بیچاره کودک..! @ghorbani_hamedani

دومین سالگرد فراق.. @ghorbani_hamedani

رابطه برخی با خدا در زندگی مثل رابطه‌شان با یک سوپ‌خوری است. اگر مهمانی آمد و نیاز شد از دکور خارجش می‌کنند و گرد و خاکش را می‌ستانند و بعد هم برش می‌گردانند به جای خودش و می‌روند پی زندگی‌شان. برخی هم که اصلا کاری با خدا ندارند حتی در حد سوپ‌خوری. اما برای برخی رابطه با خدا و درکشان از نیاز به خدا مثل نیازشان به گردش خون در بدن است. اگر لحظه‌ای قطع شود می‌میرند. ما خدا را در حد یک سوپ‌خوری می‌خواهیم. اگر حاجتی داشتیم، به بن‌بستی خوردیم می‌رویم سراغ خدا. خدا هم که قرار است فقط مشکل‌گشا باشد گویی او عبد ماست نه ما عبد او. گویی ما باید بگوییم فرمان زندگی کدام سمت باید بچرخد و او فرمان‌فرمای عالم نیست. بعد هم اگر نشد آن‌چه می‌خواهیم دائما غر میزنیم و به زمین و زمان بد می‌گوییم و بر شوربختی خود لعن می‌فرستیم. حتما شده که تصویرسازی کنیم و در عالم خیال خود چیزهایی را بسیازیم و ازجایی به جای دیگر سفر کنیم. چقدر وجود این خیال به ما وابسته است؟ در این حد که اگر یک لحظه حواسمان پرت شود آن خیال از بین می‌رود. رابطه ما با خدا و نیاز ما در وجودمان به خدا یک چنین چیزی است. همه وجود ما نیازمند توجه دائمی او به ماست. این جور نیست که خدا ما را خلق کرده و حالا ما روی پای خودمان هستیم مانند مهندسی که ماشینی را می‌سازد و حالا این ماشین بدون نیاز به مهندس حرکت می‌کند و اگر جایی خراب شد باید برگردد پیش مهندسش. ما بیش از نیاز یک خیال به وجود انسان به خداوند محتاجیم. این موجودی که در این حد به خدا نیازمند است و هم وجودش و هم همه بندوبیل زندگی‌اش و هم خوشبختی و بدبختی‌اش در دست قدرت خداست چگونه باید او را بخواند. زندگی‌مان را مطالعه کنیم. خدا کجای زندگی ماست. @ghorbani_hamedani

معیار شخصیت انسان @ghorbani_hamedani

{ازدواج با بهترین همسر دنیا} گاهی برخی جوانان به خصوص آنها که سنشان پایین تر است در مورد همسر آینده خود خیال پردازی هایی می کنند. البته این خیال پردازی ها هم با توجه به شخصیت هر فرد متفاوت است اما همه آنها در این امر مشترکند که می خواهند خدا بهترین همسر دنیا را نصیبشان کند. آیا واقعا این، خواسته ای عملی است یا صرفا یک خیال پردازی کودکانه است. شاید بسیاری از کسانی که سالیانی است تجربه زندگی متاهلی را دارند معتقد باشند که این آرزو، صرفا یک خیال پردازی کودکانه است و وقتی جوان در فشارهای زندگی قرار گرفت و خلقیات بد همسرش را دید می فهمد که همسرش هم یکی است مثل بقیه و چه بسا دیگران بهتر از همسر او هستند. شاید شنیده اید که مردها همه مثل هم اند. البته این گفته در مورد خانم ها هم گفته می شود. اما باید گفت این آرزو نه تنها یک آروزی دست یافتی است، بلکه حتما باید هر مجردی با بهترین همسر دنیا ازدواج کند. اما مگر می شود. بر فرض که یک مرد یا یک زن بتواند با بهترین همسر دنیا ازدواج کند. خب مرد یا زن دوم چه؟ مسلما همسر او نمی تواند بهترین باشد چرا که بهترین همیشه یک نفر است. مثلا بهترین شناگر دنیا یک نفر است که برفرض، قهرمان المپیک می شود. چه طور می توان ادعا کرد که هر فردی باید با بهترین همسر دنیا ازدواج کند. اما این، شدنی است. ادامه دارد... @ghorbani_hamedani

اشکت راحت جاری می‌شود؟ @ghorbani_hamedani

| ازدواج با بهترین همسر دنیا | #قسمت_دوم اگر کسی بفهد که چرا در دنیا آمده و در چه مسیری باید حرکت کند و مقصدش کجاست، آنگاه او، خود را مسافری می داند که باید از یک نقطه ابتدایی شروع کند و به یک مقصد نهایی برسد. اگر فهمیدیم که همه کار ما در دنیا حرکت از این نقطه ابتدایی به سمت آن نقطه نهایی است، دید ما نسبت به دنیا متحول خواهد شد. ما مسافریم. تنها کاری که در دنیا داریم حرکت در این مسیر است. همه شغل ها و مسئولیت های ما باید خلاصه در این حرکت باشد. همه امکانات، نیازها، ارتباطات و سایر شئون ما در این دنیا برای حرکت در این مسیر است. فهم این قضیه بسیار مهم است. از دیدگاه یک موحد، تنها کار انسان در این دنیا حرکت به سمت خدا و خلیفه الله شدن است. منتهای این مسیر، محبوب و معشوق حقیقی انسان یعنی خدای مهربان است که به انتظار انسان نشسته است. همه کار ما در این دنیا عبارت است از بودن در مسیر بندگی و تقرب به خدا. البته این بحث مفصلی می طلبد اما به طور خلاصه می دانیم که خداوند انسان را خلق کرد و از این خلقت انسان غرضی داشت. انسان بی جهت خلق نشد. بی جهت در این دنیا قرار ندارد. بی دلیل موجود مختار مکلف نشد. قرار است انسان با این همه امکانات و استعدادها و با اختیار خود به مقام خلیفه اللهی برسد. پس انسان مسافری است که ابتدای مسیر او عبارت است از استعداد خلیفه اللهی و در پایان این مسیر این استعداد به فعلیت می رسد. ادامه دارد... @ghorbani_hamedani

وقتی بمیریم.. @ghorbani_hamedani

| ازدواج با بهترین همسر دنیا | #قسمت_سوم هر چه در این مسیر جلوتر بریم به سمت سعادت حرکت کرده ایم و اگر عقب بیفتیم یا از مسیر منحرف شویم دچار خسارت بزرگ و گاه جبران ناپذیری شده ایم. دلیل این خسارت زدگی این است که ما برای هدفی به دنیا آمده ایم و طبیعتا اگر به آن هدف نرسیم خسارت کرده ایم. کاری انجام شده اما نتیجه لازم را نداشته است و چه بسا نتیجه معکوس داشته است. آیا این خسارت نیست. همه سرمایه انسان اعم از امکانات مادی و معنوی و استعدادهای فراوانش برای رسیدن به مقام جانشینی خداست. کسی که در این مسیر حرکت می کند ولیّ خداست. ولیّ خدا انسانی است که نه می ترسد و نه از چیزی غمگین است. مقام شادی و بهجت و سعادت محض که هیچ خمودی و افسردگی در آن راه ندارد. اگر کسی که همه سرمایه اش برای رسیدن به یک هدف به این بزرگی و عظمت است، به آن هدف نرسد بلکه خلاف آن هدف برایش حاصل شود، خسارت زده نیست؟ اگر ما مسافریم به سوی خدا و تنها کار ما در دنیا بندگی است پس همه چیز زندگی باید رنگ بندگی بگیرد. اگر کسی مرا از این سفر بازبدارد یعنی مرا از رسیدن به سعادت باز داشته است. خوب یا بد بودن یک چیز بستگی به این دارد که آن چیز مرا در این راه به جلو می برد یا به عقب می کشاند. رفیق خوب کسی است که مرا در این راه یاری می رساند. رفیق بد کسی است که همنشینی با او مرا از رفتن باز می دارد یا سرعت رفتنم را کم می کند. با این حساب، مشخص است که به چه کسی می توان گفت همسر خوب. گاهی جوانان در خیال پردازیشان دنبال شخصی می گردند که تمام کمبودهایی که در خانه پدر و مادر تجربه کرده اند را جبران کند. شخصی را تصور می کنند که بهترین جواب ها را به خواهش های نفسانی اش می دهد. گاه شخصی بسیار زیبا و خوش تیپ و یا پولدار با فلان مدل ماشین یا خانه و یا فلان جور خانواده و یا اخلاقیاتی خاص را تصور می کنند. آیا واقعا این افراد مناسب ترین و بهترین همسر برای انسان اند. آیا بهترین همسر دنیا کسی است که ما تصور می کنیم؟ اگر کسی آن جوری باشد که ما دلمان می خواهد، آنگاه او بهترین همسر دنیاست؟ برفرض اگر یک پسر با زیباترین دختر دنیا ازدواج کند حتما به بالاترین سعادت می رسد؟ کسی چه می داند شاید با این ازدواج، بیچاره شود. شاید با این ازدواج از مسیرش خارج شود. آیا ازدواج های پولدارها و فوق ستاره های سینما که پس از چندی به جدایی کشیده شده اند را ندیدیم؟ واضح است که خیال پردازی ها و آروزهای ما لزوما به مصلحت ما نیستند. این قانون کلی، هم در ازدواج و هم در سایر موارد ساری و جاری است. بسیار تجربه کرده ایم یا در زندگی دیگران دیده ایم که گاهی چیزی را می خواهیم و بدان دست می یابیم و بعد پشیمان می شویم که چرا چنین آرزویی داشتیم. از مرحوم آیت الله قاضی (رضوان الله علیه) استاد آیت الله بهجت و علامه طباطبایی (رحمهما الله) نقل شده که می فرمودند چهل سال بعد از نماز حاجتی را از خدا طلب می کردم. بعدا معلوم شد که به صلاحم نبوده است. قرآن عزیز می فرماید: «عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» (بقره- آیه 216) [چه بسا چيزها كه شما از آن كراهت داريد در حالى كه خيرتان در آن است و چه بسا چيزها كه دوست میداريد در حالى كه شر شما در آن است و خدا خير و شر شما را میداند و خود شما نمیدانید.] ادامه دارد.. @ghorbani_hamedani