قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَيُّمَا مُؤْمِنٍ كَانَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ مُؤْمِنٍ حِجَابٌ ضَرَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْجَنَّةِ سَبْعِینَ أَلْفَ سُورٍ مَا بَيْنَ السُّورِ إِلَى السُّورِ مَسِیرَةُ أَلْفِ عَامٍ. امام صادق علیه السلام : هر مؤمنى که میانه او و مؤمن دیگر حائلی باشد، خداى عزوجل میان او و بهشت هفتاد هزار دیوار بلند بکشد که بین هر دو دیوار هزار سال راه مسافت باشد. 📚اصول کافى جلد 4 صفحه: 69 روایة:1

📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 69 روایة:2 ترجمه : محمد بن سنان گوید: نزد حضرت رضا علیه السلام بودم پس به من فرمود: اى محمد در زمان بنى‏اسرائیل چهار نفر مؤمن بودند، پس (روزى) یکى از آنان نزد سه نفر دیگر که در منزل یکى از آنان براى صحبتى گرد آمده بودند رفت و در زد، غلام بیرون آمد به او گفت: آقایت کجاست؟ گفت: در خانه نیست! آن مرد بر گشت و غلام نیز نزد آقایش رفت، آقایش از او پرسید: آن که در زد که بود؟ گفت: فلانی بود و من باو گفتم: که شما در خانه نیستند؟ آن مرد ساکت شد و اعتنائى نکرد و غلام خود را در این باره سرزنش نکرد و هیچکدام یک از آن سه نفر از این پیش آمد اندوهى بخود راه ندادند و شروع بدنباله سخن خود کردند! فرداى آن روز مرد مؤمن بامداد بنزد آن سه نفر رفت و به آنها برخورد کرد که هر سه از خانه بیرون آمده بودند و مى‏خواستند به کشتزارى (یا باغى) که از آن یکى از آنان بود بروند، پس به آنان سلام کرد و گفت: من هم با شما بیایم؟ گفتند: آرى و از او نسبت به پیش آمد دیروز عذر خواهى نکردند و او مردى مستمند و ناتوان بود، پس (براه افتادند) و همین طور که در قسمتى از راه میرفتند ناگاه قطعه ابرى بالاى سر آنها آمد و بر آنها سایه انداخت، آنان گمان کردند که باران است، پس شتافتند (که باران نخورند ولى) چون ابر بالاى سرشان قرار گرفت منادى از میان آن ابر فریاد زد: اى آتش، اینان را (در کام خود) بگیر و من جبرئیل فرستاده خدایم، ناگاه آتشى از دل آن ابر بیرون آمد و آن سه نفر را در خود فرو برد، و آنمرد مؤمن تنها و هراسناک ماند و از آنچه بر سر آنها آمده بود در شگفت بود و نمیدانست سبب چیست! پس به شهر برگشت و حضرت یوشع بن نون (وصى حضرت موسى) علیه السلام را دیدار کرد و جریان را با آنچه دیده و شنیده بود به او گفت: یوشع بن نون فرمود: آیا نمى‏دانى که خداوند بر آنها خشم کرد پس از آن که از آنان خشنود و راضى بود، و این پیش آمد براى آن کارى بود که با تو کردند عرض کرد: مگر آنها با من چه کردند؟ یوشع جریان را گفت آنمرد گفت: من آنها را حلال کردم و از آنها گذشتم؟ فرمود: اگر این (گذشت تو) پیش از آمدن عذاب بود به آنها سود میداد ولى اکنون براى آنان سودى ندارد، و شاید پس از این به آنها سود بخشد. #حدیث_حائل_بین_مؤمنین

امام باقر علیه السلام َ 🖌 يَا أَبَا حَمْزَةَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ أَتَى مُسْلِماً زَائِراً أَوْ طَالِبَ حَاجَةٍ وَ هُوَ فِى مَنْزِلِهِ فَاسْتَأْذَنَ لَهُ وَ لَمْ يَخْرُجْ إِلَيْهِ لَمْ يَزَلْ فِى لَعْنَةِ اللَّهِ حَتَّى يَلْتَقِيَا فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فِى لَعْنَةِ اللَّهِ حَتَّى يَلْتَقِيَا قَالَ نَعَمْ يَا أَبَا حَمْزَةَ فرمود: اى اباحمزه هر مسلمانى که براى دیدار یا خواستن حاجتى نزد مسلمانى برود و او در خانه باشد اجازه ورود بخواهد و او بیرون نیاید، پیوسته در لعنت خدا باشد تا همدیگر را دیدار کنند، عرض کردم: قربانت در لعنت خدا است تا همدیگر را دیدار کنند؟ فرمود: آرى اى ابا حمزه. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 71 روایة:4 #حدیث_حائل_بین_مؤمنین

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام: 🖌 قَالَ مَنْ بَخِلَ بِمَعُونَةِ أَخِیهِ الْمُسْلِمِ وَ الْقِيَامِ لَهُ فِی حَاجَتِهِ إِلَّا ابْتُلِيَ بِمَعُونَةِ مَنْ يَأْثَمُ عَلَيْهِ وَ لَا يُؤْجَرُ . ترجمه : حضرت باقر علیه السلام فرمود: کسی که در کمک رسانی به برادر مسلمانش بخل ورزد و از اقدام برای برطرف کردن نیازش کوتاهی کند، مگر آن که گرفتار به درخواست کمک از کسى شود که به او بد می کند و پاداشی هم ندارد. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 71 روایة:1 #حدیث_ کمک_نکند

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام 🖌 قَالَ أَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ شِیعَتِنَا أَتَى رَجُلًا مِنْ إِخْوَانِهِ فَاسْتَعَانَ بِهِ فِى حَاجَتِهِ فَلَمْ يُعِنْهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ إِلَّا ابْتَلَاهُ اللَّهُ بِأَنْ يَقْضِيَ حَوَائِجَ غَيْرِهِ مِنْ أَعْدَائِنَا يُعَذِّبُهُ اللَّهُ عَلَيْهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ. حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر کسی از شیعیان ما که نزد یکی از برادرانش برود و درباره حاجتى از او کمک بخواهد و او توان کمک دارد اما کمکش نکند، خداوند او را گرفتار کمک به غیر از وی از دشمنان ما می کند که به دلیل آن کمک خداوند در روز قیامت او را عذاب کند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 72 روایة:2 #حدیث_

امام کاظم علیه السلام 🖌 عن أبِى الْحَسَنِ علیه السلام قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ إِخْوَانِهِ مُسْتَجِیراً بِهِ فِى بَعْضِ أَحْوَالِهِ فَلَمْ يُجِرْهُ بَعْدَ أَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ فَقَدْ قَطَعَ وَلَايَةَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ. حضرت موسى بن جعفر علیه السلام: هر که یکى از برادران (ایمانیش) به سوی او بیاید و در پاره اى از گرفتاری هایش به او پناه آورد و او پناهش ندهد با اینکه قدرت بر رفع آن را دارد، پیوند خود را از خداى عزوجل بریده است. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 72 روایة:4 #حدیث

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام 🖌 قَالَ أَيُّمَا مُؤْمِنٍ مَنَعَ مُؤْمِناً شَيْئاً مِمَّا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَيْهِ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ مِنْ عِنْدِ غَيْرِهِ أَقَامَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مُسْوَدّاً وَجْهُهُ مُزْرَقَّةً عَيْنَاهُ مَغْلُولَةً يَدَاهُ إِلَى عُنُقِهِ فَيُقَالُ هَذَا الْخَائِنُ الَّذِى خَانَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ثُمَّ يُؤْمَرُ بِهِ إِلَى النَّار. ِ حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر مؤمنى که مؤمن دیگرى را از آنچه نیاز دارد و او قدرت تهیه آن را از خود و یا دیگری دارد محروم کند، روز قیامت خداوند او را با روى سیاه و چشم کبود و دستهاى بسته بگردن، روى پا نگهدارد پس گفته شود: این است آن خیانتکارى که به خدا و رسولش خیانت کرده، سپس فرمان دهند که او را به دوزخ برند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 72 روایة:1 #حدیث

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَا يُونُسُ مَنْ حَبَسَ حَقَّ الْمُؤْمِنِ أَقَامَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ خَمْسَمِائَةِ عَامٍ عَلَى رِجْلَيْهِ حَتَّى يَسِیلَ عَرَقُهُ أَوْ دَمُهُ وَ يُنَادِى مُنَادٍ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ هَذَا الظَّالِمُ الَّذِى حَبَسَ عَنِ اللَّهِ حَقَّهُ. ِ یونس بن ظبیان گوید: که حضرت صادق علیه السلام فرمود: اى یونس هر که حق مؤمنى را ندهد خداى عزوجل در روز قیامت پانصد سال او را روى دو پا نگهدارد تا عرقش یا خونش (تردید از راوى حدیث است) جارى شود، و منادى از جانب خداوند ندا کند: این است آن ستمکاری که حق خدا را نداده،. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 73 روایة:2 #حدیث

سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ علیه السلام 🖌 يَقُولُ مَنْ أَتَاهُ أَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فِى حَاجَةٍ فَإِنَّمَا هِيَ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَاقَهَا إِلَيْهِ فَإِنْ قَبِلَ ذَلِكَ فَقَدْ وَصَلَهُ بِوَلَايَتِنَا وَ هُوَ مَوْصُولٌ بِوَلَايَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنْ رَدَّهُ عَنْ حَاجَتِهِ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَى قَضَائِهَا سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِ شُجَاعاً مِنْ نَارٍ يَنْهَشُهُ فِى قَبْرِهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة. از حضرت موسى بن جعفر علیه السلام شنیدم فرمود: هر که برادر مؤمنش برای نیاز نزد او آید همانا آن رحمتى است از جانب خداى عزوجل که بسوى او روانه کرده است پس اگر آن را بپذیرد (این پذیرش) او را به ولایت و دوستى ما که به ولایت خدا متصل است رسانده است، و اگر نیازش را برطرف نکند با اینکه قدرت برطرف کردن دارد، خداوند مار آتشینى بر او مسلط کند که تا روز قیامت در قبرش او را نیش زند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 74 روایة:4 #حدیث

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام 🖌 مَنْ كَانَتْ لَهُ دَارٌ فَاحْتَاجَ مُؤْمِنٌ إِلَى سُكْنَاهَا فَمَنَعَهُ إِيَّاهَا. قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَا مَلَائِكَتِى أَبَخِلَ عَبْدِى عَلَى عَبْدِى بِسُكْنَى الدَّارِ الدُّنْيَا وَ عِزَّتِى وَ جَلَالِى لَايَسْكُنُ جِنَانِى أَبَداً. حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر که خانه ای داشته باشد و مؤمنى به ساکن شدن در آن نیازمند باشد و به او اجازه اسکان ندهد. خداى عزوجل خطاب کند که: اى فرشتگان من: بنده مؤمن ببنده دیگرم از ساکن شدن در خانه دنیا بخل ورزید، به عزت و جلال خودم سوگند او هرگز ساکن بهشت من نگردد. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 73 روایة:3 #حدیث

عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: مَنْ نَظَرَ إِلَى مُؤْمِنٍ نَظْرَةً لِيُخِیفَهُ بِهَا أَخَافَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ. حضرت صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر که به مؤمنى نگاهى کند که او را به آن بترساند، خداى عزوجل در روزی که سایه ای جز سایه او نیست او را بترساند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 74 روایة:1 #حدیث

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: أَ لَا أُنَبِّئُكُمْ بِشِرَارِكُم؟ ْ قَالُوا بَلَى يَا رَسُولَ اللَّه. ِ قَالَ: الْمَشَّاءُونَ بِالنَّمِیمَة،ِ الْمُفَرِّقُونَ بَيْنَ الْأَحِبَّةِ، الْبَاغُونَ لِلْبُرَآءِ الْمَعَايِبَ. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: آیا شما را به بدترینتان آگاه کنم؟ عرض کردند: بلی یارسول الله. فرمود: آنان که چینى کنند، و میانه دوستان جدائى افکنند، و براى مردمان پاک دامن عیب جوئى کنند. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 75 روایة:1 #حدیث