رمان_مدافع_عشق_قسمت8 #هوالعشـــــــــق: نزدیڪ غروب،وقت برای خودمان بود... چشمانم دنبالت میگشت... میخواستم اخرای این سفر چندعڪس از#توبگیرم... گرچه فاطمه سادات خودش گفته بود ڪه لحظاتـےرا ثبت ڪنم... زمین پرفراز و نشیب فڪه با پرچم های سرخ و سبزی ڪه باد تڪانشان میداد حالـےغریب را القا میڪرد.. تپه های خاڪـے... و تو درست اینجایـے!...لبه ی یڪـےازهمین تپه ها و نگاهت به سرخی آسمان است پشت بمن هستـےو زیرلب زمزمه میڪنـے: #از_هر_چه_ڪه_دم_زدیم_آنها _دیدند... آهسته نزدیڪت میشوم. دلم نمی آید خلوتت رابهم بزنم... اما... _آقای هاشمـے توقع مرا نداشتی... انهم در آن خلوت... از جا میپری! مےایستـےو زمانـےڪه رو میگردانـےسمت من،پشت پایت درست لبه ی تپه،خالـےمیشود و... از سراشیبـی اش پایین مےافتـے سر جا خشڪم میزند#افتاد!!... پاهایم تڪان نمیخورد... بزور صدا را از حنجره ام بیرون میڪشم... _ آ...آقا...ها..ها...هاشمـے!! یڪ لحظه بخودم می ایم و میدوم ... میبینم پایین سراشیبـی دو زانو نشسته ای و گریه میڪنـے... تمام لباست خاڪـےاست... و با یڪ دست مچ دست دیگرت رارفته ای... فڪر خنده داری میڪنم#یعنی_از_درد_ گریه_میکنه!! اما...تو... حتمن اشڪهایت از سربهانه نیست... ...علتدارد...علتـےڪه بعدها ان را میفهمم... سعـےمیڪنم ازتپه پایین بیایم ڪه متوجه و به سرعت بلند میشوی... قصدرفتن ڪه میڪنےبه پایت نگاه میڪنم... #هنوز_کمی_میلنگد... تمام جرئـتم را جمع میڪنم و بلند صدایت میڪنم... _آقـای هـاشــــــــمی.. . اقا #ســـــــــیــد... یــک لحظــه نریــد... ترو خــدا... بـاورڪنیـدمن!... نمیخواســـــــــتم ڪــه دوبــاره.... دســــــــتتون طوریش شد؟؟... اقای هاشمی با شمام... اما تو بدون توجه سعـےڪردی جای راه رفتن،بدوی!... تا زودتراز شر#صدای_من راحت شوی... محڪم به پیشانـےمیڪوبم... #یعنیا_خرابکارتر_از_تو_هست_عاخه؟؟؟ #چقد_عاخه_بےعرضههههه. انقدر نگاهت میڪنم ڪه در چهار چوب نگاه من گم میشوی... #چقدر_عجیبـے.. یانه...#تو_درستی.. ما انقدر به غلط ها عادت کردیم که... در اصل چقدر من #عجیبم.... نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』