استاد شیخ حسین انصاریان می گویند: تبلیغ کار همه انبیای الهی بود و قرآن کریم نیز به آن همواره تاکید دارند. بنده بعد از ۴ سال می خواستم که تبلیغ را کنار بگذارم و درس بخوانم و کسی از این موضوع خبر نداشت و آیت الله میلانی را در خواب دیدم که به من فرمودند حق ترک تبلیغ را نداری و تکلیف بر من مشخص شد و نباید در تبلیغ علوم دینی توسط طلاب خللی ایجاد شود. بنده زیاد خدمت مرحوم آیت الله میلانی(ره) در مشهد می رسیدم و بسیار به بنده لطف داشتند و سال 54 از دنیا رفتند و از فرزند ایشان در مورد آخرین لحظات عمرشان پرسیدم که فرمودند: آخرین لحظات که از دنیا رفتند بعد از چند روز چشمان خود را باز کردند و حرف زدند و فرمودند که مصیبت زینب کبری(سلام الله علیها) کنار گودال برای من بخوان، و شروع به خواندن کردم و ایشان اشک می ریختند و از دنیا رفتند. https://eitaa.com/hadisemenbar/6092

شیخ جعفر مجتهدی: «هر چه که دارم و به هر کجا که رسیده ام از ناحیه‌ی حضرت علی اصغر سلام الله علیه و توسل به ایشان بوده است.» (لاله ای از ملکوت، ج1، ص169.)

چهار لطف خدا در ازای شهادت امام حسین علیه السلام: «رُوِیَ أَنَّ اللَّهَ عَوَّضَ الْحُسَیْنَ ع مِنْ قَتْلِهِ أَرْبَعَ خِصَالٍ جَعَلَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ تَحْتَ قُبَّتِهِ وَ الْأَئِمَّةَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ وَ أَنْ لَا تُعَدَّ أَیَّامُ زَائِرِیهِ مِنْ أَعْمَارِهِمْ»؛ یعنی خداوند متعال در عوض کشته شدن امام حسین علیه‌السلام در راه دین، چهار ویژگی به آن حضرت عطا کرد: 1ـ شفا را در تربت او قرار داد. 2ـ اجابت دعا را زیر گنبد او قرار داد. 3ـ بقیه امامان را از ذریه او قرار داد. 4ـ روزهایی که زائران به سفر کربلا می روند از عمر آنها حساب نمی‌‌شود. (وسائل الشیعه/ ج14/ ص537) کانال حدیث منبر 👇👇 https://eitaa.com/hadisemenbar/6092

🌹نجات از مرگ🌹 مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری رضوان الله علیه نقل می کنند: در موقعی که سرپرستی حوزه علمیه اراک را به عهده داشتند برای حضرت آیت الله حاج مصطفی اراکی نقل فرموده بودند.هنگامی که من در کربلا بودم شبی که شب سه شنبه بود در خواب دیدم شخصی به من گفت: شیخ عبدالکریم کارهایت را انجام بده سه روز دیگر خواهی مرد. من از خواب بیدارشدم و متحیر بودم.گفتم: البته خواب است و ممکن است تعبیر نداشته باشد.روز سه شنبه و چهارشنبه مشغول درس و بحث بودم تا خواب از خاطرم رفت پنج شنبه که تعطیل بود با بعضی از رفقا به طرف باغ مرحوم سید جواد رفتیم، در آنجا قدری گردش و مباحثه علمی نمودیم تا ظهر شد ناهار را همانجا صرف کردیم پس از ناهار ساعتی خوابیدیم‌.در همین موقع لرزه شدیدی مرا گرفت. رفقا آنچه عبا و روانداز داشتم روی من انداختند ولی همچنان بدنم لرزه داشت و در میان آتش تب افتاده بودم حس کردم که حالم بسیار وخیم است به رفقا گفتم مرا به منزلم برسانید. آنها وسیله ای فراهم کرده و زود مرا به شهر کربلا آوردند و به منزلم رساندند. در منزل بی حال و بی حس افتاده بودم بسیار حالم دگرگون شد. در این میان به یاد خواب سه شب پیش افتادم علائم مرگ را مشاهده کردم با در نظر گرفتن خواب احساس آخر عمر کردم‌.ناگهان دیدم دو نفر ظاهر شدند و در طرف راست و چپ من نشستند و به همدیگر نگاه می کردند و گفتند: اجل این مرد رسیده مشغول قبض روحش شویم.در همین حال با توجه عمیق قلبی به ساحت مقدس حضرت اباعبدالله(ع) متوسل شدم و عرض کردم: ای حسین عزیز دستم خالی است کاری نکردم و زادی تهیه ننموده ام شما را به حق مادرتان زهرا(ع) از من شفاعت کنید که خدا مرگ مرا تاخیر اندازد تا فکری به حال خود نمایم.بلافاصله پس از توسل دیدم شخصی نزد آن دو نفر که می خواستند مرا قبض روح کنند آمد و گفت: حضرت سیدالشهدا(ع) فرمودند: شیخ عبدالکریم به ما توسل کرده و ما هم در پیشگاه خدا از او شفاعت کردیم که عمر را تاخیر اندازد.خداوند اجابت فرموده بنابراین شما روح او را قبض نکنید در این موقع آن دونفر به هم نگاه کردند و به آن شخص گفتند: “سَمعاً وَ طاعَه” سپس دیدم آن دو نفر و فرستاده امام حسین(ع) (سه نفری) صعود کردند و رفتند.در این موقع احساس سلامتی کردم. صدای گریه و زاری شنیدم که بستگانم به سر و صورت می زدند آهسته دستم را حرکت دادم و چشمم را گشودم دیدم چشمم را بسته اند و رویم چیزی کشیده اند خواستم پایم را جمع کنم ملتفت شدم که شستم (انگشت بزرگ پایم) را بسته اند.دستم را برای برداشتن چیزی بلند کردم. شنیدم می گویند ساکت شوید گریه نکنید که بدن حرکت دارد.آرام شدند رواندازی که بر روی من انداخته بودند برداشتند و چشمم را گشودند و پایم را فوری باز کردند با دست اشاره به دهانم کردم که به من آب بدهند آب به دهانم ریختند کم کم از جا برخاستنم و نشستم‌.تا پانزده روز ضعف و کسالت داشتم و به حمدالله از آن حالت به کلی خوب شدم این موهبت به برکت مولایم آقا سیدالشهدا(ع) بود. * ایشان سپس در مابقی عمر خود، حوزه علمیه قم را تاسیس کردند که به مرکز علمی جهان تشیع تبدیل گردید. (کرامات الحسینیه، ص۲۶۳.) https://eitaa.com/hadisemenbar/6092

وقایع روز هفتم محرم سال 61 هجری 🔘 بسته شدن آب به روی کاروان امام 🔘 ملاقات امام حسین (ع) با عمربن سعد 🔘 ملحق شدن چند نفر از سپاه دشمن به سپاه امام.

سیاست عین دیانت است 🚨 یزید، ابداع کننده‌ی عزاداریِ به دور از سیاست، برای امام حسین علیه السلام بود‌‌. 🎤 استاد رحیم‌پور ازغدی: ❗️ در خود کربلا از اولین افرادی که برای شهادت امام حسین (ع) اشک ریختند، عمر سعد بود. عمر سعد برای امام حسین (ع) زار زار گریه کرد. ‼️ یزید اولین مجلس عزاداری رسمی برای امام حسین (ع) را خودش گرفته است‌. ⭕️ نوع موضع گیری های حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) و سایر اسرا باعث شد که داخل خود کاخ حاکمیت یزید، شکاف افتاد. یعنی خود آن فرمانده ها و حتی بعضی از اعضای خانواده یزید، برای امام حسین (ع) به گریه افتادند و شرمنده شدند. یزید دید قافیه را باخته و بعد از آن دیگر اسارت کاوان اهل بیت تمام شد و یزید گفت، شما میهمان مایید! 🛑 بعد از آن، یزید در چندین مسجد، مجلس عزای امام حسین (ع) را برگزار کرد. 🚫 ولی اعلام کرد که «قرآن توزیع کنید و فقط قرآن بخوانید» و بنا بر حکم یزید کسی در این مراسم نباید بحث سیاسی کند. ⚠️ دین بدون سیاست حکم یزید است. یعنی دستور داد برای امام حسین (ع) عزاداری کنید ولی نگویید چه کسی امام حسین (ع) را شهید کرد و برای چه ایشان را شهید کرد. https://eitaa.com/hadisemenbar/6092