ما مؤمنین در اکثر مواقع در این خیال به سر میبریم که وقتی قران از اهل معصیت و جهنم سخن میگوید همه شان یک سری اقوام جاهل ِ گنه کار هستند که وجود خدا را هم انکار میکردند ودر ملع عام چه گناهان کبیری میکردند وخودمان را جدا از این مسئله میدانیم و اینها را برای دیگری هشدار میدانیم.. درحالی که روی سخن با خودمان است! دقیقا خود ِگُنه کار ِما قران را طوری بخوانیم که گویی خداوند دارد مستقیما با تک تک ما سخن میگوید و موعظه مان میکند..!

تلنگر وتذکر مداوم به یکدیگر وظیفه ی ماست!

اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذي اَدْعوُهُ فَيجيبُني وَ اِنْ كُنْتُ بَطيـئاً حينَ يدْعوُني..!

همه جا معروف شده بودن به باهم بودن تو جبهه حتی اگه جداشونم میکردن آخرش ناخواسته و تصادفی دوباره برمیگشتن پیش هم خبر شهادت علیرو که آوردن مادر محمد هم دو دستی تو سرش میزد و میگفت بچم اول همه فکر میکردن علی رو هم مثل بچش میدونه به خاطر همین داره اینجوری گریه میکنه بهش گفتن مادر تو الان باید قوی باشی تو هنوز زانوهات محکمه تو باید ننه علی رو دلداری بدی همونجور که اشک میریخت گفت: زانوهای محکم کجا بود؟! اگه علی شهید شده مطمئنم محمد منم شهید شده اونا محاله از هم جدا بشن عهد بستن آخه مادر.. عهد بستن بدون هم پیش "سیدالشهدا" نرن.. مامور سپاهی که خبر آورده بود کنار دیوار مونده بود و به اسمی که روی پاکت بعدی نوشته شده بود خیره شد شهید محمد رجبی خدا نصیب کنه از این رفاقت ها :)

اکثرا بر این تفکریم که چطور بیشتر به مستحبات و واجبات برسیم؛ ولی اونچه باید مسئله فکری ما بشه این هست چطور بتونیم گناه و معصیت روترک کنیم! این رو که یاد گرفتیم و عمل کردیم توفیق ورزق انجام واجبات و مستحبات رو خداوند به ما میده!🌿🕯

میگفت: مؤمنی که تقواش بیشتر ِ فروتن تر ِ

_یا حَـارِ هَمْـدَانَ مَـنْ یَمُـتْ یَرَنِـي مِـنْ مُؤمِـنٍ أَوْ مُنَافِـقٍ قُبُلاً_

-و اینجا سرگرمی و بازیچه ای بیش نیست... ●تفسیر آیه #نورِالقُلوب

علی علیه السلام به فرزندش امام مجتبی علیه السلام می‌فرماید:  اکرِمْ نَفْسَک عَنْ کلِّ دَنِیةٍ وَ انْ ساقَتْک الَی الرَّغائِبِ، فَانَّک لَنْ تَعْتاضَ بِما تَبْذُلُ مِنْ نَفْسِک عِوَضاً  پسر جانم! روح خودت را گرامی بدار، بزرگوار بدار، برتر بدار از هر کار پستی. در مقابل هر پستی فکر کن که روح من بالاتر از این است که به این پستی آلوده بشود. درست مثل آدمی که یک تابلوی نقاشی خیلی عالی دارد که وقتی لکه سیاهی در آن پیدا می‌شود، گردی، غباری روی آن می‌بیند، خودبه خود فوراً دستمال را برمی‌‏دارد و آن را تمیز می‌کند. اگر به او بگویی چرا این کار را می‌کنی، می‌گوید حیفِ چنین تابلوی نقاشی نیست که چنین لکه سیاهی در آن باشد؟! حس می‌کند که این تابلوی نقاشی آنقدر زیبا و عالی است که حیف است یک لکه سیاه در آن باشد. 

علی علیه السلام می‌گوید در روح خودت این گونه احساس زیبایی کن، احساس عظمت کن،احساس شخصیت کن که قطع نظر از هر مطمعی، قطع نظر از هر خیالی، قطع نظر از هر حاجت مادی، اصلًا خودت را بزرگتر از این بدانی که تن به پستی بدهی. دروغ پیش می‌آید؟ دروغ پستی است، دئانت است. تو کریمی، تو بزرگواری، تو عالی هستی، تو زیبا هستی. خودت را برتر از این بدان که با دروغ خود را پست و کوچک کنی. از مردم چیزی مخواه. خواستن از مردم دنائت است؛ تو بزرگی، بزرگواری، زیبایی. تو انسانی؛ مقام انسانیت بالاتر از این است که انسان حاجت خودش را از دیگری به صورت التماس بخواهد.

فرمود: التَّقَلُّلُ وَ لَاالتَّوَسُّلُ‏ به کم بساز و دست پیش دیگری دراز مکن. مخصوصاً در کلمات علی علیه السلام در این زمینه زیاد است. علی علیه السلام جمله عجیبی دارد، می‌گوید: ما زَنی‏ غَیورٌ قَطُّ یعنی هرگز یک آدم با شرف و غیرتمند زنا نمی‌کند؛ این امر قطع نظر از این است که زنا شرعاً حرام است یا حرام نیست، قطع نظر از این است که آیا خدا در قیامت یک آدم زناکار را معاقب می‌کند یا نمی‌کند. می‌فرماید یک آدم شریف، یک آدم غیور، آدمی که احساس عظمت می‌کند، احساس شرافت در روح خودش می‌کند، هرگز زنا نمی‌کند.

_آزادی معنوی_

سورِ میلادِ تو سی شب همه‌مان مهمانیم چقدر پیش خدا ارزش و عزّت داری♥️🕊 #مولاناحسن🌱

دشنـام ز آشنـا شـنیدی لبـخند زدیش از ڪرامـت.. ڪريم إبن ڪريم🕯🌿

نیمی از شهر رمضان گذشت. اگر پی کسب بخشش و عفو از جانب خداوند هستید سِر آن است که ببخشید. _خداوندا از تمام حقوقی که از من بر گردن دیگری است می گذرم و می بخشم چراکه تمام امیدم به بخشش توست. بگذر از من خدای من، میگذرم از بنده ات. _حق الناس هارو سبک کنیم! شب قدر داره میرسه از راه... #فور_واجب

معیار انسانیت «اراده» است، اراده مسلط‌کننده انسان بر نفس خود. به عبارت دیگر معیار انسانیت، تسلط انسان است بر خود، بر نفس خود، بر اعصاب خود، بر غرایز خود، بر شهوات خود، به طوری که هر کاری که از انسان صادر می‌شود به حکم عقل و اراده باشد نه به حکم میل. فرق است میان میل و اراده. میل در انسان یک کشش و جاذبه است، جنبه بیرونی دارد، یعنی رابطه‌ای است بین انسان و شئ خارجی که آن شئ انسان را به سوی خودش می‌کشد.

مثل آدم گرسنه که میل به غذا دارد. این میل یک جاذبه است که انسان را به طرف خود می‌کشد. یا مثلًا تمایل جنسی یک جاذبه است، یک میل است که انسان را به سوی خود میکشد. حتی خواب هم همین‌طور است؛ خواب انسان را به سوی خودش می‌کشاند، انسان به سوی آن حالتی که نامش «خواب» است کشیده می‌شود. میل به جاه و مقام، شهوت جاه و مقام، انسان را به سوی خودش می‌کشاند و امثال اینها. ولی اراده بیشتر جنبه درونی دارد، برعکسِ میل است، انسان را از کشش امیال آزاد می‌کند یعنی امیال را دراختیار انسان قرار می‌دهد. هرطور که اراده می‌کند کار می‌کند نه هرطور که میلش بکشد. تابع تصمیم و فکر بودن غیر از تابع میل بودن است؛ نوعی تسلط بر امیال است. اگر توجه کرده باشید علمای اخلاق، اخلاقیون قدیم ما بیشتر تکیه‌‏شان روی مسئله‌ اراده بوده است، اراده حاکم بر میل‌های انسان.

_آزادی معنوی_

اگه می‌خواید راه طولانی و پر پیچ و خمِ مسیر بندگی، آسون بشه و کوتاه، نباید از در خونه خدا فاصله بگیریم. ما وقتی مشکل دار می‌شیم که از در خونه خدا فاصله می‌گیریم. دائم باید در این خونه باشیم. همیشه باید در حال در زدن باشیم.🕯✨ [طعم شیرین ِخدا]

علمی که اصلاحت نکند گمراهیست! [مولا علی]