خاطره ها درون ما زندگی می‌کنند. بیشتر وقت ها چرت می‌زنند ولی زنده‌اند و در همه جا زندگی می‌کنند،نفس می‌کشند و چرت می‌زنند. در کف دست ها،در کف پا ها،در بینی و در قلب. آنچه قبلا یک بار تجربه کرده‌ایم،بعد از سال ها و حتی ده هاسال،ناگهان بر‌می‌گردد و به ما نگاه می‌کند و ما احساس می‌کنیم که اصلا از بین نرفته است؛فقط خوابیده است. _وقتی من بچه بودم اثر اریش کستنر

ویلیام شکسپیر: مهم نیست اگر انسان برای کسی که دوستش داد غرورش را از دست دهد..اما فاجعه است؛ اگر برای حفظ غرور کسی را که دوست دارد از دست دهد -سالتیـود-

شما هر چقدم قوی باشین ، بازم نیاز دارین یکی سفت بغلتون کنه ؛ یکی که عاشقشی اونم از ته دلش دوستون داشته باشه ؛ یکی حرفا و غرغراتونو با جون و دل گوش کنه ؛ یکی که براش بهترین باشین و اون براتون بهترین باشه ؛ پس به خودتون دروغ نگین:)

شنیدم میگن وقتی دلت کربلا خواست یعنی دل امام حسین برات تنگ شده راست میگن؟!

یا مثلا امام رضا:(

- ‏أنت في داخلي . . ‏للحد الذي أضع يدي على صدري و أشعر بأنك من بين اضلعي تو در درون منی به اندازه‌ای که دستم را بر سینه‌ام میگذارم و تو را میانِ قفسه سینه‌ام حس میکنم !

بی تاب ضریح تو ام :( قلبم در فراق تو تکه تکه شد :( بگذار بیاییم تا جلایش دهی :( روحم در فراق تو آسیب دید :( درمانش میکنی؟(💔

* غم صیقل خداست؛ خدایا ز ما مگیر این جوهر جلی که جلا می‌دهد به دل ...

(:بر انتظار ميان دو حال ماندستم کشيد بايد رنج و چشيد بايد درد]~