انتشار یادداشت "آغاز کار" در روزنامه شهرآرا به‌نام "سلامی دوباره و عهدی دگر"

انتشار یادداشت "آغاز کار" در روزنامه سراج

سرود "سلام فرمانده" صاحبی دارد که در هر زبان و قلم با خود برکت می‌آورد. #سلام فرمانده @ghalamenajib

با منطق خودتان با شما سخن خواهیم گفت... اگر سطح منطق شما تا این اندازه نازل است که شکستن پایِ یک گربه به گردن نظام است سَلَّمنا پس مسئول تمام این پیشرفت‌ها نیز نظام جمهوری اسلامی‌ست نه روند طبیعی پیشرفت در جهان👇 ما در برابری حق تحصیل دختر و پسر و عدالت آموزشی در دنیا رتبه‌ی ۱ را داریم. به گزارش سازمان ملل قبل از انقلاب، ایران جزء بی‌سوادترین کشورها در حوزه‌ی بانوان بود اما الان جزء باسوادترین کشورها در حوزه‌ی بانوان هستیم. نسبت زنان در استادان و هیئت‌علمی دانشگاه‌های کشور، از حدود ۱۴ درصد در دهۀ ۵۰، به حدود ۳۰ درصد در دهۀ ۹۰ رسید. افزایش نسبت پزشکان متخصص زن از ۱۵ درصد به ۴۰ درصد رسیده است. این در صد در حوزه تخصص حوزه زنان و زایمان به ۹۸ درصد رسید. تعداد رشته‌های ورزشی بانوان از ۷ رشته در سال ۱۳۵۷، به ۳۸ رشته طی ۲۰ سال اول انقلاب رسید. تعداد مربیان ورزشیِ خانم نیز رشدی نجومی داشته و از ۹ مربی به ۳۵۰۰۰ مربی افزایش یافته است. تعداد داوران زن نیز از ۷ نفر به ۱۶۰۰۰ نفر رسیده ‌است، که نشان از افزایش۲هزاربرابری داورِ زن است. همچنین تعداد ورزشگاه‌های اختصاصی بانوان پس از انقلاب اسلامی، ۳۰ برابر شده‌است. فدراسیون‌های فعال ورزشی در حوزۀ بانوان از ۱ مورد به ۴۹ فدراسیون افزایش یافته است. مدال‌های کسب‌شده در رویدادهای بین‌المللی توسط بانوان از ۲ مورد در ابتدای انقلاب به بیش از ۸۰۰ مورد رسیده است. اینها تنها پیشرفت زنان در حوزه‌های علمی و ورزشی در جهان است. بماند پیشرفتهای چشمگیر دیگر حوزه‌های هنری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی که مغز کوچک شما گنجایش ندارد. ✍زينب نجیب @ghalamenajib

چند نکته.... این‌که افرادی همچون این به‌اصطلاح کارشناسان که معلوم نیست کارشناسان علوم سیاسی‌اند، کارشناسان حقوق‌اند، کارشناسان فرهنگی‌اند، کارشناسان ایجاد اغتشاش در کشورهای هدف‌اند، کارشناسانان ایجاد ناامنی و یا ایجاد توهم ناامنی در ایران‌اند یا.... اصلاً کارشناس نیستند و تنها کارشکنند، شکی نیست. اما به‌عنوان یک مخاطب سؤال دارم! ۱. چرا هرچی نقطه‌ی قوت در ایرانه به‌نام روند طبیعی پیشرفت در جهان تمام می‌شود و هرچه نقطه ضعف هست می‌گویند کار خودشان است؟ ۲. چرا فکر می‌کنند ما فرزندان ایران قوی می‌گوییم که ایجاد اغتشاش و ناامنی در کشور کار افراد ناشناس است؟ مگر نمی‌بینند که ما هر روز تاکید می‌کنیم که فلان اتفاق زیر سر آمریکاست یا فلان اتفاق زیر سر اسرائیل است و یا زیر سر منافقین و تجزیه‌طلبان و... ما هرگز در تشخیص مسببان حوادث نه‌تنها اشتباه نکرده‌ایم بلکه حضور افراد و پول آن‌ها را کتمان نکرده‌ایم و نمی‌کنیم. بنابراین ما هم فاعلان اصلی را می‌شناسیم و هم راه دفع آن‌ها را. شما مواظب خودتان باشید که اگر در ارائه‌ی این اراجیف کوتاهی کنید خدا می‌داند پشت پرده چه بلایی سرتان خواهد آمد... ✍زينب نجیب @ghalamenajib

دشمنان ببینند این است آن هوای حقیقی که دختران سرزمینم در آن نفس می‌کشند. همان هوایی که گهگاه قصد آلوده کردنش را در سر می‌پرورانند اما نمی‌توانند. آری، فرزندان وطنم بیدارند. @ghalamenajib

دیروز خیلی اتفاقی با کانال استاد محمودی از اساتید درجه یک مهدویت برخورد کردم. یکی از صوت‌هاشون رو باز کردم و یک ساعتی به یاد کلاس‌هایی که با ایشون داشتم سخنانشان رو مرور کردم. یکی از تأکیدات ایشان از قول بزرگان، ارتباط قلبی و روحی با امام زمان (علیه السلام) بود مخصوصا تقویت این ارتباط در دوران نوجوانی. اینکه دو دقیقه بعد از نماز صبح با صاحب‌الزمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) سلام و گفتگویی داشته باشیم و شب‌ها قبل از خواب گزارشی از خود به ایشان ارائه دهیم. اگر این روند رو هرچند در همان زمان کوتاه ادامه دهیم قطعا پس از مدتی آثار و برکات آن را خواهیم دید و اینکه خودمان کم‌کم به این دو دقیقه‌ها چنان وابسته می‌شویم که بی‌اختیار مدت زمان این گفتگو رو بیشتر خواهیم کرد. بعد روزی خواهد رسید که از لحظه‌ی سلام گریه امانمان نخواهد داد. و این ارتباط قلبی تازه آغاز کار است.... خوشا به‌حال شما حضرت آقا که سالهاست دل در گرو یار سپرده‌اید... @ghalamenajib

@mahmoudi14 کانال استاد محمودی ☝️☝️☝️☝️

یک ضرورتِ فرا مرزی 🔹امروزه، افرادی در جامعه، حکومتِ جمهوری اسلامی ایران را دیکتاتوری می‌پندارند که این اعتقاد یا ناشی از تحلیل خودشان است و یا ناشی از همجه‌ی شدید رسانه‌های ضدانقلاب. البته با نگاهی به جامعه کاملاً آشکار خواهد شد که نه‌تنها اغلب پیروان چنین اعتقادی تحت‌تأثیر شدید امپراطوری رسانه‌ای هستند، بلکه آنان که ادعا می‌کنند با تحلیل خودشان به این نتیجه رسیده‌اند نیز، زخم‌خوردگانِ جنگ شناختی‌اند. جنگی که یکی از نتایجش تخریب نظام محاسباتی افراد است. بدین صورت که شاهد صدق یک پدیده است اما ناخودآگاه شهادت به کذب آن پدیده می‌دهد. یعنی به‌عنوان مثال، چیزی را کاملاً می‌بیند، اما آن را نفی می‌کند و یا بالعکس چیزی را نمی‌بیند اما به بودنش شهادت می‌دهد. 🔹حال مسئله اینجاست که آیا این افراد هرگز از خود سؤال پرسیده‌اند که اگر واقعا این حکومت، دیکتاتوری است پس این همه تأکید بر تحلیل درست و نگاه عمیق برای چیست؟ این همه تلاش در آموزش بصیرت‌آفرینی و تبیین‌گری از چه رو است؟ مگر نه‌اینکه صاحبان قدرت هر زمان که بخواهند در جهت منافع و قدرت خود اقدامی کنند، عامه مردم را به بی‌خبری و سرخوشی و سرگرمی دعوت می‌کنند تا در سایه‌ی غفلت مردم، مقاصد خود را عملی کنند؟ مگر نه اینکه چشمه‌ی بیداری را در همان بدو آغاز، کور می‌کنند و صدای هوشیاری را در نطفه خفه. اگر موفق شدند که هیچ، اگر موفق نشدند به‌سرعت روایتی دست‌و‌پا کرده و اذهان را با خود همراه می‌کنند و یا هزاران مکر و حیله‌ای دگر به کار می‌بندند تا انسان آن‌چنان سردرگم شود که در این سرگشتگی جایی برای سؤال نیابد. 🔹اما در جامعه‌ی مردم‌سالار دینی شاهد این حوادث نیستیم بلکه کاملاً برعکس، همه‌ی قشرهای مختلف جامعه در هر کسوت و جلوت به "بصیرت"، "هوشمندی"، "بینایی"، "قدرت فهم" و "تحلیل" دعوت می‌شوند و نه فقط دعوت بلکه آموزش می‌بینند، در کسب چنین مهارتی، تشویق می‌شوند و در صورت کوتاهی، مورد سرزنش و شماتت قرار می‌گیرند. 🔹آن که این بستر را برنمی‌تابد، یا تلاش می‌کند تا چهره‌ی آن را مخدوش کند و یا با کج‌روایت‌ها زخمی‌اش کرده و آن را از مسیر خود منحرف می‌سازد. گاهی از همان ابتدا آن را زیر تپه‌ای از اخبار و محتواهایی نامربوط و اغلب بی‌اهمیت مدفون می‌کند و یا با طرح پرسش‌ها و شبهات، آن را در هاله‌ای از ابهام فرو می‌برد. آری ، دشمن همیشه در وهله نخست درصدد نابودی حق قدم برمی‌دارد و اگر موفق نشد به تحریف آن مبادرت می‌ورزد. 🔹و اما دوست... دوست حقیقی همان حکومتی است که زخم زبان می‌شنود، زخم خنجر به تن می‌خرد اما باز ندای رسای جهاد تبیین سر می‌دهد. چراکه خواستار پرورش فهم آحاد جامعه است. حال، اگر این انقلاب که از تمام ظرفيت‌های خود برای رشد انسان به‌سود اندیشیدن و بهتر اندیشیدن بهره می‌برد دیکتاتور است پس رضاخان که نه خود می‌اندیشید و نه اجازه‌ی آن را به کسی می‌داد نامش چیست؟ 🔹جالب‌تر این‌که آرمانِ انقلاب اسلامی، صدور این امر مهم، به فراتر از مرزهای جغرافیایی است. یعنی اصلاً تحقق آن را محصور در خانه‌ی خود نمی‌داند بلکه آرمان‌شهر او جایی است که انسان‌ها همگی بدون دخالت طواغیت عالم، بدون هوای مسموم اغواگری‌ها و بدون اسارت هوای نفس، آزادانه بیندیشند. 🔹آری، صحنه‌ی جنگ واضح است هرچند گاهی غبار فتنه به خود بگیرد. دنیایی که به‌دست ابرقدرت‌های مادی خلق شده است، این است: "نیندیش، ما به‌جای تو خواهیم اندیشید".این عبارت را آن‌چنان دلربا عرضه کرده‌اند که انسانِ امروز، تصوری زیبا از این زندگی در ذهن خود پرورانده است آن‌چنان‌که از آن تمام‌قد دفاع می‌کند. ✅بنابراین، برماست که در این جنگ تمام‌عیارِضدبشری، بر قدرت تحلیل و تبیین خود بیفزاییم و به‌عنوان محصولی ارزنده ابتدا نیاز آن را به جهان صادر کنیم، سپس خود آن را. تا دنیا از زنگار دیکتاتوری خود نجات یابد. ✍زينب نجیب @ghalamenajib

به‌پا خیزید... 🔸امروز به چند منظور به یکی از مراکزخرید رفتم. به‌طور قطع خرید چند قلم جنس یکی از اهداف بود. اما مهم‌تر از آن به‌دلیل علاقه‌ای بود که به دیدن حضور مردم داشتم. مردمی شاد که به خیابان‌ها می‌آیند، خرید عید می‌کنند و در کنار خانواده و دوستان، روزهای پایان سال را سپری می‌کنند. برای دیدن افرادی که برای دلخوشی مردم و گرفتن کمی پول آهنگی می‌نوازند یا شعری می‌خوانند. برای دیدن ماهی‌گلی‌هایی که تنگاتنگِ هم در لگن بزرگ سفید شنا می‌کنند و دلبری، تا شاید رهگذری آن‌ها را برای سفره هفت‌سین خود برگزیند. برای تماشای انواع و اقسام سفره‌های هفت‌سین و سبزه‌های بانشاط. بین مردم بودن، حس شادی پایان سال و آغاز سال جدید و قدم زدن در هوای نسبتاً بهاری برایم هميشه شیرین بود و هست. 🔸 دیدن اوضاع فرهنگی از دیگر اهداف حضورم در یک نقطه‌ی شلوغ از تهران بود. البته نقطه‌ای که از اولین مراکز اغتشاشات بود و آمار بی‌حجابی آن نسبت به باقی جاها نسبتاً بالاتر است. در ابتدای حرکت، هوا روشن بود. با اینکه دست‌فروش‌ها هم آمده بودند و مردم هم هر لحظه بیشتر و بیشتر می‌شدند به‌نظر می‌رسید تعداد بی‌حجاب‌ها نسبت به گذشته کمتر شده است. این برای من جای بسی شکر داشت. لحظه‌ی ‌ اذان مغرب به مسجد رسیدم. بعد از وضو به داخل مسجد رفتم. با مسجدی شلوغ مواجه شدم که حتی جایی برای نشستن نداشتم و دیدن این صحنه بار دیگر مرا ذوق‌زده کرد. به نمازگزاران که نگاه کردم اغلب با چادرهای مشکی و مانتو بودند این نشان‌دهنده‌ی حضور رهگذران در مسجد برای نماز جماعت بود نه افرادی که پای ثابتِ مسجد هستند. تحلیلم از حضور این جمعیت، اهمیت اقامه‌ی نماز جماعت برای افرادی بود که تنها به قصد خرید به آن مرکز آمده بودند اما نماز اول وقت و حضور در مسجد را برای ساعتی برگزیدند. 🔸اما بعد از نماز وقتی وارد خیابان شدم با صحنه‌ای کاملاً متفاوت مواجه شدم. این‌بار جماعتی که کشف حجاب کرده بودند به‌شدت زیاد شد. احساس بدی داشتم، گو اینکه در یکی از خیابان‌های کشوری غیر اسلامی قدم میزنم. عدم حضور بانوان چادری و حضور حداکثری از زنانی که هم غرق در آرایش بودند و هم لباس نامناسبی به تن داشتند و سرمستانه در ملأ عام طنازی می‌کردند؛ آن‌چنان مرا متعجب کرده بود که احساس می‌کردم تنها و مستأصل مانده‌ام. با خود گفتم شاید تاریکی هوا جسارت اینان را افزايش داده است یا شلوغی خیابان و افزایش این افراد جرأتشان را افزون کرده است. حال به هر دلیلی بود سؤال اینجاست؛ این همه گستاخی و دهن‌کجیِ زنان جامعه از چه روست؟ چطور بانوان یک جامعه به‌یک بهانه‌‌ی کاملاً واهی و در عرض چند ماه این چنین بی‌پروا روسری از سر برداشته و گه‌گاه بدون لباس مناسب ظاهر می‌شوند؟ این افراد به‌راحتی خرید می‌کردند. بدون دغدغه، خود را به انواع و اقسام خوراکی‌ها دعوت می‌کردند و ظاهر و آرایششان و منطقه‌ای که برای خرید انتخاب کرده بودند نشان از فقر و گرفتاری مادی در جمهوری اسلامی نداشت، پس سخت می‌توان باور کرد که اوضاع اقتصادی، علت اصلی چنین استحاله‌ی فرهنگی‌ست. 🔸پس ریشه‌ی آن را در کجا می‌توان جستجو کرد؟ از آنجا که امر حجاب علاوه بر قانون حکومت اسلامی یک امر فرهنگی است باید ریشه را در فرهنگ جامعه جستجو کرد. قطعا چنین پدیده‌ای یک شَبه و دفعی ظاهر نمی‌شود بلکه وقوعی تدریجی در کار است. این‌چنین آشکارا ضدقانون عمل کردن و زیر پا گذاشتن عرف جامعه ریشه در چه دارد؟ به‌نظر می‌رسد برای اصلاح آن، هم باید سازوکاری فرهنگی در پیش گرفت که بدین‌ترتیب نمی‌توان انتظار نتیجه‌ای دفعی داشت و هم باید از سازوکار قانونی بهره برد. 🔸خب، این سازوکار فرهنگی چگونه است؟ یکی از راه‌کارها تذکر لسانی عنوان می‌شود. به‌یقین، مکرر گفتن و مکرر واکنش نشان‌دادن به چنین بانوانی با اصول خودش، تأثیرگذار است اما آیا امرونهی لسانی کفایت می‌کند؟ مگر نه اینکه امربه‌معروف و نهی‌از‌منکر چهار اصل دارد و یکی از آن باور به تغییر در مخاطب است؟ آیا در چنین شرايطی که یک بانو بدون هیچ‌گونه پوششی بر سر، در خیابان حاضر شده و حتی روسری به دور گردن ندارد؛ این روش نتیجه می‌دهد؟ آیا وقتی ده نفر با هم با این وضع ظاهر می‌شوند؛ احتمال تواضع در آن‌ها می‌رود؟ شاید در مواردی نتیجه دهد اما ما باید به دنبال روش‌های دیگری هم باشیم. ادامه دارد...👇 @ghalamenajib

ادامه... 🔸نگارنده معتقد است باید از همان‌جایی شروع کرد که دشمن شروع کرد. آری، دشمن هویت زن را نشانه گرفت. او با یک جنگ ترکیبی و همه جانبه و به وسیله‌ی فضای مجازی، پی‌در پی حقیقت زن را پیش چشم او چنان تحریف کرد که زن تخریب شد. او تعریفش را از خودش دگرگونه کرده. او با تعریف جدید از خود، دیگر بین خود و امر حجاب سنخیتی نمی‌بیند. وقتی یک بانو نه به حقوق حقیقی خود واقف است، نه به تکالیفی که در ازای آن دارد؛ به ناهنجاری کشانده می‌شود چرا که کنشگری‌ها همیشه برپایه‌ی ارزش‌ها است و ارزش‌ها زیر سایه‌ی شناخت و معرفت ساخته و پرداخته می‌شوند. 🔸حال که شاهد ضربات عمیقی بر پیکره‌ی شناختی بانوان جامعه هستیم باید جراحی را از همین نقطه آغاز کنیم. تا کم‌کم‌ ارزش‌های تخریب شده در ذهن و اندیشه آنان ترمیم شوند و در پی آن کنشگری‌ها اصلاح شود. برای تحصیل چنین فرایندی باید در تمام مراکز علمی، فرهنگی، اجتماعی، ورزشی، بهداشتی و... پیوسته از هویت حقیقی یک زن گفت و به شیوه‌ای جدید و با زبانی گویا تصویری جامع و کامل و زیبا از آن به نمایش گذاشت. باید زن را بازتعریف کرد. باید نقش و مسئولیت و هدف از آفرینش جنسیتی او را بدو نشان داد. 🔸باید الگوهای شایسته‌ی زن را به او معرفی کرد. فعالیت و نقش‌آفرینی و سبک‌زندگی آنان را به‌درستی به‌تصویر کشید و به‌سوی الگوگیری از آن پیشوایان، هدایت کرد. از سوی دیگر نباید پنداشت دشمن در این مسیر تخریبی، تنها به زن اکتفا کرده است بلکه از او مهم‌تر امر خانواده را خدشه‌دار نموده است. زمانی که همسر و یا پدر خانواده خود مشوق بی‌حجابی همسر و دختر و خواهر خویش است؛ چگونه می‌توان معتقد بود که تنها زنان آسیب‌دیدگانِ این جنگ نرم هستند؟ پس نباید تنها با تمرکز بر زن و زنانگی از خانواده و نقش آن بر هویت‌بخشی به زن غافل شد. همیشه شناخت ماهیت یک پدیده به‌گونه‌ای همه‌جانبه، غیر از پرداختن محض بدان نیازمند شناخت عناصر و اثرگذاری‌ آن‌ها بر آن پدیده نیز هست. یعنی برای شناخت حقیقی یک زن، هم باید بصورت مجزا بدان پرداخت و هم در کنش و واکنش‌های افرادِ اطراف او در مقام پدر، همسر، پسر و دیگر محارم، او را بررسی کرد. 🔸از سوی دیگر باید بستر شناختی آحاد جامعه را اصلاح نمود. با نگاهی گذرا به جامعه و بررسی یک آمار ساده‌ و اولیه آشکار خواهد شد که بخش عمده‌ی منابع اصلی اطلاعات و معارف در دنیای امروزی فضای مجازی است و بس. دقیقا در همین مرحله از تحلیل است که دوباره بازمی‌گردیم به طرح ساماندهی فضای ولنگار مجازی و مطالبه‌ی سالم‌سازی آن از متولیان امر. 🔸🔸در نتیجه... ۱. تکلیف امر به معروف و نهی از منکر بر همه‌ی مؤمنین واجب است که البته با رعایت اصول آن باید صورت گیرد و در شکل‌های مختلف اجرایی شود به‌عنوان مثال حضور بانوان محجبه به‌صورت انفرادی و گروهی در همه‌ی مراکز فرهنگی، ورزشی، هنری، علمی و حتی مراکز خرید و خیابان‌ها می‌تواند یکی از انحاء این فریضه را شکل دهد. ۲. علاوه بر آنچه گفته شد؛ تحلیل و تبیین حداکثری از سوی همه‌ی مؤمنین در رابطه با معرفی هویت حقیقی زن در اسلام شیعی باید گسترش یابد که البته این مهم با مطالعه و گذراندن برخی دوره‌ها به‌سهولت امکان‌پذیر خواهد شد. ۳. همان‌طور که امام‌خمینی (ره) علاوه بر تکیه بر فرهنگ‌سازی امر حجاب، دستگاه‌هایی را ملزم به نظارت بر این امر فرمود باید اکنون نیز متولیانی مسئولیت نظارت بر اجرای آن را به‌عهده گرفته و متعهدانه بدان بپردازند. ۴. قطعا مسئله‌ی فضای مجازی و بررسی ابعاد آن فرصتی جداگانه‌ می‌طلبد اما باید تاکید کرد که جز با ساماندهی آن نمی‌توان به توفیقات چندانی امیدوار بود. ۵. همه‌ی آنچه در این خطوط مطرح شد به پشتوانه‌ی یک امر مهم امکان‌پذیر خواهد بود و آن تبیین و تکرار لحظه‌به‌لحظه از زبان و قلم‌هاست تا بتواند تبدیل به گفتمان شود. 🌱امروز ما در مرحله‌ای قرار داریم که باید نقش خود را در نظم‌نوین جهانی مشخص کنیم و داعیه‌‌ی تمدن اسلامی را جهانی سازیم. بسیار دور از شأن یک ایرانی مسلمان است که حملات روزافزون دشمن را برای از بین بردن چنین هویتِ تمدن‌سازی، ببیند و در خواب باشد. پس بپاخیزید... ✍زينب نجیب @ghalamenajib