#شعر
در این شعر بسیاربسیارزیبا، زیباییها و پاکیهای فراوانی از کودک به تصویر کَشیده شده است:
امّیدواری در نگاه روشنش پیدا است
بر روی لبهایش ندارد غیر حرف راست
وقتی سرش را میگذارد روی زانویم
حس میکنم دامان من بیانتها زیبا است
او خاکبازی میکند، من درس میگیرم:
دنیای خاکی، بازی آدمفریب ما است
سرمیکَشم فنجانی از چای خَیالی را
با چادرم در خانه گاهی خانهاش برپا است
اسباببازیهای خود را زود میبخشد
او دل نمیبندد، همین یعنی: دلش دریا است
مُهر نماز از دست او در مشت من مخفی است
من این طرف هستم، ولی سجّادهام آنجا است!
هر لحظه از این زندگی را قدر میداند
نه شاکی از دیروز، نه دلواپس فردا است
من در حرم، نقّاشباشی میشوم با او
یک خطْ زیارتنامهخواندن واقعاً رؤیا است
راه توسّل را چه استادانه میداند!:
گاهی نیاز خویش را با گریه باید خواست
از کینه خالی کرده قلب کوچک خود را
دنیای من دنیا است یا دنیای او دنیا است؟
گاهی تبش با یک «دعای نور» میخوابد
عرفان مگر غیر از همین بیدارخوابیها است؟
صد بار برگردم، همین تصمیم را دارم
مادرشدن، مادرشدن، مادرشدن، زیبا است
از: سعیده کرمانی.
#امید، #تب، #بخشندگی، #ترس، #توسل، #خیال، #دنیا، #راستگویی، #زهد، #سعه_صدر، #شکایت، #عرفان، #عمر، #فرزندداری، #کودکی، #گذشت
🔗 عضویّت کانال
🌷