‌ گوش کن! خواهرم از سمت حرم می‌آید با فغان پسرم وا پسرم می‌آید...

‌ باز هم عطر گل یاس به گیسو داری(: ولی این‌ بار چرا دست به پهلو داری؟!

‌ کربلا کوچه ندارد همه جایش دشت است یاس در یاس مگر مادر من برگشته است؟!..

‌ مثل آیینهٔ در خاک مکدر شده‌ای چشم من تار شده ؟ یا تو مکرر شده‌ای..؟

‌ من تو را در همهٔ کرب و بلا می‌بینم هر کجا می‌نگرم، جسم تو را می‌بینم..

‌ ارباً اربا شده چون برگ خزان می‌ریزی کاش‌می‌شدکه‌تو‌با‌معجزه‌ای‌برخیزی... 💔

‌ [حس‌ میکنی‌ جان کندن‌ حسین‌ را بالای سرِ علی‌اکبر؟... نوشته‌اند اگر زینب بالای‌ سر حسین‌ نرسیده‌ بود؛حسین‌، جان‌ میداد... همان‌ جا‌ وسط میدان، کنار جسم‌ پاره‌پاره‌ی‌ علی‌اکبر...]

‌ خاک بر معجر بانوی حرم می‌ریزی بر دلم، بر جگرم آتش غم می‌ریزی..

‌ خانه ویران شده‌ام؛ خانه‌ات آباد! ببین بر سر اهل زمین خاک عدم می‌ریزی...

‌ بالای سرِ علی داشت جان میداد؛حسین... گفت:« قَتَلَ اللّه ُ قَوْماً قَتَلُوک» " خداوند بکشد آنانی را که تو را کشتند." «فَوَضَعَ خَدَّهُ عَلی خَدِّهِ» آنگاه خم شد، صورت بر چهره خون‌آلود علی نهاد؛ سپس گفت: «علَیَ الدُّنیا بَعْدَکَ الْعَفا» بعد از تو خاک بر سر این دنیا...!

‌ بال و پرهای تو را جمع نمودم؛ اما حتم‌دارم‌که‌به‌یک آه" به‌هم‌می‌ریزی.. 💔

‌‌ عمه‌ات آمده و گریه‌کنان می‌گوید چه سرت آمده هر نیم قدم می‌ریزی؟..