🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺🔻🔺 بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره روم آیه ۳۴ و ۳۵ به همراه ترجمه، تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 ۳۴لِیَکْفُرُوا بِما آتَیْناهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۳۵أَمْ أَنْزَلْنا عَلَیْهِمْ سُلْطاناً فَهُوَ یَتَکَلَّمُ بِما کانُوا بِهِ یُشْرِکُونَ 📚〰📚〰📚〰📚〰📚〰 ۳۴ ـ (بگذار) تا نعمت هائى را که ما به آنها داده ایم کفران کنند! و (بگو:) بهره گیرید; اما به زودى خواهید دانست. ۳۵ ـ آیا ما دلیل محکمى بر آنان فرستادیم که از شرکشان سخن مى گوید (و آن را موجه مى شمارد؟!) 📚〰📚〰📚〰📚〰📚〰 در آیه بعد، به عنوان تهدید به این افراد کم ظرفیت مشرک، که به هنگام نیل به نعمت ها، خدا را به دست فراموشى مى سپارند، مى گوید: بگذار نعمت هائى را که ما به آنها داده ایم کفران کنند و هر کار از دستشان ساخته است انجام دهند (لِیَکْفُرُوا بِما آتَیْناهُمْ). و تا مى توانید از این نعمت هاى زودگذر دنیا بهره گیرید (فَتَمَتَّعُوا). اما به زودى نتیجه شوم اعمال خویش را خواهید دانست (فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ). گرچه مخاطب، مشرکانند، ولى بعید نیست آیه مفهوم وسیعى داشته باشد، که تمام کسانى را که به هنگام رو آوردن نعمت ها خدا را فراموش کرده، و تنها به تمتع و بهره گیرى از این نعم پرداخته، و بخشنده نعمت ها را از یاد مى برند، شامل گردد. بدیهى است به کار بردن صیغه امر در اینجا به عنوان تهدید است. * * * در آیه بعد، براى محکوم ساختن این گروه مشرک، سخن را در قالب استفهام آمیخته با توبیخ در آورده، مى گوید: آیا ما دلیل محکمى بر آنها نازل کردیم، دلیلى که از شرک آنها سخن مى گوید و خبر مى دهد ؟! (أَمْ أَنْزَلْنا عَلَیْهِمْ سُلْطاناً فَهُوَ یَتَکَلَّمُ بِما کانُوا بِهِ یُشْرِکُونَ). أَم در اینجا براى استفهام است، و استفهام جنبه انکارى و توبیخ را دارد، یعنى پیروى از این راه و رسم، یا باید به خاطر نداى فطرت باشد، یا حکم عقل، یا فرمان خدا، اما وجدان و فطرت آنها که در شدائد و سختى ها آشکار مى شود، فریاد توحید مى کشد، عقل نیز مى گوید: باید به سراغ کسى رفت که واهب النعم است. باقى مى ماند حکم خدا، که در این آیه مورد نفى قرار گرفته که ما هرگز چنین دستورى به آنها نداده ایم، بنابراین، آنها در این اعتقاد خود، به هیچ اصل قابل قبولى متکى نیستند. سُلْطان به معنى چیزى است که مایه سلطه و پیروزى مى گردد، و در اینجا به معنى دلیل محکم و قانع کننده است. تعبیر به یَتَکَلَّمُ (سخن مى گوید) یک نوع تعبیر مجازى است، که به هنگام روشن بودن یک دلیل، تعبیر مى کنیم: این دلیلى است گویا که با انسان حرف مى زند . بعضى از مفسران، احتمال داده اند: سلطان در اینجا به معنى فرشته اى است صاحب قدرت، که در این صورت تکلم به معنى حقیقى خواهد بود، یعنى ما فرشته اى که پیام آور شرک باشد، براى آنها نفرستادیم، تا با آنها در این زمینه سخن گوید. ولى تفسیر اول روشن تر است. 📘@ghorun

سوره روم ۳۴ استاد پرهیزگار 📘 @ghorun

سوره روم ۳۵ استاد پرهیزگار 📘 @ghorun

🎥 #سخنرانی استاد قرائتی تفسیر آیه ۳۴ و ۳۵ سوره روم 📘 @ghorun

🌷 رسول اکرم صلی‌الله علیه وآله میفرمایند: مَن قَرَأَ القُرآنَ ابتِغاءَ وَجهِ اللّه و َتَفَقُّها فِى الدّينِ كانَ لَهُ مِنَ الثَّوابِ مِثلَ جَميعِ ما اُعطِىَ المَلائِكَةُ و َالأنبياءُ وَ المُرسَلونَ هر كس براى كسب رضايت خدا و آگاهى در دين قرآن بياموزد، ثوابى مانند همه آنچه كه به فرشتگان و پيامبران و رسولان داده شده، براى اوست. وسائل الشيعه، ج۶، ص۱۸۴، ح۷۶۸۳ 📘@ghorun

خدایا ما صدای گریه های امام زمان (عج) را نمی شنویم اما می‌دونیم برای ما اشک میریزه #امام_زمان #جمعه 📘@ghorun

🌙ماه پشت ابر نمی‌ماند 🌺امام صادق علیه‌السلام میفرمایند: اگر از عمر دنیا تنها یک روز مانده باشد، خداوند آن روز را آنقدر طولانی می کند تا قائم ما اهل‌بیت(علیه‌السلام) ظهور یابد. منتخب الاثر، ص 254 #جمعه #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #امام_زمان 📘@ghorun

🪴🌸🌸🪴🌸🌸🪴🌸🌸🪴 🌸🪴🪴🌸🪴🪴🌸🪴🪴🌸 بسم اللّه الرحمن الرحیم دوستان سوره روم آیه ۳۶ به همراه ترجمه، تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 آیه۳۶) وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ 🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴 آیه۳۶) و مردم (بر این عادتند که) هرگاه ما رحمتی به آنها چشانیم شاد شده و اگر رنج و بلایی از کرده خودشان ببینند در آن حال (به جای توبه به درگاه خدا، از رحمتش به کلی) نومید می‌شوند. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 تفسیر آیه)بالاخره، آخرین آیه مورد بحث که ترسیم دیگرى از طرز فکر و روحیه این جاهلان کم ظرفیت است، چنین مى گوید: هنگامى که رحمتى به مردم بچشانیم خوشحال و مغرور مى شوند، و هر گاه بلا و رنج و دردى به خاطر اعمالى که انجام داده اند، به آنها برسد ناگهان مأیوس و نومید مى گردند (وَ إِذا أَذَقْنَا النّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِها وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ إِذا هُمْ یَقْنَطُونَ). در حالى که مؤمنان راستین، کسانى هستند که، نه به هنگام نعمت گرفتار غرور و غفلت مى شوند، و نه به هنگام مصیبت، گرفتار یأس و نومیدى، نعمت را از خدا مى دانند و شکر به درگاه او مى برند، و مصیبت را آزمون و امتحان، و یا نتیجه اعمال خویش محسوب مى دارند و صبر مى کنند و رو به درگاه او مى آورند. افراد بى ایمان در میان غرور و یأس دست و پا مى زنند، و افراد با ایمان در میان شکر و صبر قرار دارند. ضمناً، از این آیه به خوبى استفاده مى شود که لااقل، بخشى از مصائب و گرفتارى هائى که دامان انسان را مى گیرد، نتیجه اعمال و گناهان او است، خدا مى خواهد به این وسیله به آنها هشدار دهد و آنان را پاک کرده و به سوى خود آورد. این نکته نیز لازم به یادآورى است که جمله فَرِحُوا بِها در اینجا تنها به معنى خوشحال شدن به نعمت نیست، بلکه منظور شادى توأم با غرور و یک نوع مستى و بى خبرى است، همان حالتى که به افراد کم مایه به هنگامى که به نوائى مى رسند دست مى دهد، و گرنه شادى توأم با شکر، و توجه به خدا نه تنها بد نیست بلکه به آن دستور داده شده است: قُلْ بِفَضْلِ اللّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِکَ فَلْیَفْرَحُوا .(۲) تعبیر به ما قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ که معاصى را به دستها نسبت مى دهد، به خاطر این است که: بیشترین اعمال انسان، به کمک دست او انجام مى شود، هر چند گناهانى با قلب یا با چشم و زبان نیز، صورت مى گیرد، اما فزونى اعمال دست، موجب این تعبیر شده است. در اینجا سؤالى پیش مى آید که، آیا این آیه با آیه سى و سوم همین سوره (دو آیه قبل) تضاد ندارد؟!، چون در این آیه سخن از یأس آنها به هنگام مصائب است، در حالى که آیه گذشته از توجه آنها به خدا به هنگام بروز مشکلات و شدائد سخن مى گوید، خلاصه، آن یکى سخن از امیدوارى مى گوید و این، سخن از یأس؟ اما با توجه به یک نکته، پاسخ این سؤال روشن مى شود و آن این که: در آیه گذشته، بحث از مسأله ضرّ یعنى حوادث زیانبار مانند طوفان ها و زلزله ها و شدائد دیگر در میان بود، که عموم مردم ـ اعم از موحد و مشرک ـ در این حال به یاد خدا مى افتند، و این یکى از نشانه هاى فطرت توحیدى است. اما در آیه مورد بحث، سخن از بازتاب هاى معاصى انسان است و یأس ناشى از آن، زیرا بعضى از افراد چنانند که اگر عمل نیکى انجام دهند مغرور مى شوند، و خود را مصون از عذاب الهى مى شمرند، و هنگامى که کار بدى انجام دهند و عکس العملش دامن آنها را بگیرد، یأاس از رحمت خدا سراسر وجودشان را احاطه مى کند، هم آن عُجْب و غرور مذموم است، و هم این یأس و نومیدى از رحمت خدا. بنابراین هر یک از دو آیه، مطلبى را مطرح کرده که از دیگرى جدا است. تفسیر نمونه) 🌸🌿🌸🌿 🌸 @ghorun

🎦 #سخنرانی استاد قرائتی تفسیر آیه 36 سوره روم، 🍃 سعه صدر 🌸🌿🌸🌿 🌸 @ghorun