🎥پاداش سلام بر امام حسین(ع) 🎤حجت الاسلام_عالی #سخنرانی_بسیار شنیدنی 🚩#ما_ملت_امام_حسینیم

این تنهایی و غربت خودش یه روضه است #امام_خامنه_ای

عـلامه امـینى (ره) فـرمودند: شـب و روز تاسوعا و عاشورا براى سلامتى امام زمان #صــدقه دهید چون قلبِ حــضرت اندوهناڪ جَدِّ غریب ‌شان، حضـــرت سیدالشهداء اســـت.

🎥 حاج امیر عباسی فرا رسیدن عاشورای حسینی تسلیت باد #عاشورا #کربلا #اربعین

شخصی از امام سجاد (ع) پرسید: مرگ چیست؟ حضرت فرمودند: مرگ برای مومن برای مومن، کندن لباس چرکین و پر حشرات است و گشودن بندها و زنجیرهای سنگین و تبدیل آن به فاخرترین لباسها و خوشبوترین عطرها و راهوارترین مرکب ها و مناسب ترین منزلها است. مرگ برای کافر و برای کافر مانند کندن لباسی است فاخر و انتقال از منزلهای مورد علاقه و تبدیل آن به چرک ترین و خشنترین لباسها وحشتناکترین منزلها و بزرگترین عذاب. بحارالانوار، ج۶، ص۱۵۵

•﷽• بوی عطر عجیبی داشت؛ نام عطر را که میپرسیدیم جواب سر بالا میداد. شهید که شد توی وصیت نامه‌اش نوشته بود: به خدا قسم هیچ گاه عطری به خود نزدم ، هر وقت خواستم معطر بشم از ته دل میگفتم: "السلام علیک یا اباعبدالله الحسین(ع)" شهید حسین علی اکبری

نهج البلاغه أَفْضَلُ الاَْعْمَالِ مَا أَكْرَهْتَ نَفْسَکَ عَلَيْهِ «برترين اعمال آن است كه خود را (به زحمت) بر آن وادار كنى» اشاره به اين‌كه، كارى است برخلاف خواسته نفس؛ مثل اين‌كه مى‌خواهد مالى ببخشد و نفس او به سبب علاقه به مال با آن موافق نيست، و يا قدرت بر انتقام پيدا كرده ونفس تمايل به آن دارد و او از انتقام‌جويى بپرهيزد. در تمام اين موارد كه نفس انسان تمايل به فعل معروف يا ترك منكر ندارد هنگامى كه افراد با ايمان در برابر خواسته نفس مقاومت كنند و آن معروف را به جا آورند و آن منكر را ترك كنند، عملى بسيار پرفضيلت انجام داده‌اند حکمت ۲۴۹

حـــجاب نعمت الهی ست #استاد_رائفی_پور

هر چيز قاعده‌ای دارد ‏جز عشق؛ و عشق، ‏انگار تا ابد بی‌قاعده است...

امام صادق علیه السلام: سلامتى كمياب است بطورى كه محل بدست آوردن آن پنهان شده! اگر بتوان آن را بدست آورد ممكن است در گمنامى باشد! اگر در گمنامى نيافتى ممكن است در خاموشى باشد! اگر به جستجويش در خاموشى رفتى و نيافتى ممكن است در خلوت پيدا كنى! و اگر در خلوت گزينى نيافتى ممكن است در ميان سخنان گذشتگان پاك جايش را پيدا كنى! سعادتمند كسى است كه در دل خود خلوتى بيابد كه به آن اشتغال ورزد! بحارالأنوار جلد75 صفحه202