سخنان عارفان
سَهل بن عبدالله تُستَری
(تستری، مُعَرَّب شوشتری است. او از عارفان ایرانی متوفّای سال ۲۸۳ هجری است.)
🌹بزرگترین مقامات، آن است که خوی بد خویش، به خوی نیک بَدَل کند.
🌹اصول مذهب ما، سه چیز است:
اقتدا به رسول(ص) در اخلاق و افعال
و خوردن حلال
و اخلاص در همه‌ی افعال.
🌹اصلِ جمله‌ی آفت‌ها، اندکیِ صبر است در چیزها.
و غایت شُکر عارف است که بداند که: عاجز است از آن که شکر او تواند گزارد تا به حدّ شُکرِ شُکر تواند رسید.
🌹🌹🌹🌹🌹
تذکرة الاولیاء، عطار، تصحیح دکتر استعلامی، ص ۲۷۲ و ۲۷۳.
#سخنان‌عارفان
#سهل‌بن‌عبدالله‌تستری
#تذکرةالاولیاء
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
خرج مال
از واعظ قزوینی
ز خرج مال ای مُنعِم،* کسی نُقصان نمی‌بیند
جُوی بر باد دادن، کم نسازد قدر خرمن را...
دل بینا به راه معرفت، چشمی نمی‌خواهد
به عینک احتیاجی نیست هرگز، چشم روشن را
*منعم: توانگر، ثروتمند.
حشمت فقر، ص ۶۲.
#خرج‌مال
#واعظ‌قزوینی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
حکایت موش‌ها و صاحب دکان
دو موش، در سوراخ دکانی مسکن داشتند. روزی کیسه‌ای گردو را خالی کردند و به لانه بردند. صاحب دکان فهمید و خشمگین شد و تصمیم گرفت موش‌ها را نابود کند. موش‌ها با خوردن گردوها، فربه و شادمان شدند. یکی از موش‌ها، بنای ناسازگاری گذاشت و گفت: باید گردوها را تقسیم کنیم. دیگری هم گفت: این کار ضرورتی ندارد و علاوه بر آن، برای این کار، باید فرد عادلی پیدا کنیم.
صاحب دکان رفت و ماری خرید و در سوراخ افکند. مار هنگام جدال و نزاع دو موش، به طرف آن‌ها به راه افتاد. موش به رفیق خود گفت: بفرما این هم قاضی عادلی که می‌خواستی! فردا گردوها را در شکم مار قسمت خواهیم کرد.
حکایت‌های حیوانات در ادب فارسی، دکتر محمد تقوی، ص ۲۴۴.
#حکایت‌موش‌ها‌و‌صاحب‌دکان
#محمدتقوی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
سکوت پروانه
از ابوالحسن ورزی
در سکوت پروانه، صد دهان سخن باشد
آشنا کسی جز او، با زبان گل‌ها نیست
کتاب مشاعره، دکتر امیراسماعیل آذر، ص ۲۷۱.
#پروانه
#ابوالحسن‌ورزی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
امام علی - علیه السلام - فرمودند:
نعمت‌های خدای را کفران کردن، قدم را می‌لرزاند و نعمت را از انسان سلب می‌نماید.
غرر الحکم، ج ۲، ص ۵۷۴.
#امام_علی(ع)
#کفران‌نعمت
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
گزیده‌ای از مثل‌های فارسی
🟠 چو در طاس لغزنده افتاد مور
رهاننده را، چاره باید، نه زور
(سعدی)
🟠 چون اجل آید، طبیب ابله شود.
🟠 چون توانستم، ندانستم، چه سود؟
چون که دانستم، توانستم نبود!
(عطار)
🟠 چون خود همه عیبی، چه کنی عیب کسان فاش؟
(قاآنی)
🟠🟠🟠🟠🟠
دوازده‌هزار مثل فارسی، دکتر شکورزاده بلوری، ص ۳۹۱، ۳۹۴ - ۳۹۶.
#مثل‌فارسی
#شکورزاده‌بلوری
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
آدمی
از مهدی اخوان ثالث
آدمی، تنها نه خلقِ خاکی است
بلکه هم خاکیّ و هم افلاکی است
در سلوک، از کاهلی پرهیز کن
زادِ راه سالکان، چالاکی است
سال دیگر، ای دوست، ای همسایه، اخوان ثالث، ص ۱۱۵.
#آدمی
#اخوان‌ثالث
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
درست بنویسیم
گاهاً
گاه، واژه‌ی فارسی است و ترکیب آن با تنوین قیدساز عربی جایز نیست.
این کلمه‌ی غلط را، اغلب اوقات به جای اَحیاناً و در بعضی از موارد، به جای گاه و گاهی به کار می‌برند.
غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، ذیل واژه‌ی گاهاً.
#درست‌نویسی
#گاهاً
#ابوالحسن‌نجفی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303