💠دکتر احمدرضا بیضائی: 🌷همسر معزز محمودرضا مى فرمود؛ با محمودرضا درباره بچه هايى كه در سوريه شهيد مى شدند بحث مى كردم؛ از او پرسيدم: تو دنبال چه ميگردى در سوريه؟؟؟ گفت: فناى فى الله.! http://eitaa.com/golestanekhaterat

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۳ از پشت پنجرہ هادے را میبینم،آرام و محجوب گوشہ ے حیاط ایستادہ. دست هایش را داخل جیب ڪاپشن سورمہ اے رنگش بردہ. مادرم همانطور ڪہ بہ هادے زل زدہ میگوید:خجالت میڪشہ بیاد تو! هوا سردہ گناہ دارہ برو! با خندہ میگویم:داماد دوستِ ڪے بودے تو؟! از الان پروش نڪن! مادرم همانطور ڪہ بہ هادے زل زدہ میگوید:خجالت میڪشہ بیاد تو! هوا سردہ گناہ دارہ برو! با خندہ میگویم:داماد دوستِ ڪے بودے تو؟! از الان پروش نڪن! نیشگونے از گونہ ام میگیرد و میگوید:برو بچہ جون! حسودے نڪن! با مادرم بہ سمت در مے رویم ،ڪیف دستے ام را میفشارم:سلام! با شنیدن صدایم سرش را بلند میڪند،نگاہ ڪوتاهے بہ صورتم مے اندازد و جواب میدهد:سلام! نیم بوت هاے مشڪے ام را از داخل جاڪفشے بیرون میڪشم. براے اینڪہ جلوے مادرم خیلے خشڪ نباشیم همانطور ڪہ نیم بوت هایم را مے پوشم مے گویم:خیلے معطلتون ڪردم؟! لبخند ڪم رنگے ڪنج لبش مے نشاند:نہ! پنج شیش دیقہ س اینجام! تا یہ ساعت تاخیر خودمو آمادہ ڪردہ بودم! بہ سمتش میروم،رو بہ مادرم میگوید:با اجازہ ے شما! مادرم لبخند بہ لب هر دویمان را نگاہ میڪند:برید بہ سلامت! براے مادرم دست تڪان میدهم و میگویم:فعلا خداحافظ! هادے در را باز میڪند،رو بہ من میگوید:بفرمایید! خجول نگاهم را میان هادے و مادرم میگردانم سپس وارد ڪوچہ میشوم،هادے هم پشت سرم مے آید. ڪنارم قدم برمیدارد:داخل ڪوچہ جا براے پارڪ نبود،ماشینو گذاشتم سرڪوچہ! چیزے نمے گویم،نگاهے بہ لباس هایش مے اندازم؛شلوار جین تیرہ با ڪالج هاے سورمہ اے! همیشہ مرتب و خوشتیپ است اما در عین حال با تیپ معقول و سادہ! نزدیڪ ماشین ڪہ میرسیم سوییچ را بہ سمت ماشین میگیرد،درها با صداے بلندے باز میشوند. در ڪمڪ رانندہ را باز میڪند و میگوید:سوار شید! سپس خودش بہ سمت صندلے رانندہ میرود و مے نشیند. معذب سوار میشوم،همین ڪہ مے نشینم حرڪت میڪند. آب دهانم را فرو میدهم،برایم از هزار نامحرم نامحرم تر است! در حالے ڪہ موبایلش را روے داشبورد میگذارد میگوید:جاے خاصے مد نظرتونہ بریم؟ لب میزنم:یڪے دو خیابون پایین تر یہ پارڪ هست! لبخند عجیبے میزند:تو این سرما بریم پارڪ؟! شانہ هایم را بالا مے اندازم و میگویم:هرجایے ڪہ بہ نظرتون مناسبہ! با یڪ دست فرمان را گرفتہ و با یڪ دست دیگر زیپ ڪاپشنش را تا آخر پایین میڪشد. _این نزدیڪیا یہ ڪافے شاپ خوب هست! بے اختیار بہ نیم رخش خیرہ میشوم،ڪمے تہ ریش گذاشتہ دیشب از بس حالم بد بود توجہ نڪردم! چشمانش خستہ اند. ادامہ میدهد:یڪم خستہ ام! ساعت سہ تازہ از سرڪار برگشتہ بودم ڪہ مامان گفت زنگ‌ زدہ خونہ تون و گفتہ امروز میام دنبالتون! این یعنے حواست باشد! دل خوش ڪردن و منظور گرفتن نداریم! سرفہ اے میڪنم و نگاهم را بہ رو بہ رو میدوزم. دوبارہ ادامہ میدهد:فڪر ڪنم شمارم خستہ ڪوفتہ بہ زور با من فرستادن بیرون! بعد از گفتن این جملہ،دلبرانہ مے خندد! تقصیر همین #خندہ هایش بود! هربار بے هوا مے پریدند وسط و #قلبم را مے لرزاندند! لب میزنم:منم ساعت دو و نیم از مدرسہ برگشتم! نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و میگوید:پس ڪافے شاپ بهترین گزینہ ست! یڪ ربع بعد مقابل خانہ ے قدیمے اے پارڪ میڪند،همانطور ڪہ ڪمربندش را باز میڪند میگوید:رسیدیم! نگاهے بہ خانہ اے ڪہ نماے ڪاهگلے و یڪ در چوبے بزرگ دارد مے اندازم. هادے ڪاپشنش را در مے آورد و مرتب روے صندلے عقب میگذارد. نگاهم بہ پیراهنش مے افتد،پیراهن سفید با چهارخانہ هاے بزرگ سورمہ اے رنگ! در دل خدا را شڪر میڪنم ڪہ مادرم مراقب بود از سر لجبازے تیپ مراسم ختم نزنم! دستگیرہ ے در را میفشارم و پیادہ میشوم،هادے هم ڪیف سامسونت و موبایلش را برمیدارد و دنبالم مے آید. بدون حرف مقابل در چوبے مے ایستیم،هادے در را هل میدهد و اشارہ میڪند وارد بشوم. قدم اول را داخل ساختمان میگذارم،ذوق زدہ از دیدن صحنہ ے مقابلم محو فضا میشوم. حیاط بزرگے ڪہ پر از شمشاد و بید مجنون است،میزهاے چوبے با صندلے هاے لهستانے دور تا دور حیاط چیدہ شدہ،یڪ ساختمان با نماے گلبهے رنگ وسط حیاط خودنمایے میڪند. بہ انگشت اشارہ بہ سمت ساختمان اشارہ میڪند و میگوید:بریم داخل! ڪمے از هادے فاصلہ میگیرم،جلوتر از من وارد ساختمان میشود. پشت سرش در چوبے را باز میڪنم و وارد میشوم. داخل ساختمان تنها چهار پنج میز و صندلے چیدہ شدہ،هادے بہ سمت میزے ڪہ ڪنار پنجرہ قرار دارد میرود. محو شیشہ هاے رنگے پنجرہ میشوم،نگاہ گذرایے بہ صورتم مے اندازد و مے نشیند:جاے دنجیہ! بہ تبعیت از هادے من هم مے نشینم:بلہ! خیلے! موبایل و ڪیفش را روے میز میگذارد و منو را برمیدارد. #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۴-125 چند لحظہ منو را ورق میزند و سپس بہ سمت من میگیرد،بدون اینڪہ نگاهم ڪند میگوید:انتخاب ڪنید! منو را از دستش میگیرم و روے میز میگذارم،صورتم را بہ سمت پنجرہ برمیگردانم:چیزے نمیخورم! لب میزند:هر طور مایلید! جا میخورم! توقع داشتم دو سہ بار تعارف ڪند! حرصم میگیرد،ڪیف دستے ام را محڪم میفشارم! صدایے میگوید:چے میل دارید؟! سرم را برمیگردانم،پسر جوانے نزدیڪ میزمان ایستادہ. هادے ڪیفش را باز میڪند و میگوید:یہ نسڪافہ و یہ ڪیڪ شڪلاتے! گارسون سرے تڪان میدهد و بہ من چشم میدوزد:و شما؟! محڪم میگویم:من چیزے نمیخوام! نگاهش را میان من و هادے میگرداند و از میز دور میشود. دوبارہ سرم را بہ سمت پنجرہ برمیگردانم و دستم را زیر چانہ ام میزنم. آرام میگویم:ڪے برمیگردیم خونہ؟! ڪمے فڪر میڪند و جواب میدهد:اگہ اجازہ بدید نسڪافہ مو بخورم برمیگردیم! دو سہ دقیقہ بعد گارسون سینے بہ دست نزدیڪمان میشود،فنجان نسڪافہ و پیش دستے ڪیڪ را رو بہ روے هادے میگذارد:بفرمایید. هادے صمیمانہ میگوید:ممنونم! همین ڪہ گارسون از میزمان دور میشود رو بہ من میگوید:نسڪافہ براے رفع خستگے خوبہ ها! بدون اینڪہ نگاهش ڪنم میگویم:نوش جان! سنگینے نگاهش را روے دست راستم حس میڪنم،ڪنجڪاو رد نگاهش را میگیرم. بہ انگشت انگشترے ام چشم دوختہ! نگاهش را از دستم میگیرد و جرعہ اے از نسڪافہ اش را مینوشد. دستم را از روے میز برمیدارم و روے پاهایم میگذارم:انگشترو ڪادوها رو پس میدم! مثل من بہ حیاط چشم مے دوزد:من چیزے گفتم؟! شبِ چشمانش آرام اند و پر فروغ! فنجان را نزدیڪ لبانش میبرد و جرعہ اے مینوشد. در دل میگویم: "تا ڪے بشینم آقا نسڪافہ شو نوش جان ڪنہ؟!" بے حوصلہ موبایلم را از داخل ڪیفم بیرون میڪشم و قفلش را باز میڪنم. یادم مے افتد قرار بود با مطهرہ تماس بگیرم. نگاهے بہ هادے مے اندازم و میگویم:اینجا اشڪال ندارہ با تلفن صحبت ڪنم؟ سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد و میگوید:راحت باشید! از حفظ شمارہ ے مطهرہ را میگیرم،بعد از بوق سوم پر انرژے جواب میدهد:السلام علیڪَ یا آیہ! لبخند پر رنگے میزنم:سلام! ڪبڪت خروس میخونہ! _ڪبڪ ما همہ چیز میخونہ! راستے تو ڪجایے دختر؟ زنگ زدم خونہ نبودے! هادے توجهے ندارد،انگار ڪہ من وجود ندارم!نگاهم را بہ میز میدوزم:چرا بہ موبایلم زنگ نزدے؟! با عصبانیت ساختگے میگوید:پول شارژ منو تو میدے یا بابام؟! آرام میخندم:خب ببخشید! پر انرژے میگوید:آیہ! لب میزنم:جانم! ڪمے مڪث میڪند،صدایش رنگ‌ شرم میگیرد:عاشق شدم! متعجب میگویم:چے؟! _نشنیدے؟! گیج میگویم:چرا! ولے... جملہ ام را ادامہ نمیدهم! بہ جایش میپرسم:خواستگارتہ؟! میخندد:نہ! ڪمے فڪر میڪنم:از همسایہ هامونہ؟! با شیطنت میگوید:اووووووم،تقریبا! _تو ڪوچہ ے شماست یا ما؟! قهقهہ میزند و میگوید:اینو بگم لو میرہ! سریع میگویم:نڪنہ مربوط بہ ساختمون رو بہ رویے خونہ ے ماست؟! مستانہ قهقهہ میزند:خوشم میاد همیشہ باهوشے! با ذوق میگویم:مهندس ساجدے؟! _اگہ گفتے ڪدوم؟! ڪمے فڪر میڪنم و میپرسم:مگہ چندتا مهندس ساجدے داریم؟! _دوتا! نگاهم بہ هادے مے افتد ڪہ بہ حیاط خیرہ شدہ و پوزخندے روے لبش جا خوش ڪردہ! خودم را ڪمے جمع و جور میڪنم:حتما اون نچسبہ! فریاد میزند:ڪوفت! نچسب چیہ؟! اونے ڪہ جذابہ! آرام میخندم. تهدیدم میڪند:آیہ! نخندا! وگرنہ فردا تیڪہ پارہ ت میڪنم. وقتے میبند چیزے نمے گویم ادامہ میدهد:نمیدونم چطورے بگم؟! چندبار بخاطرہ بابا رفتم شرڪتشون وقتے مے دیدمش قلبم مے اومد تو دهنم! لپام گُل... حرفش را قطع میڪنم:تو همیشہ لپات گل میندازہ! _این فرق میڪنہ! واے الان ڪہ دارم راجع بهش حرف میزنم فشارم افتادہ! _مطهرہ! بہ خدا خل شدے! ڪمے آرام میگیرد:شاید! هے میڪوبم تو سر خودم میگم آخہ این چیزا از تو بعیدہ! هے سر نماز از خدا میخوام از فڪرش دربیام! زیر چشمے بہ هادے نگاہ میڪنم:طبیعیہ! دو روز دیگہ از سرت مے افتہ. درماندہ میگوید:فڪر نڪنم! همش بہ یہ بهونہ اے خودمو میڪشونم شرڪت بابا اینا! با شیطنت میگویم:پس بگو بہ بهونہ ے بابا میرم نہ بخاطرہ بابا! آرام میخندد. زمزمہ میڪنم:آخہ دخترجون میدونے چند سال از ما بزرگترہ؟! آرام میگوید:دوازدہ سیزدہ سال! _اونوقت میاد سراغ من و تو؟! اصلا اختلاف طبقاتے... باقے حرفم را نمیگویم! نمیخواهم از من برنجد. صدایش مے لرزد:نہ! سراغ من نمیاد! متعجب میپرسم:گریہ میڪنے؟! سعے دارد لرزش صدایش را پنهان ڪند:نہ! نہ! شایدم بہ قول تو الان طبیعیہ دو روز دیگہ از سرم مے افتہ! میپرسم:مگہ چند وقتہ میشناسیش؟! سرفہ اے میڪند و جواب میدهد:شیش هفت ماهے میشہ! همون اول ڪہ دیدمش یہ جورے شدم.. اطمینان بخش میگویم:بہ نظرم الان براے ما دخترا معتاد سر ڪوچہ ام جذابہ چہ برسہ ڪسے مثل... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۶ نگاهے بہ مادرم مے اندازم و سینے را مقابل فرزانہ میگیرم،همانطور ڪہ دستہ ے فنجان را با دو انگشت شصت و اشارہ میگیرد میگوید:ممنون عزیزم! لب میزنم:نوش جان! بہ سمت مادرم میروم و بہ او هم تعارف میڪنم،میخواهم بہ سمت مبل تڪ نفرہ بروم ڪہ فرزانہ میگوید:بیا اینجا! نگاهش میڪنم،لبخند تصنعے لبانش را از هم باز ڪردہ. با اڪراہ ڪنارش مے نشینم و چیزے نمیگویم. هشت روز از محرمیت من و هادے گذشتہ،آخرین بار هفت روز پیش ڪہ باهم براے اولین بار بیرون رفتیم،دیدَمش. از آن روز خبرے از هادے ندارم،نہ من شمارہ ے همراهش را دارم نہ او! دیشب فرزانہ با مادرم تماس گرفت و گفت امروز بہ دیدنمان مے آید. _خب! آیہ جان از درسا چہ خبر؟ با پرسیدن این جملہ،فنجان را نزدیڪ لب هایش مے بَرد و جرعہ اے چاے مے نوشد. سعے میڪنم لبانم خندان و لحنم دوستانہ باشد:همہ چیز خوبہ! دارم اساسے براے ڪنڪور میخونم. سرش را تڪان میدهد:خیلے خوبہ! موفق باشے. _ممنون! بہ صورت مادرم زل میزند و میگوید:من ڪہ آرزو بہ دل موندم هادے خوب درس بخونہ! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم،مادرم مے پرسد:چرا؟! لیسانس دارن ڪہ! لبخند محوے ڪنج لبانش مے نشیند:آرہ! اما دبیرستان بہ زور درس خوند! ڪنجڪاو مے پرسم:چرا؟! صورتش را بہ سمتم برمیگرداند:دوست نداشت تو رشتہ هاے نظرے درس بخونہ! بہ اصرار من رفت ریاضے فیزیڪ،امتحاناے ترمشو با یازدہ دوازدہ قبول میشد! یڪے دوبارم تڪ مادہ زد! دوبارہ جرعہ اے از چایش مے نوشد و با خندہ ادامہ میدهد:هر طور بود دیپلمشو گرفت دیگہ! انگار مے داند سوال بعدے ام چیست ڪہ میگوید:تو ڪنڪورم رتبہ ے خوبے نیاورد،دانشگاہ آزاد حسابدارے خوند! بہ گرافیڪ علاقہ داشت! چشمانش را بہ چشمانم میدوزد:باورت میشہ هادے اے ڪہ تڪ پسر خانوادہ ے ماست و وضع مالے پدرش خوبہ،ڪارگرے ڪردہ باشہ؟ ابروهایم را بالا میدهم:نہ! با غرور میگوید:از شونزدہ سالگے ڪار میڪنہ! نذاشت شهریہ ے دانشگاهشم ما بدیم! بعد ڪہ وارد دانشگاہ شد رفت سراغ ڪاراے دیگہ،تو شرڪتے ام ڪہ الان مشغولہ نزدیڪ یہ سالہ استخدام شدہ! متعحب نگاهش میڪنم،ادامہ میدهد:در ڪل شخصیت مستقلے دارہ،مطمئنم تو هزینہ هاے ازدواجتونم نمیذارہ ما ڪمڪ ڪنیم! گونہ هایم سرخ میشوند،از ڪدام ازدواج صحبت میڪند؟! فرزانہ،دستِ راستم را میان هر دو دستش میگیرد و گرم میفشارد،برقِ چشمانش سَر در گُمم میڪند،رنگِ خواهش دارند و التماس! _هادے مردیہ ڪہ اگہ دلشو بہ دست بیارے زندگیشو بہ پات میریزہ! عجیب بر جملہ ے "دلشو بہ دست بیاری" تاڪید دارد! خجول نگاهم را از چشمانش میگیرم و آرام میگویم:فعلا ڪہ تازہ داریم آشنا میشیم! دستم را رها میڪند:بذار بشناسیش! در دلم پوزخند میزنم،ڪدام بقالے میگوید ماستم ترش است؟! ادب و شخصیت پسرش را چند روز پیش دیدم! فنجان چاے را برمیدارم و ڪمے مے نوشم،فرزانہ رو بہ مادرم میگوید:پروانہ جان! راستش گفتم امروز بیام هم شما رو ببینم هم دعوتتون ڪنم فردا شب بیاید خونہ ے ما براے شام! مادرم لبخند گرمے بہ رویش مے پاشد:ممنون عزیزم اما ما زیاد مزاحم شدیم فعلا باید جبران ڪنیم! فرزانہ اخمانش را درهم میڪشد:وا! این حرفا چیہ؟! ما ڪہ باهم تعارف نداریم،بعد از چند وقت دور هم جمع بشیم. سریع میگویم:ممنون اما خواهر بزرگم براے فردا شب دعوتمون ڪردہ! فرزانہ نگاهش را میان من و مادرم مے چرخاند:جدے؟! مادرم سرے بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد و میگوید:آرہ! خیلے وقتہ خونہ ش نرفتیم ازمون دلخورہ. میخواهم نفس آسودہ اے بڪشم ڪہ از شر مهمانے خلاص شدم ڪہ فرزانہ میپرسد:میدونن آیہ و هادے نامزدن؟ مادرم ڪمے مڪث میڪند و جواب میدهد:آرہ میدونن! لبم را میگزم و دلخور مادرم را نگاہ میڪنم،نباید میگفت! فرزانہ با خوشحالے میگوید:پس ایرادے ندارہ ڪہ فردا آیہ بیاد خونہ ے ما؟ میخواهم حرفے بزنم ڪہ مادرم چشم غرہ اے نثارم میڪند. _ایرادے ڪہ ندارہ! اما خب آیہ بخواد تنها بیاد.... فرزانہ نمیگذارد مادرم را ادامہ بدهد:مگہ میخواد بیاد خونہ ے غریبہ؟! بذارید بہ حساب پا گُشا! نگاہ مظلومم را دوبارہ بہ مادرم میدوزم،لبخند آرامش بخشے میزند:باشہ! آرام میگویم:مامان! فرزانہ جدے بہ من میگوید:فردا پنجشنبہ ست،بهونہ براے درس و مدرسہ قبول نمیڪنم! سپس رو بہ مادرم ادامہ میدهد:پس با اجازہ ت فردا میگم هادے ساعت پنج شیش بیاد دنبال آیہ،شمام با خیال راحت برید مهمونے! آب دهانم را با شدت فرو میدهم،انگار از آن شب بلاے الهے نازل شد! بودن ڪنارِ هادے! چہ عذابِ شیرینے..... بہ مادرم زل میزنم و میگویم:ببین ڪاراتو! همانطور ڪہ روسرے اش را سَر میڪند میگوید:بهش چے میگفتم؟! مگہ درخواست نامعقولے ڪرد؟! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🌷بیست و هشتمین سحر رمضان را میہمان شهید مدافع حرم بی سر #شهید_محسن_حججی باشیم🌷 ڪہ أَحیاء هستند و رزق‌شان عندربـــ ! شایداز برڪتـــ حضورشان خودِغریبمان رابیابیم...🌹 #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

اِلَهـی هـَارِبٌ مِنْڪَ إِلَیْڪ خدایا فرار می ڪنم از خودت بہ خودت یعنی تمام دارایی ام و امن ترین پناهـم تو هـستی مرا به نگاهی دریاب #مناجات_الراغبین #خدایا_ما_دوبارہ_آمدیم http://eitaa.com/golestanekhaterat

📖جزء خوانی روزانه ماه مهربانی 🌙 🌹جزء بیست وهشتم۲۸ 🎤استاد معتز آقایے 💈حجم فایل : ۳/۸ مگابایت 🌷هدیه به شهدای روحانی #دفاع_مقدس_و_مدافع_حرم http://eitaa.com/golestanekhaterat

دلتنگ که باشے بغــــض که داشته باشے پناه میبرے به قاب عکـس ها حالا خدا نکند دختر باشی و بابایے 🌸ریحانه ایزدی دردانه ی شهید مدافع حرم پویا ایزدی🍃 #مدیون_خانواده_شهداییم #صبحتون_شهدایی http://eitaa.com/golestanekhaterat

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۷ نیم نگاهے بہ سر تا پایم مے اندازد و بدون اینڪہ منتظر جواب حرف هاے قبلے اش باشد مے پرسد:آمادہ شدے؟! سرد میگویم:بعلہ! نگاهم بہ سمت ساعت ڪشیدہ میشود،دہ دقیقہ بہ پنج! هادے صبح بہ خانہ زنگ زد و گفت ساعت پنج دنبالم مے آید. _مریم و نساء خیلے دلخورن! مے پرسم:بابتِ؟! بہ سمتم برمیگردد و عاقل اندر سفیهانہ نگاهم میڪند:یعنے نمیدونے؟! شانہ اے بالا مے اندازم و نگاهم را بہ مانتوے بنفشم مے دوزم. بخاطرہ دعوت نشدن بہ مراسم محرمیت دلخورند. _گفتم یاسین و نورا زودتر از ما برن ڪہ ترڪشاشون بیشتر بہ اونا بخورہ! بلند میخندم:واے مامان! از روے مبل بلند میشوم و مقابل آینہ مے ایستم،با وسواس روسرے مشڪے رنگم را مدل لبنانے میبندم. _چادر رنگے برداشتے؟! بدون اینڪہ نگاهم را از آینہ بگیرم میگویم:نہ! اونجا از همتا یا یڪتا میگیرم. پالتوے مشڪے ام را از روے مانتو تن میڪنم،همین ڪہ آخرین دڪمہ اش را مے بندم صداے زنگ در بلند میشود. مادرم همانطور ڪہ بہ سمت در میرود میگوید:حتما هادیہ! اخمانم را درهم میڪشم،بابت رفتار چند روز قبلش عصبانے ام! چادرم را از روے دستہ ے مبل برمیدارم و سریع سر میڪنم. چند لحظہ بعد هادے وارد خانہ میشود،شلوار ڪتان قهوہ اے تیرہ با ڪاپشن مشڪے پوشیدہ. گونہ ها و نوڪ بینے اش از شدت سرما صورتے رنگ شدہ اند. با لبخند رو بہ مادرم میگوید:سلام! مادرم لبخند مهربانے نثارش میڪند و میگوید:سلام! خوش اومدے! بیا تا آیہ آمادہ بشہ یہ چاے بخور! جدے میگویم:مامان! منڪہ آمادہ ام! مادرم دور از چشم هادے لبش را میگزد و لب میزند:زشتہ! نگاہ هادے بہ من مے افتد،همانطور ڪہ سرش را پایین مے اندازد میگوید:سلام! چند لحظہ مڪث میڪنم و سپس بہ زور جوابش را میدهم:سلام! میخواهد روے مبل بنشیند ڪہ با قدم هاے بلند بہ سمت در میروم و میگویم:الان ڪفشامو مے پوشم بریم! از چشمانش خستگے مے بارد،درماندہ نگاهے بہ من و سپس بہ مادرم مے اندازد. دوبارہ قد راست میڪند:پروانہ خانم! با اجازہ تون ما بریم. مادرم اخمانش را درهم میڪشد:بشین یہ چایے بخور! لبخند ڪم جانے میزند:سر فرصت میام براے یہ ناهار یا شامِ مفصل مزاحمتون میشم،شمام دیرتون میشہ! مادرم گرم میگوید:قدمت روے چشم،البتہ اگہ آیہ بذارہ! سپس ریز میخندد،با حرص میگویم:مامان! پیشانے اش را بالا میدهد:بعلہ؟! نگاهم را از هادے و مادرم میگیرم،بے توجہ بہ تعارف تڪہ پارہ ڪردنشان مشغول بہ پا ڪردن نیم بوت هایم میشوم. همین ڪہ نیم بوت هایم را مے پوشم هادے ڪنارم مے ایستد. بدون اینڪہ نگاهم ڪند ڪالج هاے مشڪے اش را بہ پا میڪند. چند لحظہ بعد از مادرم خداحافظے میڪنیم و از خانہ خارج میشویم. همین ڪہ در حیاط را میبندم نگاهے بہ اطراف مے اندازم،ڪوچہ تقریبا خلوت است. هادے سوییچ را بہ سمت ماشین میگیرد و دڪمہ اش را میفشارد. چند متر دور تر از جلوے درمان پارڪ ڪردہ. براے اینڪہ ڪسے نبیند،سریع در سمت ڪمڪ رانندہ را باز میڪنم و مے نشینم‌. هادے متعحب خیرہ شدہ،بدون حرف سوار میشود. سرد میگویم:لطفا از این بہ بعد داخل ڪوچہ نیاید! چیزے نمیگوید،ادامہ میدهم:نمیخوام همسایہ ها متوجہ بشن! لب میزند:باشہ! میخواهد ماشین را روشن ڪند ڪہ نگاهش بہ دست هایم مے افتد. دست راستش را مقابلم میگیرد و انگشتِ انگشترے اش را تڪان میدهد:انگشترتون؟! گیج نگاهش میڪنم:خب! دستے بہ تہ ریشش میڪشد و میگوید:انگشترے ڪہ مامان شب محرمیت بهتون داد! باز مثل خنگ ها میگویم:خب! جدے نگاهم میڪند:دستتون نڪردید! این بار ڪشیدہ تر میگویم:خب! لبخند ڪجے ڪنج لبش مهمان میشود:مامانم یڪم حساسہ ڪاش دستتون میڪردید! نگاهے بہ دستانم مے اندازم و میگویم:باهاش راحت نیستم! بدون حرف حرڪت میڪند،نگاهم از داخل آینہ بہ ظرف هاے غذایے ڪہ روے صندلے عقب چیدہ شدہ اند مے افتد‌‌. ڪنجڪاو سر برمیگردانم،بیشتر از بیست تا بہ نظر مے رسند. هراسان بہ سمت هادے برمیگردم،بلند میگویم:آقاے عسگرے! چشمانش از تعجب گشاد میشوند،بدون اینڪہ نگاهم ڪند میگوید:چیزے شدہ؟! با حرص میگویم:قرارمون این نبود! صورتش را بہ سمتم برمیگرداند،متعجب میگوید:مگہ چے شدہ؟! با سر بہ صندلے عقب اشارہ میڪنم و میگویم:قرار نبود از اقوام ڪسے متوجہ بشہ! مادرتون دیروز نگرفت مهمون دارید! همانطور ڪہ سرش را برمیگرداند پوزخند میزند:نترس! برات جشن نگرفتیم! و اینگونہ براے اولین بار برایش مفرد شدم! با بے احساس ترین عاشقانہ! با حرص مشتم را میفشارم و میگویم:نگہ دارید! میخوام پیادہ شم. بدون اینڪہ نگاهش را از رو بہ رو بگیرید میگوید:پیادہ ت میڪنم،میرما! تقریبا داد میزنم:منم خواستم پیادہ م ڪنید! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۸ چند متر جلوتر پشت چراغ قرمز مے ایستد،میخواهم دستگیرہ ے در را بفشارم ڪہ نگاہ عاقل اندر سفیهانہ اے نثارم میڪند و میگوید:نگہ داشتم چون چراغ قرمزہ! در را نصفہ باز میڪنم ڪہ با حرص میگوید:میشہ دو دیقہ بشینے سر جات؟! الان برگردے خونہ بہ مامان و بابات چے میگے؟! با حرص در را میبندم،دست بہ سینہ بہ رو بہ رو خیرہ میشوم. سہ پسر بچہ مشغول فروختن گل و دود ڪردن اسپند هستند. اڪثر رانندہ هاے سعے دارند با اخم و تشر از ماشین هایشان دورشان ڪنند. یڪے از پسر بچہ ها همانطور ڪہ دور ماشین اسپند دود میڪند چند تقہ بہ شیشہ ے سمت هادے میزند. پیراهن ڪهن و نازڪے بہ تن دارد،ڪلاہ بافتے ڪہ براے سرش بزرگ است تا روے ابروهایش ڪامل ڪشیدہ شدہ. هادے با عجلہ شیشہ را پایین میدهد،پسر بچہ با لحن مظلوم میگوید:عمو! ڪلے برات اسفند دود ڪردم ماشین خوشگلت چشم نخورہ! اسپند را بہ سمت هادے میگیرد و مے چرخاند:ایشالا چشم بد ازتون دور باشہ! هادے لبخند مهربانے نثارش میڪند و بہ سمت صندلے عقب خم میشود. با لحن صمیمانہ میگوید:خیلے ممنون عمو جون! چهار ظرف غذا بہ سمتش میگیرد و میگوید:الان پول نقد همرام نیست میشہ دفعہ ے بعد ڪہ اومدم پولتو بدم؟! چشمان پسرڪ مے درخشد،با ذوق غذاها را از دست هادے میگیرد و میگوید:اینا از پول اسفندے ڪہ دود ڪردم بیشترہ ها! هادے دستے بہ گونہ ے پسرڪ میڪشد و میگوید:اینا ڪہ نذریہ،فردا هستے پولتو بیارم؟! پسر با ذوق سرش را بہ نشانہ مثبت تڪان میدهد و میگوید:آرہ! همیشہ هستم،اگہ این ورا ندیدیم از بچہ ها بپرسے رضا ڪجاست بهت میگن! هادے میخواهد چیزے بگوید ڪہ چراغ سبز میشود،با عجلہ فرمان را مے چرخاند و میگوید:بہ دوستاتم بدہ! فردا میبینمت. رضا با ذوق برایمان دست تڪان میدهد و بہ سمت دوست هایش میدود. گیج بہ رفتار هادے نگاہ میڪنم،نفسش را آسودہ بیرون میدهد و با لبخند بہ رو بہ رو خیرہ میشود. آرام مے پرسم:غذا ها نذریہ؟! لب میزند:بلہ! مِن مِن ڪنان میگویم:مَن...مَن....فڪر ڪردم ڪہ... نمیگذارد جملہ ام را تمام ڪنم:مهم نیست! بدون حرف هر دو بہ خیابان خیرہ میشویم،بابت رفتارم خجالت میڪشم‌..‌. ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ بیست دقیقہ از حرڪتمان گذاشتہ وڪم ماندہ بہ مقصد برسیم،در این چند دقیقہ بہ هر چهارراہ ڪہ رسیدیم هادے تمام غذاها را بہ ڪودڪان گل فروش و آدامس فروش داد. بہ خیابان اصلے میرسیم،نگاهے بہ صندلے عقب مے اندازم،سہ تا غذا ماندہ. نگاهم بہ پسربچہ اے ڪہ دو دستہ نرگس بہ دست گرفتہ و خستہ بہ عبور ماشین ها نگاہ میڪند مے افتد. با عجلہ شیشہ را پایین میدهم و صدایش میزنم:آقا پسر! سرش را بہ سمتم برمیگرداند و ڪنجڪاو نگاهم میڪند. لبخند میزنم:میشہ بیاے؟! سنگینے نگاہ هادے را حس میڪنم،پسر با عجلہ بہ سمت ماشین میدود‌. نفس نفس زنان ڪنار پنجرہ مے ایستد:بعلہ خانم؟! همانطور ڪہ زیپ ڪیفم را پایین میڪشم میگویم:نرگسات چندن؟! با ذوق میگوید:همین دوتا دستہ موندہ،دستہ اے شیش تومنہ اما اگہ دوتاشو بخرید باهم دہ تومن میدم. لبخندم را پر رنگ تر میڪنم:چہ ارزون! اسڪناس دہ تومنے اے از داخل ڪیفم بیرون میڪشم میخواهم بہ دست پسرڪ بدهم ڪہ دست مردانہ اے سریع اسڪناس را میڪشد! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🌷 #خاطرات 🌷 🌹آخرین دیدار🌹 یک ساعت قبل از اینکه محسن اعزام بشود، مادرم با من تماس گرفت و گفت که محسن دارد به سوریه می رود، همان لحظه اشک از چشمانم جاری شد و فوراً خودم را به منزل پدرم رساندم. تا با محسن خداحافظی کنم، ما خیلی گریه و زاری می‌کردیم؛ اما محسن واقعاً صبور بود و عاشقانه به‌سوی شهادت رفت. ↖به نقل از : #مریم_حججی (خواهر شهید)↗ برای شادی روح شهدا #صلوات 🌸 http://eitaa.com/golestanekhaterat

قَــــرارِ عاشِــــقی⬅️ •✾• ۲ •✾• 🌷شهید سید مجتبی علمدار🌷 📎دوستان شهدایی التماس دعا ...🌺 @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

#شهیدحججی از لسان رزمندگان سوریه و خانواده #به_رسم_رفاقت_دعای_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

#کلامی_ازشهدا     شهید مرتضی آوینی اگر قبرستان جاییست که مردگان را در آن قرار می دهند ما قبرستان نشینان عادات و روزمرگی را آیا به معنای زندگی راهیست؟ اگر مقصد پرواز است لانه ویران بهتر. پرستویی که مقصد را در اوج می یابد از ویرانی لانه اش نمی هراسد. http://eitaa.com/golestanekhaterat 🍃🌸🍃🌺🍃🌸🍃🌺🍃

#شهدای_گمنام #دانشگاه_پیام نور_شیراز دعاگوی دوستان #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #شادی_روحشون_صلوات @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅

🌸🍃 بعضـــے ها هم از آبِ گل ‌آلود.... ماهــــے....! نَه....! راه معراج مـــے گیرند ... #اللهم_ارزقنا_شهادت http://eitaa.com/golestanekhaterat

🍃🌸 •| #منبر_کوتاه بعضی از گناهان مثل نفت هستند و بعضی‌ها هم مثل بنزین..! قرآن درباره گناه‌های نفتی میگه 👈«انجامش ندین» درباره گناه‌های بنزینی میگه 👈«نزدیکش هم نشید» ' لاتقربوا ' چون بنزین، بر خلاف نفت از دور هم آتیش میگیره. رابطه با نامحرم و شهوت جز گناهان بنزینیه و شیطان قسم خورده هرجا زن و مردی تنها باشن، نفر سومش خودم هستم ‌•| #استاد_محسن_قرائتی ---------------------------------------- 💠 به رسانه مردم بپیوندید👇 https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 درنشر لینک حذف نشود

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۹ متعجب بہ هادے نگاہ میڪنم،همانطور ڪہ اسڪناس را تا میڪند و روے ڪیفم میگذارد میگوید:من حساب میڪنم! چشمانم را ریز میڪنم:شما ڪہ گفتید پول نقد ندارید! در ماشین را باز میڪند:ڪارت ڪہ دارم! سپس از ماشین پیادہ میشود و بہ سمت سوپرمارڪتے ڪہ ڪنار خیابان است مے دود. بہ سمت صندلے عقب خم میشوم:آقا پسر تو اینجا تنهایے؟! با احتیاط مے پرسد:چطور؟! هر سہ ظرف غذا را برمیدارم و نگاهش میڪنم:نذریہ! آب دهانش را قورت میدهد و معصوم میگوید:خواهرمم اون یڪے خیابون گل میفروشہ! غذاها را بہ سمتش میگیرم:پس بیا! دستہ گل ها را زیر بغلش میزند و دوتا از غذاها را برمیدارد و محڪم میگوید:قبول باشہ! آرام میگویم:مطمئنم ڪہ این نذرے قبولہ! هادے از داخل سوپر مارڪت بیرون مے آید و بہ سمت پسر قدم برمیدارد. با دیدن ظرف هاے غذایے ڪہ دستش هستند لبخند پر رنگے میزند و میگوید:گفتے نرگسات چندن؟! پسر بہ سمتش برمیگردد:دو تا دستہ ش باهم دہ تومن! هادے اسڪناس دہ تومنے را روے ظرف غذا و میگوید:بفرمایید. سپس با احتیاط دستہ گل ها را از زیر بغلش بیرون میڪشد. پسر با عجلہ بہ سمت پل هوایے میدود،هادے چند لحظہ نگاهش میڪند و دوبارہ سوار ماشین میشود. هر دو دستہ ے نرگس را روے داشبورد میگذارد و آرام میگوید:نرگساتون! بدون حرف بہ پسرے ڪہ نرگس میفروخت زل میزنم،ڪنار پل عابر پیادہ مے نشیند. چند لحظہ بعد دختر هفت هشت سالہ اے نزدیڪش میشود و با ذوق چیزهایے میگوید! هادے آرام میگوید:فڪر ڪنم خوشحالن ڪہ امروز همہ ے گلاشونو فروختن! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد:آرہ! بہ ظرف غذایے ڪہ روے پایم ماندہ اشارہ میڪند و میگوید:میشہ برش دارم؟! با انگشت شصت زیر چشمم را پاڪ میڪنم و میگویم:بعلہ! ظرف غذا را روے پایش میگذارد و دو قاشق پلاستیڪے از صندلے عقب برمیدارد. دوبارہ بہ زیر پل هوایے زل میزنم،با ذوق غذا میخورند و باهم صحبت میڪنند. گویے لذیذترین غذاے عمرشان را میخورند! بہ سمت هادے برمیگردم،همانطور ڪہ قاشقش را پر از برنج و تڪہ اے ڪباب میڪند نگاهش بہ سمت آن هاست. با لذت غذایش را میجود و آرام لب میزند:حالا میتونم راحت ناهارمو بخورم! متعجب نگاهش میڪنم،قاشق تمیز را بہ سمتم میگیرد:نذریہ! یہ قاشق بردارید! بہ چشمانش نگاہ میڪنم،تلو تلو میخورند شبِ چشمانش! چطور میشد مستِ این چشم ها نشد؟! صد سال هم براے شناختنش ڪم بود... من، او، چشمانش، وَ یڪ بغل نرگس، بهانہ،براے عاشق شدن جور شد... #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۳۰ _رسیدیم! بدون اینڪہ نگاهش ڪنم زمزمہ میڪنم:ممنون! دستگیرہ ے در را میفشارم و پیادہ میشوم،بدون حرف پشت سرم مے آید. نزدیڪ در ڪہ میرسیم از داخل جیب شلوارش دستہ ڪلیدے بیرون میڪشد. چادرم را ڪمے روے صورتم میڪشم و با استرس بہ نماے خانہ چشم میدوزم. هادے چند قدم جلوتر مے ایستد،همانطور ڪہ ڪلید را داخل قفل مے چرخاند مے پرسد:پدر و مادرتون ڪے از مهمونے برمیگردن؟ ڪمے فڪر میڪنم و جواب میدهم:نمیدونم! ساعت نُہ،نُہ و نیم بهشون پیام میدم ڪہ دارم برمیگردم. لبخند ڪم رنگے روے لبانش نقش میبندد:نُہ،نُہ و نیم ما تازہ شام میخوریم! آب دهانم را با شدت فرو میدهم،بودن در جمع خانوادہ ے عسگرے؛آن هم براے چندین ساعت اصلا برایم خوشایند نیست! در را تا آخر باز میڪند و میگوید:بفرمایید! بدون حرف وارد حیاط میشوم،هادے هم ڪنارم قدم برمیدارد. تمام گل ها و درخت هایشان خشڪ شدہ! گویے آن ها هم منتظر بودند تا با معجزہ ے #عشق جان بگیرند! از حیاط میگذریم و جلوے در ورودے مے ایستیم،هادے در حالے ڪہ چند تقہ بہ در میزند بلند میگوید:صاب خونہ! ما اومدیم! در را نیمہ باز میڪند و نگاهے بہ سالن مے اندازد،سپس بہ من اشارہ میڪند ڪہ وارد بشوم. نفس عمیقے میڪشم و اولین قدم را برمیدارم،فرزانہ و همتا در چهارچوب در ظاهر میشوند. بہ زور لبخند میزنم:سلام! فرزانہ دستش را بہ سمتم دراز میڪند و میگوید:سلام! خوش اومدے عزیزم! دستش را میفشارم و لب میزنم:ممنون،مزاحمتون شدم! گونہ هایم را مے بوسد:اینجا دیگہ خونہ ے خودتہ! آدم تو خونہ ے خودش مزاحمہ؟! بہ زور لب میزنم:شما لطف دارید! همتا با عصبانیت ساختگے میگوید:مامان دو دیقہ ولش ڪن،بذار نوبت بہ منم برسہ! فرزانہ چپ چپ نگاهش میڪند:پنج دیقہ ام نیست رسیدن! اگہ بذارے درست سلام و احوال پرسے ڪنم! ناگهان "وای" ڪشیدہ اے میگوید و ادامہ میدهد:بیاید تو! سردہ! هادے با عجلہ از ڪنار من رد میشود و بہ سمت طبقہ ے دوم میرود:چہ عجب مامان! یادت افتاد زمستونہ! وارد خانہ میشوم،همانطور ڪہ با همتا روبوسے میڪنم میگویم:قُلت ڪو؟! _رفتہ درس بچینہ! دانشگاس! خوب نگاهش میڪنم،شلوار جین آبے روشن تنگے همراہ با بلوز بافت سفید بہ تن ڪردہ. موهاے مشڪے رنگش را دم اسبے بستہ و آرایش ملایمے روے صورتش دیدہ میشود،برعڪس بیرون از خانہ! چشمانم را ڪمے گشاد میڪنم و با ذوق میگویم:چہ خوشگل شدے تو! پشت چشمے نازڪ میڪند:بودم! آرام با آرنجم بہ بازویش میڪوبم:خب حالا! خودتو ڪم تحویل بگیر. فرزانہ هم پیراهن بلند یشمے رنگے ڪہ تا پایین تر از زانویش مے رسد همراہ با جوراب شلوارے پوشیدہ. دستے بہ موهاے قهوہ اے رنگش میڪشد و میگوید:برو اتاق همتا لباساتو عوض ڪن. رو بہ همتا میگویم:بهم چادر رنگے میدے؟ متعجب نگاهم میڪند:وا! مگہ نامحرم داریم؟! لبم را میگزم و میگویم:خب....هنوز راحت نیستم! لبخند مهربانے نثارم میڪند:میدونم از بابا و هادے خجالت میڪشے،بابا دو سہ ساعت دیگہ میاد،هادے ام ڪہ نامحرم نیست! مڪثے میڪند و ادامہ میدهد:چادر و پالتوتو بدہ بہ من،مانتو و روسریتو درنیار. قدرشناسانہ نگاهش میڪنم و چادرم را درمے آورم،فرزانہ سینے بہ دست از آشپزخانہ خارج میشود و میگوید:آیہ لباساشو عوض ڪرد زود بیاید پایین! سریع دڪمہ هاے پالتویم را باز میڪنم و بہ دست همتا میدهم،صمیمانہ میگویم:ممنونم همتا! گرم جواب میدهد:خواهش میڪنم،بشین پیش مامان تا من اینا رو آویزون ڪنم بیام. فرزانہ روے مبل هاے راحتے سمت چپ سالن نشستہ،بہ سمتش میروم و روے مبل تڪ نفرہ ے نزدیڪش مے نشینم‌. نگاهے بہ مانتو و روسرے ام مے اندازد،ناراضیست ولے چیزے نمیگوید. لیوان بزرگے مقابلم میگذارد:گفتم زیاد اهل چایے نیستے،شیرڪاڪائو گرم ڪردم. سرد میگویم:دستتون درد نڪنہ! جدے بہ صورتم زل میزند:چرا انقدر معذبے؟ لبخند ڪم جانے میزنم:نہ! معذب نیستم! بدون اینڪہ نگاهش را از من بگیرد لیوانش را برمیدارد:چرا! هستے! بهت برنخورہ ولے خیلے سردے! متعجب نگاهش میڪنم،میخواهم جوابش را مثل خودش بدهم:با همہ اینطورے نیستم! چند جرعہ از شیرڪاڪائویش را مے نوشد،بہ لیوانم اشارہ میڪند:سرد شد! لیوانم را برمیدارم و بہ محتویاتش زل میزنم. _ببین آیہ جان! من یڪم رُڪم! سرم را بلند میڪنم و بہ چشمانش زل میزنم،ادامہ میدهد:امیدوارم از حرفام دلگیر نشے چون منظورے ندارم! سرم را بہ نشانہ ے "میفهمم" تڪان میدهم. _تو اون دخترے نیستے ڪہ براے هادے در نظر داشتم! پوزخند میزنم:و فڪر میڪنید من براے ازدواج با پسرتون.... اجازہ نمیدهد جملہ ام را ڪامل ڪنم:قرار شد بہ دل نگیرے! نہ! مشخصہ توام براے ازدواج با هادے راضے نبودے و هنوزم نیستے،بچہ ے پنج شیش سالہ ام از رفتارت اینو میفهمہ! #ادامہ_دارد... https://eitaa.com/javanan_enghelabi313 https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

💠پَـــنـــد نــٰـامــہء شٌــــهَــــداء " ۱۸ "💠 🌹 شَـــهــید حاج حسن شریفی🌹 ✅ #پند_نامه_شهدا ✅ #تلنگر @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯

🔰 #هادی_دلها 🌸از مهمترين ويژگی های او دقت در #حلال و #حرام بود. 🌺چرا كه بزرگان، راه رسيدن به #كمال را دقت در حلال و حرام می دانند. 🌷 #شهید_محمد_هادی_ذوالفقاری 🆔 http://eitaa.com/golestanekhaterat

خسته ام ڪاش ڪسی حال مرا میفهمید غیراز این #بغض ڪه در راه #گلو سد شده است... درگیر گناهم نجاتم بدهید #شهدا_گاهی_نگاهی @golestanekhaterat ╰─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─╯