🔹آیت الله حائری شیرازی: کرمهای سبز رنگی که برگ درختان را میخورند، یک دوره کرمی دارند و یک دوره پروانگی. باید ببینیم دوره کرمی ما چه اخلاقی دارد و دوره پروانگی چه اخلاقی؟ مؤمن کسی است که دوره پروانگی را آغاز کرده است. کافر فردی است که در دوره کرمی خود درجا زده است.

🔹آیت الله حائری شیرازی: تشویق و محبت بیش از حد، مثل کود زیاد است که به گُل داده می‌شود. همان طور که کود زیاد عامل فساد گل می‌شود محبت و تشویق زیاد نیز در تخریب اخلاق کودک تأثیری عمیق دارد. باید هنگامی کودک را تشویق نمود که تشنۀ تشویق باشد و به تعبیر دیگر: کودک منتظر تشویق از سوی شما باشد در این صورت این تشویق در بالندگی کودک نقش بسزایی خواهد داشت. اگر می‌خواهید کودکتان را نصیحت کنید آنجا نیز طوری رفتار کنید که کودک شما برای نصیحت آماده باشد.

🔶🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔹تو لوکوموتیو را بپا، واگنها از پشت سر میآیند آرزوی انسان مثل ژنراتور قطار (لوکوموتیو) است. 50 - 40 تا واگن به هم وصل میکنند و آن لوکوموتیو همه این واگنها را با هم به دنبال خودش میکشد. اگر انسان آرزویش خدا باشد، لوکوموتیو قطارش به سمت خداست و واگنهای دیگر وجودش را به همان سمت دنبال خود میکشد، اما اگر آرزویش دنیا باشد، لوکوموتیو قطارش رو بهدنیا میرود و همه اعمال او به دنبال آن رو بهدنیا حرکت میکنند. تربیت اسلامی این است که نیروی محرکه انسان را آرزوی الهی قرار دهد و آرزوهایی را که دنیا پیش پای انسان آورده است، بشکند و پوک بودن آن را نشان دهد.

🔹آیت الله حائری شیرازی: تاریخ یعنی مطالعه دنیا یعنی اینکه گردوی دنیا را بشکنید و بفهمید که پوک است. مصیبتها و زیر و زبر شدنهایی که در زندگی پیش میآید، برای این است که خداوند پیش چشم خودت این گردو را بشکند تا ببینی پوک است.

🔹آیت الله حائری شیرازی: آدمی که در سلول است آن سلول چه در باغ باشد، چه زندان، فرقی نمیکند چون او چیزی را بیرون از چاردیوار سلول، نمیتواند دریابد تا وقتی در سلول نفسانیت خود هستیم. در این عالم ما را به هر جا ببرند، فرقی نمیکند، چه زندان و چه باغ.

🔹آیت الله حائری شیرازی: دیدهاید دو تا آجر را که با سیمان به هم چسبیدهاند، نمیتوان از هم جدا کرد؟ آجرها تکهتکه میشوند اما از هم کنده نمیشوند. ملاط برادری، انصاف است. انصاف، مثل بتون آرمه، دو تا آجر را به هم چفت میکند. اگر بین انسانها ملاط انصاف نباشد، مثل آجر از روی هم میلغزند و پایین میافتند. ارتباطی که دین بین دو انسان درست میکند، بیشتر از ارتباطی است که بین انسان و بدن انسان برقرار است. گاهی دستها از پیکر جدا میشوند، اما دو نفر از هم جدا نمیشوند. شهدای کربلا بدنهایشان قطعه قطعه شد، اما ارتباطشان قطع نشد. دست عباس بنعلی(ع) را از پیکر بریدند اما نتوانستند دل او را از امام حسین(ع) بکنند.

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 هوا برای ریه خوب است، اما آب نه. برعکس، آب برای معده خوب است و هوا نه. نفس انسان، معدهای است که خوراکش محبت دنیاست، اما قلب انسان ریهای است که به هوا نیاز دارد؛ هوای این ریه «ذکراللّه» است.

🔹🔹آیت الله حائری شیرازی🔹🔹 انسان‌ها ترقی می‌کنند تا مثلاً رئیس‌جمهور آمریکا بشوند. اینکه یک پسر رخت‌شوی یا محصل ساده ای، مثلاً توانسته بالا بیاید تا به مقام ریاست جمهوری آمریکا برسد، یک «پرواز» است؛ اما برای همت‌های مگسی! برای انسان‌های مگس همت، این‌ یک «پروازِ خیلی بزرگ» است! کسی که این را «ترقی» می‌داند و از آنجا به اینجا منتقل شدن را یک «پرواز بزرگ» می داند، مثل این است که بگوید پشهی بسیار کوچکی، چقدر پرواز کرده تا از این گوشه قفس به سقف قفس رسیده است! البته که این، پرواز و اوج گرفتن تلقی می‌شود؛ اما برای چه کسی؟ برای «غیر مؤمن». برای «مؤمن»، رئیس‌جمهور شدن یعنی چه؟!! این مگر چیست که بتوان گفت پرواز و اوج گرفتن ؟ همت وقتی کوچک شد، قفس بزرگ به نظر می آید. وقتی قفس بزرگ به نظر آمد، این نقل و انتقالاتِ [کوچک]، یک پروازِ بزرگ به حساب می آید.

🔹آیت الله حائری شیرازی: آنچه از غرب بعنوان علوم انسانی آمده کم نيست. زلزله اي که آمده کوچک نيست. ديواري که بر سر ما فرو ريخته بسیار سنگین است. ما جامعه زلزله زده اي هستيم از نظر فرهنگي مخصوصاً از نظر جامعه شناسي و شناخت. ما بايد از زير اين سنگ ها بيرون بيائيم تا بتوانيم قرآن را بفهميم و قرآن را بپذيريم. ما بايد به خيلي از طاغوتها کفر بورزيم تا زمينه ايمان به الله در ما تقويت شود: «...فَمَنْ يَکفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللّهِ». ما بايد به طاغوت فرهنگي، کفر پيدا کنيم فرهنگي که مي خواهد به ما شک در فطرت، شک در ذاتيات انسان، شک در آگاهي انسان، شک در عقل، شک در جهت يابي را تزریق کند، کفر بورزيم. کفر به اين طاغوت مقدمه ايمان به خداست است. (برگرفته از کتاب اخلاق اسلامی)

🔹آیت الله حائری شیرازی: ولادت در محضر خدا آرزوهای انسان، بند ناف روح اوست. اگر میگویند این آرزوها را قیچی کنید یا اگر شنیدهاید که خدا خودش قیچی میکند، برای «ولادت» انسان است. هرگاه انسان در دنیا، از دنیا برید، در محضر خدا ولادت پیدا میکند. (برگرفته از کتاب جاری حکمت)

🔹🔹پیام آیت الله حائری شیرازی در خصوص مراوده فرزند یکی از شخصیتهای نظام با جریان بهائیت🔹🔹 یهود برای استحالهی اسلامِ اهل سنت، وهابیّتِ تکفیری را جعل نمود و برای استحالهی تشیّع، بهائیت را تأسیس کرد. وهابیّت، افراط در سنت گرایی است و بهائیت، افراط در تجدّد خواهی و سنت شکنی است. حکم نجاست کافر برای پیشگیری از نفوذ کافر در اسلام و مسلمانان است. میبینیم مسیحیّت در یهود حل شد. چون حکم به اجتناب از آنها را نداشت. اما اسلام به وسیلهی حکم نجاستِ کافر مصونیّت یافت. اینکه علماء بزرگ نسبت به مراوده فرزند یک شخصیّت با افراد شناخته شدهی جریان کذایی (بهائیّت) موضع گیری میکنند؛ دلیلش استشمام عادی سازی روابط با ایشان است و عادی سازی در جهت عکس مسئله نجاست کفار است.

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔹زودتر از امام به رکوع نرو🔹 یک انسان بسیار مخلصی، وقتی می‌خواست مشکلات را بگوید، 99درصد سخنانش، از کمبودها و کم کاری‌ها بود. به او گفتم: رهبر، مثل امام جماعت شماست. همان رفتاری که لااقل با امام جماعت می‌کنید، با او هم بکنید. زودتر از او به رکوع نروید، وقتی هم به رکوع رفت معطل نشوید و خودتان را به او برسانید. زودتر هم سربر ندارید. رهبر یعنی امام جماعت؛ رفتار و گفتارش را جلویت بگذار و نگاه کن. 99درصد سخن رهبر حکایت از می‌توانید، می‌شود، روحیه دادن و جرأت دادن است. گاهی هم یک اشاره می‌کند که اخطار است. آن وقت شما عکس این را انجام می‌دهید.

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔹بین الطلوعین ظهور🔹 عصر حاضر، زمان عجیبی است. دورة طلوع مجدد حجت الهی است. همانطور که طلوع و غروب خورشید با مقدمات است و امری تدریجی است، غیبت و ظهور هم امری تدریجی است. امام عصرعلیه السلام به تدریج غیبت کردند. غیبت، در ابتدا به صورت پردة سیاهی بود که در اتاق دیدار امام یازدهم علیه السلام نصب شد و مردم از پشت پرده، با حضرت صحبت میکردند. بعد، غیبت کوچکی پیش آمد که نور آن حضرت در بین مردم بود، اما خود حضرت از نظر مردم غائب شد. نور آن حضرت، نواب اربعة او بودند. همانطور که خورشید، بعد از ظهر، آرام آرام حرارتش کاهش پیدا میکند و انتهای عصر، جرم او پنهان میشود و بعد هم نور او، غیبت امام عصرعلیه السلام هم اینگونه بود. اول خودش غائب شد و بعد از هفتاد سال، نورهایش (همان نواب اربعه) نیز از دنیا رفتند؛ یعنی شفق ساقط شد. شفق همان محو نور خورشید است؛ و غیبت کبری آغاز شد. در ظهور هم همین گونه است که نور حضرت، مثل نور خورشید که ابتدا، صبح صادق را به وجود می آورد و بعد فضا مرتباً نورانی تر و روشن تر میشود؛ تا اینکه خورشید کاملاً ظاهر میگردد. معنایش این است که قبل از ظهور، نور آن حضرت باید عالمگیر شود. دیدید که امام راحل رحمت الله علیه فرمود: «انقلاب ما انفجار نور بود؛ ما منتظر طلوع خورشیدیم!» یعنی ما در بین الطّلوعین هستیم!

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔹انتظار مثبت، انتظار منفی🔹 در سابق مسئله انتظار به این سبک تلقی می‌شد که ما منتظریم کسی بیاید تشکیل حکومت اسلامی بدهد. این انتظار که یعنی من کاری نکنم چون او این کار را میکند، این انتظار، انتظار منفی است. انتظار مثبت چیزی دیگری است. یعنی تو اگر واقعاً معتقدی که او می‌آید، چرا مقدماتش را فراهم نکنی؟ چرا بیکار بنشینی؟

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔸دست و پای قیامت🔸 جنینی که در رحم مادر است یک سلسله اعضائی دارد که در رحم بدرد نمیخورد اما وقتی متولد شد بکار میآید، مثل چشم و پا. همه اینها باید در رحم ساخته شود. وقتی ناقص متولد شود، در رحم تاثیری ندارد، ولی در این دنیا زحمت میآورد، مثل معلولین مادرزاد که رنج بسیاری میبرند. انسان وقتی از دنیای مادی به دنیای دیگر (عقبی) سفر میکند، تولد جدیدش است و چیزهائی در آخرت نیاز دارد که باید در دنیای مادی ساخته باشد. انسان باید با پای ایمانش حرکت کند، اگر نداشت راه نمیرود، به دست و چشم ایمانش نیاز دارد وگرنه معلول و کور از این دنیا رفته.

🔹آیت الله حائری شیرازی: 🔸آرزو و اضطراب انسان🔸 اینکه انسان وقتی خطر مرگ را میبیند مضطرب میشود، ریشهاش در تعلّقات و آرزوهای اوست. من اگر ساختمان یک آرزوی طولانی و آسیب پذیر چند طبقهای را در مجرای خطرناکی بنا کنم، همیشه مضطربم چون خانه در معرض هجوم این آسیبهاست. «ای آن که خانه در ره سیلاب میکنی بر خاک رودخانه نباشد معولی1 » این زلزلهها به جان آرزوهای تو میافتد، و چون دل به آنها بستی، وقتی آرزو تکان میخورد تو هم تکان میخوری. اگر خودت تیشه برداری و این آرزوی ده طبقه را (که عمارتی در ذهن توست) قبل از این که ویرانش کنند خودت ویرانش کنی، ضربهها و زلزلهها تکانت نمیدهد. وقتی دل به آسیب پذیر بستی، تو هم آسیب پذیر میشوی. دل به چیزی که لرزه پذیر است بستی لرزه پذیر میشوی. انسان اگر وحشت میکند باید ریشه این وحشت را پیدا کند، که ریشه آن در آرزوی اوست. 1. اعتماد کردن و تکیه نمودن