عمو دیر کرد... ـ

والله ان قطعتموا یمینی... قلب همه پاره شد

یا اخا ادرک اخاک کسی باورش نمی شود... سکینه به دختران دلداری می دهد بابا، عمو را برمیگرداند

یکی بلند گفت: چرا بابا دستانش به کمر گرفته...

بابا عمود خیمه را پایین کشید.... عمه با گریه می گوید برویم برای اسارت آماده شویم

امام رضا مدد کند تا برای جدش جان بدهیم

فریاد غربت حسین تاریخ را پر کرده «هَلْ مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ» یکی علی اصغر را آرام کند...

بابا گفت علی اصغر را برایم بیاورید

خدا به دل رباب رحم کند

بابا را چه شده چرا میایید، چرا برمیگیردد

چرا رفت پشت خیمه ها..... زمین را چرا می کند آه حسین

با همه خداحافظی کردی، بابا از ذوالجناح پایین بیا مرا در آغوش بگیر

خداحافظ ای همه کس زینب

این لباس کهنه هم یادگار مادر

حسین دیگر خسته شد فَوَقَفَ یَسْتَرِیحُ سَاعَةً وَ قَدْ ضَعُفَ عَنِ الْقِتَالِ

امان از آن سنگ امان از آن تیر مسموم سه شعبه

روایت است که چون تنگ شد بر او میدان فتاده از حرکت، ذوالجناح وز جولان هوا ز بادِ مخالف چو قیرگون گردید عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید نه ذوالجناح دگر تابِ استقامت داشت نه سیدالشهداء بر جدال طاقت داشت بلندمرتبه شاهی ز صدر ِ زین افتاد اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد

چقدر شلوغه قتلگاه

عبدالله دست عمه را رها کرد....

امان از حرمله و رَمَاهُ‌ حَرْمَلَةُ‌ بْنُ‌ كَاهِلٍ‌ بِسَهْمٍ‌ فَقَتَلَهُ

حالا دیگه باید گفت تو شیب گودال سرازیر شد حسین پیر شد

چشمی به چشم قاتل و چشمی به خیمه ها ....

انَا بْنُ مَنْ قُتِلَ صَبْراً . . . . بهم تعارف می زنند

شمر همه را کنار زد وارد گودال شد