*بنام خالق یکتا* 🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂 *برگی ازادب پارسی* (۴٧) 📚حکایات گلستان سعدی 🌹دیباچه ✨بسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم منّت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربتست و به شکر اندرش مزید نعمت هر نفسی که فرو می رود مُمِدّ حیاتست و چون بر می آید مفرّح ذات پس در هر نفسی دو نعمت موجودست و بر هر نعمتی شکری واجب. 🔸از دست و زبان که برآید 🔹کز عهده شکرش به در آید اِعملوا آلَ داودَ شکراً وَ قلیلٌ مِن عبادیَ الشکور 🔸بنده همان به که ز تقصیر خویش 🔹عذر به درگاه خدای آورد 🔸ورنه سزاوار خداوندیش 🔹کس نتواند که به جای آورد باران رحمت بی حسابش همه را رسیده و خوان نعمت بی دریغش همه جا کشیده پرده ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفه روزی به خطای منکر نبُرد 🔸ای کریمی که از خزانه غیب 🔹گبر و ترسا وظیفه خوَر داری 🔸دوستان را کجا کنی محروم 🔹تو که با دشمن این نظر داری فرّاشِ بادِ صبا را گفته تا فرش زمرّدین بگسترد و دایه ابر بهاری را فرموده تا بنات نبات، در مهد زمین بپرورد. درختان را به خَلعَت نوروزی قَبای سبز ورق در بر گرفته و اطفال شاخ را به قدوم موسم ربیع کلاه شکوفه بر سر نهاده. عصاره نالی به قدرت او شهد فایق شده و تخم خرمایی به تربیتش نخل باسِق گشته. 🔸ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند 🔹تا تو نانی به کف آریّ و به غفلت نخوری 🔸همه از بهر تو سرگشته و فرمان بردار 🔹شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری در خبرست از سرور کاینات و مَفخر موجودات و رحمت عالمیان و صفوت آدمیان و تتمه دور زمان محمد مصطفی(ص) 🔸شفیعٌ مطاعٌ نبیٌ کریم 🔹قسیمٌ جسیمٌ نسیمٌ وسیم 🔸چه غم دیوار امّت را که دارد چون تو پشتیبان 🔹چه باک از موج بحر آن را که باشد نوح کشتی بان 🔸بلغَ العلی بِکمالِه کشفَ الدُّجی بِجَمالِه 🔹حسنتْ جَمیعُ خِصالِه صلّوا علیه و آله هر گاه که یکی از بندگان گنه کارِ پریشان روزگار، دست انابت به امید اجابت به درگاه حق جل و علی بردارد، ایزد تعالی در وی نظر نکند بازش بخواند باز اعراض کند دیگر بارش به تضَرُّع و زاری بخواند حق سبحانه و تعالی فرماید: 💠یا ملائکتی قَد استَحْیَیتُ مِن عبدی و لَیس لَهُ غیری فَقد غَفَرتُ لَهُ - دعوتش اجابت کردم و حاجتش بر آوردم که از بسیاری دعا و زاری بنده همی شرم دارم. 🔸کرم بین و لطف خداوندگار 🔹گنه بنده کرده است و او شرمسار عاکفان کعبه جلالش به تقصیر عبادت معترف که "ما عبدناکَ حقّ عبادتِک" و واصفان حلیه جمالش به تحیر منسوب که "ما عَرَفناکَ حقّ مَعرِفتِک" 🔸گر کسی وصف او ز من پرسد 🔹بیدل از بی نشان چگوید باز 🔸عاشقان کشتگان معشوقند 🔹بر نیاید ز کشتگان آواز یکی از صاحبدلان سر به جِیب مراقبت فرو برده بود و در بحر مکاشِفت مستَغرق شده. آنگه که از این معاملت باز آمد یکی از یاران به طریق انبساط گفت از این بستان که بودی ما را چه تحفه کرامت کردی؟ گفت: به خاطر داشتم که چون به درخت گل رسم دامنی پر کنم هدیه ی اصحاب را، چون برسیدم بوی گلم چنان مست کرد که دامنم از دست برفت. 🔸ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز 🔹کان سوخته را جان شد و آواز نیامد 🔸این مدعیان در طلبش بی خبرانند 🔹کانرا که خبر شد خبری باز نیامد 🔸ای برتر از خیال و قیاس و گمان و وهم 🔹وز هر چه گفته اند و شنیدیم و خوانده ایم 🔸مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر 🔹ما همچنان در اوّل وصف تو مانده ایم ذکر جمیل سعدی که در افواه عوام افتاده است و صیت سخنش که در بسیط زمین رفته و قصَبُ الجِیب حدیثش که همچون شکر می خورند و رقعه منشآتش که چون کاغذ زر می برند بر کمال فضل و بلاغت او حمل نتوان کرد بلکه خداوند جهان و قطب دایره زمان و قایم مقام سلیمان و ناصر اهل ایمان شاهنشاه اعظم اتابک اعظم مظفر الدنیا و الدین ابوبکر بن سعد بن زنگی ظلّ الله تعالی فی ارضه رَب اِرْضَ عَنهُ و اَرْضِه بعین عنایت نظر کرده است و تحسین بلیغ فرموده و ارادت صادق نموده. لاجرم کافه انام از خواص و عوام به محجه او گراییده اند که الناسُ علی دینِ ملوکِهم 🔸زانگه که ترا بر من مسکین نظر است 🔹آثارم از آفتاب مشهور ترست 🔸گر خود همه عیب ها بدین بنده دَرَست 🔹هر عیب که سلطان بپسندد هنرست 🔸گلی خوشبوی در حمام روزی 🔹رسید از دست محبوبی به دستم 🔸بدو گفتم که مشکی یا عبیری 🔹که از بوی دلاویز تو مستم 🔸بگفتا من گِلی ناچیز بودم 🔹و لیکن مدّتی با گُل نشستم 🔸کمال همنشین در من اثر کرد 🔹وگرنه من همان خاکم که هستم

🔉مناجات شعبانيه

🔉مناجات شعبانيه حاج مهدى سماواتى