💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۱۷ وارد اتاق میشوم و در را میبندم،ڪلافہ نگاهے بہ اطراف مے اندازم،یاسین بدون دغدغہ روے تخت دراز ڪشیدہ و خوابیدہ! نگاهم بہ سمت ڪولہ ام میرود،ڪنارِ قفسہ هاے ڪتاب ولو شدہ. مسیرم را بہ سمت تخت خوابم ڪج میڪنم:رو بہ ڪولہ میگویم:فردا بازت میڪنم ببینم درس چے دارم! روے تخت مے نشینم،همانطور ڪہ با یڪ دست ڪِشم را از دور موهایم آزاد میڪنم با دستِ دیگر موبایلم را از روے بالشت برمیدارم. ڪنجڪاو قفل صفحہ را باز میڪنم،نہ پیامے نہ تماس بے پاسخے! شهاب ڪہ شمارہ ے خانہ را دارد،یعنے نتوانستہ شمارہ ے موبایلم را پیدا ڪند؟! موبایلم را ڪنارِ شب خواب میگذارم،از آن روز بہ بعد خبرے از شهاب نشد! دور میڪنم این امید واهے را! شاید دلم خبر داشت ڪہ چقدر برایم‌ خطرناڪ است.... اگر پایش بہ زندگے ام باز نمیشد،هیچڪدام از آن اتفاق ها نمے افتد.... گذشتہ را ڪہ مرور میڪنے میفهمے "یڪ نفر" چقدر میتواند مسیر زندگے ات را تغییر بدهد... خودش هم پیشمان شد، از ورود بہ زندگے ام... گیج و مبهوت خودم را در آینہ نگاہ میڪنم،نورا هم ڪنارم ایستادہ و بہ زور روے لب هایش لبخند پاشیدہ! از سر تا پایم را نگاہ میڪنم،پیراهن سفیدے ڪہ مادرم برایم خریدہ همراہ شلوار سفید پوشیدم. روے بالا تنہ اش پارچہ ے گیپور با طرح گل هاے طلایے ڪار شدہ،آستین هایس تا روے مچم را پوشاندہ. شالِ سفیدم را سادہ روے سرم انداختہ ام،نورا اصرار ڪرد ڪمے آرایشم ڪند ڪہ قبول نڪردم،تنها ڪرم مرطوب ڪنندہ اے زدم. _بذار یڪم آرایشت ڪنم،رو میگیرے دیگہ! رنگ و روت خیلے پریدہ آیہ! بہ سمت نورا برمیگردم،دست و پاهایم یخ زدہ. دستانم را میگیرد:دیر نشدہ ها! آیہ قضیہ ے من و طاها فرق میڪرد! طاها منو دوست داشت،اما این پسرہ دلش یہ جاے دیگہ ست! اگہ تو دلبستہ ش بشے چے؟ میتونے یہ عمر با مردے ڪہ فڪر و دلش یہ جاے دیگہ ست سَر ڪنے؟ نفس بلندے میڪشم و میگویم:میشہ بہ جاے این حرفا‌ یڪم دلداریم بدے؟ نگاہ دلخورے نثارم میڪند و میگوید:فسقلم توڪل ڪن بہ خدا! تو این مدت حواست باشہ فقط از عقلت استفادہ ڪنے تا هادے بڪشہ ڪنارو بابا دست بردارہ! سرم را بہ نشانہ ے باشہ تڪان میدهم،بہ چشمان هم زُل میزنیم ناگهان نورا در آغوشم میڪشد. ڪنارِ گوشم زمزمہ میڪند:این مسخرہ بازیا تموم بشہ خودم برات یہ شوهر توپ پیدا میڪنم. با خندہ میگویم:بہ طاها بگم میخواے بیوفتے دنبال پسراے مردم؟! نیشگونے از بازویم میگیرد:غلط نڪن! خب دیگہ آغوش گرمم بہ روت باز ڪردم بسہ! از هم جدا میشویم،مهربان بہ چشمانم زل میزند:خوبے؟ لبخند ڪم رنگے میزنم:آرہ! چادرے ڪہ روز خواستگارے سر ڪردہ بودم بہ دستم میدهد،چادر را از دستش میگیرم. چند تقہ بہ در میخورد،نورا میگوید:بفرمایید؟ صداے طاها مے پیچید:اجازہ هست؟! با عجلہ چادرم را سر میڪنم و میگویم:بفرمایید! یااللهے میگوید و وارد میشود،رو بہ نورا میگوید:خانم! نورا نگاهش میڪند:جانم! بہ سمت پذیرایے اشارہ میڪند:مامان ڪارت دارہ! سرے تڪان میدهد و میگوید:الان میام! طاها نگاهے بہ من مے اندازد و لبخند شیطنت آمیزے میزند:این خانم ڪوچولوے خودمونہ اینطورے رو گرفتہ؟! گونہ هایم گُل مے اندازد،آرام میگویم:سلام! _علیڪ سلام! میخواهد سر بہ سرم بگذارد:بذار این باجناقمون بیاد! ببینم بہ چہ حقے خودشو قالب ڪردہ! نگاهے بہ طاها مے اندازم،ڪت و شلوار سورمہ اے تن ڪردہ. در این چندماہ ثابت ڪرد هیچ شباهتے بہ حسام ندارد و میتوان مثلِ برادر بہ او تڪیہ ڪرد! بہ زور پدر و مادرم را راضے ڪردم براے امشب مریم و نساء را دعوت نڪند! فرزانہ دو سہ بارے بہ خانہ مان آمد و بہ زور چون حرف من و هادے یڪے بود قبول ڪرد بہ ڪسے اطلاع ندهند. قرار شد براے امشب نہ ڪسے از اقوام ما باشد نہ ڪسے از اقوام خانوادہ ے عسگرے! طاها با خندہ بہ من و نورا میگوید:خان داداشتون تنهاست و سَر ناسازگارے گرفتہ من برم پیشش! سپس رو بہ من اضافہ میڪند:ڪِے انقدر خجالت شدے؟! با پررویے میگویم:امشب! نورا و طاها نگاهے بہ هم مے اندازند و میخندند! نورا آرام بہ بازویم میڪوبد:نہ همونے! طاها و نورا از اتاق بیرون میروند،آخرین نگاہ را در آینہ بہ خودم مے اندازم. میخواهم بہ سمت در بروم ڪہ صداے زنگ موبایلم بلند میشود. با عجلہ بہ سمت قفسہ هاے ڪتاب میدوم و موبایل را برمیدارم. بہ شمارہ نگاہ میڪنم،ناشناس است! آرام لب میزنم:نڪنہ شهابہ؟! آب دهانم را فرو میدهم و علامت سبز رنگ را میفشارم:الو! صدایے از پشت خط نمے آید! امیدوار تڪرار میڪنم:الو! چند لحظہ بعد صداے خندان یڪتا و همتا مے پیچید:سلام! پوفے میڪنم و بہ زور میگویم:سلام! شمارہ رو نشناختم! یڪتا میگوید:آرہ! خطو عوض ڪردیم،آیہ؟! _جانم! با شیطنت میگوید:ما اجازہ داریم بیایم؟! متعجب میگویم:اجازہ؟! #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۱۸ میخندد:آرہ دیگہ تو و خان داداشمون اجازہ ے ورود ڪسیو صادر نڪردید! صداے فرزانہ مے آید:یڪتا! زشتہ! بہ زور میخندم:ورود شما آزادہ! قدمتون روے چشم! _باشہ پس ما چند دیقہ دیگہ خونہ تونیم،فعلا! استرسم بیشتر میشود،لب میزنم:فعلا! موبایل را سر جایش میگذارم و بہ سمت در میروم،مادرم و نورا در آشپزخانہ سخت مشغول آمادہ ڪردن وسایل پذیرایے هستند. پدرم با اُبَهت روے مبل نشستہ و بہ تلویزیون خیرہ شدہ،یاسین و طاها مشغول گفتگو هستند. سرفہ اے میڪنم و بہ سمت مادرم و نورا میروم. مادرم با دقت نگاهم میڪند و میگوید:حاضر شدے؟ میخندم:نہ! تازہ میخوام حاضر شم! پشت چشمے نازڪ میڪند:مزہ نریز! انگار چیزے یادش بیاید سریع میگوید:آیہ! با من جلوے در واسہ استقبال وایمیسیا! دستہ گلم خودت از هادے میگیرے! لبم را میگزم،محڪم میگوید:چَشمتو نشنیدم! لب میزنم:چَشم! بہ ظروفے ڪہ چیدہ نگاہ میڪنم،با سلیقہ در یڪ میوہ خورے بزرگ پرتقال و موز چیدہ،در میوہ خورے دیگر سیب و خیار! نورا در شیرینے خورے،شیرینے تَر میچیند و یڪے داخل دهانش میگذارد. همانطور ڪہ شیرینے را قورت میدهد میگوید:من پیشاپیش دهنمو شیرین ڪردم! شیرینے اے بہ سمتم میگیرد:بیا! با دست پس میزنم:نہ! دهنم تلخہ! چشمڪ میزند:خب دهنتو شیرین میڪنہ دیگہ! تلخ میخندم:گمون نڪنم! بہ نظرم تلخ تر میڪنہ! چادرم را روے سرم تنظیم میڪنم،میخواهم بہ سمت یاسین و طاها بروم ڪہ صداے زنگ در بلند میشود. پدرم با آرامش بہ سمت آیفون میرود و مے پرسد:ڪیہ؟! چند لحظہ بعد همانطور ڪہ دڪمہ ے آیفون را میفشارد میگوید:بفرمایید! رو بہ ما میڪند:اومدن! مادرم با یڪ دست چادرش را جلو میڪشد و با یڪ دست مرا! همانطور ڪہ نزدیڪ در ورودے مے ایستیم میگوید:یڪم بخند! انگار مریضے! پوزخند میزنم و چیزے نمیگویم! صداے پر انرژے آقاے عسگرے مے پیچد:یاللہ! پدرم در را باز میڪند:بفرمایید! آقاے عسگرے همراہ روحانے میانسالے وارد میشوند،ابتدا با پدرم روبوسے و احوال پرسے میڪنند سپس با من مادرم سلام و احوال پرسے. فرزانہ جعبہ ے شیرینے بہ دست نزدیڪ ما میشود،همانطور ڪہ گونہ هایم را میبوسد میگوید:سلام عروس گلم! انگار ڪسے دلم را چنگ‌ میزند،لبخند نصفہ نیمہ اے تحویلش میدهم و سلام میڪنم. پشت سرش یڪتا و همتا با چند جعبہ ڪادو ڪہ با سلیقہ تزئین شدہ وارد میشوند. این بار یڪتا روسرے صورتے و همتا روسرے نیلے سر ڪردہ،این را نیامدہ میگویند! گرم با من و مادرم روبوسے میڪنند،یڪتا بہ من میگوید:اینا رو ڪجا بذاریم؟ مادرم لبخند میزند:آخہ چرا زحمت ڪشیدید؟! هنوز ڪہ چیزے.... آقاے عسگرے میان حرفش میپرد و میگوید:ناقبالہ! ایشالا براے مراسماے دیگہ از اینا بهتر براے یہ دونہ عروسمون میاریم! مادرم ڪمڪ میڪند جعبہ هاے ڪادو را روے میز بچینند. بغض گلویم را میفشارد،هجوم اشڪ بہ روے مردمڪ هاے چشمانم را حس میڪنم. سرم را پایین مے اندازم و لبم را میگزم،بہ خودم نهیب میزنم:الان وقتش نیست آیہ! الان نہ! _سلام! سرم را بلند میڪنم،هادے دستہ گل بہ دست مقابلم ایستادہ! بے اختیار یڪ قطرہ اشڪ از گوشہ ے چشم راستم مے چڪد وَ این از چشمش دور نمے ماند! متعجب نگاهم میڪند،سرفہ اے میڪنم و لب میزنم:سلام! همان ڪت و شلوار شب خواستگارے را پوشیدہ،این بار با پیراهن سفید! دستہ گل نرگسے ڪہ تنها با یڪ پاپیون سفید تزئین شدہ بہ سمتم میگیرد. همتا با هیجان میگوید:تقدیم با عشق! هادے چنان وحشتناڪ نگاهش میڪند ڪہ من میترسم. بوے عطر خنڪش بینے ام را قلقلڪ میدهد،با عجلہ دستہ گل را از دستش میگیرم و آرام میگویم:ممنون! همہ با لبخند نگاهمان میڪنند،حس میڪنم گونہ هایم بہ سرخے انار شدہ! هادے هم دستِ ڪمے از من ندارد،سر بہ زیر بہ سمت جمع میرود و با همہ احوال پرسے میڪند. یاسین با اخم نگاهش میڪند و جوابش را نمیدهد. همہ مشغول صحبت میشوند،احساس میڪنم نفس هایم بہ شمارہ افتادہ اند. مادرم و نورا مشغول پذیرایے میشوند و من تماشایشان میڪنم. بیست دقیقہ بعد آقاے عسگرے رو بہ پدرم میگوید:مصطفے جان! اجازہ هست شروع ڪنیم؟ پدرم لبخند پررنگے تحولیش میدهد و میگوید:بفرمایید! آقاے عسگرے بہ من زل میزند،با لبخند میگوید:آیہ جان! بیا اینجا! حس از دست و پاهایم میرود،نگاهم بہ یاسین مے افتد. بُغ ڪردہ و نگران بہ من چشم دوختہ،براے اینڪہ خیالش را راحت ڪنم لبخند میزنم و میگویم:اگہ یاسین اجازہ بدہ میام! یاسین با ذوق بہ سمتم مے دود،همتا با خندہ میگوید:یہ ڪف مرتب بہ افتخار برادر عروس! همہ با خندہ دست میزنند و بہ ما نگاہ میڪنند. یاسین محڪم دستم را میگیرد:خوبے آبجے؟ براے اولین بار بہ برادر ڪوچڪم دروغ میگویم:آرہ!‌ چرا خوب نباشم؟! با شڪ و تردید براندازم میڪند،با هم بہ سمت جمع میرویم. #لیلی_سلطانی #ادامہ_دارد... http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۱۹ طاها ڪنارِ هادے نشستہ،آقاے زمانے ڪہ پدر هادے بہ عنوان روحانیِ امین و مسجد محلہ شان معرفے ڪرد رو بہ طاها میگوید:اگہ اجازہ بدے صاحبِ جا بشینہ! سپس میخندد،طاها با خندہ از روے مبل بلند میشود. ضربان قلبم بالا میرود،پیشانے هادے عرق ڪردہ،دستمالے از داخل جیب ڪتش در مے آورد و روے پیشانے اش میڪشد. زمانے رو‌ بہ من با شوخ طبعے میگوید:خونہ ے خودتونہ! بفرمایید بشینید! آب دهانم را فرو میدهم و سرم را پایین مے اندازم. هادے خودش را روے مبل جا بہ جا میڪند،با اڪراہ و فاصلہ مے نشینم. زمانے از پدرم اجازہ میگیرد تا صیغہ را جارے ڪند،بعد از اجازہ دادن پدرم،از من مے پرسد:مهریہ تو تعیین ڪردے دخترم؟ نگاهے بہ جمع مے اندازم و میگویم:نمیدونم چے تعیین ڪنم! لبخند اطمینان بخشے میزند:هرچے دوست دارے! تا میتونے این هادے ما رو خالے ڪن! زیر چشمے بہ هادے ڪہ تبسم شیرینے روے لبانش جا خوش ڪردہ نگاہ میڪنم. ڪمے فڪر میڪنم و میگویم:حتما باید مادے باشہ؟یعنے پول یا سڪہ؟ زمانے میگوید:نہ! بہ دستہ گل نرگسے ڪہ روے اپن آشپرخانہ نشستہ چشم میدوزم و آرام میگویم:دوازدہ تا شاخہ گل نرگس! همہ مهربان و با احساس نگاهم میڪنند،در چشمان فرزانہ اشڪ جمع میشود لب میزند:بہ حق امام دوازدهم خوشبخت بشید! آقاے عسگرے بہ فرزانہ نگاہ میڪند و میگوید:اِ خانم! خوبہ شما مادر عروس نیستے! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش میچڪد،هادے با لبخند نگاهش میڪند،با تمام وجود میگوید:فدات بشم! گریہ نڪن! چہ محبتے در صدایش موج میزند! فرزانہ سرے تڪان میدهد و اشڪانش را پاڪ میڪند. زمانے ادامہ میدهد:خب مدت صیغہ؟ میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ هادے پیش دستے میڪند:چهار ماہ! مبهوت نگاهش میڪنم،سرفہ اے میڪند و آرام میگوید:چیزے نگید! نفسم را عصبے بیرون میدهم،زمانے از من و هادے وڪالت میگیرد تا صیغہ را جارے ڪند‌. دستانم را درهم قفل میڪنم و بہ زمین چشم میدوزم. با اداے هر جملہ قلبم ڪَندہ میشود،چند لحظہ بعد همہ صلوات میفرستند و تبریڪ میگویند،سرم را بلند میڪنم! یعنے همہ چیز تمام شد؟! یعنے من مَحرمِ این مَردم؟! بہ همین سادگے؟! چهرہ ے هادے درهم رفتہ،ملتمس نگاهش میڪنم. انگار سنگینے نگاهم را حِس میڪند ڪہ محڪم میگوید:تموم میشہ! با حرص لب میزنم:آرہ! چهارماہ دیگہ! سرش را بلند میڪند،جدے و سرد نگاهے بہ چشمانم مے اندازد ڪہ ساڪت میشوم! همہ براے تبریڪ گفتن و روبوسے بہ سمتمان مے آیند،چند دقیقہ بعد فرزانہ با جعبہ ے ڪوچڪے ڪنارم مے ایستد. هادے نگاهے بہ مادرش مے اندازد و آرام میگوید:مامان! نگفتم نیار؟! فرزانہ بدون توجہ در جعبہ را باز میڪند و نشانم میدهد،انگشتر طلاے ظریفے داخلش قرار دارد. _نشونہ! یعنے فعلا نشون ڪردہ ے هادے اے! میخواهم بگویم:"نشون ڪردہ ے هادے یا تو و شوهرت؟!" جعبہ را بہ دست هادے میدهد و میگوید:بنداز دستِ راستش! سریع میگویم:نہ! نہ! فرزانہ ڪنجڪاو نگاهم میڪند،میگویم:یعنے فعلا ڪہ ڪسے نمیدونہ لازم نیست ڪہ بندازم! یڪتا هم ڪنار مادرش مے ایستد:نہ آیہ جان! لازم نیست همیشہ بندازیش! الان هادے دستت میڪنہ ڪہ نشون ڪردشے،روزاے دیگہ هر وقت دوست داشتے بنداز! دستم را براے گرفتن جعبہ از هادے جلو میبرم ڪہ فرزانہ آرام روے دستم میڪوبد،با خندہ میگوید:نشون ڪردہ ے هادے نہ آیہ! ملتمس بہ هادے نگاہ میڪنم،حالِ او از من بدتر است. انگشتر را با احتیاط از داخل جعبہ درمے آورد،دستِ راستم را مشت میڪنم. باز بغض بہ گلویم چنگ میزند،میترسم این بار جلوے هم زار زار گریہ ڪنم! هادے با نگاهش اشارہ میڪند ڪہ "دستتو بیار جلو!" مشتم را باز میڪنم،گویے تمام سرماے بهمن ماہ را در جانم ریختہ اند! انگشتانم بہ وضوح مے لرزند،مادرم براے اینڪہ رفع و رجوع ڪند میگوید:خجالت میڪشہ! دستم را مقابل هادے میگیرم،انگشتر را بالا میگیرد،هم زمان انگست بصرم (انگشت انگشتری) را پایین تر میگیرم. دستش ڪمے مے لرزد،با عجلہ انگشتر را داخل انگشتم میڪند! سرماے دستانش حس میڪند سرماے دستانم را! و جرقہ اے میشود براے آتش گرفتن! سر انگشتانش ڪہ دستم را لمس ڪردند:با خودم گفتم: "آیہ! سردتر از ماهِ بهمنم داریم!" بہ بهانہ ے مرتب ڪردن شال و چادرم در اتاق چپیدہ ام،یڪ ساعت از جارے شدن صیغہ میگذرد‌. همہ مشغول بگو و بخندند! دندان هایم را روے هم میسابم:واے برید خونہ تون دیگہ! نگاهم در آینہ بہ خودم مے افتد و برق انگشترے ڪہ ڪورم میڪند! چہ تنگ است این انگشتر! گویے گلویم را بہ دست گرفتہ و راہ نفسم را بستہ! چند دقیقہ بعد صداے تعارف تڪہ پارہ ڪردن براے ماندن بلند میشود. آخیشے میگویم و بہ سمت در قدم برمیدارم،خانوادہ ے عسگرے مشغول خداحافظے هستند. همانطور ڪہ بہ سمت فرزانہ و همتا و یڪتا میروم میگویم:اِ ڪجا؟! نشستہ بودید دیگہ! http://eitaa.com/golestanekhaterat https://sapp.ir/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🔺آقای مطهری! علاوه بر سیاست تاریخ هم نمی دانی نقض صلح حدیبیه به فتح مکه منتهی شد، دو سال نقض برجام چه سرنوشتی به دنبال داشته است؟ 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

📷 تک تیرانداز حزب‌الله بر فراز ارتفاعات شهر «مندلی» عراق و در منطقه‌ی عملیاتِ مسلم بن عقیل(علیه السلام) 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

#به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

🕊🌷🕊 🌷پرواز کردن ربطی به بال ندارد، دل می خواهد❤️ دلی به وسعت آسمان... دل را باید آسمانی کرد... میان پرواز و پرتاب تفاوت از زمین تا آسمان است، پرواز که کنی آنجا می رسی که خودت میخواهی، پرتاب که کنند آنجا می روی که آنان می خواهند ... حیدر جان و چه زیبا پرواز کردی به جایی که دلت می خواست به سمت خدا....🕊 🌷نثار روح شهید مدافع حرم حیدر جلیلوند صلوات #سالگرد_شهادت http://sapp.ir/golestanekhaterat http://eitaa.com/golestanekhaterat 🌷🌷🌷🌷

شب بيست و هفتم بالخصوص غسل وارد شده و منقولست كه حضرت امام زين العابدين(عليه السلام) در اين شب اين دعا را مكرر مي خوانداز اوّل شب تا به آخر شب: اَللَّـهُمَّ ارْزُقْنِي التَّجافِيَ عَنْ دارِ الغُرُورِ، وَالاِْنابَةَ اِلـي دارِ الْخُـلُودِ، خدايا دوري از خانه فريب،و بازگشت به خانه جاويدان، وَالاِْسْتِـعْدادَ لِلْـمَـوْتِ قَبْـلَ حُلُـولِ الْفَــوْتِ. و آمادگي براي مرگ پيش از رسيدن آن را روزيام گردان. http://eitaa.com/golestanekhaterat

🌷بیست و هفتمین سحر رمضان را میہمان سردار سرلشکر شهید #دکتر_مجید_بقایی باشیم🌷 ڪہ أَحیاء هستند و رزق‌شان عندربـــ ! شایداز برڪتـــ حضورشان خودِغریبمان رابیابیم...🌹 #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

❁﷽❁ #از_دور_سـلام_ارباب✋❤️ من‌ڪفترِجَلْدٺ‌همہ‌دم‌بوده‌وهستم سخٺ‌اسٺ‌ڪه‌دورازحَرَمٺ‌زنده‌بمانم مَحزون‌شده‌ام‌ازغم هجران توآقا تاڪے ز رهِ دورســلامٺ برسـانم http://eitaa.com/golestanekhaterat

❁﷽❁ #از_دور_سـلام_ارباب✋❤️ من‌ڪفترِجَلْدٺ‌همہ‌دم‌بوده‌وهستم سخٺ‌اسٺ‌ڪه‌دورازحَرَمٺ‌زنده‌بمانم مَحزون‌شده‌ام‌ازغم هجران توآقا تاڪے ز رهِ دورســلامٺ برسـانم http://eitaa.com/golestanekhaterat

یا صاحب الزمان_عج شرمنده ے نگاه تو هستم نگاه ڪن یڪبار هم نگاه بہ اعماق چاه ڪن ما غرق در گناه شدیم و نیامدے آقا؛بیا دوباره مرا بےگناه ڪن اللهم عجل لولیک الفرج http://eitaa.com/golestanekhaterat

دلا یاران عاشق زود رفتند از این وادی همه خشنود رفتند من و تو مثل یک مرداب ماندیم خوشا آنان که مثل رود رفتند 🕊شادی روح شهید #مهدی_حسینی #صلوات #صبحـتون_شـہـدایـے http://eitaa.com/golestanekhaterat

📖جزء خوانی روزانه ماه مهربانی 🌙 🌹جزء بیست وهفتم۲۷ 🎤استاد معتز آقایے 💈حجم فایل : ۳/۹ مگابایت 🌷هدیه به ۵ #شهیدگمنام شهرستان بهبهان http://eitaa.com/golestanekhaterat

#پرواز اینجاکانال #کمیل است کانالی ک معبری شد برای رسیدن ب آسـمان مکانی ک جان فداکردندوپیکرشان جاماندوماندوماندوقرارگاهی شد برای تشنگان وصــال http://eitaa.com/golestanekhaterat

چفیہ... پرچمـ... چـادر... همہ از یڪ خانواده اند... امــا چفیہ بر دوش شـهدا ❤️ پرچم بہ دست رزمـندگان✌️ و چادر برسَرِ توست اے خواهر...:) #چادرانه🌸 @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

بخشی از وصیتنامه 🌷شهید حسین همدانی🌷 از آقا حلالیت می طلبم که نتوانستم سرباز خوبی باشم، عشق به ولایت و تبعیت از ایشان، سعادتمندی را به همراه دارد، مثل گذشته بدهکارانقلابیم نه طلبکار. @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

💠پَـــنـــد نــٰـامــہء شٌــــهَــــداء " ۱۷ "💠 🌹 شَـــهــید حاج حسین خرازی 🌹 ✅ #پند_نامه_شهدا ✅ #تلنگر @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

💠 #رمان_آیه_های_جنون 💠 #قسمت_۱۲۰ همتا گرم گونہ هایم را میبوسد و میگوید:ان شاء اللہ از چند وقت دیگہ خونہ ے خودت تلپ میشیم! یڪتا هم تایید میڪند:آرہ! رو مخ هادے میریم! سپس میخندد. فرزانہ رو بہ هادے میگوید:هادے! هادے بہ سمت ما برمیگردد:جانم! با چشم و ابرو بہ من اشارہ میڪند:اصلِ ڪارے! هادے سرش را پایین مے اندازد و میگوید:با من ڪارے ندارین؟ همتا اضافہ میڪند:آیہ جان! هادے چپ چپ نگاهش میڪند و آرام میگوید:میریم خونہ دیگہ! همتا حق بہ جانب میگوید:خب چے ڪار ڪنم؟! فقط پانتومیم نقش بازے میڪنے! بد میڪنم شدم دوبلورت؟! با همہ خداحافظے میڪنم و بہ سمت اتاقم برمیگردم،پردہ را ڪمے ڪنار میزنم،مادر و پدرم براے بدرقہ ے خانوادہ عسگرے تا ڪوچہ همراهے شان میڪنند‌. تنها هادے گوشہ ے حیاط مشغول پوشیدن ڪفش هایش شدہ. بغضم دیگر طاقت نمے آورد،مے شڪند و تڪیہ هایش از چشمانم سرازیر! پردہ را مے اندازم و هق هق میڪنم! بلند میگویم:واے آیہ! تو چہ غلطے ڪردے؟! با دست صورتم را مے پوشانم و زار میزنم! میخواهم روے زمین بنشینم ڪہ چند تقہ بہ شیشہ ے پنجرہ میخورد و پشت بندش صداے هادی:خانم نیازے! سریع صورتم را پاڪ میڪنم و پردہ را ڪنار میزنم،لب میزنم:ڪارے دارید؟ بہ شیشہ اشارہ میڪند و میگوید:میشہ پنجرہ رو باز ڪنید؟ مُردد پنجرہ را باز میڪنم،شبِ چشمانش را بہ چشمانم مے دوزد. برقِ چشمانش ماہ است و رنگِ چشمانش آسمانِ شب! چطور بہ این آسمان،دل نمے بستم؟! لب میزند:پشیمون شدید؟! بدون تردید میگویم:آرہ! لبخند ڪم رنگے لبانش را از هم باز میڪند:قول میدم نذارم این مدت سخت بگذرہ! نگاهم را از چشمانش میگیرم،جملہ ے بعدے اش پشیمان ترم میڪند:نازنین گفت بابت ڪمڪاتون ڪلے تشڪر ڪنم! لب میزنم:ڪار مهمے انجام نمیدم! گرماے نگاهش ذوبم میڪند:چرا! بزرگترین ڪمڪ بہ هردومون! و ماهِ من نگفتے این هر دو یعنے ڪہ؟! تو یا معشوقہ ات یا من و تو؟! خوش بہ حالِ او ڪہ با تو نامش عجین میشود، معشوقہ ے ماہ! ڪم ڪم از پشت شیشہ محو میشود،آرام و استوار قدم برمیدارد. با حرص پنجرہ را میبندم. تنها بہ اندازہ ے چهار ماہ فرصت داشتم،تو را براے خودم ڪنم....! ڪہ آن معشوقہ من باشم! معشوقہ ے تو! معشوقہ ے ماہ.... وَ اولین سورہ آن شب برایم نازل شد! هادے! تِلڪَ آیات جنون! زین پس این قرآن را با احتیاط ورق بزن، سورہ ها را یڪے پس از دیگرے ببین، وَ بخوان آیہ هایے با طعمِ جنون.... #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

#رمان_آیه_های_جنون #قسمت_۱۲۱ در رختخواب غلتے میزنم و بہ زور چشمانم را باز میڪنم؛نگاهے بہ ساعتِ دیوارے مے اندازم،هفت صبح را نشان میدهد. تا جایے ڪہ بہ یاد دارم تا نزدیڪ اذان صبح خوابم‌ نبرد! خمیازہ اے میڪشم و روے تخت مے نشینم،یاسین آرام و بدون دغدغہ خوابیدہ. لب میزنم:خوش بہ حالت! همانطور ڪہ از روے تخت بلند میشوم بہ انگشترے ڪہ ڪنارِ آینہ جا خوش ڪردہ نگاہ میڪنم. سپس نگاهم بہ خودم مے افتد،زیر چشم هایم پف دارد و رنگ و رویم پریدہ! چقدر دلم میخواست فڪر ڪنم همہ چیز خواب بود! سرے تڪان میدهم و پوزخند میزنم:خودت ڪردے ڪہ لعنت بر خودت باد! از اتاق خارج میشوم و بہ سمت سرویس بهداشتے میروم. مادرم خمیازہ ڪشان از اتاق مشترڪش با پدرم بیرون مے آید،همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ میرود میگوید:الان برات صبحونہ آمادہ میڪنم. وارد دستشویے میشوم:نمیخورم! با عجلہ شیر آب را باز میڪنم و چند مشت آب روے صورتم مے پاشم. تڪ تڪ لحظات دیشب مقابل چشمانم رژہ میروند! نفس عمیقے میڪشم و آرام میگویم:چهارماهو چطورے سَر ڪنم؟! و با خودم حساب میڪنم ڪہ این چهارماہ چقدر طول میڪشد! تا اوایل خرداد! _آیہ! بیا صبحونہ! با اڪراہ بہ سمت آشپزخانہ میروم،مادرم لیوان شیر را روے میز میگذارد و میگوید:دیشب تونستے بخوابے؟! یڪے از صندلے ها را عقب میڪشم و مے نشینم:تقریبا! نگران نگاهم میڪند،لیوان شیر و ظرف خرما را بہ سمت خودم میڪشم. _از هادے برام بگو! متعجب بہ چشمانش خیرہ میشوم،لب میزنم:چے بگم؟! رو بہ رویم مے نشیند:اخلاقش! عقایدش! توقعاتش! درماندہ نگاهم را از مادرم میگیرم و جرعہ اے از شیرم را مے نوشم. چہ بگویم؟! وقتے هیچ چیزے از این مرد نمیدانم! لبخند تصنعے روے لبانم مے نشانم و با شیطنت میگویم:تو این مدت قرارہ اینا رو بفهمم دیگہ! طور عجیبے نگاهم میڪند:احساس میڪنم یہ چیزے میخواے بگے اما نمیگے! میخندم:مثلا چے؟! نگاہ عاقل اندرسفیهانہ اے نثارم میڪند و سپس شروع میڪند بہ گرفتن لقمہ ے پنیر و گردو:اینو تو باید بگے! یڪ نفس باقے ماندہ ے شیرم را سَر میڪشم و بلند میشوم. براے اینڪہ آرامش ڪنم خم میشوم و محڪم گونہ اش را میبوسم:الڪے نگرانے قوربونت بشم! از همین نگرانے الڪے هایِ مادرونہ! زمزمہ میڪند:بذار مادر بشے اونوقت ازت میپرسم الڪیہ یا راستڪے! میخواهم از آشپزخانہ خارج بشوم ڪہ میگوید:تو ڪہ چیزے نخوردے! _دیرم میشہ! پنج دیقہ دیگہ ام سر و ڪلہ ے مطهرہ پیدا میشہ. لقمہ اے ڪہ گرفتہ بود بہ سمتم میگیرد:حداقل اینو بخور! لقمہ را از دستش میگیرم و تشڪر میڪنم،در حالے ڪہ لقمہ را گاز میزنم دوبارہ وارد اتاقم میشوم،سریع لباس هاے خانگے ام را با اُنیفورمِ مدرسہ تعویض میڪنم. قصد میڪنم براے سر ڪردن چادرم ڪہ صداے زنگ آیفون بلند میشود و چند لحظہ بعد صداے مادرم:آیہ! مطهرہ س! ڪمے صدایم را بلند میڪنم:الان میام! ڪولہ ام را روے دوشم مے اندازم و بہ سمت حیاط میروم. با عجلہ ڪتانے هاے مشڪے ام را پا میڪنم و رو بہ مادرم میگویم:راستے مامانے! امروز ڪلاس فوق العادہ ے ریاضے دارم،یہ ساعت دیرتر میام! در چهارچوب در مے ایستد:باشہ! پول همراهت دارے؟ بندِ ڪتانے ام را گرہ میزنم:آرہ عزیزم! از بوفہ فلافلے چیزے میگیرم میخورم. برایش دست تڪان میدهم و پر انرژے میگویم:خدافظے! لبخند میزند:خدا بہ همرات! همین ڪہ در را باز میڪنم مطهرہ با حرص میگوید:یہ وقت درو باز نڪنے! دستش را میگیرم و چند قدم بدمیدارم:اولا سلام! دوما از دندہ ے چپ بلند شدے؟! _علیڪ سلام! نہ از دندہ ے شمال بلند شدم! لبخند دندان نمایے میزنم:چہ خوب! خندہ اش میگیرد و مثل همیشہ لُپ هایش گُل مے اندازد،ڪمے یخش باز شدہ! با استرس مے پرسد:زبان خوندے؟! قلبم مے ریزد! مبهوت نگاهش میڪنم:مگہ میخواد بپرسہ؟! _آرہ! درس پنجم! آرام با دست روے سرم میڪوبم:خاڪ تو سرم! هیچے نخوندم! سرعتم را بیشتر میڪنم و میگویم:فقط بدو مطهرہ! اون ابراهیمیہ..... باقے حرفم را میخورم! میخواستم معلم زبانمان را در یڪ ڪلمہ توصیف‌ ڪنم! با خندہ میگویم:استغفراللہ! روزمونو با غیبت شروع نڪنیم! مطهرہ هم میخندد:چشم حاج خانم! بہ ڪل دیشب را فراموش میڪنم،راجع بہ هادے تا بہ حال بہ مطهرہ چیزے نگفتہ ام‌‌‌؛دلم میخواست امروز براے ڪسے درد و دل ڪنم ڪہ انگار اصلا وقتش نیست! از خیابان اصلے میگذریم،مطهرہ براے اینڪہ آرامم ڪند میگوید:منم دو دور خوندم ولے چیزے نفهمیدم! _باز همونو خوندے! من اصلا یادم نبود میخواد بپرسہ! اگہ ازم بپرسہ جواب ندم راهے دفترم میڪنہ،بعد از ماجراے اون روزم ڪہ محمدے و احدے عاشق چِش و ابروے من شدن! خوب بهونہ مے افتہ دستشون! مطهرہ نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و میگوید:اگہ تند بریم پنج دیقہ دیگہ مدرسہ ایم! از وقتے برسیم مدرسہ تا ابراهیمے بیاد نیم ساعت وقت داریم یہ چیزایے بخونے! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۲ سپس نگاهش را در اطراف میچرخاند:خلوتہ! بدو! باهم شروع میڪنیم بہ دویدن! نزدیڪ مدرسہ ڪہ مے رسیم مے ایستیم،همانطور ڪہ نفس نفس میزنم میگویم:خدا رو شڪر! ڪف دست راستم را مقابل مطهرہ میگیرم،با ڪف دست چپش محڪم بہ دستم میڪوبد و میگوید:عملیات با موفقیت انجام شد! بند ڪولہ ام را روے دوشم جا بہ جا میڪنم،همراہ مطهرہ وارد حیاط مدرسہ میشویم. گونہ هاے مطهرہ گُل مے اندازد:یادت باشہ سر فرصت باید یہ چیزے بهت بگم! سرے بہ نشانہ ے باشہ تڪان میدهم و ڪتاب زبانم را از داخل ڪولہ بیرون میڪشم. دلم میخواهد همان آیہ ے بے دغدغہ باشم! از یادم میبرم! اینڪہ،از دیشب مَحرم و هم نفس مردے شدم... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ _ساعت چندہ؟! مطهرہ بے رمق ساعت مچے اش را مقابل صورتم میگیرد،دو و نیم ظهر را نشان میدهد. خستہ و ڪوفتہ از هم خداحافظے میڪنیم،با قدم هاے بلند خودم را جلوے در خانہ میرسانم. ڪلید را در قفل مے چرخانم و وارد حیاط میشوم،نزدیڪ در ورودے ڪہ میرسم بلند میگویم:سلام! مادرم جواب میدهد:سلام! خستہ نباشے! _سلامت باشے! ڪتانے هایم را درمے آورم و وارد خانہ میشوم،نگاهے بہ پذیرایے مے اندازم و میگویم:چہ سوت و ڪورہ! نورا ڪجاست؟! _یاسین ڪہ مدرسہ س،باباتم سرڪار! نورام مثل اینڪہ ساعت ڪلاساش تغییر ڪردہ رفت آموزشگاہ! آهانے میگویم و چادرم را در مے آورم،بہ سمت اتاقم میروم ڪہ اضافہ میڪند:زود لباساتو عوض ڪن بیا ناهار! لباس هاے مدرسہ ام را تعویض میڪنم و سریع دست و صورتم را میشورم. وارد آشپزخانہ میشوم،مادرم همانطور ڪہ یڪ پر ڪاهو داخل دهانش میگذارد میگوید:بدو دیگہ!‌ مُردم از گرسنگے! پشت میز مینشینم و با ولع بہ زرشڪ پلو با مرغ نگاہ میڪنم:واے! داشتم از گرسنگے مے مُردما! سپس شروع میڪنم بہ ڪشیدن غذا و سالاد! قاشقم را پر از برنج میڪنم،در حالے ڪہ بہ سمت دهانم مے برمش میگویم:امروز حسابے خستہ شدم! مادرم جرعہ اے آب مے نوشد:حالا انگار ڪوہ ڪندے! حق بہ جانب میگویم:درس خوندن جزو پنج تا ڪار سخت جهانہ! سپس با چنگال خیار و ڪاهو برمیدارم و میخورم،چند قاشق بیشتر از غذا نخوردہ ام ڪہ مادرم میگوید:صبح فرزانہ زنگ زد! دست از غذا خوردن میڪشم،ڪنجڪاو بہ صورتش زل میزنم:خب! با دقت حرڪاتم را زیر نظر گرفته:گفت اجازہ بدم از امروز هادے بعضے روزا بیاد دنبالت باهم برید ببرون! قرار شد ساعت چهار بیاد دنبالت! قاشق و چنگالم را ڪنار بشقاب میگذارم،با حرص میگویم:نباید از من میپرسیدے ڪہ آمادہ ام یا نہ؟! _وا! مگہ میخواے چے ڪار ڪنے؟! ڪلافہ لیوان آبے براے خودم میریزم و یڪ نفس سَر میڪشم! مادرم اضافہ میڪند:میاد دنبالت،یڪے دو ساعت میرید بیرون حرف میزنید دیگہ! نفسم را بیرون میدهم:خستہ ڪوفتہ از مدرسہ اومدم،ڪلے درس دارم حالا باید آمادہ شم یہ ساعت دیگہ آقا بیاد دنبالم بریم بیرون؟! مشڪوڪ نگاهم میڪند،سریع اضافہ میڪنم:خب آخر هفتہ ها ڪہ ڪارے ندارم بهترہ! _حالا تو بہ بزرگیہ خودت ببخش! دوبارہ مشغول غذا خوردن میشوم:بخشیدم! نصف تهران براے شما و خانوادہ ے عسگرے! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ مادرم با دقت از سر تا پایم را مے ڪاود! بارانے نیلے رنگ با شلوار ڪتان مشڪے پوشیدہ ام. مے پرسد:با ڪدوم روسرے؟ روسرے نیلے رنگے ڪہ گل هاے ریز سفید رنگ دارد نشانش میدهم. این بار مے پرسد:ڪدوم چادر؟ _مامان! سالن مُدہ؟ یہ ساعتہ وایسادے ببینے چے میپوشم! اخم میڪند و میگوید:بدہ میخوام مرتب بگردے؟! پوفے میڪنم و جواب میدهم:با چادر دانشجویے! با رضایت سر تڪان میدهد:خوبہ! نزدیڪ چهارہ بدو آمدہ شو! با گفتن این حرف از اتاق خارج میشود،در آینہ خودم را نگاہ میڪنم:ببین تو چہ مصیبتے گیر ڪردے؟! صداے زنگ‌ در باعث میشود هول بشوم! با عجلہ روسرے ام را مُدل لبنانے سر میڪنم،ڪیف دستے مشڪے ام را برمیدارم. پشت در مے ایستم،صداے مادرم مے آید:هادے جان! بیا داخل! صداے هادے از داخل حیاط مے پیچید:ممنون! مزاحم نمیشم،اگہ میشہ بہ آیہ خانم بگید بیان! _آخہ اینطورے ڪہ نمیشہ! حالا بیا داخل یہ چایے بخور! زمزمہ میڪنم:واے چقدر ناز میڪنہ! ڪوفت بخورہ! چند تقہ بہ در میخورد،با عجلہ از ڪنار در دور میشوم! گلویم را صاف میڪنم:بفرمایید! مادرم در را باز میڪند و میگوید:هادے اومدہ! هر چقدر اصرار میڪنم نمیاد داخل! چیزے نمے گویم،ادامہ میدهد:چادرتو سر ڪن بیا! لبم را بہ دندان میگیرم،مادرم دوبارہ در را مے بندد و میرود. روے تخت مے نشینم و بہ چادرم زل میزنم. مثل اینڪہ آدم این بازے نبودم! نگاهم بہ سمت قرآنے ڪہ در ڪتابخانہ نشستہ میرود،لب میزنم:دلمو قرص ڪردے مگہ نہ؟! یا علے اے میگویم و چادرم را سر میڪنم،دو دل وارد پذیرایے میشوم. https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🍃💠 برگـرد انتظار دل هفت آسمان عٙجّل علی ظُهورڪ یا صاحب الزمان دلگیرم از سہ شنبہ بی‌رنگ و بوی تو چشم انتظار آمدنـت چشـم آسمان #سہ_شنبہ_هاے_عاشقے #جمڪران_وعدہ_گاہ_منتظران http://eitaa.com/golestanekhaterat

🌹بسم رب الشهداء والصدیقین🌹 ازشام بلا شهید آوردند... رزمنده مدافع حرم سید رضا حسینی نوده به جمع شهدای مدافع حرم پیوست. #شهادت_بوکمال #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

+دنبالِ شُهرَتیم و... پیِ اسم و رسمُ و نام غافل از اینکه فاطِمه س گُمنام میخَرد 😔💔 💔 http://eitaa.com/golestanekhaterat