علی احمدنیا مزد فعالیت انتخاباتی اش را گرفت و به عنوان دبیر شورای اطلاع رسانی دولت منصوب شد در فیلم لو رفته از احمدنیا ، او گوشه‌ای از پول پاشی‌های اصلاح طلبان و قلم به مزدی خبرنگاران اصلاحاتی را بیان میکند ➳ ♥️ [ @gordan_sarallah2 ]

رفقا محفل برگزار میشه!

‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ #محفل با موضوع عبد! -تعریف کلی عبد -مراتب مختلف عبد -بندگان خاص خدا -ویژگی عبادالرحمان -تفسیر آیاتی از سوره ی فرقان

‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌عبد کلمه ی عبد به معناى کسی است نهایت خضوع و تذلّل را در برابر معبود خود دارد و به معنای واقعی نوکر اوست، عبد در تمام هستى و کمالات، خویش را مدیون مولاى خود می‌داند؛ از این‌رو تسلیم او است و همین نادیده گرفتن خود و هوا و هوس خویش، او را به رنگ کمالات مولا درمی‌آورد. تا آن‌جا که به فرموده رسول مکرم اسلام(ص): بنده حقیقى حضرت پروردگار کسى است که اطاعت و فرمانبردارى خدا شیرینى او و محبت خدا لذتش باشد. حاجت به خداى خود برد و حکایت خویش به او گوید و توکل و اعتماد خود بر او بندد

‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌تعریف عبد در حدیث؛ امام صادق(ع) می‌فرماید: حقیقت عبودیت و بندگى چند چیز است: 1_ این‌که بنده در آنچه خدا بر او منّت گذاشته و بخشیده است براى خود مالکیت نبیند، بدان جهت که بندگان را ملکى نیست، مال را مال خدا می‌دانند، و آن‌را در جایى که خدا فرموده است قرار می‌دهند. دوم: این‌که تمام مشغولیاتش منحصر شود به آنچه که خداوند او را بدان امر نموده، یا از آن نهى فرموده است. بنابراین، اگر بنده خدا براى خودش ملکیتى را در آنچه که خدا به او سپرده است نبیند، انفاق نمودن بر او آسان می‌شود. و چون بنده خدا تدبیر امور خود را به مدبرش بسپارد، مصائب و مشکلات دنیا بر وى آسان می‌گردد. و زمانى که به آنچه خداوند به وى امر کرده و نهى نموده است اشتغال ورزد، دیگر فراغتى نمی‌یابد تا مجال و فرصت خودنمایى و فخر نمودن بر مردم پیدا نماید.

از این‌رو؛ چون خداوند بنده خود را به این چند چیز گرامى بدارد، زندگى در دنیا و نحوه برخورد با ابلیس و خلایق بر وى سهل و آسان می‌گردد. به انگیزه زیاده اندوزى و فخر و مباهات با مردم به دنبال دنیا نمی‌رود و آنچه را که از جاه و جلال و منصب و مال در دست مردم می‌نگرد، آنها را براى عزت و علّو درجه خویشتن طلب نمی‌نماید و روزهاى خود را به بطالت و بیهودگى نمی‌گذراند مجلسى، بحار الانوار، ج 1، ص 224، طبع حروفى، مطبعه حیدرى.

‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ مراتب عبد بندگی و عبودیت مانند خیلی چیز های دیگه از جمله ایمان؛ علم؛ اخلاق و.. دارای مراتب مختلفیه عبادت و سعی در انجام دستورات الهی و ترک گناهان از مراتب اولیه یک عبد است مرتبه دوم عبد آن چیزیست که امام صادق علیه السلام در حدیث گذشته فرمود و خاص ترین مرتبه ی عبد نزد خدا با عنوان عبادالرحمان در قرآن کریم بیان شده. در آیات ۶۳ تا ۷۶ سوره ی مبارکه فرقان خداوند این بنده ی های خاص خودش رو تعریف کرده که باهم بررسی خواهیم کرد

‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ تواضع و حلم ۶۳_وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً ترجمه: ۶۳ ـ بندگان (خاص خداوند) رحمان، کسانى هستند که بى تکبر بر زمین راه مى روند; و هنگامى که جاهلان آنها را مخاطب سازند( و حرف های جاهلانه و توهین میزنند)، به آنها سلام مى گویند (و با بزرگوارى مى گذرند). نخست مى گوید: بندگان خاص خداوند رحمان، کسانى هستند که: با آرامش و بى تکبر بر روى زمین راه مى روند در واقع، نخستین توصیفى که از عباد الرحمان شده است، نفى کبر، غرور و خودخواهى است که در تمام اعمال انسان و حتى در کیفیت راه رفتن او آشکار مى شود; زیرا ملکات اخلاقى، همیشه خود را در لابلاى اعمال، گفتار و حرکات انسان نشان مى دهند، تا آنجا که از چگونگى راه رفتن یک انسان، مى توان با دقت و موشکافى به قسمت قابل توجهى از اخلاق او پى برد. آرى، آنها متواضعند، و تواضع کلید ایمان است، در حالى که غرور و کبر کلید کفر محسوب مى شود. دومین وصف آنها حلم و بردبارى است چنان که قرآن در ادامه همین آیه مى گوید: و هنگامى که جاهلان آنها را مورد خطاب قرار مى دهند و به جهل و جدال و سخنان زشت مى پردازند، در پاسخ آنها سلام مى گویند سلامى که نشانه بى اعتنائى، توأم با بزرگوارى است، نه ناشى از ضعف، سلامى که دلیل عدم مقابله به مثل، در برابر جاهلان و سبک مغزان است. سلام وداع گفتن با سخنان بى رویه آنها، نه سلام تحیت، که نشانه محبت و پیوند دوستى است، خلاصه سلامى که نشانه حلم، بردبارى و بزرگوارى است قالو سلاما باید مصداق ما مذهبیایی که در برابر فحاش ها و ملحدین قرار میگیرم باشه و هرگز حق مقابله به مثل نداریم

‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌شب زنده داری ۶۴_وَ الَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً کسانى که شبانگاه براى پروردگارشان سجده و قیام مى کنند. سومین ویژگی بندگان خاص خدا اینه که در ظلمت شب، که چشم غافلان در خواب است و جائى براى تظاهر و ریا وجود ندارد، خواب خوش را بر خود حرام کرده، و به خوش تر از آن که ذکر خدا و قیام و سجود در پیشگاه با عظمت او است، مى پردازند، پاسى از شب را به مناجات با محبوب مى گذرانند، و قلب و جان خود را با یاد و نام او روشن مى کنند:)