳]. برای ارائه بهترین پاسخ، باید به شناخت دقیقی از این ابتکار امام خمینی(رحمةاللّه عليه) در نظام‌سازی دست یافت. ابتکاری که جهوری اسلامی نام گرفت. "جمهوری اسلامی که از انقلاب اسلامی برخاسته است یک واحدی است که دارای دو بعد است. اسلامی بودن و مردمی بودن. بنابراین جمهوری اسلامی یک منظومه است یک مجموعه است یا بگوییم واحدِ دارای ابعادی است که این ابعاد باید با همدیگر مورد ملاحظه قرار بگیرد و با هم باشد. این در هم‌تنیدگی باید حفظ شود. هر کدام از این جهات تضعیف بشود کل و مجموعه تضعیف شده است." (۲ مهر ۱۳۸۸،دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری ) نکته‌ی حائز اهمیت این است که این مردمی‌بودن در جمهوری اسلامی به اسلام ضمیمه نشده است. یعنی؛ اینطور نبوده که مردمی‌بودن در اسلام نباشد و ما این مدل حکمرانی را از غرب وام گرفته‌ باشیم، بلکه از دل اسلام برآمده است. چراکه اسلام دین "مسئولیت همگانی" است و تا "مسئولیت عمومی" شکل نگیرد نمی‌توان به تحقق اسلام در جامعه امید داشت. بر اساس همین  رهبر انقلاب معنای دیگر جمهوری اسلامی را مردم‌سالاری‌ديني نام نهاد. ایشان در باب جایگاه مردم در این اندیشه می‌فرمایند: "جمهوریت ما از اسلام گرفته‌شده و اسلام ما اجازه نمی‌دهد در این کشور مردم‌سالاری نباشد. ما نخواستیم جمهوریت را از کسی یاد بگیریم؛ اسلام این را به ما تعلیم داد و املا کرد. این ملت، متمسک به اسلام و معتقد به جمهوریت است. در ذهن این ملت و در این نظام، خدا و مردم در طول هم قرار دارند و خدای متعال این توفیق را داده است که مردم این راه را طی کنند.(۲۴ بهمن ۱۳۸۲، بیانات در خطبه‌های نمازجمعه) [۴]. بدین‌ترتیب جمهوری اسلامی یعنی؛ نظامی که مردم زیر سایه‌ی اسلام حرکت ‌کنند. اسلامی که حقیقتش روشن است و با تمسک به قرآن و اهل بیت پیامبر می‌توان تمام آنچه در فردسازی و جامعه‌سازی نیاز داریم از آن استخراج کنیم که البته متولیان امر در این مهم، حوزه‌های علمیه هستند و وظیفه‌ی آن‌ها به استخراج حقایق ناب اسلام ختم نمی‌شود بلکه ملزم به تعلیم و توزیع و بسترسازی آن نیز هستد. اما برای بُعد دیگر آن یعنی مردم، نیاز به تربیت این سرمایه ملی داریم تا خود مردم، اسلامیتِ این جمهوریت را تحقق بخشند. این نیز نیازمند التزام‌ها و الزام‌های دولت اسلامی‌ست. نگارنده التزام را در بُعد فرهنگ و الزام را در بُعد تدوین قانون همراه با ضمانت اجرایی معنا می‌کند. هر دو بازوی، فرهنگ ‌سازی و قانونمندی همراه و ملازم با هم هستند که می‌توانند نتیجه دهند. [۵]. حال که ابعاد قضیه به روشنی آشکار شد به سؤال اول باز می‌گردیم. آیا قانونی مانند قانون حجاب و الزام‌آوری آن به جمهوریت نظام ضربه می‌زند یا جمهوریت آن را نفی می‌کند؟ ادامه دارد... @ghalamenajib

از آنجا که مسئله حجاب یکی از احکام واضح و روشن قرآن کریم است و چیزی در حدود ۲۵ آیه از قرآن به ابعاد آن پرداخته، می‌توان نتیجه گرفت یکی از وجوه اسلامیت یک حکومتِ اسلامی، رعایت واجبات از جمله همین حکم واجب حجاب است که فلسفه وجوب آن و تاثیراتش در ساحت اجتماع در مجال این یادداشت نمی‌گنجد. اما باید دانست عدم رعایت آن در واقع به معنای نفی یکی از اضلاع دین است . در یک بحث کلی‌تر می‌توان گفت، برخی با طرح چنین شبهاتی به دنبال ایدئولوژی‌زدایی از جمهوری اسلامی هستند. "ایدئولوژی‌زدایی یعنی اسلام و تفکّر اسلامی را در باب جمهوری اسلامی و مردم‌سالاری دینی کنار بگذاریم، و برویم سراغ همان تفکّرات لیبرال‌دموکراسی فاسد و منحرف که امروز مردم دنیا را بیچاره کرده". (۱۴ خرداد ۱۴۰۰،سخنرانی تلویزیونی به مناسبت سی‌ودومین سالگرد رحلت امام خمینی (رحمه‌الله)) به نظر می‌رسد در اصل، مسئله، مسئله‌ی جمهوریت نیست. این افراد نگران کاسته شدن حق رأی و انتخاب مردم نیستند بلکه بیش از آنکه اصلا جمهوریت در این باب موضوعیت داشته باشد اسلامیت نظام موضوعیت دارد و این بُعد مورد هدف قرار می‌گیرد. حقیقت این است که در چنین نظامی جمهوریت در دایره‌ی اسلامیت اعتبار می‌یابد. اگر چنین نبود به‌طور قطع مردم اجازه داشتند برای اجرای هر حکمی از اسلام ابتدا آن را به رفراندوم بگذارند و اگر اکثریت آرا تحصیل می‌شد در مسیر اجرا قرار دهند و اگرنه حکومت اجرای آن را منتفی اعلام کند. این در حالی‌ست که چنین فرایندی هرگز مورد قبول اسلام نبوده و نیست. اسلام برای گسترش فرهنگ خود دست بشر را در انجام واجبات و ترک محرمات باز نگذاشته است. حال باید در نظر داشت که این واجبات و محرمات در زندگی شخصی افراد    مورد بحث نیست بلکه حکومت می‌تواند در باب احکام اجتماعی دخالت مستقیم کند. [۶]. پس می‌توان چنین نتیجه گرفت که مسئله، مسئله‌ی مبارزه با اسلام است نه طرفداری از جمهوریت. چنانچه رهبر انقلاب نیز در این رابطه می‌فرمایند: "اینکه باز بعضی این جور وانمود کنند که «اگر بخواهیم ضوابط اسلامی را رعایت کنیم، با مردم‌سالاری قابل جمع نیست»، جزو حرفهای دشمنان جمهوری اسلامی و دشمنان ملّت ایران است؛ و البتّه ممکن است کسانی از روی غفلت این حرفها را بزنند. بنده متّهم نمیکنم که هر کسی این حرفها را میزند، حتماً پیش‌کرده‌ی دشمن است؛ نه، گاهی از روی غفلت است امّا بدانند این حرف، حرف دشمن است و دشمن میخواهد ریشه‌ی اسلامیّت را بزند. حالا بعضی‌ها دلسوزی میکنند برای مردم‌سالاری که «آقا! مردم‌سالاری از بین رفت» [امّا] اینها در واقع خیلی برای مردم‌سالاری دلسوزی نمیکنند، اینها میخواهند ریشه‌ی اسلامیّت را بزنند، اسلام را کنار بزنند تا وجود نداشته باشد؛ و واقعاً خطای بزرگی است اگر ما مردم‌سالاری را از تفکّر اسلامی و روح اسلامی بیگانه کنیم.(۱۴ خرداد ۱۴۰۰،سخنرانی تلویزیونی به مناسبت سی‌ودومین سالگرد رحلت امام خمینی (رحمه‌الله) ✍زينب نجیب  @ghalamenajib

انتشار یادداشت "جمهوریت و حجاب" در خبرگزاری مهر👇👇 mehrnews.com/x33sfw @ghalamenajib

اسرائیل در تلاش است تا پرچم فلسطین را به هر قیمت که شده حتی به قیمت کشتن زنان و کودکان و به قیمت نشنیدن صدای حقوق بشر و ...به زیر بکشد... اما نه‌تنها نتوانسته بلکه پرچم فلسطین را در قلب آمریکا و اروپا بر بلندای غیرت و انسانیت برافراشته است... امروز همه‌ی زمین یکپارچه به رنگ فلسطین است...به فضل الهی برافراشتن این پرچم را در سرزمین‌های اشغالی شاهد خواهیم شد. این وعده‌ی خداوند است... ✍زينب نجیب @ghalamenajib

انتشار یادداشت "زنان فلسطینی، فاتح قله‌ها" در هفته‌نامه‌ی ۹ دی @ghalamenajib

از اینجا بخوانید 👆👆👆

حد پوشش را چه کسی باید تعیین کند؟ شبهه‌ای که در ذهن بسیاری از افراد شکل گرفته است؛ بحث اختیار در باب پوشش و حجاب است. این شبهه از آن جهت مطرح می‌شود که افراد تصور می‌کنند حجاب حصاری است که خانواده اعم از پدر، برادر، همسر، پسر و یا حتی حکومت برای زن ایجاد کرده است. لذا آن را نشانه‌ی محدودیت و ضعف زن می‌شمارد. حضرت آیت‌الله جوادی آملی در کتاب زن در آينه جلال و جمال می فرمایند: "در بینش‌ قرآن‌ کریم، حجاب‌ زن‌ تنها مربوط‌ به‌ خود او نیست‌ تا بگوید از حق‌ خود صرف نظر کردم، حجاب‌ زن‌ مربوط‌ به‌ مرد نیست‌ تا بگوید من‌ راضیم، حجاب‌ زن‌ مربوط‌ به‌ خانواده‌ نیست‌ تا اعضای‌ خانواده‌ رضایت‌ بدهند. بلکه‌ حجاب‌ زن، حق‌ الهی‌ است. ایشان می‌فرمایند: قرآن کریم می‌گوید هر گروهی اگر راضی هم باشند شما حد الهی را در برابر آلودگی اجرا کنید. معلوم می‌شود عصمت زن حق الله است و به هیچکس ارتباط ندارد. قهرا همه اعضای خانواده و اعضای جامعه و خصوصا خود زن، امین امانت الهی هستند. زن به عنوان امین حق الله از نظر قرآن مطرح است. یعنی این مقام را و این حرمت و حیثیت را خدای سبحان که حق خود اوست به زن داده و فرموده این حق مرا تو به عنوان امانت حفظ کن. ایشان همچنین در تفسیر آیه ۵۹ سوره احزاب می‌فرمایند: "زنان تجسم حرمت و عفاف جامعه هستند و حرمت دارند." از سوی دیگر از آن جهت که نقض حجاب، موجب به گناه افتادن دیگران می‌گردد و همچنین گوهر عفت زن تنها باید برای همسرش حفظ شود، حق الناس است. بنابراین یک زن برای رسیدن به کمال باید اندیشه‌اش قرآنی باشد و همانطور که قرآن بین کمال و حجاب جمع می‌نماید زنان نیز چنان نمایند. حال این سؤال به ذهن متبادر می‌شود که اگر زنی حاضر نشد حق الهی را رعایت کند و خانواده او هم به این کار او رضایت داشتند یا مجبور به رضایت شدند؛ آیا حکومت می‌تواند برای او حدودی تعیین کند؟ از آنجا که دولت اسلامی علاوه‌بر وظایفی که در باب نظم و امنیت یا تأمين نان و مسکن و تأمین آزادی‌های سیاسی و اجتماعیِ شهروندان دارد، باید به وظیفه رشد و تعالی معنوی و اخلاقی شهروندان و تحقق احکام اسلامی مبادرت ورزد. در واقع حکومت وسیله‌ای است برای به کمال رساندن افراد چه از جهت بعد مادی و چه از نظر بعد معنوی. او مانند دولت‌های لیبرال تنها وظیفه‌اش تأمين نیاز مادی جامعه نیست و از همین جاست که قوانینی باید وضع و اجرا گردد تا همه مصالح اعم از فردی و اجتماعی، مادی و معنوی، دنیوی و اخروی تأمین گردد. بسیاری اذعان دارند که چرا حکومت به جای پرداختن به امور اقتصادی، به امر کم اهمیت‌تری مانند حجاب می‌پردازد؟ در پاسخ باید گفت؛ آیا اگر حکومتی در ابعاد گوناگون وظایفی داشته باشد می‌توانیم او را از انجام یک وظیفه به بهانه عدم موفقیت در انجام وظیفه‌ای دیگر منع کنیم؟ به‌عنوان مثال بگوییم چون حکومت در امر اقتصاد موفق نبوده است، دست از فرهنگ جامعه هم بردارد. چنین سخنی را هیچ انسان عاقلی بر نمی‌تابد. ضمن اینکه گاهی ریشه بسیاری از فسادها در بُعدی، ناشی از فساد در بُعد دیگر است. مثلا زمانی که سبک زندگی انسان‌ها به سمت‌وسوی مصرف‌گرایی برود اثراتی بر اقتصاد، سیاست و فضای روانی جامعه می‌گذارد. مصرف‌گرایی می‌تواند مصرف‌کردن را ارزش کند، منجر به شکاف طبقاتی و نابرابری اجتماعی شود، نیاز کاذب ایجاد کند، احساس محرومیت را در هر قشری تزریق کرده و تفاخر به ثروت را تشدید نماید. مصرف‌گرایی، انسان‌ها را منفعت‌طلب می‌کند. آنها را مقید به مد کرده و منجر به آن می‌شود که افراد بیش از حد معمول نیازمند به احترام و تأیید اجتماعی شوند. اصالت‌دادن به مصرف‌گرایی به تدریج باعث می‌شود خوشبختی به معنای رفاه و دارایی مادیّ قلمداد شود. در ادبیات دینی مصرف‌گرایی با اسراف و تبذیر مطابقت دارد و اسلام انسان‌ها را از این ضدفرهنگ بر حذر می‌دارد. وقتی فرهنگ یک جامعه به سمت مصرف‌گرایی سوق یابد، سخن اول و آخر را سرمایه‌داران خواهند زد. آنها دیگر بر مبنای نیازها تولید نخواهند کرد بلکه با هدف افزایش سرمایه، نیاز کاذب ایجاد کرده و به سود خود، فرهنگ جامعه را رهبری می‌کنند. بنابراین هرگز نمی‌توان ربط بین فرهنگ و اقتصاد را منکر شد. اگر زنان یک جامعه به جای فرهنگ اسلامی فرهنگ منحط غربی را انتخاب کنند نه تنها در مسیر کمال انسانی رشد نخواهند کرد بلکه از آن نیز دور خواهند شد. گسترش ضعف حجاب، بد پوششی و ولنگاری، فضای جامعه را به طرفی خواهد برد که زنان در شرایطی کاملاً جنسیت‌زده در رقابتی بی‌امان و بی‌پایان برای دیده‌شدن قرار گیرند. همین امر بستر مناسبی می‌شود برای سرمایه‌دارانِ منفعت‌طلب و مغرض. آنها به تولید انواع لباس‌های محرک و متنوع، لوازم آرایش، تبلیغ عمل‌های زیبایی و صنعت مد و...می‌پردازند و برای سود بیشتر و تولید سرمایه، این شرایط را تشدید می‌کنند. ادامه دارد...👇 @ghalamenajib

این تسلسل باطل همچنان ادامه می‌یابد تا جایی که نه زنان به‌طور کامل از خود احساس رضایت داشته باشند و نه مردان قادر خواهند بود از پس هزینه‌های این صنعت برساخته برآیند.و همیشه این عدم رضایت در چهره‌یجامعه دیده خواهد شد. از این‌رو ما دیگر با زنانی انسان‌ساز و تمدن‌ساز به‌عنوان مهم‌ترین مهره‌‌های اجتماع روبرو نیستیم بلکه با کالاهایی پرسود برای سرمایه‌داران مواجه خواهیم بود. بنابراین هرگز نمی‌توان این روابط تنگاتنگ بین امور یک جامعه را نادیده انگاشت و با فریب دشمن از ریشه‌ی بسیاری از مشکلات غفلت کرد. در پایان باید تأکید کرد حکومت به‌دلیل حضور یکپارچه در ابعاد گوناگون جامعه و مدیریت آن اجازه دارد به همان نسبت که برای هر رکنی از ارکان جامعه حد و حدود  و قوانینی تدوین می‌کند برای اصلاح فرهنگ نیز حد وحدودی تعیین نماید. ✍زينب نجیب @ghalamenajib

انتشار یادداشت "حد پوشش بانوان را چه کسی تعیین می‌کند؟" در خبرگزاری ایرنا https://irna.ir/xjNVvW @ghalamenajib

فلسطین امروز، مسئله‌ی اوّل دنیای اسلام است... این عبارتی‌ست که چهل و اندی سال بر سر زبان انقلاب اسلامی‌ست و هر سال در هفته وحدت تکرار می‌شود تا شاید کشورهای اسلامی بیدار شوند... ولی افسوس که آنها هنوز از سر میز قمار با اسرائیل و آمریکا بلند نشده‌اند... این بی‌تفاوتی گریبان آنها را خواهد گرفت... @ghalamenajib

حماسه‌‌ی زینبی... ✨روز تولد حضرت زینب کبری(سلام‌اللَّه‌علیها) روز پرستار نام گرفت. شاید در نگاه اول دلیل این نام‌گذاری، پرستاری ایشان از امام سجاد در حادثه‌ی کربلا باشد. اما رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند: "تلاش حضرت زینب (سلام‌اللَّه‌علیها) فقط این نیست که از امام بیمار در کربلا حراست و پرستاری کرده است. حضرت زینب از روح کلّی اسلام و جامعه آن روز مسلمین پرستاری کرد؛ پرستاری بزرگ او آن‌جاست. حضرت زینب در مقابل یک دنیا بدی، ظلم، بی‌انصافی، حیوان‌صفتی و قساوت، یک تنه ایستاد. و با این ایستادگی، توانست از روح کلّی اسلام حراست و پرستاری کند. همچنان که می گوییم امام حسین (علیه‌السّلام) اسلام را حفظ کرد، می‌توانیم دقیقاً ادّعا کنیم که حضرت زینب (سلام‌اللَّه‌علیها) هم با ایستادگی خود، اسلام را حفظ کرد. این ایستادگی، یک رمز و راز و یک عامل اصلی است". (۳ مرداد ۱۳۸۰،بیانات در دیدار جمعی از پرستاران) ✨ این راز و رمز باز می‌گردد به اینکه "نقش پرستار نقش احیاگر و زنده‌کننده است".(۹ اردیبهشت ۱۳۸۸، بیانات در دیدار جمعی از معلمان و پرستاران و کارگران) زیرا "اگر طبیب، درمان خود را به انجام رساند، اما خدمات پرستاری نباشد، تأمین سلامت بیمار دشوار می‌شود".(۳ مرداد ۱۳۸۰، بیانات در دیدار جمعی از پرستاران ✨حال نکته اینجاست که پرستاری حضرت زینب (سلام‌اللَّه‌علیها) ادامه طبابت چه کسی بود؟ در خطبه‌ی۱۰۸ نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی علیه السّلام در وصف پیامبر اکرم می‌فرمایند:"وَ مِنْهَا طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ". او (پیامبر) پزشکی است که با طب خویش پیوسته در گردش است. امام علی (ع) با تشبیه پیامبر اسلام (ص) به طبیبی که با طب خود سخت به دنبال نیازمندان به طبابت روحی می گردد، رسالت آن حضرت را در معالجه روح و جان انسان‌ها بیان می‌کند. او در پی علاج جهل و اخلاق نکوهیده و پست است، ✨نکته ای که در این جا قابل دقت است؛ این است که پیامبر اسلام (ص) بر خلاف طبیبان و پزشکانی که با جسم فیزیکی مردم در ارتباط‌اند و در مطب و محل کار خود به انتظار مریض می‌نشینند، تا بیماران به آنها مراجعه کنند، این پیامبر است که به سراغ بیماران می‌رود. به بیان دیگر، پیامبر برای رسالتش که درمان بیماری روح و جان مردم است، رسالت فراگیر دارد، و این رسالت اقتضای آن را دارد که او به سراغ مردم برود و به دنبال درمان آنها باشد. ✨و این زینب کبری(سلام‌اللَّه‌علیها) دختر حضرت علی (علیه السلام) و فاطمه اطهر (سلام‌اللَّه‌علیها) است که به مقام پرستاری و احیاگری نائل می‌شود. او همچون جد بزرگوار خود از روح اسلام در جامعه‌ی مسلمین حراست می‌کند. او بعد از واقعه کربلا به اسارت می‌رود. اما از هر کوی و برزن که عبور می‌کند نطفه‌ی حق و حقیقت، ولایت و عدالت را می‌کارد و مسیر پر فراز و نشیب و پر از مصیبت اهل بیت را به مسیر "نجات یک تاریخ" مبدل می‌کند. آری، او یک تاریخ را رهبری می‌کند... ✍زينب نجیب @ghalamenajib

انتشار یادداشت"حجاب و هویت مستقل زن ایرانی" در هفته نامه ۹ دی @ghalamenajib

از اینجا بخوانید 👆

🌴تاریخ‌سازان حقیقی... 🌿در میان انسان‌هایی که نجات‌بخش یک ملت یا امت بودند؛ اسامی بسیاری به چشم می‌خورد. صفحه‌‌ی تاریخ زندگی بشر، وام‌دار نام‌هایی‌ست که تا قیامت مایه عزت و افتخارند اما کم‌نظیرند، افرادی که نه‌تنها تاریخ را عوض کردند بلکه یک تاریخ را نجات داده‌اند. آنان تاریخ‌سازان حقیقی جهانند. 🌿نجات تاریخ، مجاهدانی به بزرگی خود می‌طلبد. حشمت و عظمت این جایگاه، از آنِ زنانی‌ست که همچون ستارگانی در دل شب می‌درخشند و آسمان ظلمانی را نور باران می‌کنند. تا جایی که قرآن نیز برای ارائه راه به همه انسان‌ها، اعم از زن و مرد، از دو زن نام می‌برد تا نشانه‌ای باشد برای پاسداشت این مقام شامخ. 🌿قلم تاریخ از وصف قهرمانانش عاجز است. اما باید ورق زد تا به نقطه‌های عطف رسید و به شناخت آنان از هیچ روزنه‌ی نوری غفلت نکرد. داستان تاریخ‌سازی زنان را از آن قطعه تاریخ آغاز می‌کنیم که مادری در هراس از کشته‌شدن فرزندش، مولود خود را شجاعانه و به تبعیت از امر خداوند، به آب انداخت، خواهرش در پی او تا جایی امن دوید و برای بازگشت این کودک به آغوش مادر لحظه‌ای درنگ نکرد و زنی دیگر در مقام همسر طاغوت، از سر شهامت و شجاعت پیشنهاد حضانت او را به فرعون داد. این‌چنین قرآن کریم از نقش‌آفرینی سه زن در حفظ و تربیت یک پیامبر یاد می‌کند. آیت‌الله جوادی آملی در کتاب زن در آينه جلال و جمال در وصف این سه زن می‌فرمایند:"در مقام غضب و شهوت(عفاف)، زنان ممتازترین کار را برای حفظ ادیان ابراهیمی عهده‌دار بودند".(ص ۱۵۱) 🌿و اما بعدتر، آسیه، همسر فرعون به پیروی از موسی در مقابل استکبار ایستاد و با قلبی آکنده از ایمان به او ، از تمامی جاذبه‌های پوشالی طاغوت گذشت، عذاب و شکنجه را تحمل کرد و به درجه‌ای رسید که گفت: "ربّ ابنِ لی عندک بیتاً فی الجنّة"(تحریم،۱۲) 🌿و یا آن هنگام که دو دختر در کمال عفاف و حیا در مسیر موسی قرار گرفتند تا سرنوشت او را به پیامبری دیگر به نام شعیب گره زده و موسی را در مسیری برای نجات یک تاریخ یاری رسانند.  🌿آن زمان که مادر مریم او را به خانه خدا پناه داد و شایسته‌ی "فتقبلها"(آل عمران، ۳۷) گشت و مریم، در اوج بندگی و عبادت مهمان سفره‌ای شد که ملائک برای او پهن کردند و از مائده‌های بهشتی تناول نمود و در پرتو سیر و سلوکی نورانی، شایسته "فنفخنا فیها من روحنا"(تحریم، ۱۲) شد. او در اوج پاکدامنی حامل نبی خدا گشت و با صبر و استقامت در برابر مصائبی سخت برای نجات تاریخ گام‌ها نهاد. 🌿آن هنگام که هاجر با نوزادش به نام اسماعیل صفحه زرین دیگری از بندگی خود را در سرزمین مکه بر بلندای تاریخ نصب کرد و تا جهان بر پاست وصف این مادر در عظیم‌ترین مناسک عبادی_ توحیدی، بر زبان‌ها جاریست. و ساره که به پاس رسیدن به مرتبه‌ای که زبان، عاجز از وصف آن است؛ نه‌تنها شاهد مکالمه‌ای میان پیامبر خدا و فرشتگان شد بلکه خود نیز با آن فرستادگان آسمانی، هم‌سخن گشت و در دوران پیری، بشارت اسحاق را از سوی خداوند با جانش شنید. 🌿آمنه بافضیلت‌ترین و پاکدامن‌ترین زنان زمان خویش، حامل پیامبر اسلام شد و با هوشیاری و زیرکی جان فرزندش را که در کمین پرپر کردنش بودند؛ حفظ کرد و با صبر و توکل او را به حلیمه سپرد که او نیز محد (ص) را در آغوش پاک خود پروراند و محبتی از جنس نور نثارش کرد و با هوشیاری و ذکاوت به نوبه‌ی خود، نقش بسزایی در حفظ و نگهداری و رشد پیامبر خدا ایفا نمود. 🌿و خدیجه این بانوی مکرم که حریت و ظلم‌ستیزی، درایت و آینده‌نگری، ژرف‌اندیشی و استقلال‌طلبی از خصوصیات او بود. او شناخت آن زمان که باید محمد(ص) را می‌شناخت. با او پیمان همسری بست که تا آخر عمر در حمایت و پیروی از او لحظه‌ای آرام نگیرد. 🌿و اما فاطمه اطهر که زبان از بیان عظمت او قاصر است. او نه‌تنها دختری بی‌نظیر، که "ام‌ابیها" نام گرفت. همسری والامقام، مادری مهربان، انسانی کامل که نه فقط حامی ولایت بلکه خود از اولیاالله بود.  او حجتِ حجت خدا نام گرفت. فاطمه زهرا(س)، همه فضایل را با هم داراست. زیرا اگر مریم در قرآن "و استفاک علی نساء العالمین"(آل عمران،۴۲) نام گرفت، سرور زنان عالم در زمان خودش بود. ولی فاطمه زهرا(س)، سرور زنان عالم در همه ادوار تاریخ است. 🌿درباره مقامات صدیقه طاهره زبان و گفتار ما یارای بیان ندارد وصف او از حد قالب‌های معمولی بیان خارج است." هر یک از ائمه شط خروشانی هستند که فضای معرفت و استعدادهای بشری را سیراب و بارور کرده‌اند و همه این جویبارها از این چشمه سرچشمه می‌شوند چشمه جوشان فاطمه زهرا".(۱۷ مرداد ۱۳۸۳، بیانات در دیدار جمعی از مداحان) 🌿و اما زینب کبری، او نیز عظمت زنانه را همچون مادر معنا می‌کند و به تاسی از او الگوی مردان و زنان عالم می‌شود. او که نمونه کامل زن مسلمان است در بزرگترین واقعه تاریخ، ادامه بزرگترین انسان تاریخ‌ساز می‌شود. او ادامه حسین است. ادامه دارد...👇 @ghalamenajib

🌿او در بزم یزیدیان مایه افشای حقایقی شد که در بی اثر کردن خباثت‌های استکبار نظیر ندارد چراکه با سخنان او بود که ورق تاریخ برگشت. او خود حماسه‌ای بود در ادامه حماسه‌‌ی حسین و تا قلب تاریخ پیش رفت و به اعماق جان‌ها نفوذ کرد و در برابر صدای ظالمانه‌ی یزید فریاد برآورد "و لله العزت و لرسوله و للمومنین" هنوز  صدای فریاد رسای زینب در گوش جهانیان طنین‌انداز است. امروز این صدا از حنجره‌ی زنان مظلوم اما مقتدر عالم شنیده می‌شود. 🌿 او اگرچه شاهد سخت‌ترین مصائب شد اما هرگز به پروردگار عالم عرض نکرد که پروردگارا! مرا نجات بده. بلکه در روز عاشورا عرض کرد: پروردگارا! از ما قبول کن. 🌿"عظمت زنانه، یعنی این؛ یعنی مخلوطی از شور و عاطفه‌ی انسانی، که در هیچ مردی نمی‌توان این عاطفه‌ی شورانگیز را سراغ داد؛ همراه با متانت شخصیت و استواری روح که همه‌ی حوادث بزرگ و خطیر را در خود هضم می کند و روی آتش‌های گداخته، شجاعانه قدم می گذارد و عبور می‌کند؛ در عین حال، درس می‌دهد و مردم را آگاهی می‌بخشد؛ ... اسلام زن را به این طرف سوق می دهد. ۱۳۸۴/۰۳/۲۵ 🌿این الگو نشان داد که زن در حاشیه تاریخ نیست زن در متن حوادث مهم تاریخی قرار دارد و این عالم است که حول محور او می‌چرخد نه او حول محور دیگری. 🌿و در پایان " اگر جامعه اسلامی بتواند زنان را با الگوی اسلامی تربیت کند - یعنی الگوی زهرایی، الگوی زینبی، زنان بزرگ، زنان باعظمت، زنانی که می توانند دنیا و تاریخی را تحت تأثیر خود قرار دهند – آن وقت زن به مقام شامخِ حقیقی خود نائل آمده است...".  ۳۰ مهر ۱۳۷۶، بیانات در دیدار جمعی از بانوان) ✍زينب نجیب @ghalamenajib

انتشار یادداشت "تاریخ‌سازان حقیقی..." در خبرگزاری مهر👇 mehrnews.com/x33xvD @ghalamenajib