#فیلم | نصب کتیبه‌های مشکی بر ایوان طلای صحن‌های انقلاب اسلامی و آزادی حرم رضوی در اعتراض به جنایات رژیم صهیونیستی علیه ملت مظلوم فلسطین @aqr_ir

#فیلم |صحن و سرای رضوی پیراهن عزا به تن کرده ... 🏴 برافراشته شدن پرچم مشکی حرم مطهر رضوی در پی حمله تروریستی رژیم غاصب صهيونيستی به بیمارستان شهر غزه و اعلام عزای عمومی @aqr_ir

#فیلم جای ظالم و مظلوم را عوض نکنید اسرائیل ۷۵ سال است جنایت می‌کند. 🏴 #فلسطین_تسلیت @aqr_ir

#طرح لطفاً سکوت را رعایت نفرمایید. 🏴 #فلسطین_تسلیت

تنهاییت را بچسب بی خیال آدمها وابستگی فقط درد دارد.

📣 تصاویری از ۲۰ ساعت پیش از بمباران که نشان می‌دهد صدها کودک آواره در حیاط بیمارستان مشغول بازی بودند https://eitaa.com/joinchat/820051968C2b85dac984 📣 گسترده ترین شبکه خبری مردمی در ایتا

من امروز را متفاوت تر از هر روز آغاز می کنم. بیشتر عشق می ورزم و بیشتر امیدوار می مانم و می دانم همه ی اتفاقاتِ مثبت از آنِ من می گردد. ‌@U_Channel

🖤 آسوده بخواب @U_Online

انسان، یک زندگی، بیشتر ندارد! آنهایی که فقط تقلید می کنند، به موفقیت و کمال نخواهند رسید. هر کسی باید رسالت خودش را در زندگی اش، پیدا کند و در راستای همین رسالتش قدم بردارد. زندگی، با داشتن رسالت، پر از معنی و شادی می شود. همین که احساس بیهوده بودن نکنیم، زندگی آغاز شده است! @U_Channel

هر آدمی رو که میبینی داره تو خودش با یه مشکلی میجنگه که تو دربارش هیچی نمیدونی با آدما "صبور" و "مهربون" باش

چند لحظه #آرامش ᴬ ᶠᵉʷ ᵐᵒᵐᵉⁿᵗˢ ᵒᶠ ᵖᵉᵃᶜᵉ

تو از مشکلات روزگارت به چی پناه می‌بری؟ گاهی به یک فنجان قهوه‌ی داغ کنار پنجره یا ایوانی که می‌توان از آن به رفت و آمد آدم‌ها نگاه کرد. گاهی به یک کنج آرام و دنج که می‌توان در سکوت و آرامش آن لمید و چند خط کتاب خواند. گاهی به یک موسیقی تازه، آرام یا شاد. من گاهی به صدای شجریان و بنان پناه می‌برم با چاشنی یک استکان چای کمر باریک و کنجی خلوت. من گاهی به عشق پناه می‌برم، به خاطرات کسی که نیست و حرف‌های کسی که نیست و تصور اینکه کسی هنوز لابلای هیاهوی آدم‌ها هست که مرا بیشتر از هرکسی دوست دارد... من گاهی به خودم پناه می‌برم، به رویاهایی که در سر دارم و به تلاشی که می‌توانم برای بهتر شدن جهانم به کار بگیرم. من گاهی به جهان خیالیِ آرزوهای محقق‌یافته‌ی خودم پناه می‌برم؛ به روزهای خوبی که هنوز نرسیده‌اند، آدم‌های خوبی که هنوز نشناخته‌ام و احساسات خوبی که هنوز نیافته‌ام. من گاهی از روزگار، به خودِ روزگار پناه می‌برم. به این احتمال که اگر امروز، روز من نبود، به فردا امید داشته باشم و به این خیال که زمانه همیشه به کام دیگران نیست و نوبت به ما هم خواهد رسید... تو به چی پناه می‌بری؟ به کی؟ وقتی بی‌نهایت بی‌حوصله و غمگینی و دلیل موجهی برای آرام گرفتن و لبخند زدن و بی‌خیال بودن نداری...