چشم می بندی و بغض کهنه ات وا می شود تازه پیدا می شود آدم که تنها می شود دفتر نقاشی آن روزها یادش بخیر راستی! خورشید با آبی چه زیبا می شود توی این صفحه؛ بساط چایی مادربزرگ ... عشق گاهی در دل یک استکان جا می شود... می شماری تا ده و دیگر کسی دور تو نیست چشم را وا می کنی و گرگ پیدا می شود این تویی طفلی که گم کرده ست راه خانه را می گریزد؛ هی زمین می افتد و پا می شود گاه باید چشم بست و مثل یک کودک گریست چیست چاره؟ لااقل آدم دلش وا می شود تو همان طفلی که نقاشیش کفتر بود و بام و دلت این روزها تنگ است،آیا می شود؟؟ ⚘️ حسن بیاناتی ⚘️

وقتی تو نیستی نه هست های ما چونانکه بایدند نه بایدها ... مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض می خورم عمری است لبخندهای لاغر خود را در دل ذخیره می کنم: باشد برای روز مبادا! اما در صفحه های تقویم روزی به نام روز مبادا نیست آن روز هرچه باشد روزی شبیه دیروز روزی شبیه فردا روزی درست مثل همین روزهای ماست اما کسی چه می داند؟ شاید امروز نیز روز مبادا باشد! وقتی تو نیستی نه هست های ما چونانکه بایدند نه بایدها ... هر روز بی تو روز مباداست! ⚘️ قیصر امین پور ⚘️

خُنُک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر ... ⚘️ مولانا ⚘️

هی می رویم و جاده به جایی نمی رسد قولی که عشق داده، به جایی نمی رسد چون کوه، پای حرف خودم  ایستاده ام کوهی که ایستاده، به جایی نمی رسد! دنیا همیشه عرصه ی پیچیده بودن است دنیا که صاف و ساده به جایی نمی رسد! ما را برای در به دری آفریده اند هی می رویم و جاده به جایی نمی رسد ⚘️ حسین طاهری ⚘️

رسیده ام به چه جایی... کسی چه می داند رفیق گریه کجایی؟ کسی چه می داند میان مایی و با ما غریبه ای... افسوس چه غفلتی! چه بلایی! کسی چه می داند برای مردم شهری که با تو بد کردند چگونه گرم دعایی؟ کسی چه می داند تو خود برای ظهورت مصمّمی اما نمی شود که بیایی کسی چه می داند کسی اگرچه نداند خدا که می داند فقط معطل مایی کسی چه می داند اگر صَحابه نباشد فرج که زوری نیست... تو جمعه جمعه می آیی کسی چه می داند ⚘️ کاظم بهمنی ⚘️

به نماز صبح و شبت سلام و به نور در نسبت سلام و به خال کنج لبت سلام که نشسته با چه ملاحتی به جمال وارث کوثری به خدا محمد دیگری به روایتی خود حیدری چه شباهتی چه اصالتی بلغ العلی به کمال تو کشف الدجی به جمال تو به تو و قشنگی خال تو صلوات هر دم و ساعتی شده پر دو چشم تو از ازل یکی از شراب و یکی عسل نظرت چه کرده در این غزل که چنین گرفته غرابتی زد اگر کسی در خانه ات دل ماست کرده بهانه ات همه جا گرفته نشانه ات به چه حسرتی به چه حالتی نه مرا نبین رصدم نکن و نظر به خوب و بدم نکن تو که آستان سخاوتی با نوای: ⚘️سید حجت بحرالعلومی طباطبایی⚘️ شاعر: ⚘️ قاسم صرافان⚘️