گلی که دوست داشتی، زنده است، عشق تو در قلب ما زنده است، تو زنده‌ای و خدا زنده است؛ ما کی زنده خواهیم شد؟ @habibollah1

محبت به تمام مخلوقات. تمام موجودات مخلوقات خدا هستند. سالك بايد به همه آن‌ها محبّت كند و هر يك را در مرتبه و درجه خود محترم بشمارد. شفقت و مهربانى نسبت به جميع منسوبان پروردگار، چه حيوان و چه انسان، هر يك در مقام و مرتبه خود، از آثار محبّت به خداست. علامه طهرانی، رساله لب‌اللباب، ص ۱۱۶ @habibollah1

عالم ظلمانی و عامی عارف. شخصی را می‌یابی که در سخن گفتن حتی در یک حرف مثل لام یا واو خطا نمی‌کند و خطیبی بلیغ و تواناست، در حالی که قلبش از شب تاریک ظلمانی‌تر است؛ و در مقابل شخصی را می‌یابی که حتی نمی‌تواند معانی قلبی خود را به زبان بیاورد، در حالی که قلبش مانند چراغ روشن می‌درخشد. امام صادق علیه‌السلام @habibollah1

خوش‌اخلاقی در خانواده. شخصی به علامه طباطبایی گفت: ریاضتی برای پیشرفت معنوی به من معرفی بفرمایید. علامه فرمود: بهترین ریاضت، خوش‌اخلاقی در خانواده است. گاهی یک عصبانیت، بیست سال انسان را عقب می‌اندازد. @habibollah1

کوچ نزدیک است..

خدا و خانواده. «انسان اگر بخواهد به خدا متّصل شود، شروع آن از خانواده است». عارف الهی، سید هاشم حداد @habibollah1

محبت به دیگران، ذکر خداست..

عشق و علی. به خود اجازه نمی‌دهم که برای شناخت علی کلمه‌ای بر زبان برانم و با قدرت عقل شخصیت او و زندگی پرماجرایش را تجزیه و تحلیل کنم. شناخت علی فقط به قدرت عشق میسر است و فقط عشق اجازه دارد به حریم علی نزدیک شود. من هم فقط به قلب سوخته‌ی خود اجازه می‌دهم که از علی سخن بگوید و فقط به حرمت عشق جرات می‌کنم به علی نزدیک شوم.. شهید چمران، علی زیباترین سروده هستی، ص ۱۱ @habibollah1

انسان باید قلب و دلش برای دیگران بجوشد..

باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین بی‌نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است این صبح تیره باز دمید از کجا کزو کار جهان و خلق جهان جمله در هم است گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب کآشوب در تمامی ذرات عالم است گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست این رستخیز عام که نامش محرم است در بارگاه قدس که جای ملال نیست سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است جن و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند گویا عزای اشرف اولاد آدم است.. محتشم کاشانی @habibollah1

معرفی کتاب باده توحید در کربلای عشق آیت‌الله سیدمحمدصادق حسینی طهرانی إدراک توحید حضرت پروردگار و فناء و اندکاک در ذات أقدس او که با طلوع عشق و محبت حضرت حق محقق می‌گردد، مهم‌ترین و با ارزش‌ترین امری است که انسان‌ها باید وجهۀ همت خود را برای رسیدن به آن مصروف نمایند؛ چرا که به تصریح آیات و روایات، هدف از خلقت ماسوی الله، عبادت و معرفت حضرت حق است و این مهم به معنای واقعی خود، با ندیدن خویش و ادراک توحید میسور می‌شود. نیل به حقیقت توحید، بر اساس دستورات دین مبین اسلام و اولیا الهی، راه و روش‌هائی دارد که بزرگان از اهل معرفت بیان نموده‌اند، ولی یکی از طرق مطمئن و نزدیک رسیدن به آن، توسل و عرض نیاز به ساحت مقدس حضرت سید الشهدا علیه‌السّلام است. جذبۀ ملکوتی نفس قدسی آن حضرت، محبین و موالیان ایشان را خیلی سریع از «طریق الحسین علیه‌السّلام» به وادی عشق و محبت وارد نموده و در صورت توجه و ثبات قدم، از بادۀ وحدت سرمست می‌کند. در این کتاب برخی از کلمات درباره حضرت سیدالشهداء علیه السلام و أدعیه منسوب به ایشان، شرح و توضیح داده شده است. فقر و احتیاج تمامی موجودات به پروردگار، لزوم ورود در سیر و سلوک إلی الله و تهذیب و تربیت نفس برای دریافت عجز خود و عظمت خداوند، قطع تعلقات و دلبستگی‌ها به غیر خدا، از بین بردن نفس و فانی شدن آن بر اثر تربیت إلهی به همراه تحمل بلاها، فلسفۀ نزول بلاها بر مؤمنین، جواب شبهاتی در باب ابتلائات مؤمن، توحید و محبت پروردگار، مهم‌ترین مقام مؤمن و سالک إلی الله و راه‌های وصول به عشق إلهی و توحید حضرت حق، از أهم مباحثی است که در این مجالس بررسی شده است. @habibollah1