چرا با کوچک ترین حرفش رنجیدی ؟!
زیرا صاحبِ کلمه ، زیاد برایم ارزشمند بود .
كتبنا من الأمل وكلامنا تنبت.
ما از امید نوشتیم و
تمام کلماتمان جوانه زدند.
نجف رفتم دلم را زیر
ِایوان دست او دادم
دلِ سالم به او دادم ،
دل ِدیوانه آوردم . .
میگفت:
ساکنان دریا پس از مدتی
صدای امواج را نمیشنوند،
چه تلخ است قصه عادت..!
+ چه دنیای بدی
حتی شاخه هایگل هم خار دارن!
- چه دنیای زیبایی
حتی شاخه هایپر خار هم گل دارن!
و همه چیز به دید تو بستگی داره!