‌ در ســـــــر هوس عشق تو دارم همه روز در عشق تومست و بیقرارم همه روز #مولانا ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

تو تا زنده اي سوی نیکی گرای مگر کام یابی به دیگر سرای ✨فردوسی✨

امیري از دانشـمندي بزرگ خـواست تـا به او دانش بیـاموزد. دانشـمند گفت: هر مـاه یـک صـد دینـار بـده، تـا به تـو حکمت بیـاموزم. او نیز هر مـاه آن مبلغ را می پرداخت تـا زمـانی که خواست بازگردد، دانشـمند آن پول را به او بازگردانـد و گفت: من نیـازي به آن نـدارم و خواسـتم تـا علاقه تو را به فراگیري دانش بـدانم. وقتی دانسـتم که در کنار علم، مال نزد تو ارزشـی ندارد، به آموختن تو علاقه مند شدم. امیر نیز از پذیرفتن آن خودداري کرد و گفت: این، براي تو هدیه است. دانشـمند گفت: در تعلیم خیر، نه هدیه است و نه رشوه و نه مزد.

پادشاهی یکی از کارگزاران خود را از شـغلی بزرگ و مهم به کاري کوچک و بی اهمیت مأمور کرد. وزیر به او نوشت: من در خـدمت تو درجه و مقامی عالی داشـتم. چه شد مرا به این مرتبه پایین انداختی و میان مردم بی آبرو کردي؟ پادشاه نوشت: کـارگر پادشـاه مثـل خیـاطی است که یـک روز پـارچه اي قیمتی و نفیس را می برد و روزي دیگر جـامه اي کهنه و بی قیمت.

ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست آیینه به دست و روی خود می‌آراست دستارچه‌ای پیشکشش کردم گفت وصلم طلبی زهی خیالی که توراست ✨حافظ✨

📚 شکیبایی از آزار سهوی دوست روزی عارفی به مسجد می‌رفت که در راه یکی از دوستان نزدیکش برای عرض حاجتی نزد او رفت، در حالی که نا آگاه سر شمشیرش را بر پای او نهاده و بر آن تکیه کرده بود، به سخن گفتن پرداخت، بر اثر فشار نوک شمشیر پای عارف مجروح و خونین شد. چون سخن دوست به پایان رسید و رفت یکی از نزدیکان او که شاهد آن ماجرا بود به وی گفت: چرا پیش از آنکه پایت از صدمه سر شمشیر چنان مجروح و خونین شود آن دوست را آگاه نکردی ! گفت: بیم داشتم از آن جراحت و زخم شرمگین شود و حاجت خویش ناگفته برود.