توی نبرد خبیر پس از اینک مجاهدان مسلمان تمام دژ های خبیر رو فتح کردن آخرین دژ یهودیان یعنی دژ قنوص که بزرگترین دژ و مرکز دلاوران آنها بود باقی مونده بود

مسلمانان ۸ روز اون رو محاصره کردن ولی موفق به فتح اون نشدن.

پیامبر اکرم روزی پرچم رو به دست ابوبکر و روز دیگر به عمر داد ولی هردو بدون اینکه کاری انجام بدن برگشتن

این وضع برای پیامبر سنگینی می‌کرد برای همین فرمودن:لا عطین الرایة غدا رحلت یحب الله و رسوله و یحبه الله و رسوله کرار لیس بفرار یفتح الله علی یدیه

فردا این پرچم را به دست کسی خواهم داد که خدا و رسول خدا را دوست میدارد و خدا و رسولش نیز او را دوست میدارند و خداوند این دژ را به دست او میگشاید

اون شب همه تو این فکر بودن که فردا پیامبر پرچم را به چه کسی خواهد داد؟

هنگامی که آفتاب طلوع کرد سربازان دور خیمه ی پیامبر را گرفتن و هرکدام امیدوار بودن که پیامبر پرچم رو به دست او بدن

سعد ابی وقاص میگوید: وقتی پیامبر از خیمه بیرون امد،همه ی گردان ها به سمت او کشیده شد و من نیز در برابر پیامبر ایستادم که شاید این افتخار از آن من گردد

در این هنگام پیامبر پرسید:علی کجاست؟

عرض کردند:به درد چشم دچار شده و به استراحت مشغوله

پیامبر شخصی را به خیمه امیر المومنین علی علیه السلام فرستادند و او امام علی را به حضور پیامبر آورد.

پیامبر برای شفای چشم امام علی دعا کردن و به برکت دعای پیامبر ناراحتی امام علی بهبود یافت