همين كه غم عشق او را در دل داشته باشيم، بيش از سرور و شادي همه‌ي دنيا مي‌ارزد.

به امام زمان(عج الله) بگویید هزار سال است رفتی، هزار و صد سال است غایب شدی من یادم نرفته من مأیوس نیستم.

در این صبح جمعه اومدم گدایی، گدایی اون نگاه زیبا و پر محبت نوازشگر شما

🔊 صوت دعای ندبه 🎤 فرهمند #التمـــاس‌دعــا

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_192 و قال عليه‌السلام إِنَّمَا الْمَرْءُ فِي الدُّنْيَا غَرَضٌ‌ تَنْتَضِلُ‌ فِيهِ‌ الْمَنَايَا وَ نَهْبٌ‌ تُبَادِرُهُ‌ الْمَصَائِبُ‌؛ وَ مَعَ‌ كُلِّ‌ جُرْعَةٍ‌ شَرَقٌ‌. وَ فِي كُلِّ‌ أَكْلَةٍ‌ غَصَصٌ‌. وَلَا يَنَالُ‌ الْعَبْدُ نِعْمَةً‌ إِلَّا بِفِرَاقِ‌ أُخْرَى‌، وَ لَا يَسْتَقْبِلُ‌ يَوْماً مِنْ‌ عُمُرِهِ‌ إِلَّا بِفِرَاقِ‌ آخَرَ مِنْ‌ أَجَلِهِ‌. فَنَحْنُ‌ أَعْوَانُ‌ الْمَنُونِ‌، وَ أَنْفُسُنَا نَصْبُ‌ الْحُتُوفِ‌؛ فَمِنْ‌ أَيْنَ‌ نَرْجُو الْبَقَاءَ وَ هَذَا اللَّيْلُ‌ وَ النَّهَارُ لَمْ‌ يَرْفَعَا مِنْ‌ شَيْ‌ءٍ شَرَفاً، إِلَّا أَسْرَعَا الْكَرَّةَ‌ فِي هَدْمِ‌ مَا بَنَيَا، وَ تَفْرِيقِ‌ مَا جَمَعَا؟! امام عليه السلام فرمود: انسان در اين دنيا هدفى است كه تيرهاى مرگ همواره به سوى او نشانه‌گيرى مى‌كند و ثروتى است كه مصائب، در غارت آن شتاب دارند و بر يكديگر سبقت مى‌گيرند. همراه هر جرعه‌اى گلوگير شدنى و همراه هر لقمه‌اى (نيز) گلوگرفتنى است. انسان به نعمتى از آن نمى‌رسد جز با فراق نعمت ديگر. به استقبال هيچ روز از عمرش نمى‌رود جز اين‌كه از روز ديگرى از عمرش جدا مى‌شود، بنابراين ما اعوان و ياران مرگيم و جانمان هدف (عوامل) مرگبار و با اين حال چگونه مى‌توانيم اميد بقا داشته باشيم. اين شب و روز هرگز ارزش چيزى را بالا نبرده جز اين‌كه به سرعت باز مى‌گردانند و آنچه را بنا كرده ويران مى‌سازند و هرچه را جمع كرده‌اند پراكنده مى‌كنند

شرح و تفسير چهرۀ واقعى دنيا و سرانجام دنياپرستان امام عليه السلام در اين گفتار نورانى چهرۀ واقعى دنيا را به همگان نشان داده و از بى‌وفايى و ناپايدارى و مشكلات گوناگون آن سخن مى‌گويد؛ سخنى كه از جان مولا برخاسته و بر جان مى‌نشيند. حضرت در آن به شش نكتۀ مهم اشاره كرده است: نخست مى‌فرمايد:«انسان در اين دنيا هدفى است كه تيرهاى مرگ همواره به سوى او نشانه‌گيرى مى‌كند و ثروتى است كه مصائب، در غارت آن شتاب دارند و بر يكديگر سبقت مى‌گيرند»؛ (إِنَّمَا الْمَرْءُ فِي الدُّنْيَا غَرَضٌ‌ تَنْتَضِلُ‌ فِيهِ‌ الْمَنَايَا، وَ نَهْبٌ‌ تُبَادِرُهُ‌ الْمَصَائِبُ‌) . «غرض» به معناى هدفى است كه به آن تير مى‌اندازند و «تَنْتَضِلُ‌» از ريشۀ «نضل»(بر وزن عزل) به معناى غلبه در مبارزه و «منايا» جمع «منية» به معناى مرگ است. جالب اينكه در اين عبارت انسان به دو چيز تشبيه شده؛ يكى هدفى كه تيراندازان آن را نشانه مى‌گيرند و ديگر سرمايه‌اى كه غارتگران آن را چپاول مى‌كنند. انسان آن هدف است و عوامل مرگ‌زا تيرهايى كه به سوى او پرتاب مى‌شوند. وجود انسان و استعدادهاى فراوان او همان سرمايۀ عظيمى است كه مصائب مختلف به غارت آن مى‌پردازند و به همين دليل آرامش واقعى هرگز در اين زندگى ديده نمى‌شود. چگونه انسانى مى‌تواند آرامش داشته باشد در حالى كه دشمنانى از اطراف، او را نشانه گرفته‌اند و غارتگرانى اطراف خانۀ او جمع شده‌اند. در دومين نكته كه در واقع تكميل كنندۀ نكتۀ پيشين است مى‌فرمايد:«همراه هر جرعه‌اى گلوگير شدنى و همراه هر لقمه‌اى (نيز) گلوگرفتنى است»؛ (وَ مَعَ‌ كُلِّ‌ جُرْعَةٍ‌ شَرَقٌ‌. وَ فِي كُلِّ‌ أَكْلَةٍ‌ غَصَصٌ‌) . «شَرَق» مايه‌اى است كه گلوى انسان را مى‌گيرد و «غَصَص» غذايى كه گلوگير مى‌شود. اشاره به اين‌كه در كنار هر لذتى از لذات دنيا خطرات و ناراحتى‌هايى وجود دارد؛ در كنار هر نوشى نيشى است و در كنار هر خوشبختى بدبختى. زندگى آميخته با انواع مشكلات و مصائبِ‌ از دست رفتن نيرو و توان جسمانى و بستگان و دوستان و ثروت‌ها و سرمايه‌ها. با اين حال كدام عاقل مى‌تواند آن را به عنوان هدف اصلى خود برگزيند؟ زندگى خالى از هر گونه ناراحتى زندگى جاويدان آخرت در بهشت برين است. «وَ إِنَّ‌ الدّارَ الْآخِرَةَ‌ لَهِيَ‌ الْحَيَوانُ‌ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ‌» ؛و فقط‍‌ سراى آخرت، سراى زندگى (واقعى) است، اگر مى‌دانستند». ١ در سورۀ «فاطر» آيات ٣٤ و ٣٥ مى‌خوانيم: «وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلّهِ‌ الَّذِي أَذْهَبَ‌ عَنَّا الْحَزَنَ‌ إِنَّ‌ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ* اَلَّذِي أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ‌ مِنْ‌ فَضْلِهِ‌ لا يَمَسُّنا فِيها نَصَبٌ‌ وَ لا يَمَسُّنا فِيها لُغُوبٌ‌» ؛آنها مى‌گويند حمد (و ستايش) براى خداوندى است كه اندوه را از ما برطرف ساخت پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است همان كسى كه با فضل خود ما را در اين سراى اقامت (جاويدان) جاى داد نه در آن رنجى به ما مى‌رسد و نه سستى و واماندگى». سپس در ادامۀ معرفى حقيقت دنيا به سومين نكته پرداخته مى‌فرمايد:«(يكى از مشكلات مهم دنيا اين است كه) انسان به نعمتى از آن نمى‌رسد جز با فراق نعمت ديگرى»؛ (وَ لَا يَنَالُ‌ الْعَبْدُ نِعْمَةً‌ إِلَّا بِفِرَاقِ‌ أُخْرَى) . اين نكته واقعيتى ملموس و شايان دقت و عبرت است؛ فى المثل كسى كه فرزند ندارد واقعاً در زحمت است؛ اما هنگامى كه خدا اين نعمت را به او ا

رزانى مى‌دارد مشكلات زيادى براى نگهدارى و اداره و تربيت فرزند به سراغ او مى‌آيد، هنگامى كه مركبى ندارد در زحمت است و وقتى صاحب مركبى شد آسودگى‌هاى ديگرى را از دست مى‌دهد و هنگامى كه نام و نشان و شهرتى پيدا مى‌كند به نعمتى رسيده اما نعمت‌هاى ديگرى را به سبب اين شهرت از دست مى‌دهد. در واقع تمام نعمت‌هاى دنيا اين‌گونه است كه نعمت‌ها با هم جمع نمى‌شوند، بلكه يكى مى‌آيد و ديگرى از دست مى‌رود. در چهارمين نكته كه بى‌شباهت به نكتۀ قبل نيست مى‌فرمايد:«انسان به استقبال هيچ روز از عمرش نمى‌رود جز اين‌كه از روز ديگرى از عمرش جدا مى‌شود»؛ (وَ لَا يَسْتَقْبِلُ‌ يَوْماً مِنْ‌ عُمُرِهِ‌ إِلَّا بِفِرَاقِ‌ آخَرَ مِنْ‌ أَجَلِهِ‌) . گرچه هر روزى از عمر نعمتى از نعمت‌هاى گرانبهاى الهى است ولى اين نعمت از سرمايۀ عمر انسان برداشته مى‌شود و او را يك گام به مرگ نزديك‌تر مى‌كند. اين شبيه همان چيزى است كه در يكى ديگر از گفتارهاى حكيمانۀ امام عليه

السلام (در حكمت ٧٤ گذشت) كه مى‌فرمايد: «نَفَسُ‌ الْمَرْءِ خُطَاهُ‌ إِلَى أَجَلِهِ‌ ؛نفس‌هاى انسان گام‌هاى او به سوى پايان عمر است» بسيارند كسانى كه از اين نكته غافلند؛ گويى عمر خود را در اين دنيا جاويدان مى‌دانند به همين سبب به سادگى روزها و ماه‌ها و سال‌هايى را به هدر مى‌دهند بى‌آنكه چيزى در برابر اين سرمايۀ عظيم دريافت دارند. اين حقيقت را قرآن مجيد به صورت ديگرى بيان كرده، مى‌فرمايد: «وَ الْعَصْرِ * إِنَّ‌ الْإِنْسانَ‌ لَفِي خُسْرٍ» ؛سوگند به عصر كه انسان در زيان‌كارى است». ١ چه زيانى از اين بالاتر كه هر روز كه مى‌گذرد بخشى از سرمايۀ گرانبهاى عمر او كاسته مى‌شود. آن گاه در پنجمين نكته كه باز در ارتباط‍‌ با نكات پيشين است مى‌فرمايد: «بنابراين ما اعوان و ياران مرگيم و جانمان هدف (عوامل) مرگبار و با اين حال چگونه مى‌توانيم اميد بقا داشته باشيم»؛ (فَنَحْنُ‌ أَعْوَانُ‌ الْمَنُونِ‌ وَ أَنْفُسُنَا نَصْبُ‌ الْحُتُوفِ‌ فَمِنْ‌ أَيْنَ‌ نَرْجُو الْبَقَاءَ) . «منون» از ريشۀ «منّ‌» به معناى قطع و نقصان گرفته شده و از آنجا كه مرگ عمر انسان را قطع مى‌كند و مايۀ نقصان عدد انسان‌ها مى‌گردد به آن «منون» گفته شده است. تعبير به «أعْوانُ‌ الْمَنُون» (ياران و كمك‌كاران مرگ) از اين نظر است كه انسان با گذراندن عمر خود گويى به مرگ خويش كمك مى‌كند و تعبير به «نَصْبُ‌ الْحُتُوف» (حتُوف جمع «حَتف» به معناى مرگ) اشاره به اين است كه عوامل نابودى، بيمارى‌ها، سيل‌ها، زلزله‌ها، جنگ‌ها و حادثه‌هاى ناگوار هر كدام جان انسان را نشانه گرفته‌اند و سرانجام يكى از آنها تير خود را به هدف مى‌زند و به زندگى انسان پايان مى‌دهد و به اين دليل امام عليه السلام مى‌فرمايد: با وجود اين عوامل مرگبار ما چگونه اميد بقا داريم‌؟ هيچ كس از يك روز بعد از اين و يا حتى يك ساعت بعد آگاه نيست كه چه سرنوشتى دارد. آيا در زمرۀ زندگان است، يا در كنار مردگان آرميده؛ خواه پير باشد يا جوان، سالم باشد يا بيمار. حضرت در ششمين و آخرين نكته در تكميل بحث‌هاى گذشته مى‌فرمايد: «اين شب و روز هرگز ارزش چيزى را بالا نبرده جز اين‌كه به سرعت باز مى‌گردند و آنچه را بنا كرده ويران مى‌سازند و هرچه را جمع كرده پراكنده مى‌كنند»؛ (وَ هَذَا اللَّيْلُ‌ وَ النَّهَارُ لَمْ‌ يَرْفَعَا مِنْ‌ شَيْ‌ءٍ شَرَفاً إِلَّا أَسْرَعَا الْكَرَّةَ‌ فِي هَدْمِ‌ مَا بَنَيَا وَ تَفْرِيقِ‌ مَا جَمَعَا) . شب و روز در واقع واحدهاى زندگى انسان را تشكيل مى‌دهند كه عمر انسان با گذشت آنها سپرى مى‌شود و نسبت حوادث به شب و روز (با آنكه آنها ظرف زمانند نه عامل حوادث) نوعى مجاز در نسبت است. شبيه آنچه در خطبه‌اى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله آمده كه مى‌فرمايد: «وَ قَدْ رَأيْتُمُ‌ اللَّيْلَ‌ وَ النَّهارَ كَيْفَ‌ يُبْلِيانِ‌ كُلَّ‌ جَديدٍ وَ يُقَرِّبانِ‌ كُلَّ‌ بَعيدٍ ؛شما مردم شب و روز را ديده‌ايد كه چگونه هرچيز نو و جديدى را كهنه و هر دورى را نزديك مى‌سازند». ١ اميرمؤمنان عليه السلام با تعبير ديگرى در خطبۀ ٩٠ كه در جلد سوم گذشت آن را بيان فرموده و به جاى شب و روز خورشيد و ماه را عامل كهنه شدن نوها و دور شدن نزديك‌ها مى‌شمرد. (وَ الشَّمْسَ‌ وَ الْقَمَرَ دائِبانِ‌ في مَرْضاتِهِ‌ يُبْلِيانِ‌ كُلَّ‌ جَديدٍ وَ يُقَرِّبانِ‌ كُلَّ‌ بَعيدٍ) . در يك جمع‌بندى از مجموع اين گفتار حكيمانه مى‌توان چنين گفت: از آنجا كه «حُبُّ‌ الدُّنْيا رَأْسُ‌ كُلِ‌ّ خَطيئَةٍ‌» ٢و علاقۀ به ماديات سرچشمۀ همه يا اغلب گناهان است، امام عليه السلام براى كاستن حب دنيا به ناپايدارى آن از تعبيرات بسيار پرمعنا در اين كلام نورانى استفاده كرده است. نخست هدف بودن انسان را در برابر تيرهاى مرگ كه سرانجام هر كسى است مطرح مى‌كند و سپس به خطراتى كه در هر لحظه حيات انسان را تهديد مى‌كند - مانند گلوگير شدن جرعۀ آب يا لقمۀ غذا - اشاره مى‌فرمايد سپس به اين نكتۀ مهم توجه مى‌دهد كه هميشه مواهب دنيا با محروميت‌هايى همراه است و هرگز انسان نمى‌تواند تمام آنها را يكجا در اختيار بگيرد. آن‌گاه هشدار مى‌دهد كه روزهاى عمر پى در پى در گذرند و هر روز، انسان گام تازه‌اى به سوى مرگ بر مى‌دارد و مهم اينجاست كه از دست دادن سرمايۀ عمر در اختيار ما نيست؛ چه بخواهيم و چه نخواهيم پى در پى از ما گرفته مى‌شود. مجموع اين سخن درس عبرتى است براى همگان تا زهد در دنيا را پيشه كنند و از حرص و آز و طمع و غرق شدن در لذات بپرهيزند و از اين دنيا براى سعادت جاويدان خود در سراى آخرت بيندوزند

#نکته_قرآنی "قال انّما اشکوا بثّی و حزنی الی الله و اعلم من اللهِ ما لا تعلمون" آیه ۸۶ یوسف 🔹از غم و اندوه فقط باید به خدا شکایت کرد و پناه برد. 🔹با اعتقاد و یقین حضرت یعقوب علیه السلام، در سایه دعا و پناه بردن به خدا، نتایجی به دست می آید که فقط اهل یقین از آن آگاهند. 🔹نتیجه: در همه غم و اندوه ها باید فقط به خدا پناه برد. نتیجه گرفتن قطعی است.

✨🌸✨ ✍امام کاظم (علیه السلام) لقمان به فرزندش فرمود: «فرزندم! دنيا دريايى عميق است كه بسيارى در آن غرق شدند. پس بايد در اين دريا، كشتى ات تقواى الهى، بار آن ايمان، بادبانش توكل بر خدا،ناخدايش عقل، راهنمايش علم و سكانش (فرمانش) صبر باشد». 📚 كافى، ج۱، ص۱۶

#آخرالزمان ✍ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻛﺮﻡ (ص) : ﺍﺯ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻥ ﻗﻴﺎﻣﺖ: 💠ﺗﺒﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ نماز، 💠ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺷﻬﻮﺗﻬﺎ، 💠ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻫﻮﺳﻬﺎ، 💠ﺑﺰﺭﮔﺪﺍﺷﺖ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻓﺮﻭﺧﺘﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ. 💥ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻧﻤﻚ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺣﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻗﻠﺐ ﻣﺆﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺁﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﻜﺮﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﻥِ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ. 📚ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻟﺸﻴﻌﻪ،ﺝ۱۱،ﺹ۲۷۶

✨﷽✨ ✅ادب و حیا در برابر خداوند ✍از امام جواد علیه السلام سوال شد: یابن‌ رسول ‌الله ادب با خدا چگونه است؟ امام(علیه السلام) فرمودند: قرآن را تلاوت کند آن گونه که نازل شده است ٬احادیث ما را روایت کند آن طور که ما گفته‌ایم و خدا را بخواند بدون اینکه از خدا طلبکار باشد. روایت شده است خداوند متعال در بعضی کتاب‌های آسمانی‌اش می‌فرماید: ای بنده من! آیا سزاوار است وقتی با من سخن می‌گویی به چپ و راست نگاه کنی، در حالی که اگر بنده‌ای مثل خودت با تو سخن بگوید و این گونه رفتار کند رهایش میکنی!پس رواست با من این گونه باشی؟ روایت شده است که روزی پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) به طرف گوسفندانش که به همراهی چوپانی به بیابان فرستاده بود رفت. چوپان، بی خبر از آن حضرت، لباس‌هایش را در آورده بود، به محض اینکه متوجه آمدن حضرت رسول شد لباس‌هایش را پوشید. 🌹پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند: برو ما نیازی به چوپانی تو نداریم، ما خاندانی هستیم که کسی را که حتی در خلوت با خدایش رعایت ادب نکند، استخدام نمی‌کنیم... 📚آداب سلوک علامه حسن زاده آملی

ولادت تو از راه می‌رسد... و من... امسال... بیش از همیشه... شور و شوق دارم! این روزها... پُر شورتر از همیشه... دست اهل و عیال را می‌گیرم و... در خانه... نام‌ت را بر زبان جاری می‌کنم و از یادت؛ نمی‌کاهم! تو... یک عُمر... هوایم را داشته‌ای و به‌پاس این مهربانی... در خانه‌ام... میلادت را جشن می‌گیرم!

هوالشافی 🎥 پیشگیری از #کرونا با خمیردندان نمکی👆 👈«استاد حسین خیراندیش » ۵ واحد عسل+۲واحد نمک طبیعی این ترکیب خمیر دندانی است که چند وقت پیش استاد مهدوی در مورد آن ذیل مباحث نمک توضیح دادند 💥نشر دهید

#سلام_امام_زمانم❤️ دلم گرفته ازاین روزهای تكراری😞 كه بی حضور ِتو هر لحظه میشود جاری چقدر جاده وصلت ترك ترك شده است💔 سحابِ رحمتِ حق كِی دوباره میباری😔 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌺

☀ به نام او ڪه در همه حال همراه ماست.. سلام به شما منتظرین.. 🗓به شـنبه👈۹۹/۱/۱۶👉خوش آمدید.. 🍀الابذکرالله تطمئن القلوب. #اللهم_عجل_لولیڪ_الفرج. #پگاه_اولین_روز_هفتـتون_بخیر... 📿 #ذڪرروز"یــارب‌العـــالمــین" 💯 #لحظاتِے_در_محضر_قرآن اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ☘️ ولَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا از آنچه به آن آگاهی ندارے، پیروے مکن، چرا ڪه گوش و چشم و دل، همه مسئولند. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 👈 ( سوره انعام ، آیه‌ ۱۰۴) 💠 التماس دعا