چهار اصل اساسی در زندگی ⁉️ به امام صادق علیه السلام عرض شد: عَلى ماذا بَنَيْتَ أَمْرَكَ؟ فَقالَ عليه السلام: عَلى أَرْبَعَةَ أَشْياءَ: عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلى لايَعْـمَلُهُ غَيرى فَاجْتَهَدْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ مُطَّلِعٌ عَلىَّ فَاسْتَحْيَيْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزقى لايَاكُلُهُ غَيرى فَا طْمَانَنْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اخِرَ أَمْرى الْمَوتُ فَاسْتَعْدَدتُ؛ یعنی كار و سبک زندگی خود را بر چه اساس و بنیانی استوار ساخته اى؟ آن حضرت فرمود: بر چهار بنيان: [اول] دانستم كه عمل مرا كسى ديگر انجام نمى دهد پس تلاش نمودم [دوم] دانستم كه خداى بر من آگاه است پس حيا كردم. [سوم] دانستم كه روزى مرا ديگرى نمى خورد پس آرام گرفتم [چهارم] دانستم كه پايان كار من مرگ است پس براى آن آماده شدمكيفيت عمل هر كس، بر پايه بينش و باور او استوار است. كسى كه به ارتباط عمل و پاداش معتقد باشد و خدا را شاهد بر كارهاى خويش بداند و به روزىِ مقدّر قانع باشد و مرگ را باور داشته باشد، از پستى ها و پليدى ها و گناهان دورى مى كند و براى سعادت اخروى مى كوشد.  [بحار الانوار،ج 78: ص228 ح 100] https://eitaa.com/hadisemenbar/6713

امير المؤمنين عليه السّلام فرمودند: مَنْ أَيْقَنَ بِالْخَلَفِ جَادَ بِالْعَطِيَّة. كسى كه يقين دارد انفاق مال در راه خداوند جايگزين دارد، در بخشش دست باز است و براحتى مالش را در راه حق هزینه مي كند. (عيون أخبار الرضا عليه السلام ؛ ج‏2 ؛ ص54. ) https://eitaa.com/hadisemenbar/7814

🖼 آدم‌‍‌هایی که تنها زندگی می‌کنند

مولای متقیان امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: سخن گفتن مانند داروست، اندک آن سودمند و بسیار آن کشنده است. الکلامُ کالدَّواءِ ؛ قَلیلُهُ یَنفَعُ ، و کَثیرُهُ قاتِلٌ (غررالحکم حدیث ۲۱ ۸۲.) https://eitaa.com/hadisemenbar/7820

📌 کشته شدن طلحة و زُبیر 🔹 «طلحه» از طایفه قریش است. پدرش عبیدالله بن عثمان و از پیشگامان در اسلام بود و در جنگهاى اسلامى شرکت داشت. «زبیر» نیز فرزند عوام و مادرش صفیه عمه رسول خدا صلی الله علیه و آله بود. او در پانزده سالگى اسلام را پذیرفت. او جزو مهاجران حبشه بود و سپس به مدینه آمد. 🔸 جاه طلبى طلحه سبب شد که آتش جنگ را بر ضدّ امام على علیه السلام افروخت و جنگ جمل را به راه انداخت. سرانجام به هدف خود که رسیدن به مقام خلافت بود، نرسید و در جنگ جمل کشته شد. 🔹 زبیر نیز بر اثر جاه طلبى و شاید وسوسه هاى طلحه در پایان کارش از مسیر حق منحرف شد. بیعتش را با امام على شکست و تسلیم خواسته هاى نفسانی خود شد. پیش از آغاز جنگ، با نصایح امام متوجه اشتباه خود شد و از جنگ کناره گیرى کرد و به یکى از بیابانهای اطراف رفت که در آنجا به دست مردى به نام «ابن جرموز» کشته شد. 🔸 بعد از پایان جنگ، امام على ع از کنار کشته زبیر گذشت و فرمود: «این همان کسى است که بیعت مرا شکست و آتش فتنه را در امّت اسلامى روشن ساخت و مردم را براى کشتن من و خاندانم، دعوت کرد». تاریخ کشته شدن طلحه و زبیر ۱۰ جمادی الاول سال ۳۶ قمری می باشد. https://eitaa.com/hadisemenbar/7822