جانم آقا... @gharib_ashaar

فردا همه در نماز جمعه ی تهرانیم انشالله... #لبیک_یا_سید_علی @gharib_ashaar

✍ امام علی علیه السلام: تو، جز همان شمار روزها نیستی. هر روزی که بر تو می‌گذرد، بخشی از تو را می‌برد، پس در طلب دنیا آرام و در كسب روزى ميانه رو باش. 📚غرر الحكم ص۲۷۳ @gharib_ashaar

بیچاره قلب من که گرفتار روی توست چون آهویی اسیر که در دام موی توست صیاد رحم ندارد کمان را کشیده است تیری که در پی زدن آبروی توست گاهی نگاه کن به من و فکر کن به من قلب شکسته ای که امیدش به سوی توست عمری است عمر من به فراقت گذشته است عمری است عمر من همه در جستجوی توست در گوشه ای نشسته و حرفی نمی‌زنم اما دلم مدام پی گفتگوی توست... محمدرضا غریبی @gharib_ashaar

•°هرچند ڪه رسم استــ ، بگویند تبریڪ پسر را به پدرهـا... •°میلادِ پدر بر تو مبارڪ ای آمدنت، رأسِ خبرهـا...💕✨ ◽️میلاد‌ با سعادت امام حسن عسکری علیه‌السلام مبارکباد. @gharib_ashaar

حضرت #فاطمه_معصومه گرچه دختر امام و خواهر امام و عمه امام (علیهم آلاف التحیة و الثناء) است؛ ولی بالاخره هم زن است و هم امام یا پیغمبر نیست، لكن به مقام عظیمی رسیده است كه ما در زیارت آن حضرت، به خود بی ‌بی عرض می‌ كنیم: 👈 «یَا فاطمه اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ فَإِنَّ لَکِ عِنْدَ اللَّهِ شَأْناً مِنَ الشَّأْنِ». «كسی كه پیغمبر و امام نیست، می ‌تواند به مقامی برسد كه نزد خدا منزلتی داشته باشد». آیت الله جوادی آملی @gharib_ashaar

سروده افشین علا برای نماز #جمعه_نصر و تقدیر رهبر انقلاب از آن: قوی، زیبا و استادانه است؛ کاش شأن نزولش این حقیر نبودم آن جمعه‌ی بشکوه ای خطبه‌ی غرای تو چون آب بر آتش تسکین دل سوته‌ی اصحاب بر آتش شد هیمنه‌ی خصم در آن جمعه‌ی بشکوه چون دود ز جمعیت احباب بر آتش یکپارچه در سوز و گداز آمده بودند تا روی تو بینند چو مهتاب بر آتش ای پیر جوان‌بخت! ز آهنگ نمازت مانند سپندی شده محراب بر آتش بر چیرگی‌ات در سخن، اعدا متحیر چون خیرگی کرمک شبتاب بر آتش خنیاگر صهیون نگر از نطق بلیغت افکنده ز کف، آلت و مضراب بر آتش فهماند کلام تو به صیاد جهان‌خوار ماهی نشود صید ز قلاب بر آتش از شش جهت افروخت شرر، جانی غاصب زین رو شده بریان، خود قصاب بر آتش ما چون تو اگر سوخته‌ایم از غم یاران گشتیم بهاور چو زر ناب بر آتش تصویر "حسن" شیر عرب، حک شده بر عرش هرگز نتوان سوختن این قاب بر آتش دست از تو نداریم، اگر پا بگذارند بسیار سران از پی ارباب بر آتش فردا چو بسوزند عجب نیست که امروز کردند بنا کاخ خود، اعراب بر آتش ای پیر! هوادار توأم چون‌که در این راه بیداری و بس قافله در خواب بر آتش دل کنده‌ام از راست و چپ یکسره، چون تو بر خندق سلمانی و احزاب بر آتش از بغض تو بر گرده‌ی ما دشنه‌ی دشنام بسیار زند سفله چو تنداب بر آتش خفاش چه داند ز چه در چرخشم ای دوست گرد تو چو پروانه‌ی بی‌تاب بر آتش از طعن رقیبان به فلاخن، چو خلیلم در باغ گل افتاده ز پرتاب بر آتش بگذار حسودم بزند طعنه که افتاد زین شعر تر و تازه و شاداب بر آتش افشین علا مهر ۱۴۰۳ افشین علا پس از انتشار این شعر در صفحه شخصی خود نوشت: باخبر شدم که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی پس از خواندن شعر اخیرم پیرامون حماسه‌ی جمعه‌ی نصر، خطاب به این فرزند کوچک خود نوشته‌اند: 📝"قوی، زیبا و استادانه است. کاش شأن نزولش این حقیر نبودم. به هرحال وظیفه داشتم تشکر کنم."📝 👆از این‌که امام و مقتدایمان در همه‌ی برهه‌ها و بزنگاه‌ها و با وجود دغدغه‌های خطیر و مشغله‌های طاقت‌سوز، از شعر متعهد این روزگار غافل نیستند و همچنان خود را موظف می‌دانند بابت اثری که از سر صدق و با خون دل و عرق‌ریزی روح سروده شده، ابراز لطف و فروتنی کنند، خداوند منان را شاکرم. بدیهی‌ است این‌ توجهات پدرانه‌ی ایشان، خستگی و تلخکامی ناشی از مشاهده‌ی ناآشنایی و بی‌تفاوتی برخی اصحاب قدرت به‌ویژه در مدیریت فرهنگی کشور را در کام دلسوزان عزلت‌گزیده‌‌ به شهدی شيرين تبدیل می‌کند. @gharib_ashaar

♈️ معنای زندگی! فیلسوف یونانی دکتر پاپادروس در پایان کلاس درسش و هنگام ترک کلاس پرسید؛ «آیا كسی سؤالی دارد؟» یکی از شاگردانش به نام "رابرت فولگام" نویسندۀ مشهور در بین حضار بود. پرسید؛ «جناب دكتر پاپادروس، معنی زندگی چیست؟» بعضی از دانش‌جویان خندیدند! اما پاپادروس، دانش‌جویان خود را به سکوت دعوت كرد، سپس كیف بغلی خود را از جیبش درآورد، داخل آن را گشت و آینۀ گرد و كوچکی را بیرون آورد و گفت؛ «موقعی كه بچه بودم جنگ بود، ما بسیار فقیر بودیم و در یک روستای دورافتاده زندگی می‌كردیم، روزی در كنار جاده چند تکه آینۀ شکسته، از لاشه یک موتورسیکلت آلمانی پیدا كردم. بزرگترین تکۀ آن را برداشتم و با ساییدن آن به سنگ ، گِردش كردم. همین آینه‌ای كه حالا در دست من است و ملاحظه می‌كنید. سپس به‌عنوان یک اسباب‌بازی شروع كردم به بازی با آن و بازتاباندنِ نور خورشید به هر سوراخ و سُنبه و دَرز و شکافِ كمد و صندوق خانه و تاریک ترین جاهایی كه نور خورشید به آنها نمی‌رسید. از این كه با كمک این آینه می‌توانستم ظلمانی‌ترین نقاط در اجسام و مکان‌های مختلف را نورانی كنم به‌ قدری شیفته و مجذوب شده بودم كه وصفش مشکل است. در واقع، بازتاباندن نور به تاریک ترین نقاط اطرافم، بازی روزانۀ من شده بود. آینه را نگه داشتم و در دوران بعدیِ زندگی نیز هر وقت كه بیکار می‌شدم آن را از جیبم در می‌آوردم و به بازی همیشگی خود ادامه می‌دادم. بزرگ كه شدم دریافتم این كار یک بازی كودكانه نبود، بلکه استعاره‌ای بر كارهایی بود كه احتمال داشت بتوانم در زندگی خود انجام دهم.» بعدها دریافتم كه من، خود نور و یا منبع آن نیستم، بلکه نور و به عبارت دیگر، حقیقت، درک و دانش جایی دیگر است. تنها در صورتی تاریک ترین نقاط عالم را نورانی خواهد كرد كه من بازتابش دهم. من تکه‌ای از آینه‌ای هستم كه از طرح و شکل واقعی آن اطلاع چندان درستی ندارم. با وجود این، هرچه كه هستم، می‌توانم نور را به تاریک ترین نقاط عالم، به سیاه ترین نقاط ذهن انسانها منعکس كنم. سبب تغییر بعضی چیزها در برخی از انسانها گردم. شاید دیگران نیز متوجه این كار شوند و همین كار را انجام دهند. به‌ طور دقیق این همان چیزی است كه من به دنبال آن هستم. این معنی زندگی من است. دکتر بعد از پایان درس، آینه را به دقت دوباره در دست گرفت و به كمک ستونی از نور آفتاب كه از پنجره به داخل سالن می‌تابید، پرتویی از آن را به صورتم و به دستهایم كه روی صندلی به هم گره خورده بودند، تاباند و گفت؛ «به جایی که تاریک و ظلمانی است، نور ببریم. به جایی که امید نیست، امید ببریم. به جایی که دروغ هست، راستی ببریم. به جایی که ظلم هست، عدالت ببریم. به جایی که کدورت هست، مهر ببریم. به جایی که جنگ هست، صلح ببریم. به جایی که پر از هیاهو و داد و بیداد است، آرام و قرار ببریم. به جایی که سستی و تنبلی است، شور و شوق و نشاط ببریم. به جایی که پر رویی و بی ادبی حاکم است، مرام و معرفت و ادب ببریم. به جایی که بیسوادی و بی هنری سیاهی ایجاد کرده، سواد و مهارت ببریم. به جایی که یادگیری مرده است، دانایی و کارایی و زیستن و باهم زیستن را به ارمغان ببریم..... این معنای زندگی است.» @gharib_ashaar