🔺متافیزیک و انسان جدید 🔺دکتر مهدی #بنایی @goftman_ir

📜متافیزیک و انسان مدرن تاریخ متافیزیک، تاریخ در حجاب رفتن هستی و به محاق فراموشی رفتن آن است؛ تاریخی که دیگر به هستی نمی‌پردازد و اموری چون ایده‌های افلاطونی و جوهر ارسطویی و.. را جایگزین آن می‌کند. این غفلت از هستی در شکل کامل شده خود با آغاز شدن عالم تجدد و علم مدرن ظهور یافته است. هایدگر بر این باور است که اساسا لفظ «فیزیک» که در کلمه «متافیزیک» آمده، در زبان یونانی همان «Phuisis» است که به معنای «هستی» است و از این رو «متا» که دلالت پر فراروی و گذر می‌کند، نشان می‌دهد که «متافیزیک» سخن و دانشی است که «فراتر از هستی» می‌رود و به نوعی هستی را پشت سر می‌گذارد و مورد غفلت قرار می‌دهد. Phuisis از کلمه «phuein» اخذ شده است که در اصل به معنای «پدید آمدن» و«رشد یافتن» است و هر چند در این معنا، پدید آمدن و رشد یافتن طبیعی هم موردنظر است،اما به آن محدود و منحصر نمی‌شود. اما این واژه به تدریج در اثر گذار از دنیای یونانی به قلمروی اندیشه‌های رومی و لاتینی به معنای «Physica» تغییر بافته و بر طبیعت و شناسایی «طبیعت» اطلاق شده است به عبارتی، در زبان لاتینی و براساس آنچه تفکر متافیزیکی اقتضا آن را داشته است. دیگر Phuisis معنای صریح هستی را نمی‌دهد،بلکه به عنوان Physica به راه‌های شناسایی «natura» یا همان طبیعت محدود می‌شود و اثری از هستی در آن باقی نمی‌ماند و رشد یافتن و پدید آمدن هم به پدید آمدن و رشد یافتن طبیعی محدود و منحصر می‌شود. البته در اندیشه ارسطو هنوز معنای باستانی Phusls مدنظر است و او در کتاب فیزیک خود در پی راهیابی به فهم هستی هستندگان است اما چنین وضعی استوار نمانده و براساس تحولات تاریخی، دچار تحول و دگرگونی شده است، تا آنجا که در جهان مدرن، فیزیک به قلمرو و حدود علم طبیعت منحصر می شود و دیگر هر ارتباط محتملی میان این واژه با اصل يونانی آن که هستی بوده از بین می رود. در عالم تجدد، فیزیک چنان در معنای طبیعت و موجودات طبیعی منحصر شده که تصور می رود اساسا ما با شناخت موجودات طبیعت و هستندگانی که در عرصه طبیعت هستند دیگر هیچ نیازی به آن نداریم که به بحث از هستی بپردازیم. مهدی #بنایی جهت تفصیل مباحث منابع ذیل معرفی می گردد: 📘کتاب "متافیزیک چیست؟" نوشته مارتین هایدگر ترجمه سیاوش جمادی 📕کتاب "کانت و مسئله متافیزیک" نوشته مارتین هایدگر ترجمه مهدی نصر 📗 کتاب " تاریخ فلسفه غرب: از آغاز دوره یونانی تا پایان قرون وسطی" نوشته مهدی بنایی @goftman_ir

🎧 #پادکست گفتمان دکتر سید محمد تقی #طباطبایی با موضوع رنسانس و عقلانیت مشترک @goftman_ir

🎞 سرگرمی و انسان جدید 🔺 علیرضا شفاه @goftman_ir

🔺تئولوژی و سرآغاز اندیشیدن در یونان 🔺دکتر سید محمدرضا #بهشتی @goftman_ir

📜 تئوس در اندیشه #یونان باستان ارسطو وقتی می‌خواهد طالس را معرفی کند، می‌گوید طالس معتقد بود که آرخه یا مبدأ همه چیز آب است و یا جمله‌ی معروف دیگر طالس را ذکر می‌کند که: همه چیز مملو از خدایان است، شاید به این دلیل که...؛ یعنی این سخن نیاز به نوعی توجیه و استدلال دارد. هم میتولوگ‌های قدیم و هم فیلسوفان قدیم به دنبال آرخه، مبدأ یا «از کجایی» بوده‌اند، ولی سخن اسطوره گویان نیازی به «شاید به این دلیل که...» نداشت. «خدا» را در اندیشه ی یونان باستان نباید لزوما با تلقی از خدا در ادیان ابراهیمی منطبق کرد. خدا در یونان باستان چند خصوصیت دارد: اولا، نیرو و قدرتی است جاودانه -هرچند لزوماّ أزلی نیست ولی ابدی است- بر خلاف انسان که موجودی است میرا. ثانیا نیرویی است قاهر بر ما که در مواجه‌ی با آن از ما سلب اختیار می‌شود و ثالثا در زندگی ما دخیل است. این سه خصوصیت را هر پدیده یا موجودی داشته باشد، «خدا» خوانده می شود. اگر رودخانه قوی‌تر از انسان است و همیشه هست و جاریست و در زندگی انسان نقش ایفا می‌کند، یک تئوس یا تئا به آن نسبت داده می‌شود. یا چون به هنگام نبرد، روح جنگ حاکم می‌شود و انسان‌ها تحت تأثیر گریزناپذیر آن قرار می‌گیرند و لذا بر آنها غالب و قاهر است، آرس یا خدای جنگ مطرح می‌شود. به همین ترتیب، در اسطوره با خدای باد و خورشید و ستارگان روبه رو می‌شویم، همانطور که خدای کینه و عشق و حسد و نظایر آن را داریم. اساساً حقیقت، خودش را در ظهورهای مختلفی آشکار می‌کند، گاهی عقلی، گاهی علمی و گاهی هم اسطوره‌ای. لذا اسطوره‌، همانند سایر ظهورهای دیگر وجود، از حقیقت بی‌بهره نیست. به‌علاوه، لزوماً قائم به افراد و امری سوبژکتیو نیست و همه‌ی انسان‌ها کم‌وبیش این نحوه‌ی برقراری نسبت با وجود را دارند و با آن زندگی می‌کنند. این حقیقت فارغ از اختیار انسان است. درست است که «با» انسان ظهور آن حقیقت ممکن می‌شود، ولی تفاوت بسیاری در میان است که بگوییم «با» انسان محقق می‌شود یا این‌که «به‌وسیله»ی انسان تحقق پیدا می‌کند که دیگر نگاهی منحصراًً سوبژکتیو نیست. دکتر محمدرضا #بهشتی جهت تفصیل مباحث منابع ذیل معرفی می گردد: 📕کتاب "نخستین فیلسوفان یونان " نوشته شرف الدین خراسانی 📗کتاب " گذر از جهان اسطوره به فلسفه" نوشته محمد ضیمران 📙کتاب " جدال عقل و اسطوره در یونان باستان" نوشته پژمان گلچین @goftman_ir

🔺محدودیت های تخصصی شدن علم جدید 🔺دکتر مهدی #گلشنی @goftman_ir

🎧 پادکست گفتمان دکتر سید حسین #شهرستانی 🔗 لینک شنیدن در ساندکلاد👇 https://soundcloud.com/goftman_ir/03-1

🔺تاثیر مباحث #نفس_شناسی در مباحث هستی شناسی فلسفی 🔺حجت الاسلام علی #امینی_نژاد @goftman_ir

📜علم النفس اشراقی "...از دستگاه و نظام فلسفی شیخ اشراق بر می آید که علم النفس، مبدأ متافیزیک نوری است. از این رو، در بحث نظام نوری و برای تبیین نورالانوار، انوار قاهره و انوار مفارق و...، وی از نفس آغاز می کند. بی گمان اینکه سرآغاز بحث در یک دستگاه فلسفی چه باید باشد، نکته مهمی است. هر فلسفه ای مبدأ و آغازی دارد و از همان می توان فهمید که آن فلسفه چقدر استحکام دارد. مثلا دکارت از «می اندیشم پس هستم» و ملاصدرا از «وجود و اصالت آن» و شیخ اشراق از «علم النفس (معرفت نفس به خود)» شروع می کند. در واقع، سهروردی از علم نفس (ذات) به خودش (به ذاتش) آغاز می کند و به هویت نوری آن می رسد و از این طریق صعود می نماید و به مافوق نفس تا نورالانوار (واجب تعالی) می رود و می یابد که هویت همه آنها نوری است. به این ترتیب، وی متافیزیک نوری خود را می سازد و سپس از طریق همین متافیزیک نوری جایگاه نفس را نیز مشخص می کند؛ به این معنا که پس از اتمام قوس صعودی، دوباره قوس نزولی را آغاز می کند و از نورالانوار در متافیزیک نوری به نفس برمی گردد و جایگاه آن را در این نظام نشان می دهد. باید توجه داشت که رفتن از نفس به عالم بالا و بازگشت دوباره به نفس، مستلزم دور باطل نیست، بلکه چرخشی معقول و صحیح و از سنخ اجمال و تفصیل است. شیخ اشراق ابتدا از علم حضوری نفس به خویش آغاز می کند و اجمالا در می یابد که هویتش نوری است و با صعود از نفس و کشف نوری بودن همه امور مافوق تا نورالانوار، دوباره از نورالانوار به پایین باز می گردد و می رسد به نور اقرب (معلول اول)، بعد می رسد به انوار قاهره طولیه (عقول و مفارقات)، سپس می رسد به انوار قاهره متكافئه (ممثل)، سپس به عالم اشباح مجرده و در نهایت به انوار اسفهبدیه، یعنی نفس می رسد." سید یدالله #یزدان_پناه جهت تفصیل مباحث منابع ذیل معرفی می گردد: 📘کتاب "حکمت اشراق- 2جلدی" نوشته سید یدالله یزدان پناه 📙کتاب "آموزش حکمت اشراق" نوشته علی امینی نژاد 📗کتاب "درآمدی به نظام حکمت صدرائی-جلد 3" عبدالرسول عبودیت @goftman_ir

🎥 مقدمات اضمحلال تمدنی #ایران 🔺دکتر عطاءالله #بیگدلی @goftman_ir

🟥 شهاب الدین یحیی بن حبش بن امیرک ابوالفتوح #سهروردی ، ملقب به شهاب‌الدین، شیخ اشراق، شیخ مقتول و شیخ شهید (۵۴۹–۵۸۷ ق / ۱۱۵۴–۱۱۹۱ م) فیلسوف نامدار ایرانی اهل شهر سهرورد شهرستان خدابنده استان زنجان است. 🔺فلسفه اشراق اشراق بر آمده از شهود و تلاشی فلسفی آمیخته به نبوغِ حکیم سهروردی است. وی با عرضه فلسفه اش توانست برای فلسفه مشاء در عین داشتن هیمنه و ریشه و نیز بهره مندی از بزرگانی بسیار برجسته همچون فارابی و بوعلی سینا، رقیبی جدی شود. 🔺شیخ اشراق با تثبیت مباحثی همچون عالم مثال منفصل، مُثُل افلاطونی و علم حضوریِ حسی و پیشنهاد تبیین های نو مانند علمِ واجب –تعالی ذکره- و معاد جسمانی و طرح مسائل نو، همچون اعتباریت معقولات ثانی، اصالت ماهیت و تشکیک در ماهیت و نیز تاکید بر روش اشراقی و تعمیق آن، توانست دانش فلسفه را در عصر خود به شدت متاثر سازد. ✅منبع: آموزش حکمت اشراق- سید یدالله یزدان پناه @goftman_ir