📜روش به مثابه «منطق حقیقت» روش‌شناسی یا (methodology)، به معنای راه‌های حصول دانش و طرق رسیدن به شناخت، در اندیشه دکارت و عصر جدید پایه‌گذاری شده است. روش، پیش از آن که از نگاه روش‌شناختی (methodologic) بررسی شود، باید از منظر وجودشناختی (onthologic) آزموده شود. لازم است علوم از سطح پژوهش های خود فراتر روند و یک بار از خود بپرسند به راستی چرا روش، گوهر دانش است؟ چرا گذشتگان، روش را گوهر دانش نمی‌دانستند؟ چه پیشامدی رخ داد که روش مقامی بلامنازع یافت؟ طرح این پرسش‌ها اهمیت روش را از بداهت درمی‌آورد و آن را به مسأله‌ای پیچیده تبدیل می‌کند. روش در تقسیمات دانش، زیر شاخه منطق است و در بخش منطق کاربردی از آن بحث شده است. منطق، نخستین بار در آثار ارسطو تدوین شد و بخش مستقلی را با عنوان تحلیلات اولی و ثانوی به خود اختصاص داد، اما فلسفه در خاستگاه خود بر شهود عقلی استوار بود. شهود عقلی به منزله وحدت مقام ثبوت و اثبات راه تماس بی‌واسطه عقل با حقایق اشیاء را می‌گشود. منطق از یک سری جنبه اثباتی شهود عقلی را سامان می‌بخشید و صور و ترتیب استدلال های عقلانی را انتظام می‌داد و از سوی دیگر جنبه ثبوتی شهود عقلی را تفصیل می‌داد و با یافتن حد وسط، مقدمات برهان را به نتیجه مطلوب می‌رساند. وجه اثباتی شهود عقلی را که جنبه صوری دارد. «منطق مفاهمه» می‌خوانیم و جنبه ثبوتی شهود عقلی را که به یافت حقیقت می‌انجامد، «منطق حقیقت» می‌نامیم. این دو ساحت در اندیشه قدما بر هم منطبق بود و فاصله ای میان دو وجه ثبوتی و اثباتی شهود عقلی نبود. در عصر جدید شهود عقلی به سستی گرایید و منطق بیشتر به ابزاری برای مفاهمه بدل شد. منطق و استدلال های منطقی و شیوه برهانی، جایگاه خود را به منزله منطق حقیقت از دست داد و به منطق صورت و بیان منظم حقیقت فرو کاسته شد. همین جا بود که «روش» به عنوان «منطق حقیقت» پا به ساحت اندیشه نهاد و صدارت یافت. «روش» نه ابزار بلکه نفس حقیقت شمرده شد و با اندیشه فلسفی پیوندی تنگاتنگ پیدا کرد. دکتر سید حمید #طالب_زاده جهت تفصیل مباحث منابع ذیل معرفی می گردد: 📗کتاب"گفتار در روش" نوشته رنه دکارت ترجمه محمدعلی فروغی 📙کتاب "تاملات در فلسفه اولی" نوشته رنه دکارت ترجمه احمد احمدی 📕کتاب "مکاتبات فیلسوف و شاهزاده" نامه‌های دکارت ترجمه طاهر خدیو 📒کتاب "گفتاری درباره دکارت" نوشته الکساندر کویره ترجمه امیرحسین جهانبگلو 📘کتاب "فرهنگ فلسفه دکارت" نوشته جان کاتینگهام ترجمه علی افضلی @goftman_ir

🟥 معنی اینکه جسم در قطعه ای از زمان در قطعه ای از مسافت قرار دارد این است که جسم در آن قطعه از زمان در فاصله میان مبدأ و منتهای آن مسافت است و این بودن به این نحو است که هر « آن » در یک « حد » و در یک نقطه از مسافت است به طوری که در « آن » قبل یا « آن » بعد در آن « حد » و در آن نقطه نیست . جسم مادامی که ساکن است ، در آنات متعدد در یک « حد » معین از مسافت قرار دارد ، ولی وقتی که متحرک است هر « آن » در یک حد است و آنا فآنا حدود مسافت که جسم در آن واقع است تغییر می کند . 🔺طبق این تفسیر ، بودن جسم در این حال که از آن تعبیر می کنیم به « توسط » یا « در میان مبدأ و منتهی بودن » نامش « حرکت » است و حقیقت حرکت جز این نیست . پس حرکت جسم یعنی بودن جسم در قطعه ای از زمان میان مبدأ و منتهایی از مسافت . البته خود این بودن قهرا امر بسیط است و هیچ گونه کشش و امتداد ندارد ، بلکه این ذهن ماست که در مخیله خود برای این حالت بسیط و بی کشش جسم که نامش « حرکت » است کشش و امتداد رسم می کند درست مانند قطره باران که هنگام ریزش ، در خیال ما به شکل یک شئ عمودی ترسیم می شود. 📕منبع: اصول فلسفه و روش رئالیسم. توضیحات #شهید_مطهری @goftman_ir

🎥 شکل گیری علوم انسانی در امتداد علوم جدید 🔺دکتر سید حمید #طالب_زاده @goftman_ir

🎥 مواجه پدیدار شناسانه با غرب 🔺دکتر بیژن #عبدالکریمی این ویدیو بخشی از اپیزود هفتم پادکست گفتمان با موضوع "شرق شناسی و غرب شناسی وارونه" است. اپیزود هفتم پادکست گفتمان در castbox

🎥 #کانت و بنیاد متافیزیک جدید 🔺دکتر علی #فتوتیان @goftman_ir

🎥 جامعه شناسی به مثابه بنیاد علوم در نظر #آگوست_کنت 🔺سید حسین #شهرستانی @goftman_ir

📜جامعه شناسی و طرح فیزیک اجتماعی ابداع حوزه نظریه اجتماعی جهشی تکاملی و نقطه عطفی در تاریخ نظریه‌پردازی تجدد به حساب می‌آید. جامعه‌شناسی ضمن پیروی و تبعیت از روش‌شناسی‌ای که در انقلاب علمی و به وسیله دانشمندانی چون نیوتن اعتبار و ارزش خود را در مقام شیوه معیار کشف حقیقت از پیش اثبات کرده بود، با پوشاندن لباس والا و ارزشمند علم اثباتی و تجربی بر تن عقل جامعه‌شناختی، بنیان و پایه‌ای استوار و غیر قابل تردید برای شناخت و فهم تجدد و عرضه آن به عنوان حقیقت ازلی و ابدی فراهم ساخت. جامعه شناسی مطابق طرح بنیانگذاران آن بویژه «کنت» نه یک علم اجتماعی در کنار سایر علوم اجتماعی بلکه معادل كل علوم اجتماعی و صورت درست نظریه شناخت جامعه می‌باشد. آنها اساسا بر همین مبنا کار نظریه پردازان قبل از خود در حوزه‌های اقتصاد و سیاست را نقد و رد می‌کردند. زیرا نظریات آنها را به دلیل غفلت از توجه به کلیت جامعه و در نظر نگرفتن پیوند حوزه‌های سیاسی و اقتصاد با این کلیت و دیگر بخش‌های جامعه، در کل موجب شناخت غلط و اشتباه، حتی از این حوزه‌ها یا کنش‌ها و تحولات سیاسی و اقتصادی می‌دانستند. بر خلاف تلقی عامیانه رایج، عمیق‌ترین و غیرقابل سازش‌ترین ستیزه‌ها با دین نه از سوی فیزیک - مکانیک گالیله‌ای - نیوتنی و یا زیست‌شناسی داروینی بلکه از ناحیه جامعه‌شناسی بوده است. خواست تجدد در دستیابی به علمی تجربی و عینی در باب موضوعات یا مقولات اخلاقی که پیش از آن در قالب علوم اخلاقی مورد تأمل و مطالعه قرار می‌گرفت، خواستی است که از اولین مرحله تظاهر جمعی تجدد یا عصر نوزایی یا حتی قبل از آن در جریان طرح «راه نو» أكامی در قلمرو علم از آغاز شکل گیری تحولات معارض با نظم دینی غرب ماقبل تجددی با قدرت در تاریخ تجدد وجود داشته و تحولات نظری حوزه اجتماعيات و انسانیات را متأثر و هدایت می‌کرده است. «جامعه‌شناسی» تمام آن نقصان‌های روش‌شناختی و معرفت‌شناختی موجود را لحاظ کرده و بجای تاملات نظری - فلسفی و روش‌شناختی فاقد اعتبار و استحکام منطقی قبلی، علم مدرن را با توجه به ویژگی‌های اثباتی یا ضداستعلایی، مبنای طراحی جامعه‌شناسی قرار می‌دهد. حسین کچویان جهت تفصیل مباحث منابع ذیل معرفی می گردد: 📕کتاب "تجددشناسی و غرب شناسی: حقیقت‌های متضاد" نوشته حسین کچویان 📙کتاب" اندیشه اجتماعی غرب جدید جلد اول «تجدد»" نوشته محمدرضا قائمی‌نیک و سجاد صفارهرندی 📗کتاب "درآمدی بر فهم جامعه مدرن" دوره سه جلدی ویراستاران،استوارت هال وبرم گیبن @goftman_ir

🎧 #پادکست گفتمان دکترعبدالحسین #کلانتری با موضوع تاریخ جنون در بیان فوکو همین اپیزود در ساندکلاد: https://soundcloud.com/goftman_ir/eivzpkmeihn7 همین اپیزود در کست باکس: https://castbox.fm/episode/تاریخ-جنون-در-بیان-فوکو-id4289831-id403502656?country=ir @goftman_ir

📜 فوکو و تاریخ جنون “…جنون انسان را مجذوب می‌کرد، زیرا معرفت پنداشته می‌شد. جنون معرفت بود، قبل از هر چیز از آن رو که این صور بی‌معنا در واقعیت عناصر معرفتی صعب و باطنی بودند که همگان بدان راه نداشتند. دیوانه با سادگی معصومانه خود، این معرفت غیر قابل دسترس و خوفناک را در اختیار داشت. در حالی که انسان صاحب خرد و فرزانگی تنها اشکال جزئی و تکه تکه معرفت را (که به همین دلیل اضطراب آور بود) ادراک می‌کرد، دیوانه آن را در گویی سالم و بی‌عیب به طور کامل در دست داشت. انسان از هر سو اسیر جذبه جنون بود. تصاویر تخیلی و وهم‌آلود حاصل از جنون، ظواهری فرار و گذرا نبودند که بسرعت از سطح اشیا ناپدید شوند. نکته شگفت و خلاف تصور معقول آنکه آنچه از عجیب‌ترین هذیانها ناشی می‌شد از پیش همچون رازی، همچون حقیقتی غیر قابل دسترس، در دل زمین پنهان بود. هنگامی که انسان به خودکامگی جنون میدان می‌دهد، با ضرورت اندوه‌بار جهان مواجه می‌شود؛ حیوانی که او در کابوسها و شب‌های خویشتنداری و امساک خویش می‌بیند، در واقع طبیعت و ذات خود اوست، همان طبیعتی که واقعیت بی رحم دوزخ آن را عیان می‌کند. تصاویر بی‌معنای حاصل از ساده‌لوحی و حماقت محض، معرفت عظیم دنیاست و شقاوت فرجام از هم اکنون در این آشفتگی و این عالم جنون‌زده رخ می‌نماید…..” 🔻میشل #فوکو جهت تفصیل مباحث منابع ذیل معرفی می گردد: 📙کتاب “تاریخ جنون “نوشته میشل فوکو ترجمه فاطمه ولیانی 📗کتاب “میشل فوکو فراسوی ساختارگرایی وهرمنوتیک” نوشته بحسین بشیریه “ 📙کتاب “سوژه، استیلا و قدرت ” نوشته پیتر میلر ترجمه نیکو سرخوش وافشین جهاندیده @goftman_ir

🎥 اولین کارکرد #حوزه در نسبت با علوم انسانی 🔺حجت الاسلام احمد #واعظی @goftman_ir

📜حوزه و علوم انسانی "...ما نمی گوییم علوم انسانی غیر مفید است؛ ما می گوییم علوم انسانی به شکل کنونی مضر است؛ بحث سر این است. محل کلام بین آنچه که ما می گوییم و آنچه که ایشان فرمودند، دو تاست. اصلا مرکز اثبات و نفی، یک چیز نیست. بحث سر این نیست که ما جامعه‌شناسی یا روان‌شناسی یا علم مدیریت یا تعلیم و تربیت نمی خواهیم یا چیز خوبی نیست یا فایده‌ای ندارد. چرا؛ قطعا خوب است؛ قطعا لازم است. من یکی از حرفهایی که دارم، همین رشتۀ تعلیم و تربیت در حوزه است. بحث در این نیست که این علوم مفید نیست؛ بحث در این است که اینی که امروز در اختیار ما قرار دادند، مبتنی بر یک جهان‌بینی است غیر از جهان بینی ما. علوم انسانی مثل پزشکی نیست، مثل مهندسی نیست، مثل فیزیک نیست که جهان‌بینی و نگرش نسبت به انسان و جهان در آن تأثیر نداشته باشد؛ چرا، تأثیر دارد. شما مادی باشید، یک جور علوم انسانی تنظیم می کنید. علوم انسانی ما برخاستۀ از تفکرات پوزیتیویستی قرن پانزده و شانزده اروپاست. قبلا که علوم انسانی‌ای وجود نداشته است؛... من با ورود علوم انسانی به حوزۀ علمیه اصلا مخالفتی ندارم. من می گویم حوزه‌ی علمیه باید پایه های علوم انسانی مبتنی بر تفکر اسلامی و جهان بینی اسلام را مستحکم بریزد؛ باید این پایه ها ریخته شود؛ و این ممکن نخواهد شد، مگر اینکه با علوم انسانی آشنا باشیم؛ شکی در این نیست. بنابراین در حوزه علمیه علوم انسانی را بخوانند، اینها را یاد بگیرند، صورت‌بندی مسائل و عناوین را در این علوم فرا بگیرند؛ بعد برگردند به مبانی اسلامی، ببینند مسائل متناظر آنها با تفکر اسلامی چگونه است و چگونه شکل می‌گیرد. بنابراین من نمی‌گویم علوم انسانی نافع نیست، می گویم اینی که هست مضر است؛ آنی که باید باشد، لازم است..." #مقام_معظم_رهبری جهت تفصیل مباحث منابع ذیل معرفی می گردد: 📘کتاب "نهضت توليد علم با نگاهی به ديدگاه فرهنگستان علوم اسلامی" نوشته محمدحسن جعفرزاده 📕کتاب "علم دينی: ديدگاه ها و ملاحظات" نوشته سید حمیدرضا حسنی و دیگران 📙کتاب "مبانی نظری نهضت: گفتارهايی در چرايی، چيستی و چگونگی توليد علم دينی" نوشته محمد مهدی میرباقری @goftman_ir

🎥 بحران فلسفه در فیلسوفان بعد از هگل 🔺دکتر احمد #رجبی @goftman_ir