بخشی از مقاله حجت‌الاسلام و المسلمین سیدعباس نبوی که در دومین نشست اندیشه‌های راهبردی که در محضر رهبر انقلاب برگزار شد:👇 عدالت اجتماعی در اسلام «اِنَّ اللَّهَ یأمُرُ بِاْلعَدْلِ وَ الأحْسانِ وَ ایتاء ذِی القربی وَ یَنهی عَن الفَحشاءِ وَ المُنکَر وَ البَغی یَعظُکُم لَعلَّکُم یَتَذکَّرونَ» (نحل/90). در قرآن کریم خداوند تنها در دو مقام علاوه‌بر صیغه امر، دستور تشریعی خود را مستقیماً با بکار بردن ماده امر بیان کرده است: نخست امر به پرستش او؛ و دوم امر به عدالت و قسط. افزون بر این، معمولاً امر به عدالت و قسط در کلام الهی، مؤکد به تأکیداتی فراتر از دیگر موارد است. از این رو بجاست که در منطق قرآن کریم، پس از ایمان و اعتقاد و پرستش پروردگار متعال، عدالت اجتماعی را مهم‌ترین مسئله حیات بشری تلقی کنیم. از سوی دیگر، به دلیل تصریح خداوند بر این‌که او برای هرچیزی اندازه‌ای قرار داده و به قرینه ملازمه مکرر میان میزان و قسط در بیان الهی، عدالت اجتماعی نزد خداوند بیش از هر مقوله دیگری مبتنی بر اندازه‌گیری و محاسبه است و به ارزیابی کمّی نزدیک است. امام علی(ع) نیز عدالت را، معیار، انصاف، جوهر زندگی، قوی‌ترین بنیان، بالاترین بی‌نیازی، بهترین داوری، اصلاح و رستگاری و استواری امور مردم و نظم دهنده فرمانروایی معرفی کرده است؛ تعریفی که ابعاد کیفی و کمّی را توأمان شامل می‌شود. همین اطلاق و عموم اوامر شدیداً مؤکد الهی درباره عدالت اجتماعی کافی است تا ثابت کند که اعتقاد و التزام به اولویت وجوب عدالت اجتماعی بر سایر تکالیف اجتماعی، یکی از دو رکن اصلی نظام تشریعی جامعه و حاکمیت اسلامی در تمامی ادوار و زمان‌ها است و بدون آن سخن گفتن از جامعه اسلامی بی‌معناست. افزون بر این، هیچ دلیل مقیّد و مخصّصی در آیات و روایات معتبر وجود ندارد که آحاد جامعه اسلامی در تمامی ادوار و زمان‌ها را لحظه‌ای از وجوب اقامه عدالت اجتماعی و قسط معاف کرده باشد و منطوق و مفهوم روایات توصیف کننده جامعه مهدوی(عج) مبنی بر پر کردن زمین از عدالت پس از پر شدن از ظلم و جور، کمترین اشاره‌ای به تعلیق تکلیف عدالت اجتماعی قبل از زمان ظهور حضرت مهدی(عج) ندارد.

مفهوم کاربردی عدالت اجتماعی حجت‌الاسلام و المسلمین سیدعباس نبوی به رغم پایه‌گذاری حکمت و سیره و حاکمیت عدالت‌محور توسط امام علی(ع) در صدر اسلام و توصیف‌ها و تبیین‌ها و تأکیدات فراوان آن انسان کامل و سایر پیشوایان معصوم به ویژه امام سجاد(ع) درباره عدالت اجتماعی و ابعاد و ویژگی‌های آن، متأسفانه در سنت فلسفی و کلامی دانشمندان اسلامی چندان به این موضوع توجه جدی نشده و مباحث عدلیه و اشاعره در حد اثبات و نفی اعتبار حسن و قبح عقلی متوقف مانده است. از این رو، فلاسفه عدلیه با تأکید بر بداهت «العدل حسن و الظلم قبیح» و اثبات عدل الهی و عدالت پیامبر و امامان معصوم(ع)، بحث را خاتمه یافته تلقی کرده و متکلمان امامیه نیز با اشاره گاه و بیگاه به پاره‌ای از لوازم اجرای عدالت در جامعه، در گام‌های اولیه این بحث مهم حیات بشری توقف کرده‌اند؛ بگذریم از این که متکلمان اشاعره از بنیان به عدالت پروردگار باور نداشته‌اند تا چه رسد به این که عدالت اجتماعی را ضروری و واجب شریعت اسلام بدانند. این وضعیت موجب شده که تفسیر عدالت اجتماعی در سنت ادیبان مسلمان نیز در حد بیان وضوح و بداهت حسن عقل و قبح ظلم نزد عامه مردم و تفسیر عدالت به رفع و نفی ظلم ـ به عنوان نقیض اجلی ـ بسنده شود. در نتیجه، تفسیر نهایی عدالت در گزاره «قرار دادن هر چیز در جای خود» متجلی شده و عدالت اجتماعی به معنی قرار دادن هر فرد در جایگاه اجتماعی خود تفسیر شده است. اما این تفسیر بسیار کلی و دارای نواقص جدی است. اولاً، تعبیر دقیق امام علی(ع) که خود برای اولین بار در حیات بشری به این تفسیر اشاره فرموده، این است که عدالت آن چیزی است که «یضع الامور موضعها» و لذا قرار گرفتن هرچیز در جای خود، نتیجه عدالت و نه عین عدالت است و فرق بزرگ میان این دو بر اهل تدقیق پوشیده نیست. ثانیاً، اگر این تفسیر معادل مفهومی عدالت تلقی شود، ابهامی پایان‌ناپذیر پدیدار می‌گردد؛ چراکه موضع به حق و شایسته هرچیز را از وضع موجود تا نهایت نقطه آرمانی آن می‌توان توجیه کرد. ثالثاً، این تفسیر موجب درافتادن موضوع عدالت اجتماعی به وادی مفاهیم جدلی‌الاطراف پایان‌ناپذیر خواهد شد و رابعاً، آنچه در مذبح و کشاکش نیروهای اجتماعی قربانی می‌شود، همانا مفهوم و مصادیق عدالت اجتماعی است. این همان درس و تجربه بزرگی است که به وضوح از تاریخ مناقشات فلسفی غرب از لیبرالیسم تا مارکسیسم متأثر از تنازع بقاء داروینی و از تفسیر جامعه به عنوان کلیتی طبیعی و قانونمند تا قرارداد اعتباری محض می‌توان گرفت و در تمامی آن‌ها، آنچه در پایان دوره‌های متعدد مناقشات بر جای مانده، امتناع مفهومی و مصداقی عدالت اجتماعی است! بررسی جامعه‌شناختی جوامع در دوران معاصر نشان می‌دهد که تأثیرگذارترین مقولات کاربردی و کمّی در تعیین وضعیت و سرنوشت اجتماعی آحاد و مجموع جامعه، سه مسئله: «فرصت‌ها»، «ظرفیت‌ها» و «توانمندی‌ها» است و بخش اصلی عدالت اجتماعی و قرار گرفتن هر فرد و جامعه‌ای در موقعیت کنونی‌اش، تابع برآیند این سه مسئله است و به نظر می‌رسد که نقطه تعیین وضعیت عادلانه برای هر فرد و جامعه‌ای، تساوی و برابری در فرصت‌ها و رشد ظرفیت‌ها و بکارگیری توانمندی‌هاست.

گفتمان عدالت یکی از چیزهایی که از اوّل در انقلاب مطرح بوده است، مسئله‌ی عدالت است. عدالت یعنی کم کردن فاصله‌ی بین فقیر و غنی در کشور و مبارزه‌ی با فقر در کشور و تقسیم درست ثروت در کشور. این غیر از تفکّرات مارکسیستی است؛ این غیر از تساوی و برابری‌ای است که سوسیالیست‌ها یا کمونیست‌ها بیان میکنند؛ این نظر اسلام است؛ منابع اسلامی و مدارک اسلامی همه تأیید و تأکید میکند بر این معنا. نه‌اینکه ما دست بگذاریم روی ثروتِ ثروتمندان و بخواهیم این ثروت را از اینها بگیریم؛ نه، بلکه بایستی کشور را جوری اداره‌ بکنیم که فاصله‌ی بین فقیر و غنی کم بشود. خب، این مسئله‌ی بسیار مهمّی است و امروز در دنیا هم مطرح است؛ این «ضریب جینی» که در دنیا مطرح است و امروز جزو معیارها و شاخصهای اقتصادی است، همین است؛ در واقع، به یک معنا فاصله‌ی بین فقیر و غنی است. ما باید نگاه کنیم ببینیم در این زمینه -از نظر اسلام- چقدر پیش رفته‌ایم، چقدر حرکت کرده‌ایم؛ چرا این‌جور شده. محاسبه کنیم اینها را.۱۳۹۶/۰۶/۳۰ بیانات در دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری

دهه‏ی پیشرفت و عدالت این دهه‏ ای که ما در پیش رو داریم، دهه‏ی پیشرفت و عدالت است. این دو شعار، شعار دهه‏ی آینده است: پیشرفت، عدالت. نه اینکه تا حالا پیشرفت نکرده‏ایم، نه اینکه تا حالا بکلی به عدالت بی‏اعتنائی شده باشد؛ نه، ما می‏خواهیم در این دهه یک پیشرفت جهشیِ همه‏جانبه و یک عدالت‏گستری وسیعِ همه‏جانبه اتفاق بیفتد. خوشبختانه زمینه‏هایش هم فراهم است. در این دهه، گفتمان مسئولان کشور بایستی پیشرفت و توسعه باشد؛ پیشرفت و عدالت باشد. ۱۳۸۷/۰۶/۰۲ بیانات در دیدار رئیس‌جمهوری و اعضای هیأت دولت

مذاکره= نفوذ

نحوه ورود ویروس کرونا به بدن و راه مقابله با آن - حتما مشاهده نمایید

هشت گام دولت در ماه‌های پایانی 🏁🏁🏁 ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری برای انتخاب هشتمین رییس‌جمهوری با رأی مردم است. دولت حسن روحانی در آخرین ماه‌های کاری خود قرار دارد. برای مشایعت محترمانه و نیز پایان آبرومند کار دولت شایسته آن است که دولت تدبیر و امید در این مدت کوتاه باقیمانده اولویت‌هایی را مدنظر قرار دهد: 1️⃣ تمرکز امور بر خدمت به مردم : شرایط دشوار زندگی و سلامت مردم در اثر کرونا و تشدید تحریم‌های ظالمانه آمریکا علیه ایران وضعیت معیشت، کار و اقتصاد، سلامت و جان مردم را تهدید جدی کرده است. دولت باید همه توان، امکانات و ظرفیت خود را در خدمت «جان، نان، امنیت» مردم به‌کار گیرد. 2️⃣ افزایش همکاری دولت با سایر قوا: رییس‌جمهوری و دولتی که ماه‌های پایانی کار خود را سپری می‌کند. عقل و تدبیر حکم می‌کند که با مجلسی که تازه کار خود را آغاز کرده است و قوه‌قضاییه که تثبیت شده است پیشقدم برای همکاری و جلب اعتماد آن‌ها برای موفقیت کشور و دولت شود. دولت در شرایطی نیست که بخواهد با دو قوه دیگر «قهر و ناز» کند و افکار عمومی هم چنین امری را نمی‌پسندد. 3️⃣ پرهیز از انباشت بدهی: دولتی که دارد می‌رود از نظر قانونی و اخلاقی نباید «زمین سوخته» تحویل دولت بعدی دهد. حجم کلنگ‌زنی پروژه‌ها و طرح‌های عمرانی که فاقد پشتوانه مالی است و نیز «چاپ اسکناس» باید یک سره ممنوع اعلام گردد. دولت نباید «خزانه تهی» و «انبار خالی» تحویل دولت بعدی دهد. 4️⃣ عدم مداخله در انتخابات‌ ۱۴۰۰ : هشت سال برای دولت تدبیر و امید یعنی ۲۹۲۰ روز معادل ۷۰ هزار و ۸۰ ساعت فرصت بس بزرگی برای هر آنچه دولت روحانی در شعارهای انتخاباتی، برنامه‌ها و اقدامات خود مدنظر داشت، بوده است. تحویل محترمانه و بدون شائبه «پاستور» به منتخب بعدی مردم و عدم مداخله در ساز‌و‌کارهای انتخاباتی نه تنها یک وظیفه حداقلی قانونی بلکه یک رسالت و مسوولیت اخلاقی است. گاهی شنیده می‌شود که دولت برای تاثیرگذاری در انتخابات آینده و به‌دست‌گیری قوه‌مجریه و شهرداری‌ها در «سایه» برنامه‌ریزی می‌کند ؟! که امید است صرفاً شایعه باشد و واقعیت نداشته باشد . مردم قیم نمی‌خواهند، اجازه دهیم که مردم آزادانه خودشان رییس‌جمهوری و خادمان بعدی را انتخاب کنند. 5️⃣ «صیانت قانون و اخلاق»: رییس‌جمهوری و اعضای دولت باید همواره پاسداشت قانون و اخلاق را سرلوحه قرار دهند. پذیرش نقدهای مشفقانه، داشتن گوش شنوا، برقراری ارتباط با مردم، پرهیز از برچسب زدن و انگ‌زدن به منتقدان و محترم شمردن آنان، اجتناب از ایجاد حاشیه که به کار و خدمت دولتمردان آسیب می‌زند؛ مهم‌ترین انتظارات از دولت است. 6️⃣ تحرک بخشی به دیپلماسی کشور: در شرایط کرونا که آمد‌و‌شدها دشوار شده است اما هیات‌های دیپلماتیک و دستگاه دیپلماسی کشورهای دنیا فعال هستند. وزارت خارجه، مسوولان و مقامات دستگاه‌های اجرایی باید با تحرک بخشی و حضور فعال در اجلاس‌ها (حضوری یا مجازی)، ارتباط چهره‌به‌چهره با مقامات سایر کشورها و نهادها و مجامع بین‌المللی ضمن تبیین مواضع و سیاست‌ها برای کشور ظرفیت‌سازی و جبهه متحدان و همراهان ایران را افزایش و حلقه مخالفان و دشمنان را کاهش دهند. 7️⃣ پرهیز از تصمیمات شتاب‌زده: دولت در این ماه‌های پایانی اکیداً باید از تصمیمات بدون مطالعه و بدور از خرد جمعی بشدت خودداری کند. «فروش نفت به مردم»‌، «فراخوان مردمی جهت سرمایه‌گذاری در بورس»‌، «بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها» فقط سه نمونه از این قبیل تصیمات بوده است که هر سه مورد با واکنش منفی مردم که نهایتاً با عقب‌نشینی دولت همراه بوده است. شرایط کشور امکان «اقدامات ریسک‌پذیری و پرهزینه» را ندارد. دولت همان که بر مدار قانون و خدمت به مردم تلاش کند مهم‌ترین کار را کرده است. 8️⃣ وحدت فرماندهی در کرونا: کرونا مساله اصلی کشور است ۲۰۸ کشور دنیا درگیر همین مساله هستند. فصل سرما میزان ابتلاء و جان‌باختن را افزایش می‌دهد. همه کشورها قوانین و دستورات سخت‌گیرانه‌ای از جمله قرنطینه را دارند اعمال می‌کنند. مساله جان، امنیت و سلامت کشور نباید دستخوش تعارف و رودربایستی قرار گیرد. دولت فرماندهی و مدیریت کار را برعهده دارد و همه امکانات و منابع کشور برای هماهنگی در اختیار دولت است؛ در این زمینه هیچ بهانه‌ای پذیرفتنی نیست.

‏فیلم از طرف تقوایی

‏فیلم از طرف تقوایی

بسمه تعالی ضمن تقدیر و تشکر از تمامی فعالان عرصه بصیرت افزایی و روشنگری ناحیه مقاومت بسیج اراک که با موضوع عدالت و مبارزه با فساد فعالیت داشتند . بنابراین بر خود فرض می دانیم از زحمات خالصانه همه مدیران کانال های حوزه و پایگاه که در باز نشر مطالب و تولید محتوا تلاش کردن تشکر کنیم . 🎤از همراهی شما سپاسگزاریم.. . . 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 "معاونت سیاسی نمایندگی ولی فقیه در ناحیه مقاومت بسیج اراک"