هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
💌 آرامش عمیق و واقعی
#پیام_معنوی
#استاد-پناهیان
#درس-اخلاق
💠 به رسانه مردم بپیوندید👇
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷
درنشر لینک حذف نشود
📚#آیه_های_جنون
📚#قسمت_382
زنے چادرے فریاد میزند:هستے! باید پاش مے موندے!
پدرم سریع مے گوید:ببین ڪے رو جاے هادے براے من بہ عنوان داماد آوردہ! پسرہ ے بے همہ چیزِ ڪافر!
نفس نفس میزنم و زمزمہ میڪنم:بے انصافا!
صداے خندہ هاے هادے در سرم مے پیچد،خودم را مثل جنینے در رحم مادر جمع میڪنم.
ناے ایستادن ندارم،صداهاے نامفهومے بہ گوشم مے رسد.
نفس عمیقے میڪشم،چشم هایم را ڪہ باز میڪنم در میان آن تاریڪے،نور ڪم رنگے مے بینم.
نورے ڪہ از پشت سرم مے تابد،بے اختیار سرم را خم میڪنم و بہ سمت نور نگاہ میڪنم.
یڪ باریڪہ ے ڪم جان است! اما امیدوارم میڪند میان این تاریڪے!
ناگهان روزبہ را مے بینم ڪہ از میان باریڪہ ے نور عبور مے ڪند و بہ سمتم مے آید،نفس راحتے میڪشم!
مقابلم زانو میزند و چشم هاے مشڪے درخشانش را بہ چشم هایم مے دوزد.
لبخند ڪم رنگے میزند:بریم؟!
سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم و زمزمہ میڪنم:میترسم!
نزدیڪتر میشود:از چے؟!
_از همہ چے!
دستش را بہ سمتم دراز میڪند:پاشو!
بے رمق نگاهش میڪنم:نمیتونم! دیگہ نا ندارم! حتے براے وایسادن! خستہ ام! خستہ!
لبخندش عمیق تر میشود:منم خستہ ام! از این روزایے ڪہ ندارمت!
چشم هایم را مے بندم و زار میزنم!
_برو!
_ڪجا؟!
_هرجا!
_بدون تو؟!
_بدون من!
_نمیتونم!
چشم هایم را باز میڪنم.
جمعیت میخواهد بہ سمتم هجوم بیاورد،بے تفاوت نگاهے بہ آن ها مے اندازم و سپس بہ روزبہ!
_انقدر زخم دارم ڪہ دیگہ توان جنگیدن ندارم!
زمزمہ میڪند:آخریشہ! پاشو!
پاهاے نیمہ جانم را تڪان میدهم و بہ زور مے ایستم،لبخندش عمیق تر میشود و دلرباتر!
بہ سمت بارڪیہ ے نور حرڪت مے ڪند،دو نفرے مقابلش ڪہ مے ایستیم،همہ جا غرق نور میشود!
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
نفس نفس زنان از خواب بیدار میشوم و روے تخت مے نشینم.
چشم هایم را چند بار محڪم روے هم مے فشارم و سپس باز میڪنم.
خواب مے دیدم! نفس راحتے میڪشم و خودم را روے تخت ولو میڪنم.
دستے بہ پیشانے عرق ڪردہ ام میڪشم و زمزمہ میڪنم:اللهم صل علے محمد و آل محمد!
چند لحظہ بعد از روے تخت بلند میشوم و پاهایم را روے زمین میگذارم.
هنوز در جو خواب هستم،سریع ڪلید برق را میفشارم.
لامپ روشن میشود،با خیال راحت دمپایے هاے رو فرشے ام را پا میڪنم.
یاعلے اے مے گویم و مے ایستم،نگاهے بہ ساعت مے اندازم.
هنوز ڪمے تا اذان ماندہ،ڪش مویم را از ڪنار بالشتم برمیدارم.
موهایم پریشانم را ڪنار هم جمع میڪنم و دم اسبے مے بندم،از اتاق خارج میشوم و بہ سمت سرویس بهداشتے راہ مے افتم.
وارد سرویس میشوم و وضو میگیرم،آب خنڪ ڪہ روے پوستم مے لغزد حالم بهتر میشود!
وارد دے ماہ شدہ ایم،اوضاع ظاهرا آرام و عادیست.
از سرویس خارج میشوم و بہ سمت اتاقم راہ مے افتم،مقنعہ بلند سفید رنگم را سر میڪنم.
سجادہ ے سفیدم را رو بہ قبلہ پهن میڪنم،دستے بہ گل هاے درشتِ برجستہ ے گلبهے رنگش ڪہ با ظرافت دوختہ شدہ اند میڪشم.
چادر نمازم را هم برمیدارم و ڪمے عطر بہ خودم میزنم،قرآنم را از داخل قفسہ ے ڪتاب بیرون میڪشم.
روے سجادہ ام مے نشینم،دلم آشوب است!
یادِ خواب چند دقیقہ پیشم مے افتم،نفس عمیقے میڪشم و نگاهم را بہ قرآن مے دوزم.
دلم ڪمے آرامش میخواهد،ڪمے از آیات بر حقش را!
براے آرام گرفتن دلم! براے مطمئن شدنم!
قرآن را باز میڪنم و دنبال سورہ ے انشراح مے گردم،دنبال آن وعدہ ے معروفِ آسانیِ بعد از سختے!
سہ سال و اندے پیش ڪہ بہ نیت راہ نشان دادن قرآن باز ڪردم،همین سورہ آمد!
سہ سال و اندے گذشتہ و هنوز بہ آسانے نرسیدہ ام!
سختے ها بیشتر شدہ!
بغض گلویم را مے فشارد،زمزمہ میڪنم:ببخش بندہ ے ڪم صبر و طاقتتو! ولے بہ خودت قسم خستہ ام! خستہ ام خدا! خستہ ام! دلم یڪم آرامش و خوشبختے میخواد.
خواستہ ے زیادہ؟! بہ خودت قسم ڪہ براے تو چیز بزرگے نیست!
بہ سورہ ے انشراح مے رسم،میخواهم شروع بہ خواندن ڪنم ڪہ نگاهم بہ آیہ ے آخر مے افتد!
_وَ إِلَى رَبِّڪَ فَارْغَبْ.
وَ بہ پروردگارت مشتاق شو!
خجالت میڪشم،قلبم مے لرزد.
خالصانہ بہ تو مشتاق نشدہ ام پروردگارم! باز براے خودم و دردهایم آمدہ ام!
باز براے رفع و رجوع مشڪلاتم آمدہ ام نہ براے خودت!
قطرہ ے اشڪے از چشمم مے چڪد و خودش را بہ ڪلمہ ے "رَبِّڪَ" مے رساند.
او هم مے داند! جز #تو هیچ پناهے ندارد...
او مشتاق تر است،ببین چہ بے مقدمہ و عاشقانہ بہ تو دخیل بست و آیاتت را تَر ڪرد...
خودت هوایم را داشتہ باش،خواستہ ام را عوض میڪنم!
ڪمے از تو،خودت را میخواهم! براے خودت مشتاقم ڪن!
صداے خوشِ موذن زادہ در اتاق مے پیچد...
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
✍نویسنده:لیلے سلطانی
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷