❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۳۲ با آرامش بہ فرزانہ خیرہ میشود:اسم،فامیل،غذا،شهر یا ڪشور! همتا میزند زیر خندہ! هادے همانطور ڪہ سعے دارد خندہ اش را ڪنترل ڪنید میگوید:تازہ دہ روز گذشتہ! تو این چهار ماہ هر دہ روز یہ بار میخواے ازمون امتحان بگیرے ببینے در چہ سطحیم؟! اخمان فرزانہ درهم میرود:آرہ لازم بشہ امتحانم میگیرم! هادے مثل بچہ هاے تخس دستش را زیر چانہ اش میزند و لبخند دندان نمایے تحویلش میدهد:ڪتبے یا شفاهے؟ _هردو! با گفتن این حرف،فرزانہ بہ من چشم میدوزد! سرفہ اے میڪنم و نگاهے بہ ساعت مے اندازم،شش و دہ دقیقہ! چرا زمان نمیگذرد؟! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ سجادہ را تا میڪنم و با گفتن یاعلے مے ایستم. _قبول باشہ! بہ سمت همتا برمیگردم:قبول حق باشہ! با دقت چادر نمازش را تا میڪنم و بہ دستش میدهم:دستت طلا! _خواهش میڪنم زن داداش! این لفظ را دوست ندارم،بے تعارف میگویم:میشہ بهم نگے زن داداش؟! بہ شوخے میگوید:پس چے بگم؟! بگم زن آبجے؟! میخندم:نہ! ولے هنوز نہ بہ بارہ نہ بہ دارہ! روے تخت مے نشیند و مهربان نگاهم میڪند:چرا از هادے فرار میڪنے؟! اخمانم درهم میرود:ڪے گفتے از هادے فرار میڪنم؟! چشمڪ میزند:تابلوئہ ازهم فرار میڪنید! مقابلش مے نشینم و زانوهایم را بغل میڪنم:نمیدونم چرا همہ انقدر رو رابطہ ے ما ما حساسن! تازہ دہ روزہ مَحرم شدیم! دستش را تڪیہ گاہ چانہ اش میڪند:چون ڪلے فاصلہ بینتون انداختید! حق بہ جانب میگویم:ما شبیہ هم نیستیم،این فاصلہ... مُسِر میپرسد:از ڪجا میدونے؟ مگہ چقدر هادیو میشناسے؟! چند لحظہ مڪث میڪنم،جوابے ندارم! ادامہ میدهد:ظاهرشو نبین! بہ نظر سرد و از خود راضے میرسہ اما اینطور نیست! سرے تڪان میدهم و میگویم:تو این چهار ماہ مشخص میشہ! همانطور ڪہ روسرے ام را در مے آورم میپرسم:ساعت چندہ؟! موبایلش را برمیدارد و نگاهے مے اندازد:هفت! الاناست ڪہ یڪتام پیداش بشہ. از روے تخت بلند میشود و با ذوق میگوید:راستے برات یہ هدیہ خریدم! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:هدیہ؟! همانطور ڪہ در ڪمددیوارے را باز میڪند میگوید:اوهوم! البتہ محصول مشترڪہ من و یڪتاست! پاڪت هدیہ ے صورتے رنگے بیرون میڪشد و بہ سمتم قدم برمیدارد. _راستش منو یڪتا نمیدونستیم چے دوست دارے،گفتیم یہ چیزے بخریم ڪہ این روزا لازمش دارے. مهربان نگاهش میڪنم:آخہ چرا این ڪارو ڪردید؟! ڪنارم مے نشیند و پاڪت را روے زمین میگذارد:بازشون ڪن! فقط امیدوارم ازشون نداشتہ باشے! ڪنجڪاو محتویات داخل پاڪت را نگاہ میڪنم،با دیدنشان بے اختیار بلند میگویم:واااااااااااااے! یڪے از ڪتاب هاے تست را بیرون میڪشم و با هیجان ادامہ میدهم:اتفاقا میخواستم برم ڪتاب تست بگیرم! سہ چهارتا بیشتر ندارم. بے اختیار لبخند گرمے لبانم را از هم باز میڪند:دستت مرسے!‌ وقتے هیجان و خوشحالے ام را میبیند میگوید:براے همہ ے درسات گرفتیم. صورتم را نزدیڪ صورتش میبرم و گونہ اش را میبوسم:تو و یڪتا رو بہ اندازہ ے نورا دوست دارم! اینو از صمیم قلبم میگم! چشمانش بے اندازہ شبیہ بہ چشمان هادے اند،همان سیاهیِ شب،همان درخشش،همان دلبرے توام با نجابتے بہ مثالِ مهتاب! دلبرانہ میخندد:من و یڪتام دوستت داریم ولے مثل زن داداش داشتہ یا نداشتہ مون! معنے حرفش را میگیرم،جوابے نمیدهم،خودم را مشغول دیدن ڪتاب هاے تست میڪنم. _آیہ! بدون اینڪہ سر بلند ڪنم جواب میدهم:جانم! مُردد میگوید:میدونم مامانم یہ چیزایے بهت گفتہ! ازش دلگیر نشو معیاراش یڪم غلطہ! سرم را بلند میڪنم:مثلا ڪدوم معیاراش؟! نگاهش را از من میگیرد،طفرہ میرود:ڪلا! میخواهم مطمئنش ڪنم ناراحت نمیشوم:ناراحت نمیشم بگو! چون خودش گفت شباهتے بہ دخترے ڪہ براے هادے در نظر داشتہ نیستم. متعجب نگاهم میڪند:همینطور مستقیم گفت؟! _آرہ! نگاهش رنگ شرمندگے میگیرد:من از طرف مامان عذر میخوام! آرام با آرنج بہ پهلویش میزنم:دیونہ اے؟! چہ ربطے بہ تو دارہ؟! تازہ اصلا ناراحت نشدم. با شیطنت میخندد:لابد توام گفتے چون هادے ام پسرے نیست ڪہ من میخواستم! _نہ! من ڪلا نمیخواستم ازدواج ڪنم،حالا چہ هادے چہ ڪسے دیگہ. دستانم را میان دستانش میگیرد:از بعضے رفتاراش ناراحت نشو،مامان خیلے بچہ هاشو دست بالا میگیرہ مخصوصا یہ دونہ پسرشو! تو چهرہ ت معمولیہ،خوبے! اما مامان میگفت زن هادے باید انقدر خوشگل باشہ ڪہ دهن همہ باز بمونہ،قد و هیڪلش فلان طور باشہ. دستانم را رها میڪند،هر دو دستش را بہ صورت دایرہ وار مقابل چشمانش میگیرد و ادامہ میدهد:طرز پوشش چِشم همہ رو دربیارہ! از حرڪتاش خندہ ام میگیرد:نَمیرے! _در ڪل تو بہ دل نگیر،بیشتر مسائل ظاهرے براش مهمہ! پشت چشمے نازڪ میڪند و ادامہ میدهد:حالا انگار این داداش مام تحفہ ست! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

#سحر_آخر #مناجات_روضه سیدرضا نریمانی

رمـضان مے رود و پـشـت سـرش هـم دل مـا رفت تا سال دگر زنـده بمـانیم یا نــہ😔😔 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313

آخرین سحر...... #دست_مارا_به_مُحَرّم_برسانید_فقط این سفره جمع شد ، #رمضان هم گذشت و رفت حالا در انتظار #مُحَرّم نشسته ایم #التماس_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

آخرین سحر ماه مبارک رمضان از همه دوستان التماس #دعای_شهادت را داریم یازهرا(سلام الله علیها) #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

پناهیان .

ترسم از اون روزیه ڪه بگن اینهمه شهادت شهادت میڪرد آخرشم افتاد یه گوشه قبرستون ... 😢😭😭😭 http://eitaa.com/golestanekhaterat

خاکریز افسران جنگ نرم: بہ پایان آمد این مـ🌙ـاه و عبـادتـ همچنان باقیستـ بـراے ما #حـرم بنویس😍 نجـف تا ڪـ💚ـربلا ڪافیستـ #طاعات‌و‌عبادات‌قبول‌درگاه‌حق #ڪارمان‌ردشده‌ست‌ازغمزه😔 #الوداع‌الوداع‌ابوحمزه #لحظات‌دعا‌خداحافظ.. #روزهاےخداخداحافظ... #مهدے‌رحیمے 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

🌷بیست و نُهمین سحر رمضان را میہمان #شهیدمدافع_سعید_بیاضےزاده باشیم🌷 ڪہ أَحیاء هستند و رزق‌شان عندربـــ ! شایداز برڪتـــ حضورشان خودِغریبمان رابیابیم...🌹 http://eitaa.com/golestanekhaterat

📖جزء خوانی روزانه ماه مهربانی 🌙 🌹جزء بیست ونهم 🎤استاد معتز آقایے 💈حجم فایل : ۳/۸ مگابایت 🌷هدیه به شهیدان #سعیدبیاضےزاده و #محمدامین_کریمیان http://eitaa.com/golestanekhaterat

#سلام_شهید باز هم یک سفره دیگر ضیافت خدا جمع شد.. اما مهمان زرنگ رمضان، تو بودی! که ماه رمضانِ قبل، برات #شهادت از #ارباب گرفتی... و این رمضان، هم‌سفره #شهیدان شدی.... رزق #روز_بیست_و_نهم «رمضان‌المبارک»، در محضر #شهید_بی_سر_محسن_حججی http://eitaa.com/golestanekhaterat

🌴🌾🌷🌴🌾🌷🌴🌾🌷 🌹 یادی از جانباز شهید حاج حسین دخانچی ✅ توی عملیات بدر از ناحیه گردن قطع نخاع شد؛ هفده سال روی تخت، ولی همواره خندان بود. ✳️ بالای سرش این بیت شعر چشم نوازی می‌کرد: ☀️《چرا پای کوبم، چرا دست بازم مرا خواجه بی دست و پا می‌پسندد》 🌹 همسرش می‌گوید: 🌷 "نیم ساعت قبل از شهادتش بهم گفت: «نگران نباش!، جای منو توی بهشت بهم نشون دادند...»" 💐نثار روح مطهر شهید صلوات💐 http://sapp.ir/golestanekhaterat http://eitaa.com/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷

http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۳۴ صداے زنگ در مے پیچد،هادے میگوید:من باز میڪنم! همتا رو بہ فرزانہ میگوید:قرار بود ڪسے بیاد؟! فرزانہ نگاهے بہ من مے اندازد و چیزے نمیگوید،انگار همتا براے گفتن حرفے مُردد است! میخواهد دهان باز ڪند ڪہ فرزانہ با حرص میگوید:حتما باباتہ! همتا آرام لب میزند:بابا ڪلید دارہ! چند لحظہ بعد هادے تقریبا فریاد میزند:همتا! همتا و فرزانہ نگاهے بہ هم مے اندازند،همتا از آشپزخانہ خارج میشود:جانم داداش! صداے عصبے هادے طنین انداز میشود:برو لباس عوض ڪن مهمون داریم! فرزانہ سرفہ اے میڪند و میگوید:براے منم روسرے و مانتو بلند بیار. همتا صدایم میزند:آیہ! بیا! از آشپزخانہ خارج میشوم،رگ هاے گردن هادے برجستہ شدہ و اخم غلیظے میان ابروانش نشستہ! همتا بہ من اشارہ میڪند:بدو بریم بالا! شانہ هایم را بالا مے اندازم یعنے "چے شده"! دستم را میڪشد:بیا بریم بالا! با عجلہ از پلہ ها رد میشویم و بہ سمت اتاق همتا و یڪتا میرویم. متعجب میپرسم:همتا چے شدہ؟! _مهمون اومدہ! _مگہ این بدہ؟! در اتاق را باز میڪند:نہ! باهم وارد اتاق میشویم،یڪتا روے تخت دراز ڪشیدہ و چشمانش را بستہ. همتا با حرص میگوید:واے! دنیا رو آب ببرہ،یڪتا رو خواب میبرہ! بہ سمت ڪمد دیوارے قدم برمیدارد و ادامہ میدهد:ببین آیہ! الان هادے عصبیہ،اگہ چیزے گفت یا ڪارے ڪرد ناراحت نشو! گیج میگویم:من ڪہ نفهمیدم چے شدہ! چادرے با زمینہ ے شیرے و گل هاے ریز صورتے ملایم بہ سمتم پرت میڪند:اینو داشتہ باش! سپس مشغول پوشیدن سارافون گلبهے رنگے میشود:امروز صبح مامانم بہ عمہ ے بزرگم زنگ زد،ما زیاد باهاشون رفت و آمد نداریم،تعجب ڪردم چرا بہ عمہ م زنگ زدہ! _خب! شالے بہ رنگ سارافونش برمیدارد:زیاد از حرفاشون سر درنیوردم،نگو مامان شام دعوتشون ڪردہ! _از ڪجا میدونے دعوتشون ڪردہ؟! _یعنے عمہ اے ڪہ باهاش در حد عید دیدنے رفت و آمد داریم،مامانم امروز ڪہ تو اینجایے بهش زنگ زدہ،امشب اتفاقے اومدہ خونہ مون؟! متحیر میگویم:یعنے.... حرفم را ڪامل میڪند:یعنے مامانم از قصد دعوتش ڪردہ! چادر را محڪم میفشارم:خب چرا؟! چادر نمازش را سر میڪند:ڪہ تو و هادے رو بذارہ تو عمل انجام شدہ! مامانم میدونہ نمیخواید ڪسے متوجہ بشہ،عمہ م بفهمہ یعنے ڪل فامیل ما فهمیدن! چادر را آرام روے زمین میگذارم:همتا! من نمیام! چشمانش از فرط تعجب بیش حد باز میشوند:یعنے چے؟! آهستہ زمزمہ میڪنم:تا مطمئن نشم نمیخوام اسم من و هادے رو هم باشہ! همتا میخواهد دهان باز ڪند ڪہ صداے فرزانہ بلند میشود:همتا جان! چرا نمیاید پایین؟! لبخند میزنم:تو برو پایین! من همین جا میمونم،یہ جورے نذار مامانتم چیزے بگہ! سرے تڪان میدهد و از اتاق خارج میشود،نفس عمیقے میڪشم و نزدیڪ در مے نشینم. بغضم میگیرد،در دل مشغول نجوا میشوم. خدایا تنهایے ام را نمیبینے؟! این بازے سخت تر از آن چیزیست ڪہ فڪرش را میڪردم! نگاهم بہ یڪتا مے افتد،آرام و بدون دغدغہ خوابیدہ! لب میزنم:خوش بہ حالت! از پایین صداهاے ضعیفے بہ گوش میرسد،براے اینڪہ سرم را گرم ڪنم پاڪت هدیہ را برمیدارم و ڪتاب تست روانشناسے را بیرون میڪشم. تست ها را میخوانم و براے خودم شفاهے جواب میدهم. چند تقہ بہ در میخورد،ڪتاب را میبندم،جوابے نمیدهم. صداے همتا مے پیچد:آیہ! آرام میگویم:بلہ؟! در را باز میڪند،درماندہ نگاهش را بہ صورتم مے دوزد:بیا بریم پایین! پیشانے ام را بالا میدهم،سرش را تڪان میدهد:مامانم گفت چرا آیہ پایین نیومد برو صداش ڪن! هادے رو ڪارد بزنے خونش درنمیاد بدو بریم تا نیومدہ منو تو رو بڪشہ! نفسم را با حرص بیرون میدهم و مے ایستم:مطمئنے من بیام بدتر نمیشہ؟! _نمیدونم! با اڪراہ چادر همتا را سر میڪنم،باهم از اتاق خارج میشویم. صداے خندہ هاے فرزانہ و زنے دیگر بہ گوش میرسد. از پلہ ها ڪہ پایین میرویم نگاهم بہ هادے مے افتد،روے مبل تڪ نفرہ نشستہ. چهرہ اش درهم است،پاے راستش را روے پاے چپش انداختہ و عصبے تڪان میدهد. نگاہ فرزانہ بہ من مے افتد بلند میگوید:بیا آیہ جان! هادے صورتش را بہ سمت من برمیگرداند و درماندہ نگاهم میڪند. پوست سفیدش ڪمے سرخ شدہ،لبش را بہ دندان میگیرد و سرش را پایین مے اندازد. بلند میگویم:سلام! زنے حدود پنجاہ سالہ ڪہ بے شباهت بہ هادے و همتا نیست بہ سمتم برمیگردد. حالت چهرہ اش جدیست،نہ سرد،نہ گرم! آرام میگوید:سلام! سپس بہ سمت فرزانہ برمیگردد:چرا انقدر بے خبر؟! فرزانہ لبخند تصنعے اے رو لبانش جاے میدهد:بچہ ها گفتن تا آشنا نشدیم بہ ڪسے نگید! در دلم میگویم "چقدرم ڪہ تو نگفتے!" همراہ همتا نزدیڪ جمع میشویم،مردے حدود شصت سالہ ڪنار عمہ ے هادے نشستہ. موها و ریش هاے جوگندمے اش مرتب اند،ڪت و شلوار مشڪے سادہ همراہ پیراهن قهوہ اے رنگے بہ تن ڪردہ. سرش را ڪہ بلند میڪند چشمانش عجیب غافلگیرم میڪنند!

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۳۳ میخواهم چیزے بگویم ڪہ در اتاق با شدت باز میشود. من و همتا گیج بہ سمت در برمیگردیم،یڪتا تقریبا فریاد میزند:سلاااااااااااااااااااااام! همتا جدے میگوید:برایمان چہ آوردہ اے یِڪے مارڪو؟! یڪتا همانطور ڪہ پر انرژے بہ سمتمان مے آید جواب میدهد:هدیہ اے از دانشگاہ زمین! خودم را! خودم را برایتان بہ ارمغان آوردم! گیج و خندان نگاهم را میان همتا و یڪتا مے چرخانم. یڪتا همانطور ڪہ گونہ ام را محڪم میبوسد میگوید:ماچ بہ زن داداشم! همتا جدے میگوید:تُفیش نڪن! با خندہ میگویم:سلام! نہ خستہ بمب انرژے! چادرش را درمے آورد:مرسے،راستے خوش اومدے! بدون اینڪہ منتظر جواب از جانب من باشد مقنعہ اش را درمے آورد و میگوید:چقدر گرمہ! یڪ تاے ابرویم را بالا میدهم:گرمہ؟! با عجلہ دڪمہ هاے پالتویش را باز میڪند:آرہ! انقدر پیادہ روے ڪردم بدنم بہ صورت خودجوش بخارے شدہ! همتا متعجب مے پرسد:از دانشگاہ تا خونہ پیادہ اومدے؟! _آرہ! تاڪسے درست و درمون گیرم نیومد گفتم تا صبر ڪنم زیر پاهام گل و گیاہ سبز میشہ،پیادہ برگردم سنگین ترہ! همتا انگشت اشارہ اش را ڪنار سرش میگیرد:یہ تختت ڪمہ! یڪتا نگاهے بہ من و همتا مے اندازد:روتونو برگردونید میخوام لباس عوض ڪنم! همتا مے ایستد:ما میریم پیش مامان،توام لباس عوض ڪردے بیا. دلم نمیخواهد از این اتاق بیرون بروم،تنها مڪان در این خانہ ڪہ در آن احساس راحتے میڪنم! همتا ڪہ بہ سمت در میرود،با اڪراہ از جایم بر مے خیزم. روسرے ام را روے سرم مے اندازم و براے یڪتا دست تڪان میدهم. از اتاق خارج میشویم،همتا همانطور ڪہ بہ سمت پلہ ها میرود بلند میگوید:مامان! ڪمڪ نمیخواے؟! نزدیڪ پلہ ها مے ایستم،یاد دفعہ ے قبل مے افتم. براے بالا آمدن همتا ڪمڪم ڪرد،آرام صدایش میزنم:همتا! از پایین نگاهم میڪند:جانم! با سر بہ پلہ ها اشارہ میڪنم،منظورم را میگیرد. مطمئن میگوید:دیدے ڪہ اومدیم چیزے نشد! بیا پایین چیزے نمیشہ. با حرص میگویم:با شانسے ڪہ من دارم ڪافیہ اولین قدمو رو این پلہ ها بذارم! همہ شون باهم میشڪنن! بلند میخندد. صداے فرزانہ از داخل آشپزخانہ مے آید:چے شدہ؟! همتا میگوید:هیچے مامان! میخوایم آیہ رو از طبقہ ے بالا بیاریم پایین. چشمڪ میزند و رو بہ من ادامہ میدهد:میاے یا بگم هادے بیارتت؟! اخم میڪنم و با حرص میگویم:خودم میام! میخواهم پایم رو روے اولین پلہ بگذارم ڪہ پشیمان میشوم،خودم را مظلوم میڪنم:همتا! بیا منو ببر! پوفے میڪند و میگوید:آخہ اگہ بخواد چیزے بشہ منم باشم ڪہ نمیتونم ڪارے ڪنم! انگار پلہ بہ احترام من نمیشڪنہ! آب دهانم را فرو میدهم:چیزے ام بشہ دوتایے باهم ناقص میشیم! اونوقت تنها نیستم دلم نمیسوزہ! بلند میخندد:وایسا! خودت خواستے! نزدیڪ پلہ ها مے ایستد:هادے! هادے! با حرص میگویم:غلط ڪردم! خودم میام! بہ حرفم توجهے نمیڪند و دوبارہ بلند میگوید:هادے! صداے باز و بستہ شدن در مے آید،سریع روے پلہ ے اول مے ایستم. صداے بم مردانہ اش گوش هایم را نوازش میدهد:همتا! چرا داد میزنے؟! پایم را روے پلہ ے دوم میگذارم و با چشم و ابرو براے همتا خط و نشان میڪنم! همتا بدون توجہ بہ من میگوید:ڪمڪ میڪنے آیہ بیاد پایین؟! از اون دفعہ ڪہ افتاد میترسہ! لبم را بہ دندان میگیرم و آرام میگویم:همتا! صداے قدم هایش مے آید،آرام و محڪم! حضورش را ڪنارم احساس میڪنم،سریع روے پلہ ے بعدے مے ایستم و میگویم:همتا شوخے میڪنہ! همتا چشمڪے نثارم میڪند و بہ سمت آشپزخانہ میرود. میخواندم اما بدون نام:بذار ڪمڪت ڪنم! شڪم داشت بہ یقین تبدیل میشد،با داوودِ نبے نسبتے داشت! وگرنہ این حجرہ و صوت را از چہ ڪسے بہ ارث بردہ بود؟! دستش را مقابلم میگیرد،متعجب نگاهش میڪنم! سریع میگوید:آستینمو بگیر! محڪم میگویم:خودم میرم! نگاہ سردش را بہ چشمانم میدوزد،داشت گرمم میڪرد سردے چشمانش... با عجلہ پلہ ها را یڪے دوتا میڪنم و رد میشوم. همین ڪہ بہ طبقہ ے اول میرسم نفسے از سر آسودگے میڪشم. همتا با شیطنت نگاهم میڪند،لبخند دندان نمایے نثارش میڪنم و لب میزنم:دماغ سوختہ خریداریم! سپس انگشت اشارہ ام را آرام روے نوڪ بینے ام میڪوبم! هادے دستانش را داخل جیب هاے شلوارش میبرد،سعے میڪند نگاهش بہ سمت من نباشد! چند تار مو روے پیشانے اش طنازے میڪنند! از ڪنارم رد میشود و بہ سمت مبل هاے راحتے میرود،همانطور ڪہ نزدیڪ آشپزخانہ میشوم میگویم:ڪمڪ نمیخواید فرزانہ جون؟! در حالے ڪہ با دقت گوجہ ها را خورد میڪند میگوید:نہ عزیزم! همتا ڪنارم هست. سپس رو بہ همتا میگوید:این یڪتا ڪجا موند؟! همتا خیارے برمیدارد و محڪم گاز میزند:چہ میدونم! لابد بالا دارہ تنهایے براے خودش خل و چل بازے در میارہ! دندان هایم را محڪم روے لبانم میفشارم تا نخندم،فرزانہ چپ چپ نگاهش میڪند:با دهن پر حرف نزن! #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp

☀️صبــح چـوڹ خـوني تـازه در رگــ‌هاے زمیـڹ دویـده اسـت... و مـڹ سرشـارم از ایـڹ طـراوت و هیجان😍 ❣خـدایـا ڪولـہ بـار تمنــایم خـالي اسـت و مـوج سخـاوت تـو، همچنـاڹ جـارے 💕خدایـا شڪرت 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 رمضان میرودومیبردازکف دل ما آنکه یکماه صفایافت ازاومحفل ما رمضان عقده گشا بودگنهکاران را وای اگر او رود وحل نشودمشکل ما 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

🌹سالِ بعد . . این ایام یڪ عدہ را با نامِ شهـید مے شناسند هـمان هـایی ڪہ مے دانستند چگونہ . . بخواهـند و بگیرند🕊 #الهی_رزقک_شهادت🕊 http://eitaa.com/golestanekhaterat

#همسرانه دردر ودل همسر شهید #حججی 👈محسنم سرش رفت تا روسریم نره... #شادی روحش صلوات http://eitaa.com/golestanekhaterat

🌹🌿🌹🌿🌹 #رهبرانہ ❤️ آسمــ😌ـانے مےشوم وقتے نگـ😍ـاهت میڪنم اے تماشـــايے تـریـن مخلــ❣ـوق خـاڪے زميــــن @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

🌹وداع با ماه رمضان ♦️من بندگی نکردم،تا بنده ام بخوانی تو کی بدین کرامت،از خود مرا برانی ♦️بار گنه به دوشم،لا تقنطوا به گوشم عفوت نمی گذارد، در دوزخم کشانی http://eitaa.com/golestanekhaterat

🌹بسم رب الشهدا و الصدیقین 🌹 همرزم شهید حاج مرتضی مسیب زاده 🌺بهش گفتم حاجی عکس بچه تو زدی جلوی چشمت سنگینت میکنه، نمیزاره راحت بپّری ، دلت دنیایی میشه... خندید و گفت : داداش ! عکس نازنین زهرا رو آوردم اینجا که با تمام دلبستگی هام فدایی امام زمانم بشم.🍃 منظره ی پشت این شیشه جبهه ایه که حق رو سر میبرّن و باید عشق به ولایت رو ترجیح بدیم به عشق های زمینی. من که هیچ ، دخترم ، عشقم http://eitaa.com/golestanekhaterat

نسیمِ یادت . . . می وزد بہ دعاهای غریبانۂ این روزها ڪاش . . . همراهِ عیدِ رمضان ، خبرے بیاید از بازگشتت مادرت منتظر است 🌷 شهید جاویدالأثر سید سجاد خلیلی🌷 @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

💠پَـــنـــد نــٰـامــہء شٌــــهَــــداء " ۱۹ "💠 🌹 شَـــهــید حاج ابراهیم همت 🌹 ✅ #پند_نامه_شهدا ✅ #تلنگر @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯